T. C. Kara harp okulu savunma bġLĠmlerġ enstġTÜSÜ GÜvenlġk bġLĠmlerġ anabġLĠm dali



Yüklə 5,01 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə39/104
tarix21.06.2018
ölçüsü5,01 Kb.
#50123
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   104

 
 
105 
gerektiği  söylemini  sürdürdüler.  Bu  anlamda,  Saddam  Hüseyin‟in  her  Ģeye 
rağmen  ülkenin  toprak  bütünlüğünün  korunmasında  baĢarılı  olduğu  gerçeği 
dikkat
e  alındığında,  Körfez  SavaĢının  hemen  sonrasında  Batılı  Devletler  ve 
ABD  tarafından  alternatifi  oluĢturulmadan  devrilmek  istenmediği  görüĢü  ileri 
sürülebilecektir. 
 
Irak  ekonomisi,  Körfez  SavaĢı  öncesinde,  sekiz  yıl  süren  Ġran
-Irak 
SavaĢı‟nda  yeterince  zayıflamıĢtı.  SavaĢın  ardından  tam  anlamıyla 
toparlanamadan Kuveyt‟in iĢgali ve iĢgal sonrası yaĢanan Körfez SavaĢı ülke 
ekonomisini çökme noktasına getirdi. Buna bir de BM tarafından uygulanan 
yoğun  ambargo  ve  ülkenin  borçları  sebebiyle  petrol  gelirlerinin  ö
nemli  bir 
kısmının kesilmesi eklenince, ülke ekonomisi iyice zayıfladı.
 
Ġlerleyen dönemde, halkın yaĢadığı sıkıntılar, açlık ve salgın hastalıklar 
sebebiyle,  ambargonun  hafifletilmesi  de  sorunlara  çözüm  getirmemiĢti. 
Dünya  kamuoyunun  genel  kanısı,  Irak‟a  uygulanan  ambargonun  amacını 
aĢtığı,  masum  insanları  cezalandıran  bir  mekanizma  haline  geldiği 
Ģeklindeydi. Ayrıca, Saddam yönetiminin el altından petrol satarak gelir elde 
ettiğine  yönelik  iddialar  bulunmaktaydı.  Sonuçta bu ambargolar,  Irak  halkını 
giderek 
fakirleĢtirirken,  Irak  hükümeti  üzerinde  fazla  bir  etki  doğurmuyordu. 
Bu  durum,  BM  üyeleri  üzerinde  de  görüĢ  farklılıklarına  sebep  oluyordu. 
GeliĢmeler  ambargonun  da    delinmesine  sebep  olabiliyor;  ambargonun 
devamı  konusunda  tartıĢmalar  yaĢanabiliyordu.  Nitekim  2001  yılına 
gelindiğinde, Irak‟a seyahat ambargosu fiilen kalkmıĢ durumdaydı (Arı, 2004: 
490-492).  
Askeri    açıdan  bakıldığında,  Dünyanın  en  güçlü  orduları  arasında 
gösterilen Irak ordusunun, önce Ġran
-
Irak SavaĢı ardından Körfez SavaĢı ile 
büyük  bir  darbe  aldığı  ve  çok  sayıda  kayıp  vererek,  gücünü  önemli  ölçüde 
yitirdiği  söylenebilecektir.  Uzun  süren  savaĢlar  sonrasında  alınan  ambargo 
kararları  ve  Irak  hava  sahasının  önemli  bir  bölümünün  askeri  uçuĢlara 
yasaklanması  ile  Irak  hava  kuvvetleri  de  önemli  ölçüde  zayıflamıĢtı.  Zira 
elinde  az  sayıda  uçak  bulunuyordu  ve  eğitim  imkânları  kısıtlanan  pilotların 


 
 
106 
baĢarı göstermesi beklenemezdi.  Buradan yola çıkarak, Irak‟ın çevre ülkeler 
ve  Batılı  Devletler  açısından  Körfez  SavaĢı  sonrasında  ciddi  konvansiyonel 
bir tehdit sergilediği söylenemeyecektir. 
 
b.    Ġsrail
-
Irak Gerginliğinin GeliĢimi       
 
         
Irak  Ġsrail‟i  diğer  pek  çok  Arap  ülkesi  gibi  halen  tanımamıĢtır. 
Dolayısıyla Irak ve Ġsrail arasında doğrudan bir diplomatik iliĢki kurulmamıĢtır.     
Reich
‟a göre Ġsrail ve Irak, teknik olarak Birinci Arap
-
Ġsrail SavaĢı‟nda, Irak‟ın 
Ġsrail‟e  karĢı  düĢmanca  davranıĢlar  içinde  yer  almasından  beri  savaĢ 
halindedir.  Irak,  bu  savaĢa  katılanlar  arasında,  ateĢkes  antlaĢması 
imzalamayan  tek  devlettir
8
.  Irak,  ayrıca  Ġsrail‟e  karĢı  Altı  Gün  SavaĢları  ve 
Yom Kippur SavaĢı‟nda da yer almıĢ, Enver Sedat‟ın 1977
-
1978‟de Ġsrail ile 
barıĢ çabalarına karĢı çıkan Arap Devletlerine liderlik etmiĢ ve 1979‟da Mısır

Ġsrail  BarıĢ  AntlaĢmasına  karĢı  çıkmıĢtır.  Irak,  Filistinli  terörist  grupları 
desteklemiĢ ve onlara barınma imkânı sağlamıĢtır (Reich, 2008: 158). 
 
Irak‟ın  Arap
-
Ġsrail  savaĢlarında  yer  aldığı  durumlarda  Arap  ülkelerine 
desteği sembolik düzeyde kalmamıĢtır. 1973 SavaĢında Irak‟ın gücünün üçte 
birini  cepheye  gönderdiği  i
fade  edilmektedir.  Irak-
Ġsrail  iliĢkileri,  genel  Arap
-
Ġsrail  çatıĢması  bağlamında  değerlendirildiği  gibi  aynı  zamanda,  bazı  iki 
taraflı  durumları  da  bünyesinde  barındırması  sebebiyle,  ikili  iliĢkiler 
bağlamında  da  değerlendirilebilir.  Zira  Irak,  Ġsrail‟e  karĢı  tek  baĢına,  bir 
koalisyona gerek  duymaksızın,  düĢmanca davranıĢlar  geliĢtiren tek devlettir 
(Bengio,  1998:  33).    Bunun  örneği  detayları  ilerde  anlatılacak  olan  Körfez 
SavaĢında  yaĢanmıĢ  ve  Irak,  kendisine  müdahalede  bulunan  güçler  içinde 
yer almasa da 
Ġsrail‟e füze saldırısında bulunmuĢtur. 
 
Irak, bulunduğu coğrafyada yalnızca Ġsrail‟e karĢı değil; diğer ülkelere 
karĢı  da  saldırgan  bir  tutum  içinde  bulunmuĢtur.  Bunda,  Irak‟ın  önemli  bir 
                                            

Irak,  1948  SavaĢı‟na  katılan  diğer  devletlerden  farklı  olarak  1949  AteĢkes  AntlaĢmasını  
imzalam
amıĢ ve BM Genel Kurul kararlarından 242 ve 338‟i de kabul etmemiĢtir (Erdemli, 
2000: 219). 
 


 
 
107 
petrol  üreticisi  olmasına  rağmen  denize  çok  küçük  bir  noktadan  ulaĢıyor 
olmasının  da  etkisi  bulunduğunu  ifade  etmek  mümkündür.  Irak‟ın  jeopolitik 
konumu  Irak‟a  farklı  bir  avantaj  daha  sağlamıĢtır.  Ġsrail‟e  uzak  bir  konumda 
oluĢu  ve  Ġsrail‟le  ortak  bir  sınırının  bulunmaması  sebebiyle,  hiçbir  bedel 
ödemeden,  Ġsrail‟e  karĢı
 
düĢmanca  davranıĢlar  içinde  yer  alabilmiĢtir.  Irak, 
neredeyse  bütün  Arap
-
Ġsrail  savaĢlarında  yer  almıĢ  olsa  da,  çatıĢma  hiçbir 
zaman  kendi  ülkesi  üzerinde  gerçekleĢmemiĢ  ve  Ġsrail‟e  karĢı  hiç  toprak 
kaybı yaĢamamıĢtır (Bengio, 
1998: 33).   
Buna  göre
 
Ġsrai
l,  Arap-
Ġsrail  savaĢlarına  katılan  ve  kendisine  karĢı 
düĢmanca  faaliyetler  içinde  olan  Irak‟a  karĢı  politikalarını  oluĢtururken  bu 
realiteyi  göz  önüne  almıĢtır.  Ġsrail‟in  bulunduğu  coğrafya  itibari  ile  pek  çok 
Arap ülkesinin saldırılarına hedef olabilecek konumda olması, tehdit algıladığı 
ülkelere  karĢı  daha  saldırgan  bir  tutum  içine  girmesine  yol  açmıĢtır.  Ġsrail‟in 
en  çok  çekindiği  durumların  baĢında  Orta  Doğu‟da  bir  nükleer  savaĢın 
çıkması  ve  kendisine  karĢı  bir  kitle  imha  silahının  kullanılması  olasılığı 
olmuĢtur. 
 
1960‟lı  yılların  baĢından  itibaren  Orta  Doğu,  hızlı  biçimde  nükleer 
faaliyetlere  giriĢilen,  diğer  bir  ifadeyle  nükleerleĢen  bir  bölge  konumuna 
gelmeye  baĢlamıĢtır.  Bu  tarihe  kadarki  süreçte,  yeni  devletlerin 
bağımsızlığını  kazanması,  artan  ulusal  coĢku,  Arap
-
Ġsrail  çatıĢmasının 
yarattığı  silahlanma  yarıĢı,  bu  bölgedeki  nükleerleĢmenin  temel  nedenleri 
arasında yer almaktadır. O dönem için, nükleer bir silaha sahip olmak, dünya 
dengeleri ve bölgesel silahlanma yarıĢına doğrudan etki eden bir unsu
rdu ve 
geliĢmekte olan bir ülke için modernliği temsil eden batı ülkeleri ile “eĢit güce 
sahip  olmayı”  sembolize  etmekteydi  (Shaked,  1982:  184
-185).  Bu  durum 
baĢlangıçta  sadece  geliĢmiĢ  ve  yeterli  ekonomik  imkânı  bulunan  ülkelere 
nükleer teknolojiden yararlanma imkânı sağlarken, geliĢen teknoloji ile birlikte 
küçük  bir  bütçeye  sahip  bir  ülkenin  bile  nükleer  tesis  kurabilmesi  mümkün 
olabilmiĢtir.  Bu  noktada  Ġsrail‟in    özellikle  Orta  Doğu‟da  kendisi  aleyhine 
geliĢebilecek  nükleer  faaliyetlerden  çekindiği  ve  Orta  Doğu‟da  herhangi  bir 


Yüklə 5,01 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   35   36   37   38   39   40   41   42   ...   104




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə