Microsoft Word isk?ND?Rnam?-S?R?Fnam?-nizami doc
Yüklə 2,24 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Milli Kitabxana
- İSKƏNDƏRİN ÇİNLİ KƏNİZLƏ ŞƏNLİK ETMƏSİ
_______________ Milli Kitabxana ________________ 372
Verdi saf qızıldan toxunmuş xələt, Ürəkdən bir bəndə oldu padşaha, Öz keçmiş kinini unutdu daha. Zindandan buraxdı bütün əsiri. Xələtlə ucaltdı, açdı zənciri. Ruslara əmr etdi: "Gəlsin Nüşabə!" Onsuz əl vurmadı gülgün şərabə. Padşahın əmrinə tələsdi ruslar, Günəşin yanında ay tutdu qərar. Gəldilər zülümdən solmuş gözəllər, Bəyənmiş olduğu bir dəstə dilbər. Nüşabə bəzəndi şux geyimlərlə, Döndü ilk baharda açılan gülə. İskəndər talandan saçdı xəzinə, Təzədən bir gəlin bəzədi yenə. Kamınca mey içdi bir neçə gecə, Bəxtiyarlıq günü sona yetincə, Verdi Dəvalıya qızın əlini, Nigahla bağladı ona gəlini. Bu mübarək ayin yetincə başa Verdi çox xəzinə, tutdu daş-qaşa. Şövkətlə göndərdi yenə Bərdəyə, O gözəl ölkəni ucaltsın deyə. Ölkəni təmirə sərvət, mal verdi, Yol xərci bir yana, çox cəlal verdi. Elə ki, işlərə verdi intizam, Etdi igidlərə böyük ehtiram. Verdi rus şahına yenidən tuğ, tac, Ancaq əmr eylədi: göndərsin xərac. Öz doğma yurduna dönüncə ruslar, Qıntal öz taxtında oldu bəxtiyar. Bir daha çıxmadı onun əmrindən, Hər zaman yad etdi şərab içərkən, O yaşıl çəməndə hər gün tacidar Gah şənlik qurur, gah edirdi şikar. Uca sərv altında çalğı səsiylə, _______________ Milli Kitabxana ________________ 373
Könlü şad olduqca çox şənlənirdi, O coşğun ürəyi fərəhlənirdi. Padşahlıq, şən tale, ömür, qönçə gül, Neçin şad olmasın belə bir könül?!
ŞƏNLİK ETMƏSİ
Saqi, ol xəyallı şərab ilə dur, Kəhrəba rəngli bu saxsını doldur! Bu qara torpaqdan süzülən gövhər Şənlətsin qəlbimi, qalmasın kədər!
Gündüzdən daha şux, parlaq bir gecə! Günəşdən aydındı, işıq və incə! Bu yaşıl künbədin şənliklərindən Şən, zümrüd körpələr doğurur çəmən. Əsrarlı ulduzlar dönmüş çırağa, Ağ gümüşdən rəqəm yazmış torpağa. Bu qorxunc hərfləri bilən, oxuyan, Tutarmı bu sonsuz köhüldə məkan? Dünyada çalışmaq boş şeydir, ancaq Ruzini səy ilə olmaz artırmaq. Kədərə dəyməz bu dünya, şən keçin! Kim deyər bu saray tikildi qəmçin? Şənlikçin yaranmış dünya, bunu bil! O zillət, fəlakət ocağı deyil! Bu zəhmətli yerdə çox tutma qərar, Bu dibsiz quyudan yükünü çıxar. Ver şənlik meyini, can qurban ona! Içək, həm də verək başqalarına, Gün keçdi, sabah da gəlməmiş ələ, Yalnız bu gecəni şən keçir hələ. Bu gecə keyf ilə ömür sürərik, Sabahın işini sabah görərik.
_______________ Milli Kitabxana ________________ 374
Məzara girilməz əcəl gəlməmiş. Yalnız şənlik gərək, nuş edərkən mey, Şərab məclisində yox başqa bir şey! Özünü zillətdə tutmaq nə gərək! Il boyu qəm, kədər udmaq nə gərək! Girmə bu dünyanın kəc qapısından, Heçlikdən bir fayda görərmi insan? Fil ayaq altına bizi almadan Dur köçək bu yurddan, yeriyir karvan! Gəl yeyək var-yoxu özgə yemədən! Zövq alaq başqası qarət etmədən. Elə bir qazanclı maya al ələ, Köçürkən keçmişlər almış özüylə. Qorx sən bu bac alan, yol vuranlardan, Yolda var-yoxunu edərlər talan. Yoxsula ver nəyin varsa, çox, ya az, Yoxsul daxmasını kimsə aramaz. Görmürsən, bac verən bu dövlətlilər Yoxsul dəhlizindən qaparaq verər. Eşq olsun ən doğru düşünən mərdə, Varına yer verdi xərabələrdə! Bir günlük tarixi vardır bu çərxin, Yüz illik xəznəni gizlətmək neçin? Gəl, otur üz-üzə, edək şadlıq biz. Edək bir gecəlik Keyqubadlıq biz! Gəl, otur, ömürdən bu gün kam alaq. Dünəni, sabahı xatırlamayaq! Çəkinək faydası olmayan şeydən, Bu işdən heç məmnun deyil düşüncən. Əlində nə qədər var isə imkan, Çalış ki, şən keçsin hər nəfəs, hər an. Qəlbimiz hər zaman şən olmalıdır, Kin, tamah bədənə atəş nalıdır. Ömrə sərmayədir aldığın nəfəs, Kədərə tapşırmaq əbəsdir. əbəs! Şənliklə səslənsin çıxan nəfəslər! _______________ Milli Kitabxana ________________ 375
Barı ver, könlünü şənləndir ancaq, Ucuzdur bir heçə bir könül almaq. Sərvətçin kar olma, dönmə sərt daşa! Sərvətin olmasın, ancaq sən yaşa! Bərk tutma dünyanı, etsən bir nəzər, Bərk tutmaq ölümə çətinlik verər. Bu dünya malına uyma çox, zinhar, Hər sadə keçinən asudə yaşar. Sevimli bir saat, uğurlu gecə, Onda şən keçirmək olur könülcə.
İskəndər dövrünün yaqutlarından Belə nəql eləyir tarixi yazan: Tacidar o gecə qəlbində fərəh Gül dodaq eşqinə doldurdu qədəh. O camı qaldırdı gül dodağına, Cam da bir qul kimi baş əydi ona. Oturmuş bir cavan sərv ağacıtək, Gah lalə tökür, gah ərğəvan çiçək. Müşkin gül üstünə yazılmış bir xətt. Gülə gül suyuyla çərx vermiş zinət. Həm düşmən fəthindən könül çox şəndi. Həm də dostlarıyla evi gülşəndi. Çağırtdı gül üzlü o dilaramı, O mələk simalı nazik əndamı. Bir saz, bir oxuyub çalandı həmdəm. Çadırda qalmadı daha naməhrəm. Min bir istək ilə istənmiş dilək, Başına, üzünə vurmuş yüz bəzək. Al nar danəsindən dodağı dilbər, Dili al nabatdan daha şirin, tər. Gözləri gül, ağzı o qədər dardı, Biri saz, o biri könül çalardı. Araqçın altından o müşkin tellər Kəmənddir asılmış ətəyə qədər. Məclisə yaraşıq verən, oxuyan, Yüklə 2,24 Mb. Dostları ilə paylaş:
|