96
rüfatının geridə qalması, taxıl qıtlığı ölkədaxili siyasi
çəkişmələrə səbəb oldu. Yəni Georgi Fedotovun həs-
rətini çəkdiyi nəhəng Rusiya İmperiyası həm ərazilə-
rini, həm adını, həm də keçmiş qüdrətini itirmişdi.
Dinə gəldikdə isə, bu illərdə ciddi qadağalar yox idi.
Çünki onsuz da iqtisadi cəhətdən çətin, siyasi cəhət-
dən kövrək olan ölkədə dindarların da ayağa qalxma-
sı hakimiyyətdəkilərə sərf etmirdi. Ona görə də qəbul
olunan qərarlarda, demək olar ki, bütün dini ayinlərə
yer verilirdi. Hətta dini qruplar ayinlərini icra etmək
üçün dini avadanlıqla, bina və sairlə təmin edilirdi.
Küçədə dini ayinlərin icra olunmasına şərait yarat-
maq kimi məqamlar da diqqətdən kənarda qalmırdı.
Sadəcə bəzi məsələlərdə mütləq qeydiyyat, icazə və
nəzarət olmalı idi...
Gördüyümüz kimi, bu 11 il artıq Georgi Fedoto-
vu məcbur edirdi ki, o, Rusiyanın yaşayıb-yaşama-
yacağı məsələsi barədə düşünsün və buna geniş bir
məqalə həsr etsin. Maraqlıdır ki, bu məqalənin böyük
bir hissəsi XX əsrin sonlarından xəbər verirdi. Proq-
nozlar dəqiqliyi ilə çaşdırır. Vaxt gələcək, sovetlər
birliyi dağılacaq. O zaman “velikoruslar” necə dav-
ranmalıdırlar? sualını və onun cavabını verir...
Beləliklə, Georgi Fedotovun öncəgörmələri...
1929-cu ildə yeni yaranmış ölkə “canının hayın-
da” olduğu bir vaxtda keçmiş Rusiya İmperiyasının
mühacirətdə olan ziyalıları özlərinə “Bolşeviklər
süqut edəcəklərmi?” sualını yox, “tezlikləmi süqut
edəcəklər?” sualını verirdilər. Bu da o demək idi ki,
onlar bolşeviklərin mütləq süqut edəcəklərini bilir-
97
dilər. Bunun tezi-geci vardı... Amma, görünür, mü-
hacirətdəki ziyalıları bu süqutun necə baş verəcəyi o
qədər də maraqlandırmırdı. Onları əsasən süqutdan
sonra Rusiyanın vəziyyəti narahat edirdi. Sadəcə bu
süquta hazır olmaq lazım idi. Onlar zərrə qədər də
şübhə etmirdilər ki, bolşeviklərin süqutundan sonra
Rusiyanın milli dirçəlişi başlayacaq.
Doğrudan da bolşeviklər, Kommunist Partiyası
süqut etdi və bu tarixi hadisə 26 dekabr 1991-ci ildə
baş verdi. Fedotovu əski Rusiyanın yaşaması üçün bir
çox məsələ narahat edirdi. Birincisi, Rusiya adının
unudulması, yəni “dörd hərfli” SSRİ ilə əvəz olun-
ması. İkincisi, rusların milli hissinin məhv olması.
Rusiya adının “Şərqi Avropa Xalqları İttifaqı”, “Av-
rasiya” kimi adlarla əvəzlənməsi təklifindən nə qədər
narahat olurdusa, kommunist adı ilə yetişən rus bey-
nəlmiləçilərdən və digər xalqların Rusiyanın “halsız
bədənində yaranan, inkişaf edən, bərkiyən onlarla
milli düşüncədən” də bir o qədər ehtiyat edirdi. O,
Rusiya imperiyasında yaşamış xalqlara olan ikrah
hissini də gizlətmirdi: “Dünən yarımvəhşi halında
olan hər xırda xalqcığaz rus müəllimlərini qovaraq
özlərindən uzaqlaşdıran yarımziyalı kadrlar ifraz
edirlər... Bizim övladlığa götürdüyümüz, böyütdüyü-
müz uşaqlar onları yedirdən məktəbi tanımaq istə-
mir, harasa qərbə və şərqə, Polşaya, Türkiyəyə və ya
beynəlmiləl adı altında mənəvi yoxluğa can atırlar”.
Fedotova görə, yeni ziyalılar “yaddaşdan”, çoxdan
ölmüş tarixi xatirələri topalayaraq, canlandıraraq,
etnoqrafik məişəti dirçəldərək... “qondarma” xalq-
lar” yaradır, “heç nədən milli ənənələr düzəldirlər”.
98
Fedotov Rusiyada yaşayan tatarlara toxunaraq on-
ların gedəcək yerlərinin olmadığını və Kazanı ancaq
arzulaya biləcəklərini vurğulayır. Bu o deməkdir ki,
Georgi Fedotov kimilər tatarları bir siyasi qüvvə kimi
görmür (“Kazan tatarlarının gedəcək yerləri yoxdur.
Onlar Kazanı Avstriyanın paytaxtı kimi ancaq arzu-
laya bilərlər”), onlardan çəkinmirdilər. Azərbaycanın
və Qazaxıstanın Asiyanın İslam mərkəzlərinə, Ukray-
nanın və Gürcüstanın müstəqilliyə can atmaları onu
narahat edirdi... Xatırladaq ki, məqalə 1929-cu ildə
yazılmışdır.
Nədən ibarət idi rus milli ənənəsi? Fedotova görə,
rus milli ənənəsinin kökünü İslama və Çingiz xana
müqavimət göstərmək təşkil edir. Bu da İslama və
türklüyə müqavimət göstərmək anlamını verir. O,
“velikorusların” süstlüyündən, “milli varlığının
məhv olmasını” dərk etməməsindən şikayət edir və
bunun günahını İmperiya dövründəki hakim qərbyön-
lü rus ziyalılarında görür. Onlara görə “milli ideya...
iyrənc bir ideya idi... vətənpərvər sözü söyüş kimi
səslənirdi... ictimai ədalət... milli həyatın mənasını
üstələyirdi”.
Georgi Fedotov göstərir ki, rus milliyyətçiləri “ki-
çik xalqları məqsədsiz şəkildə bir-birinə saldırtdı-
rır”, “onların qanuni mənəvi tələbatlarını tapdayır,
Rusiya üçün yeni-yeni düşmənlər yaradırdılar”. Fe-
dotov bunu keçmiş zamanda yazır, lakin son illərin
hadisələri göstərir ki, bu günümüzün milliyyətçilə-
ri də eyni səhvləri təkrarlayırlar. Ayrı-ayrı xalqları
bir-birinə qarşı qaldırmaq və bundan yararlanmaq
99
istəyi bugünkü rus milliyyətçilərinə də xas xüsusiy-
yətdir. Bu yolla onlar bölgələrin gərginliyindən isti-
fadə edərək nəzarət üçün özlərinə haqq qazandırır,
xalqların dini və milli heysiyyatını tapdalayırlar.
G.Fedotov XX əsrin əvvəlləri üçün deyirdi ki, rus
xalqının nə Belorusiya, nə Ukrayna, nə də Qafqaz
vecinə deyildi: “Qoy kim istəyir alsın, kim istəyir
bölsün. “Biz ryazanlılarıq””. O, bunu “milli şüurun
göyə sovrulmasının nəticəsi” kimi qiymətləndirir.
Eyni zamanda Moskvada milli şüurun qaldığını da
qeyd edir. Bu milli şüur əsgər mahnılarında da özü-
nü göstərir. Fedotov buraya bir əsgər mahnısından bir
neçə misra əlavə edir:
Yazır, yazır Prusiya kralı
Fransız kraliçaya
Meklenburq məktubu...
Bu mahnı sadə rusların mürəkkəb siyasi proseslər
qarşısındakı çaşqınlığını ifadə edirdi. Lakin burada
bəzi başqa məqamlar da vardı. Heç ağla gəlməyən bir
tarixi hadisəyə toxunur burada Georgi. Məsələ bura-
sındadır ki, əslində Almaniyanın şimalındakı Mek-
lenburq deyilən yerdə orta əsrlərdə slavyanlar yaşa-
mışlar. Onun əvvəlki adı “Wiliqrad” olmuşdur. Bəzi
tədqiqatçılara görə, arxeoloji qazıntılar və toponimlər
də əvvəllər bu alman torpaqlarında slavyanların yaşa-
dığını sübut edir. Əslində bu mahnı beynəlxalq siyasi
vəziyyətin nə qədər qəliz olduğundan da xəbər verir.
Xalqla dövlət arasında yaranan uçurum xalqın döv-
lətə qarşı narazılığını daha da artırırdı. Fedotova görə,
pravoslav çar dini çağırışlar edərək böyük qurbanlar
Dostları ilə paylaş: |