Roman, povestlər
Yüklə 3 Mb.
|
416 Qurban bu tərəfə çevrildi və Fuad onun sifətini gördü... —Çıxın bayıra... bu saatca!.. — Fuad bu sözləri eşitmədi Qurbanın dodaqlarının tərpənişindən oxudu və bu zaman, Qurban çevrilərkən Bilqeyis xanımın oğlunu da gördü — həmin o səkkizinci sinifdə oxuyan oğlanı, nə idi onun adı, ay allah? Bilqeyis xanım... Əlbəttə, arvadın da adı, çox güman ki, Bilqeyis deyildi... Bilqeyis Fuadın rəhmətlik qayınanasının adıdır. Qayınanasının da ki, dünyada gözünün ağı-qarası bircə balası olub, — Rumiyyə, Fuadın arvadı Rumiyyə, Rima, Rimiçka. Rima, Rimiçka, Rumiyyə də ki, tamam başqa məktəbdə oxuyub... Amma... Amma hafizə sandığında həmin qadın nədənsə Fuadın çox illər sonra tanış və daha sonralar da qohum olduğu Bilqeyis xanımla eyniləşirdi. Niyə? Kim bilir? Bəlkə zahiri bir bənzəyiş vardı. Bəlkə Bilqeyis xanım da dodaqlarını belə al qırmızı boyayırdı. Bəlkə bu cür qabardin paltosu ya qara torlu şlyapası vardı. Yox, Fuadın heç yadına gəlmir Bilqeyis xanımın dodaqlarına belə al qırmızı boya çəkməsi. Qabardin paltosu bəlkə vardı, bəlkə də haçansa — o vaxtlar, qabardin dəb olan çağlar — Fuadın onu hələ tanımadığı zamanla varmış... həmçinin qara torlu şlyapası da... Bəlkə zabitəsi, harınlığı, mənəm—mənəmliyi? Bəlkə kobudluğu — Qurbana qarşı kobudluğu? Yox, Bilqeyis xanım Fuadgillə, Qurbanla qohum olduqları müddətdə bircə dəfə da olsun nə Qurbanla, nə Çərkəzlə, nə də Fuadın özüylə belə qaba, sərt danışmamışdı. Bəs bu assosiasiya, anım, bu bənzətmə, eyniləşdirmə nədəndir, neçindir, hardandır? Niyə həmişə bu səhnə Fuadın zehnində alışıb sönəndə, həmin qadını öz içində Bilqeyis adlandırır? Bəlkə də ona görə ki, əsil Bilqeyis xanım da, o şərti Bilqeyis adlandırdığı qadın da ucaboy idilər, Qurban kişi isə (elə oğlu Fuad da ona çəkib) balacaboylu idi. Və hər iki qadın Qurbanla danışanda ona yuxarıdan aşağı baxırdılar. Əlbəttə, qayınanasını nəzərdə tutduqda Fuad bu ifadəni məcazi yox, hərfi, müstəqim mənasında işlədir.
417 —Fuad qədəş, pererivdə bir yerə gedəcəyik? —On ikinin yarısında burda ol, Qasım, aerodroma gedəcəyik.
Fuad vərdiş halını almış ötəri bir baxışla qapının üstündəki yazıya — öz adı, familiyası qəbul günləri və saatları qeyd olunmuş lövhəyə baxdı və katibənin otağına keçdi. Fuadın və rəis Əhməd Nəzərovun katibələri müştərək idi. Katibə Nelli ayağa durub salam verdi. Sağa və sola açılan hər iki qapı — rəisin və müavininin — Fuadın qapıları taybatay açıq idi. İri divar saatı düz doqquzu göstərirdi. Bütün bunlar da dəqiq vərdiş halını almışdı — katibə Nelli işə doqquzdan qabaq gəlirdi — doqquza onmu, beşmi dəqiqə qalmış... Fuad düz doqquzda gəlirdi, rəis isə ona on beş dəqiqə işləmiş. Fuad özünə qəti söz vermişdi ki, o biri kabinetə keçəndən sonra da bu adətinə xilaf çıxmasın. Həmişə düz doqquzda gəlsin və gələcək müavinindən də eyni dəqiqliyi tələb etsin. Fuadın bu kabinetdən o kabinetə keçməsi artıq, demək olar ki, həll olunmuş məsələ idi, yaxın həftələrin, bəlkə də günlərin birində bitib başa çatmalıydı bu iş. Fuad otağına keçənə qədər Nelli ayaq üstdə qaldı. Nelli qısaqollu, təzə yaşıl paltar geyinmişdi və bu paltar on doqquz yaşlı yaraşıqlı qızı daha da gözəlləşdirirdi. Fuad qaş-qabağını salladı; Nellinin masasının yanında cins şalvarlı, idmançıya suyu çəkən cavan, lap sütül bir oğlan dayanmışdı. Fuad onu üzdən tanıyırdı. Mir İsmayılın şöbəsində işləyirdi, ancaq, deyəsən, vaxtını öz şöbəsindən daha artıq Nellinin yanında keçirirdi, nə barədəsə hey xısın-xısın danışıb-gülüşürdülər. Özünə tənbeh eləmək yüngüllük olar, amma bir macal tapıb Mir İsmayıla demək lazımdır, qulaq-burması versin. Doğrudur, idarənin bütün başqa işçiləri, daha doğrusu, butün kişi əhli də Nelliyə biganə deyildi. Hərə bir bəhanə tapıb özünü bu otağa salır, ara xəlvət olduqda Nelliyə bir-iki kompliment 418 deyir, bayramlarda, illah da səkkiz martda ilk hədiyyəni — bir plitka şokolad, bir dəstə gül, bir flakon tapılmayan ətir — indi kimin fərasəti nəyə çatırdı — Nelliyə gətirərdilər. Əlbəttə, Nelliyə qarşı bu xoş rəftarın yeganə səbəbi qızın gözəlliyi, gəncliyi, yaxud hamının ondan bir balaca kəsməsi deyildi. Çoxlarının Nelliyə belə xoş münasibətinin sırf praktik, əməli səbəbləri vardı: Nellinin vasitəsilə xahişini idarə rəhbərlərinə daha tez çatdırmaq olardı, Nelli lazımi sənədə, istənilən arayışa şəxsi münasibətlərindən asılı olaraq çox tez ya çox gec qol çəkdirə bilərdi, Nelli şeflərin qəbuluna düşmənin məqamını hamıdan dürüst bilirdi — rəisin ya müavininin bu gün ovqatı necədir — qanı qaradır, ya kefi ala buluddadır, filan məsələ bu gün qaldırılsa — lap yerinə düşər, ya bu işin hələ ki, heç üstün vurmasan yaxşıdır və nəhayət, Nelli müdiriyyətin bir-biriylə münasibətlərini, hər hansı bir işçiyə əlaqəsini də hamıdan səhih bilərdi — müdirlə müavini necə salamlaşdılar, müdirlə partkom necə görüşdülər, müavinlə mestkom necə danışdılar — bütün bu məlumatları ancaq və ancaq Nellidən almaq olardı... Sözün düzü Fuad özü də bu qızdan bir balaca kəsirdi... Nə isə xoşuna gəlirdi onun çiyninə tökülmüş dümdüz saçları, altdan-altdan oğrun-oğrun baxması, uzun qıçları və həmişə ciddi ifadə saxlamağa çalışan sifətinin gözlənilməz, qəfil gülüşlə işıqlanması. Burda bir günah iş yox idi ki, xoşu gəlirdi, vəssalam. Ancaq bir çoxlarından fərqli olaraq Fuadın qəti əqidəsi vardı: işlədiyin idarədə, illah da tabeçiliyində olan qız- gəlinlərə heç bir vaxt ayrı gözlə baxmamaq. Yəni baxmamaq deyəndə, o qədər də dəqiq deyildi bu təbir, baxmağına baxırdı, lap belə əməlli-başlı baxırdı və fikrindən də cürbəcür gözəl- gözəl xəyallar keçirdi. Ancaq həmişə bu şıltaq istəklərini, bu ötəri xəyallarını kökündən kəsib atmağı da bacarırdı. Əlbəttə, Nelliylə kiçik bir flirt heç də bəd olmazdı. Fuadın yaşı qırxı ötmüşdü və əgər haçansa onu yaşca özündən böyük qadınlar daha artıq cəlb edirdisə, son illər, əksinə, daha çox gəncliyə
Yüklə 3 Mb. Dostları ilə paylaş:
|