m
ənzum ahəngi veriyor. Bu ahəng etibarilə Qorqudun çox yarısı
n
əzm ilə nəsr arasındə xüsusi bir əəklə malikdir. Bu əəkl zama-
nında daha çox musiqi ilə bərabər söylənildiyini, yaxud ahəngdar
bir s
əslə oxunulduəunu ifadə edər. əmumiyyətlə, “ naəılçılıq”
ümumilik bütün psixolojisini havidir. T
əkrar və səciləri bugünkü
zövqü böyl
ə oxəayacaq dərəcə tamlıdır.
əfadəyə ədəbi qiymət verən təəbihlər də ayrıca diqqəti cəlb
ed
ər. Məsəla:
Qoəa badam sıəmayan tar aəızlım
Küz
əlmasinə bənzər al yanaqlım –
parçasında aəızın kiçikligini “ qoəa badam” sıəmayacaq ifadəsi ilə
izahı, sevgili yanaəının son bahar almasınə bənzədilməsi çox ori-
jinal bir t
əəbihdir. “ əgitlərim, əzrailin gözüni öylə qorxutdım ki,
gün qapuyi qodı tar bacadən qaçdı” kibi qüvvətli ifadələr də az
deyildir.
əsər dastanı – Epigue
∗
– bir mahiyyətdə olmaqla bərabər
iç ind
ə lirik parçalar də az degildir:
“ Qarəı cida cida oynadanlar vardı gəldi
Altun cida oynadan
ə yarəb, noldı?
Qaraqoç at
ə binənlər vardı gəldi
B
ədoy atlı bir oəulə yarəb noldı?
Nök
ər gəldi, naib gəldi
Yalnuz bir oəulə yarəb noldı?
əafillücə gözəl baəın kəsdürəsən
Aə bürcəkli (birçəkli) anam oəul deyərkən
Baəım bəxti Qazan div aəıldəsən
Qayıdübən baba gerü döngil
Altun ban evin
ə sürüb varəıl
Qarıcıq olmiə anamə umud oləıl
Q
ərə gözlü qız qərtaəumı aəlatmaəıl
Q
əricıq olmıə anamı sızlatmaəıl
∗
epik
115
Anam m
ənim içün gög geyüb qərə sarınsun
Qalın Oəuz elində yasım tutsin
M
ənim baəım sənin yalınə qurban olsun.
Lirik parçalar yanında həsdən uzaq qismlər də çoxdur: Qan
Turalı adında bir gənc də evlənmək istərkən qızda aradıəı məziy-
y
ətlər cümləsindən “ Mən qanlu kafər ilinə varmədin ol varmıə,
mana baə gətirmiə ola” – diyor. Selcan Xatun adında bir qadın bir
erk
ək cəngavər kibi hərb ediyor, qılınc vuruyor. Kitabda olan
qadın tipi ilə islami qadın tipi çox fərqlidir.
Qeyri-islami ünsürl
ərdən birisi də qurdun müqəddəs tanın-
ma
sıdır. Məlum olduəu üzrə qurd əski türk ənənələrinə görə bir
totem d
ərəcəsindədir. Kitabda da bu tələqqi “ qurda qurban olmaq
d
ərəcəsində görülüyor ki, islamiyyətə ziddir: “ Sudan keçdi. Bu
g
əz bir qurdə tuə aldı. Qurdun yüzü mübarəkdir. Qurdlən bir
x
əbərləəin didi” (səhifə 26).
“ Ordumın xəbərin bilürmisin degil mana
Q
ərə baəım qurban olsun qurdun sana” (səhifə 67).
Kitabda iç kiç ilik t
əbii bir ənənə əəklindədir. əülənlərdən,
qonaqlıqlardə bol-bol əərab qollanılıyor: “ Toquz qarə gəzzin,
örm
ə saçlı, əlləri biləkdən qınalı, parmakları nigarlı boəazlari
bir
ər quə kafər qızlari al əərabı altun ayaələ Qalın Oəuz bəglərinə
g
əzdirərlərdi (səhifə 21 və 40,68,113,143). Birisi öldügü zaman at
quyruəu kəsmək, mavi (gök) əlbisə geymək, yüz yırtmaq, adətləri
d
ə oəuzların müsəlman olmadan əvvəlki ənənələrinin təmadisidir.
Bununl
ə bərabər islamiyyətin törətmiə olduəu “ mollalıq”
psixolojisi d
ə kitabdə az degildir.
116
N Ə T İ CƏ
Az
ərbaycan türklərinin əəirət dövründə, müsəlmanlıəın intiəa-
r
ından əvvəlki zamanlarda malik olduqları ədəbiyyat qədim Orta
Asi
ya oəuz ədəbiyyatının davamı deməkdir. Ehtiva etdigi xarakteri-
sinin t
ələqqilər, lisani mahiyyət və bədii qiymətləri tamamilə step-
ç öl köç
əbələrinə aid olan ümumi ədəbi görüə məhsullarının eynidir.
əəiri ədəbiyyatımız ictimai sinifçilik nöqteyi-nəzərindən iki ay-
rı xətt təqib etmiədir; bu da o zamankı siyasi və ictimai həyatla əla-
q
ədar olaraq doəmuədur ki, birisi kəndliləri və bütün müstəqil ya-
əayanları içinə alan aəaəı xalq təbəqəsinə aid ədəbi xətt: ikincisi də
əəirət aristokrasisinin zövq və həyatını tərənnüm və nəər edən xəttdir.
əki zidd sinfin malı olan bu ədəbiyyatlar dil etibarilə birdir. Bugün
bunların xalq ədəbiyyatı adı altında yad edilməsi sırf bu cəhətdəndir.
əəirət ədəbiyyatı əəkil etibarilə nəsr halında bulunuyor. Fəqət
bir taqım səbəblər və fel kəlmələrinin təkrarlanması ilə bir
xüsusiyy
ət qazanan bu nəsr az-çox havi olduəu ahəng sayəsində
n
əzmə yaxlaəmıə bir mahiyyətdədir. Bu kibi məhsullar musiqinin
əlavəsilə daha ahəngdar bir əəkil alırdı. əlk mənzum əsərləri vəznli
atalar sözü t
əəkil edir. Gərək bunlardakı və gərəksə yavaə-yavaə
meydana çıxan milli vəzn, bu gün “ heca vəzni” dedigimiz vəzn idi.
əmumiyyətlə, əəiri ədəbiyyatımız köçəbəligin bütün psixo-
lo
jisini daəıyır; ən çox bəhs etdigi mövzu” cəngavərligə, biçinçi-
lig
ə, silah qollanmaəa, ov ovlamaəə aiddir. Bu dövrün məlum
olan yegan
ə əsəri “ Oəuznamə”dir ki, hicrətin ilk əsrlərində bir
külliyyat halında təsbit edilmiədir. Misirli müvərrix əbubəkr
Abdullah D
əvadarinin Oəuznamənin mündəricatı haqqında ver-
digi qısa izahat onun də bu mövzuların bir məcmusundan baəqa
bir əey olmadıəını göstərən bu nöqteyi-nəzərdən oəuznaməyə
dastani tarix dey
ən türkoloqlar də var.
əctimai sistem etibarilə əhalimiz əəirət həyatından sıyrılaraq
d
ərəbəglik üsuluna baəlarkən, hətta baəladıqdan çox sonra də
islam dininin qorxunc istilasına rəəmən əəirət ədəbiyyatımız daha
uzun müdd
ət xalq arasındə yaəamıədır.
117
Dostları ilə paylaş: |