670
ayrılmamasına əmr verir. Eyni zamanda
əsgərlərin qarətlə məşğul olmasını da yasaqlayır.
Sultan Səlim Çaldıran vuruşmasından sonra
Təbrizə girir. Lakin burada bir həftədən bir qədər
çox qala bilmir. Buna döyüş başlamazdan əvvəldə
narazı olan yeniçərilərin qiyam qaldırma qorxusu,
ərzaq azlığı, yolların bağlanması səbəb kimi
göstərilir. Osmanlı sultanının qoşunları Səfəvi
ərazilərindən çəkilib getsə də bir il sonra
Diyarbəkr və Ərzincan onlardan qoparılaraq
Osmanlıların idarəçiliyinə keçir.
Kadr dəyişir. Professor Nizami Xudiyevin çıxışı efirə
verilir.
NİZAMİ XUDİYEV: – Şah İsmayılın birinci və sonuncu
məğlubiyyəti sayılan və ona bir çox əsərlərində
kədərli notlarla yer ayıran Xətai ibrətli lövhələr
yaradırdı:
Fərəqü atəşü dərdü ələmlər bağrımı yaxdı,
İliglər qarə su oldu, əridi üstxanimdə…
Mən ol şahbazi-köhsarəm, baş əyməm qülleyu-Qafə,
Neçə ünqa kimi yavru uçurdum aşiyanimdə
!…
Bu vuruşmadan sonra Şah İsmayılın həyat
sevinci bir də özünə qayıtmamış, şənlik və qürur
ifadə edən qiyafəsində isə əbədi tutqunluq, kədər
hissləri həkk olunmuşdu. Çünki bu vuruş onun
qürurunu sarsıdan adicə bir məğlubiyyət olmamış,
böyük arzu və məqsədlərinin həyata
keçirilməsindəki əngəlləri, çətinlikləri qabarıq
671
şəkildə aşkara çıxarmaqla, ona başladığı işdə
müəyyən yanlışlıqları, qüsurları bütün
çılpaqlığıyla ortaya qoymuşdu. Bu döyüşün baş
tutmaması üçün bütün vasitələrdən istifadə edən
Şah İsmayılın şəxsən bir daha döyüş
meydanlarında görünməməsinin özü də
ibrətamizdir. Düzdür, ömrünün sonuna yaxın
qoşunun başında Gürcüstana hərəkət etsə də saray
tarixçiləri belə səfərləri məmləkətdaxili yürüşlər
kimi qeyd edir. Onu da deyək ki, Çaldıran döyüşü
qərbdə böyük maraqla izlənilirdi. Döyüşdə Şah
İsmayıl qalib gəlsəydi, Osmanlıların Avropaya
yürüşləri bir neçə onilliklər ləngiyə bilərdi. Eyni
zamanda Avropanın bəzi krallıqları, xüsusən də
Səfəvi sarayı ilə sıx əlaqədə olan macarlar
regionda möhkəm dayağa malik olacaqdılar.
Amma bunlar olmadı və Osmanlılar döyüşdən
qalib çıxdılar.
Bütün bunlara baxmayaraq, Çaldıran
döyüşündən sonra Balkan və Avropa dövlətləri
qısa müddətə olsa da asudə nəfəs almaq imkanı
qazandılar. Avropanın təhrikiylə baş tutan
döyüşdə uduzan tərəf təkcə Səfəvilər deyildi.
Eyni zamanda Osmanlılar da döyüşdən qalib kimi
çıxmadılar. 1520-ci ilə, yəni Sultan Səlimin
ölümünə qədər Osmanlı ordusu şərqdə ilişib
qaldı. Bir neçə xırda lokal müharibələrdəki
qələbələrini saymasaq, elə böyük nəticələr əldə
edilmədi.
Çaldıran döyüşünün ən ağır nəticələrini isə
sadə xalq hiss etdi. Şərqi Anadoluda yaşayan on
minlərlə türk dini etiqadına görə sultanın qəzəbinə
672
gələrək qılıncdan keçirildi. Elmin, sənətin
inkişafına ağır zərbələr dəydi. Amma Anadolu
insanının ürəyindən Şah İsmayıla qarşı olan
məhəbbəti çıxara bilmədi.
Təəssüflə qeyd etmək lazımdır ki, Roma
Papası və qərb krallarının fitvasıyla Çaldıranda
üz-üzə gələn və o dövrün ən qüdrətli iki türk
dövləti olan Osmanlı və Səfəvi şahları sonrakı
illərdə də bu düşmənçiliyi davam etdirirdilər.
Xüsusən də Sultan Səlimdən sonra hakimiyyətə
gələn Sultan Süleyman dövründə Osmanlılar tez-
tez Səfəvi ərazilərinə soxulmağa başladılar. Bu
hadisələri analiz edərkən ortada yenə də qərb
faktorunu açıqca görə bilirik. Adi köləlikdən
sultanın baş hərəmi olmağa qədər yüksələn,
tarixdə Xürrəm sultan kimi ad çıxaran bir qadının
dedikləri ilə oturub-duran Qanuni qardaş qanı
tökməkdə davam edirdi. Yazıqlar olsun ki, tarixdə
türk dünyasının belə bəd əməllərindən söhbət
açan onlarca salnamələr mövcuddur. Fikrimizi
qısaca yekunlaşdırsaq, Çaldıran savaşının hər iki
ölkə üçün böyük itki olduğunu qeyd edə bilərik.
Kadr dəyişir. Kadr arxasından mətn oxunur.
MƏTN: – Türk xaqanlarının bir-birilə apardığı
mübarizələr, qanlı müharibələr əsrlərin o üzündə
qaldı. Bu gün tarixin verdiyi o dərslərdən nəticə
çıxararaq əl-ələ, diz-dizə irəliyə getməyin
zamanıdır. Yüz ildən çox sürən, hər iki dövlətə
böyük itkilər verən Osmanlı-Səfəvi müharibələri
çoxlarının bir dini məzhəb uğrunda gedən
673
müharibə, – deyə yazdıqları kimi deyil, sadəcə o
dövrdə regionda nüfuz üstünlüyü qazanmaq üçün
aparılmış müharibələr – mübarizələr idi.
İstanbulun fəthindən sonra Avropaya gedən
ticarət yollarının və bazarların bir hissəsinin
Osmanlıların elinə keçməsi bu mübarizəni bir
qədər də qızışdırdı. Amma səbəb nə olursa-olsun
tökülən qanlar eyni millətin – türk millətinin qanı
idi.
Bu gün 300 milyonluq türk dünyası Teymur-
Bəyazit, Yavuz Səlim-Şah İsmayıl
mübarizələrindən dərs çıxarmağı bacarmalı,
birliyini, varlığını qorumalıdır.
Kadr dəyişir. Filmin son titri efirə verilir.
SON
2006
674
GÜNDOĞANDAN GÜNBATANA…
QƏDİM TÜRKLƏR…
I film
Filmin başlığı. Xüsusi effektlərlə sürətlə yığılan təsvirlər
fona verilir və aparıcı filologiya elmləri doktoru, professor
Nizami Xudiyevin çıxışı verilir.
NİZAMİ XUDİYEV: – Bəşəriyyət tarixində elə xalqlar
var ki, onların təşəkkül və inkişaf tarixi, dünya
sivilizasiyasında tutduğu yer başqa xalqların,
dövlətlərin, qədim mədəniyyətlərin tarixinin
araşdırılması ilə müqayisədə çox az öyrənilib.
Əvvəlki filmlərdə qeyd etdiyimiz kimi, belə
tarixi az öyrənilmiş xalqlardan biri də qədim
dövlətçilik və mədəniyyət ənənələrinə malik olan
türk xalqlarının tarixidir.
Bu görüşümüzdə sizinlə birlikdə türkün
qədim tarixini bir də səhifələyəcək, türksoylu,
türkdilli xalqların tarixi, mədəniyyəti,
dünyagörüşü, yaşam tərzi ilə bir daha yaxından
tanış olacağıq. Varlığımızın ən böyük göstəricisi
olan dilimizdən, qədim türkcəmizdən, onun
yazısından söz açacağıq.
Türk dillərinin nə vaxt əmələ gəlməsi, hansı
zamanda meydana çıxması haqqında hələ ki,
dəqiq məlumata malik deyilik. Türk dillərini
Dostları ilə paylaş: |