NəSĠman yaqublu
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
Vaxtilə, Almaniya kayzeri Vilhelm Səlahəddin Eyyubinin türbəsinə gedib “Dünyanın bütün əzilən müsəlman xalqları, Almaniyanı ən yaxın dostunuz sayın” deyə sözlər söyləmişdi. (384, s.92) Daha sonradan I Dünya müharibəsində Almaniya müsəlmanlardan istifadə etmək üçün Osmanlı dövləti ilə 1914-cü ilin 10 noyabrında bir gizli anlaşma aparmış və bunun müqabilində 5 milyon qızıl pul vermişdi. Müsəlmanların Xəlifəsi sayılan Osmanlı bu pulun qarşısında bütün müsəlmanları Almaniyanın başçılığı altında savaşa aparmaq üçün “Cihadi-Əkbər” (Böyük Cihad: Böyük inanc savaşı) elan etmişdi. (384, s.93) Almanpərəst Ənvər Paşanın Orta Asiyadakı Türk ellərini Rus təsirindən çıxarıb osmanlı bayrağı altında birləşdirib Almaniya təsirinə salmaq cəhdi də alınmadı. Çünki istər Türkiyə, istərsə də Almaniya I Dünya hərbindən məğlub dövlətlər olaraq çıxmışdılar. Otuzuncu illərdə hakimiyyətə gələn Hitler “Müsəlmanlardan istifadə”yə yenidən üstünlük vermiş və başçılıq etdiyi nasist partiyasının bu sahədəki fəaliyyətini canlandırmışdı. Nasist partiyası üzvləri bununla bağlı “Hitlerin sünnətli bir müsəlman olması” fikrini Türkiyədə yaymış, onlarda Hitlerə rəğbət yaratmağa çalışmışlar. Belə təbliğat da aparılırdı ki, Türkiyə rus təsirində yaşayan müsəlman türklərini din və soy birliyi çərçivəsində öz rəhbərliyi altında Almanların verəcəyi top, tüfəng, uçaq və tanklarla Rusiyanın cənubundan oraya hücum edəcək, Hitler isə Rusiyanın işini bitirəcək və Urallardan Atlantikə qədər geniş torpaqlar azad olunacaqdı. Hitler bu fikri gerçəkləşdirmək məqsədi ilə hələ 1934-cü ilin martında Münhendə bir anti-sionistlər və anti-kommunistlər toplantısı keçirmiş, bu gizli toplantıya Türkiyədən Cavad Rifah Atilxan da çağırılmışdı. Bundan əlavə, Hitler Qüds müftisi Hacı Emin Əl-Hüseynlə də yaxşı əlaqələr qurmuş və müfti bu təbliğatı aparmışdı: “Hitlerin doğum günü ilə Həzrəti Məhəmmədin doğum günləri eyni aya təsadüf etməkdədir. Hitler sünnətlidir, müsəlmandır” (384, s.95) Lakin sonradan Almaniya özünün təsirində olan Türkiyə başçılığında bir dünya “İslam-Türk Birliyi” yaradıb Sovetlərə qarşı mübarizəyə çalışsa da, bu istək gerçəkləşmədi. Lakin nasistlərin irqçi baxışlarına gəldikdə isə Qafqazlılar və Türk-tatarlar “düşük dəyərli asiyalılığı” təmsil edirdilər və slavyanlardan da aşağıda dayanırdılar. “Tatar”, “Qırğız”- və “Moğol” kimi anlamlar isə “Untermanş” (“Aşağı insan”) qavramına bərabər tutulurdu. (395, s. 40) Hitlerin Rusiyada yaşayan ruslara münasibəti belə idi: “Bolşevik rejimi şeytani bir üsulla bu rusları yox etmiş və ya Sibiryaya sürmüş və Rus xalqını irqən yox edib asiyalaşdırmaq üçün planlı olaraq moğolları Avropa Rusiyasına yerləşdirmişdir” (395, s. 40) Bundan əvvəl isə, 1930-cu ildə Hitler Sovetlər Birliyinin “Slav-Tatar gövdəli və yəhudi başlı” bir məxluq olduğunu söyləmişdi.” 1942-ci ildə SS öyrətmə dairəsinin yayımladığı şəkilli “Der Untermanş” broşurasında irqi nifrət və ən adi təhriflərlə dolu məqalələrlə yayılırdı: “Əzəldən bəri uzaq bozqırlarda güclər toplanırlar, Atilla və Çingiz Xan, Hun sürülərini toplayıb arxalarında qanlı qiyamət, atəş, ölüm, təcavüz, cinayətlər və qorxu, buraxaraq rüzgar kimi Avropanı başdanbaşa qət edirlər... çəkik gözləri öldürmək “şövqü ilə parlayır və arxalarında sadəcə çöllər, cinayət, yanğınlar və ölümlər qalırdı” (395, s.41) Belə təbliğatdan sonra alman əsgər və zabitlərinin asiyalı əsgərlərə münasibəti daha kəskin və şiddətli olurdu. Sovet əsgərlərinin üzləşdiyi ilk qurum SD təşkilatı idi və SD-yə mənsub olanlar hərbi əsirləri müxtəlif kateqoriyalara bölürdülər. Bunlardan bir qrupunu “şərqli işçi” adlandırır, digərini isə məhv edirdilər. Məhv edilənlər sırasına aşağıdakılar daxil idi; kommunistlər, dövlət və partiya xadimləri, yəhudilər və “asiyalılar”. Müharibənin ilk həftələrində bu ad altında çoxlu sayda əsirləri qətlə yetirdilər. Bəzi hallarda isə müsəlmanlar da (Türküstanlı, Tatar və müsəlman Qafqasiyalı) sünnət olduqlarından yəhudilərlə eyniləşdirilib güllələnirdilər. Lakin sonradan Alman Silahlı Qüvvələrinin və SD təmsilçilərinin də qatıldığı bir toplantıda sünnət adəti haqqında məlumat verildikdən sonra 1941-ci ilin avqustundan başlayaraq sovet müsəlmanlarının kütlə halında qətledilmələri azalmışdı. (395, s. 42) Şərq Nazirliyinin təmsilçisi olan professor fon Mende Varşava yaxınlığındakı Siedldə hərb əsirləri düşərgəsini gəzərkən orada 700-ə qədər ziyalının qətl edilmək üçün seçildiyini gördükdə hadisənin qarşısını ala bilmişdi. Həm yəhudilərlə eyniləşdirildiyinə, həm də “Asiyalı” kateqoriyaya mənsubluğuna görə ən çox qətlə yetirilən tatarlar və türküstanlılar idi. Onların məhv edilməsi üçün SD tərəfindən ayrıca təlimat da verilmişdi. Məhz buna görə Rozenberq bir səfərində Hitlerə şikayətlənmiş və bildirmişdi ki, bu qədər insanları öldürməkdənsə, onları legionlara cəlb etmək daha doğru olardı. Qeyd edək ki, yalnız 1941-ci ilin sentyabrın 12-də SD birlikləri tərəfındən əsirlərə qarşı olan sərt münasibət azalmağa başladı. 1942-ci ilin yazında, yəni yayımlandıqdan qısa bir zaman sonra Xarici İşlər Nazirliyinin təmsilçiləri “Aşağı insan” broşurasının azərbaycanlılar, türküstanlılar və şimali qafqazlılar arasında narazılığa səbəb olduğu və Yaponiya hökumət dairələrində də xoşagəlməzliklə qarşılandığı xəbərini SS-in də diqqətinə çatdırmışdılar. Lakin bu broşuranın yayılması 1944-cü ilə qədər davam etdi. Nəhayət, SS generalı Berger digər rəsmi dairələrin təmsilçiləri ilə aparılan uzun müzakirələrdən sonra broşuranın bağlanmasına nail oldu. (395, s.50) Almanların irqi baxışları Qafqaz və Türk-Tatar mühacirlərə də mənfi təsir göstərmişdi. Səfərlərinin birində sabiq Türküstan Baş Naziri Mustafa Çokayoğluna Berlində küçədə SS sərsərisi sataşmış və onu yerə itələmişdi. Səbəbini soruşduqda o, “aşağı insan” haqqında gördüyü bir filmdən təsirlənərək bu hərəkəti etdiyini açıqlamışdı. Çokayoğlu Şərq Nazirliyinin qonağı olduğundan ondan rəsmi üzr istənilmişdi. Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|