Toshkent «yangiyo‘l poligraf servis»
Yüklə 3,57 Mb. Pdf görüntüsü
|
| HAYVONOT OLAMIDA
MO‘JIZA Rahim Bekniyoz O‘lib tirilgan, ya’ni avvalo o‘lib, so‘ngra tirilgan qu- yonni ko‘rganmisiz? Albatta, ko‘rgan emassiz bunday «mo‘jiza»ni. Men-chi? Ko‘rdim ham gapmi? Xo‘p dog‘da qoldirib ketgan kaminalarini shalpangquloq desangiz. Shuning uchun hech vaqt esimdan chiqmaydi bu voqea. Quyonlar serob kuz yemishlaridan semirib, rosa jir boylagan paytda ovga chiqdim. Velosipedimni ta- nish cho‘pon qo‘rasida qoldirdim-da, miltiqni kiftimga ilib, ro‘parada ko‘rinib turgan qamishzor tomon ketdim. Mo‘ljallab chiqqan «ovxonam» o‘sha. Men o‘tib borayot - gan dala bu yil to‘qaydan yangi ochilib ekilgani uchun paxta bitmagan, boriyam barvaqt yig‘ib-terib olingan, endilikda unda g‘o‘zadan ko‘ra yaxshiroq yetilgan yov - voyi o‘t-xashaklar oyoq ostida qovjirab yotardi. Bun - day sero‘t maydonda quyon o‘tlashini bilardim, lekin yotoq qiladi, deb o‘ylamagan edim. Qarasam, mendan atigi uch qadam narida shalpangquloqlarini kiftiga bos - gan holda, ko‘rpaday ajriqqa burkanib, bemalol uxlab yotibdi u. Qo‘llarim beixtiyor miltiqqa yugurdi. «Yotgan joyida otaveraymi yoki qochirib otsammikin?» Miyamda yilt etgan bu savolga javob pishib yetilmay, miltiqning tepkisini bosganimni bilmay qoldim. O‘q quyondan bir qarich nariga tegib, yerni o‘pirib yubordi. Quyon ses - kanib boshini ko‘tardi-yu, badani dir-dir titrab, joyidan qo‘zg‘almadi. 137 Miltiqning uchini tekkizganimda, birdan sapchib o‘rnidan turdi. Biroq gandiraklab kelib, o‘zini oyoqlarim ostiga urdi. Oyog‘im bilan bosib olgach, yana hayron qoldim. Biron yerida o‘q izi ham, tiriklik alomati ham ko‘rinmasdi. Qo‘limga olga nimda, u shalpay - ib qolgandi. G‘alati o‘ljani xal - tamga joylab, qamishzor sari ravona bo‘ldim. U yerda chiy qamish o‘rib yurgan cholga ro‘para keldim. – Charchagandirsiz, ukam. Ke ling endi, birpas o‘tirib nafas rostlang, – deb taklif qildi u. Xaltani yelkamdan olib, yerga qo‘ydim-da, o‘rilgan qamish ustiga o‘tirdim. Chol xurjunni ochib oldimga dasturxon yoydi, qo - vun so‘ydi. Dasturxon atrofida gurung quyuqlashdi. Chol ham yoshligida ovchilik qilgan ekan. – U zamonlar ovchilik alomat edi, ukam. Shu de - sangiz, bir safar... Chol birdan hikoyasini kesib, ko‘zlari olazarak bo‘ldi- yu, apil-tapil yonimda yotgan miltiqqa intildi: – Quyon! Quyon qochdi! O‘rnimdan sakrab turib miltiqni qo‘limga oldim. Biroq kechikkan edim. Quyon yilt etib o‘zini qamishzorga urib ketganini ko‘rib qoldim, xolos. – Xaltangizdan chiqib qochdi, chamamda. Ha, xaltam bo‘m-bo‘sh, og‘zi ochiq yotardi. Quyon - ning bu qilmishi meni battar tang qoldirdi. – Bir gal menam shunday bo‘lganman, – deb miyig‘ida jilmayib hikoya qila ketdi chol. – Quyonni ot - gach, so‘ygin, deb yo‘ldoshimga uzatdim. 138 U bir qo‘li bilan pichog‘ini qinidan sug‘urishga tutin - di. Shu topda birdan quyonga jon kirsa bo‘ladimi? Ha, xoh ishoning, xoh ishonmang, o‘lik quyonga jon kirdi! Jon-jahdi bilan tipirchilab, bir harakat qildi – quyonni qo‘lidan qo‘yvordi boyagi sherigim. Quyonning ikkala orqa oyog‘ida bir arslonning kuchi bor, deyishadi. O‘shanday oyoqlar sharofati bilan ars- londan ham qochib qutuladi jonivor. Bizam o‘shanda sizga o‘xshab orqasidan serrayib qolaverganmiz. Keksa ovchining hikoyasi taskin berdi dilimga. Qu- yon otgan o‘qimdan faqat behush bo‘lib, xaltada hushi - ga kelganini payqadim. 1. Ovchi quyonni qanday qilib tutib oldi? 2. Keksa ovchi yoshligida bo‘lgan voqea haqida nimalar- ni gapirib berdi? Yüklə 3,57 Mb. Dostları ilə paylaş:
|