262
İ m a m y a r. Başuva dönüm, siz qışqırığa saldınız, ara yerdə kağızları itir-batır
elərlər. Bir belə xərc hədər gedər.
Y a ş a r. Proyekt olardadır. Mənimlə ancaq pozuluşmaq üçün bəhanə axtarırlar.
İ m a m y a r. Sən get, qardaşoğlu, bu işi bir yerə məlum elə. Elə deyil
qardaşoğlu, ya bəlkə mən yaxşı qanmıram?
Y a ş a r. Eh, cəhənnəmə olsun hamısı...
P ə r d ə
YEDDİNCİ GÖRÜŞ
Çay qırağında. Sədd çəkilmişdir, stansiya tikilmişdir.
Səhnədə T o ğ r u l, T a n y a və İ m a m y a r.
T o ğ r u l. Tanya, bu saat işçilər gətirib karastıları təhvil verməlidirlər. Özün də
orada ol! Yaxşı-yaxşı düz ki, itən-batan olmasın. Qoy hələ İmamyar dayı da orada
olsun ki, basabasa salmasınlar. Həm də, o, hesabını yaxşı bilir.
İ m a m y a r. Gedərəm, gedərəm, qardaşoğlu! İşimin adı nədir? Sən hələ
deməsəydin də mən gedəcək idim.
T o ğ r u l. Vay... axır ki, stansiya qurtardı. Barı da qurtardı. Sabah da bütün
kəndin daxmalarını işığa qonaq eləyəcəyəm. Eh, yandırdım Edissonun atasını.
T a n y a. İndi qaldı pambıq məsələsi. Ürəyim çox narahatdır, Tokay!
T o ğ r u l. Mənə elə gəlir ki, proyekt onun özündədir, gizlədib vermək istəmir.
T a n y a. Mən ona dünən kağız göndərdim ki, bu gün proyekti gətirsin. Çox
güman ki, işdən qıraqda qaldığına darıxıb, proyekti gizlətmişdir. Tez-gec
çıxaracaqdır.
T o ğ r u l. Hə, Imamyar dayı... yaxşı yadıma düşdü, barılar yaşdır, sement hələ
bərkiməmişdir. Uşaqlar bir dəqiqə göz ayırmasınlar. Sən özün də üstlərində ol...
Bir yerdən yarıntı versə, o saat stansiyanı su basar, hər şey dağılıb gedər.
T a n y a. Dünəndən çayın suyu yaman qalxmışdır.
T o ğ r u l. Getdikcə də artır.
İ m a m y a r. Bahardır, qardaşoğlu, çayın daşan vaxtıdır. Hər il bu vaxt bütün
ara başdan-başa dəniz olurdu.
263
T a n y a. Daşqın neçə vaxt davam edir?
İ m a m y a r. Bu gün-sabah ən şiddətli vaxtıdır. Bizlərdə deyərlər: çay quduz
olub, sonra yavaş-yavaş çəkilər öz arxının içinə.
T o ğ r u l. Tanya, bu iki günü ehtiyat üçün işçiləri saxlamaq lazımdır. Birdən
sonra sədd yarıntı verər, suyun qabağını saxlamaq olmaz. Bu saat çay doğrudan da
quduz it kimidir. Divarları çeynəyir.
T a n y a. Su barının üstündən aşa bilməz ki?
İ m a m y a r. Yox, barı hündürdür, üstündən aşa bilməz. Ancaq divarları sökə
bilər.
T o ğ r u l. Yadından çıxmasın, İmamyar dayı, gözün uşaqların üstündə olsun.
Yoxsa balaca bir yarıntı olsa, stansiya da, Yaşarın təcrübə əkini də – hamısı alt-üst
olar.
İ m a m y a r. Arxayın ol, qardaşoğlu!
T o ğ r u l. Su yatan kimi sənin üçün bu boyda bir təşəkkürnamə yazacağam.
İ m a m y a r. A kişi, mənə nə təşəkkür, bunu özümüz üçün eləyirik də... Elə
deyil, qardaşoğlu, ya bəlkə mən yaxşı qanmıram?
T a n y a. Elədir, yoldaş Imamyar.
T o ğ r u l. Daha gəl, Tanya, axşam olur, bu saat işçilər gələrlər.
İ m a m y a r. Mən də uşaqları yığım, göndərim qarovula, bu saat gələrəm.
H ə s ə n. Yoldaş, Toğrul bu böyük inşaatın intihayə varması münasibəti ilə
kənd ispalkomu altı qoyun kəsib, məhəlli-hadisədə bütün işçilər və kəndlilərə bu
axşam qonaqlıq verəcəkdir. Binaən-əleyh burada səddin üstündə, məmafi...
T o ğ r u l. Aha... çox yaxşı işdir. Çoxdandır can rahatlığı ilə kabab
yeməmişəm.
H ə s ə n. Məmafi, bütün kəndlilər, klubumuzdakı qızlar, qadınlar da iştirak
edəcəkdir, binaən-əleyh...
T o ğ r u l. Onu indi özünüz bilərsiniz, onsuz da bu gecə qorxuludur. Heç kəs
yatmasa yaxşıdır. Gedək, Tanya!
H ə s ə n. Məmafi... mən də mürəxxəs olum.
Gedir. T ü r b ə t gəlir
.
İ m a m y a r ( Türbətə). Uşaqların hamısı tüfəngləri götürsünlər, bu gecə səhərə
kimi barı üstündə gəzişsinlər, heç kəs gözünü yummasın, bütün çatlaqlara,
söküklərə fikir versinlər.
264
T o ğ r u l. Hə, hə, başına dönüm, hər yerə baxsınlar.
İ m a m y a r. Arxayın ol, mən özüm də orada olacağam.
N i y a z . Yoldaş Toğrul, burdasan? Qızı təzədən yazdırdım kluba.
T o ğ r u l. Ay sağ ol, Niyaz! Aktivist belə olar.
N i y a z . Dahı sənin sözün yerə düşüncə, düşmənin beli sınsın.
İ m a m y a r. Adamın gərək dərrakəsi olsun. Indi bu nədir, o vurhavur nəydi?
Ara yerdə uşaqciyəzi saldınız cəncələ.
N i y a z . Eh, yenə də ağzımı açır a...
İ m a m y a r. Yaxşı, yaxşı, adamın gərək dərrakəsi olsun!
T o ğ r u l. Gedək, Niyaz, yolda danışarıq.
Gedirlər.
İ m a m y a r ( Türbətə). Bəri gəl, görüm! Dinamitin piltəsini ki, gördün?..
Adamların başı burda qatışıq olanda, özünü basdırarsan divarların dibinə, piltəsini
o uzaqda yandırarsan, qaçarsan...
T ü r b ə t. Bəs deməzlər, bu qarovulçular harada idi?
İ m a m y a r. Adə, nə dərrakəsizsən! Barının nə qədər uzunluğu var? Harda
idi? Barının o başında.
T ü r b ə t. Yaxşı, mən deyirəm, bu gecə qonaqlıqdır, adamlar hamısı oyaq
olacaq, olmaz ki, bunu bir başqa gecəyə qoyaq?
İ m a m y a r. Olmaz, hələ bu gecə olmalıdır. Bizə lazımdır ki, çay daşsın, bir
yandan bu maşınları darmadağın eləsin, bir yandan da Yaşarın o bostanını dağıtsın,
bir yandan da düzə yayılsın ki, sabah toxum səpə bilək. Sabah ki, çay yatdı, sonra
sənə nə xeyri var. Ancaq piltəni elə vaxtda yandırmaq lazımdır ki, özü barı üstündə
olsun. Mən onu elə basım bu ləpələrin içinə ki...
T ü r b ə t. Onda nə olar, bəs deməzlər kim elədi?
İ m a m y a r. Adə, ay... kim elədi? Yoldaşıynan savaşıb, acıqdan ya paxıllıqdan
hamısını partladıb, özünü də atıb çaya... Dahı sən get, özü gəlir. Səni görməsin.
Türbət gedir, İmamyar lapatkaları sayır. Y a ş a r gəlir.
Qapını bağladın, qardaşoğlu?
Y a ş a r. Gərək ki, bağladım, açarı cibimdədir.
İ m a m y a r. Evdə adam yoxdur, oğul-uşaq girər, min dənə şey var... Haraya
belə Allah qoysa?
Y a ş a r. Heç, elə gəldim bu barını-zadı gözdən keçirim. Bu gün gərək ki, işlər
qurtarır.
Dostları ilə paylaş: |