Stiven Kinq Yaşıl Mil
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.vivo-book.com
511 nənəsiyəm. Öz qohumlarını sevən bir adamın, mister Dolan. Xüsusilə də, özünün ahıl qohumlarını. Onun üzündəki təbəssüm, yazı taxtasından nəm süngər ilə silinən yazı kimi silinərək yox oldu. Mən onun üzündən qətiyyətsizlik, tərəddüd, bəlkə də məni aldadırlar, birdən doğrudursa, deyə düĢünərək qorxduğunu, məntiqlə düĢünsək, bunu yoxlamaq asandır, o da bunu bilir, deməli, yalan danıĢmır, deyə düĢündüyünü oxudum. Birdən mən gülməyə baĢladım, səsim xırıltılı çıxsa da, normal idi. KeçmiĢ vaxtlarda Persinin necə tez-tez bizi öz əlaqələri ilə hədələdiyini xatırlamıĢdım. Ġndi isə, çox uzun sürən ömrümdə ilk dəfə, belə bir təhdid yenə səslənmiĢdi... amma bu dəfə mənim xeyrimə. Berd Dolan qəzəblə mənə baxdı, sonra isə nəzərlərini Eleynə tərəf çevirdi. – Mən ciddi deyirəm, – Eleyn dedi. – Əvvəlcə düĢündüm ki, sənin həyatını çətinləĢdirməyim, çünki daha qoca qadınam və səninlə əlləĢməyə həvəsim yox idi. Amma görəndə ki, kimsə mənim dostlarımı hədələyir və onlarla qaba rəftar edir, mən belə Ģeylərə əsla dözə bilmərəm. Ġndi isə buradan get. Və bir söz belə demədən. Onun dodaqları balığın dodaqları kimi tərpənirdi – ah son bir sözü necə də böyük istəklə deməyi arzulayırdı (yəqin ki, “acıq” sözü ilə həm qafiyə olanı). Amma o demədi. Dolan son dəfə mənə baxandan sonra Elynin yanından keçərək dəhlizə çıxdı. www.vivo-book.com
512 Eleyn əlindəki məcməyini mənim qabağıma qoyub özü də masanın arxasında oturanda, mən bərkdən ah çəkərək nəfəsimi dərdim. – Sənin nəvən doğrudanmı Palatanın spikeridir? – Hə, elədir ki var. – Bəs onda sən burada nə edirsən? – Berd Dolan kimi tarakanın dərsini vermək üçün Ģtatın qanunverici orqanının spikeri olmaq kifayət qədər böyük vəzifədir, amma bu vəzifə onu kifayət qədər varlı bir adam eləmir. – Eleyn gülərək dedi. – Bundan da əlavə, mənim burada qalmaqdan xoĢum gəlir. Ətrafımdakı insanları da xoĢlayıram. – Mən bunu bir iltifat kimi qəbul edirəm, – deyə mən cavab verdim. – Pol, sən yaxĢısanmı? Çox yorğun görünürsən. – Eleyn masanın üstündən əlini uzadıb alnıma tökülmüĢ saçlarımı kənara itələdi. Onun qıc olmuĢ barmaqlarının toxunuĢu sərin və həzverici idi. Mən bir anlıq gözlərimi yumdum. Gözlərimi açanda isə mən öz qərarımı vermiĢdim. – Hə, qaydasındayam, – dedim. – Və, demək olar ki, öz yazımı bitirmiĢəm. Eleyn, sən mənim yazdıqlarımı oxumaq istəməzdinmi? – Mən tələm-tələsik bir yerə yığaraq əzdiyim vərəqləri ona uzatdım. Böyük ehtimalla onların sırası da pozulmuĢ olmalı idi, – Dolan məni həqiqətən qorxutmuĢdu – amma vərəqlər sıra ilə nömrələnmiĢdi və Eleyn çox asanlıqla onları yenidən sıra ilə düzə bilərdi.
www.vivo-book.com
513 Eleyn ona uzatdığım vərəqləri götürmədən fikirli-fikirli mənə baxdı.
– Sən yazını bitirdinmi? – Burada olanları bitirmək üçün günortayadək oxumalı olacaqsan, – mən dedim, – Əlbəttə ki, əgər xəttimi oxuya bilsən. O, nəhayət ki, vərəqləri alıb baxdı. – Sənin çox gözəl xəttin varmıĢ, hətta əlin yorulanda belə, – Eleyn dedi. – Bunu oxumaqda heç bir çətinliyim olmayacaq. – Sən bunları oxuyub qurtarınca, mən qalan hissəsini də bitirmiĢ olacağam, – mən dedim. – Qalan hissəni də təxminən yarım saata oxuyub bitirərsən. Sonra isə... görək hələ də sənin üçün maraqlıdırsa... sənə bir Ģey göstərmək istərdim. – Bu sənin səhərlər və bəzən də günortalar getdiyin yerlə əlaqədardır? Mən baĢımı yırğaladım. O, oturub mənim dediklərimi kifayət qədər uzun müddət düĢündü, sonra isə öz-özünə baĢını yırğaladı və vərəqləri əlinə alaraq ayağa qalxdı. – Mən həyətə çıxacağam, – o dedi. – GünəĢ bu səhər yaxĢı isidir. – Əjdaha isə məğlub edilib, – mən dedim. – Bu dəfə gözəl bir xanım tərəfindən. www.vivo-book.com
514 Eleyn gülümsədi və mənə tərəf əyilərək məni həmiĢə titrəməyə məcbur edən həssas yerimdən, qaĢımın üstündən öpdü. – Ümid edək ki, bu belədir, Eleyn dedi. – Amma öz təcrübəmdən bilirəm ki, Bred Dolan kimi əjdahaların öhdəsindən gəlmək o qədər də asan iĢ deyil. – Eleyn elə bil nədənsə tərəddüd etdi. – Sənə uğurlar, Pol. Ümid edirəm ki, sənə əzab verən hər nədirsə, ona qalib gələ biləcəksən. – Mən də ümid edirəm, – deyə cavab verdim və Con Koffi haqqında düĢündüm. “Mən heç nə edə bilmədim – Con demiĢdi. Mən cəhd etdim, amma artıq çox gec idi.” Eleynin gətirdiyi qayğanağı yedim, meyvə Ģirəsini içdim, qızarmıĢ çörəyi isə sonraya saxladım. Yenidən qələmi əlimə alıb yazmağa baĢladım və ümid edirdim ki, bu artıq sonuncu dəfədir. Sonuncu bir mil. YaĢıl mil.
2
Həmin axĢam biz Conu “E” blokuna geri gətirəndə, oradakı araba artıq dəbdəbə yox, zərurət idi. Mən inanmıram ki, Con Koffi Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|