259
Y a ş a r. Özüm düzəltmişəm, ancaq beş il çalışmışam üstündə. Min cür hesab
vardır: orada kislota nə qədər, su nə qədər, hamısının hesabı var. Birini çox tökdün,
heç bir şey çıxmaz, hələ-belə kimin yadında qalacaq.
İ m a m y a r. Bəs Toğrul deyir: pambıq bitmir, professoru çağırmaq lazımdır.
Y a ş a r. Eh... Cəhənnəmə olsun hamısı. Yaman yorulmuşam, dayı. Bilirsən,
ruhum qırılmışdır.
İ m a m y a r. Yəni axtarsan o olsaydı heç gərək əvvəlindən sənin işüvi boynuna
götürməyəydi.
Y a ş a r. Yox, onun təqsiri mənim özümdədir. Daha işi yarımçıq qoya bilməzdi
ki.
İ m a m y a r. Bilirsən, qardaşoğlu, deyir: loğma ki var, boğmadır. Onda ki,
başında idin, gündə hamısı yanında idi. Bu dünyanın işi belədir. Biri hələ mənim
öz doğma qardaşım... Indi yəni qızı gizlənir? Səhərdən axşamacan hələ o Toğrulun
yanında deyil? Nə dinir, nə danışır. Nə var Toğrul ona pencək verib, papaq verib.
Hər şey verməyin başı altındadır. Deyir: bağda ərik var idi, salaməleyk var idi,
bağdan ərik qurtardı, salaməleyk qurtardı.
Y a ş a r. Yaqut yəni Toğrulgilə gedir?
İ m a m y a r. Həri ya... səhərdən axşamacan Toğrulun yanındadır. Kağız-
mağızlarını işi üstünə aparmaq, çay vermək, Toğrul onu avtomobildə gəzdirmək,
başqa aləmdir! Özü də deyir: dünyada Niyaz kimi adam yoxdur.
Y a q u t qapıdan girir, baxır.
Hə, nə var? İçəri gəl də, gizlənqaç nə üçün oynayırsan? Xalqı əgər pəsənd
eləmirdin neçin gəlirdin?
Y a q u t ( başını aşağı salır). Toğrul məni göndərdi ki, Yaşar evdədir. Sonra
səni də çağırar.
İ m a m y a r. Sən Toğrulun yanında idin? ( Yaqut dinməz keçir o biri evə).
Küçüyün biri, cavab da vermək istəmir. Atası nədir ki, balası nə olsun... (Yaşar
dinmir, uzaqdan çalıb-oxumaq səsi gəlir). Bu ağcaqanad şoğərib də lap ağ eləyib.
Y a ş a r. Gecə lap adamı dalayır, göz yummaq olmur.
İ m a m y a r. Durum bir az çör-çöpdən, kağız-mağızdan yandırım, tüstü olsun,
dağılsınlar, yoxsa gecə qoymazlar səni yatmağa (Durub
260
ocağı yandırır). Zəhrimar kağız da tapılmır ki... ( Yaşar stol üstündən bəzi kağızları
götürüb ocağa atır). Nədir onlar? Yaxşı bax a... Ovqatın təlxdir, birdən gərəkli
kağız-zad olar, fikir verməzsən.
Y a ş a r. Eh... cəhənnəmə ki, qoy yansın hamısı...
İ m a m y a r. Vay, zəhrimara qalsın, gözlərim çıxdı, nə acı tüstüsü var,
şoqəribin, adə...
Y a ş a r. Mən bir çıxım bayıra, tüstü keçsin, sonra gələrəm, tüstü gözümü
çıxartdı.
İ m a m y a r. Hələ mən də çıxıram, başım ağrıdı.
Y a ş a r. Ancaq belə elə ki, od olmasın, orda dinamit var, birdən od qaçar,
partlar zəhrimar.
İ m a m y a r. Ancaq başuva dönüm, qayıdanda onu bir yana qoy ki, evə min
adam girir, çıxır.
Hər ikisi çıxır, bir azdan Y a q u t qapıdan çağırır
.
Y a q u t. Əmi!.. Əmi!..
Cavab almayınca, içəri gəlib stol üstünə baxır gedir. İ m a m y a r gəlir, pəncərəni
örtür, papağını, proyekti götürüb oda atır, sonra pəncərələri açır və özü o biri
qapıdan çıxır.
T o ğ r u l ( içəri girir). Nə oldu, Yaşar, İmamyar dayı?
İ m a m y a r o biri evdən gəlir.
İ m a m y a r. Bilmirəm, qardaşoğlu, gərək ki, çay qırağına getdi. Bayaq burada
kağız-mağız yandırdı. Hələ bir yerdə çıxdıq, mən də indi qayıdıram.
T o ğ r u l. Nə kağız? Hansı kağız? Hansı kağızı yandırdı?
İ m a m y a r. Bilmirəm, vallah, öz kağız-mağızını.
T o ğ r u l. Nə danışırsan, dayı? Birdən gic oğlu gic proyekti-zadı yandırar a.
Hanı onun kağızları?
İ m a m y a r. Bilmirəm, hər nəyi var, orda olar da...
T o ğ r u l ( stol üstünü axtarır, stolun üstünə baxır, bir şey görmür). Yoxdur,
proyekt yoxdur. Bayaq burada idi, indi yoxdur, haraya getdi bu?
İ m a m y a r. Çaya tərəf endi. Yəni hər gecə gedir oraya, deyirəm birdən yazıq
özünə bir sədəmə-zad toxundurmasın...
T o ğ r u l. Ay dad-bidad, kağızları yandırmışdır.
Bayıra qaçır. İmamyar çay gətirir, içməyə başlayır. Y a ş a r gəlir.
İ m a m y a r. Bəs sən çaya tərəf enmədin?
261
Y a ş a r. Yox, yadıma düşdü ki, Toğrul gələcək, yoldan qayıtdım.
İ m a m y a r. Mən qayıtdım, gördüm Toğrul burdadır.
Y a ş a r. Nə oldu bəs?
İ m a m y a r. Bilmirəm, stolun üstünü, yeşik-meşiyini axtarırdı, sonra da çıxdı
getdi.
Y a ş a r. Stolun yeşiyini? ( Baxır və gülümsünür). Proyekti aparıb. Görünür, işi
özü aparmaq istəyir. Guya məndən istəsə idi, verməzdim.
İ m a m y a r. Həlbət qorxur da...
Y a ş a r. Fərqi yoxdur: oradan baş aça bilməyəcəkdir, yenə axırda mənim
yanıma gələcək.
İ m a m y a r. Kimdir? Odur, özü də gəlir.
T o ğ r u l və T a n y a gəlirlər.
T o ğ r u l. Haradasan, adə?
Y a ş a r (gülümsəyərək). Getmişdim özümü çaya atmağa.
T o ğ r u l. Özün cəhənnəmə, de görüm proyekt hanı?
Y a ş a r. Bilmirəm özünüzü ələ salmışsınız, ya məni? Siz bilirsiniz hanı,
zarafatın da yeri var.
T a n y a. Zarafat hansıdır, Yaşar? Doğrusunu de, proyekt hanı?
Y a ş a r. Buraxın siz allah! Proyekt hanı? Proyekti yandırdım.
T o ğ r u l. Necə yəni yandırdım, sən çaşmısan nədir? Proyekti bəri ver
deyirəm.
Y a ş a r. Proyekt sizin özünüzdədir. Onsuz da proyekt mənim özümündür.
T o ğ r u l. Proyekt sənin deyil, proyekt el malıdır.
İ m a m y a r. A balam, neçin qışqırırsınız, bunu yavaş-yavaş danışın da, adam
da boş yerə bir-biriynən ədavət aparmaz ki...
T o ğ r u l. Proyekti ver bəri, deyirəm, sonra yaxşı olmaz.
Y a ş a r. Məni qorxutma, deyirəm sənə, proyekt mənimdir.
T o ğ r u l. Proyekt sənin deyil, deyirəm sənə, proyekt el malıdır.
T a n y a. Onsuz stansiya nəyə lazımdır?
Y a ş a r. Cəhənnəmə olsun stansiya da...
T o ğ r u l. Proyekti bəri ver, deyirəm. Hələ sabah yazaram prokurora...
Y a ş a r. Prokurora sizin özünüzü vermək lazımdır.
T o ğ r u l. Yaxşı, görərik...
Y a ş a r. Görərik...
T a n y a və T o ğ r u l gedirlər
.
Dostları ilə paylaş: |