Sənət, sənətkar və zaman
437
Danışıram Odlar dilində-
- misralarında Azərbaycan dili mənasında onun ikinci adını
poetikaya gətirir. Azərbaycan dili-Odlar dilinə, onun oynaq,
şeiriyyət dilinə məftunluğunu ifadə edir.
Bu misraları artırmaq olar. Hər şair, hər yazıçı, hər sənət-
kar dilin müsəlləh əsgəri olub, onu qoruyub, onu üfürə-üfürə
içib. Sabir Rüstəmxanlı şeir dilinin kamilliyini müəyyən edən
bir cəhəti qeyd edir ki, «Əsl şairin poetik əsərləri dil
baxımından elə bir səviyyədə olmalıdır ki, onların dəfələrlə
yazılıb-pozulduğu, söz üzərində əməliyyat hiss olunmasın, şeir
canlı bir varlıq kimi bütöv və göründüyü kimi monolit təsəvvür
edilməlidir». Sözə məsuliyyətlə yanaşan sənətkarlarımız sözün
bədii qüdrətini, dilimizin bədii söz imkanlarını həmişə
yaratdıqları əsərlərdə yaşatmağa çalışıblar.
Nasirlərimizin, dramaturqlarımızın əsərlərinin dili, təsvir
dilinin canlılığı, ifadəliliyi, oxucu zövqünə uyğun, təmine-
dicidir.
Anar, Elçin və digər nasirlərimiz bu gün də dil məsələ-
sində məsuliyyətlidirlər.
Anarın "Ağ qoç, qara qoç" əsəri vaxtında, zamanında
yazılmış əsərdir. Bu əsəri ilə o, bir zamanlar Azərbaycanın
müstəqilliyi, dilinin saflığı uğrunda mübarizə aparan fədakar
Cəlil Məmmədquluzadəni xatırladır. Anarın əsərində Mirzə
Cəlil ruhu duyulur. Onun "Anamın kitabı" əsərini, "Azər-
baycan" məqaləsini göz önünə gətirək. Azərbaycanın müs-
təqilliyi və dilinin saflığı məsələsini XX əsrin əvvəllərində
Mirzə Cəlil necə qoymuşdursa, XX1 əsrin əvvəllərində də Anar
bu məsələni beləcə qarşıya qoyur. Son onilliklərdə Azərbaycan
öz müstəqilliyini yenidən bərpa etdi, dilimiz dövlət dili elan
edildi, latın əlifbasına qayıtdıq. Dövlət dil sahəsində xeyli
yeniliklər etdi. Lakin Azərbaycan vətəndaşı öz dilindən sosial
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
438
şəraitini yaxşılaşdırmaq üçün istədiyi kimi yararlana bilmir.
Azərbaycanın
iqtisadiyyatına
xarici
dövlətlərin
kapital
gətirməsi, yeni iş yerlərinin açması, açılan iş yerlərində ingilis
dilini bilməyən qabiliyyətli mütəxəssislərin işlə təmin oluna
bilməməsi və nəhayət, yenidən bir əcnəbi dilinin oduna
atılmağımız hər bir ziyalını düşündürməlidir. Azərbaycan
sahibkarlarına
son
illərdə
yaradılmış
imkanlar
genişləndirilməlidir. Əgər Azərbaycan öz iqtisadiyyatını müs-
təqil şəkildə inkişaf etdirib, öz sahibkarlıq qabiliyyətini
yüksəklərə qaldıra bilməsə, onun dilini Bakı Sitisindəki dil
faciəsi, mənəvi-əxlaqi böhran gözləyir. Anarın "Ağ qoç, qara
qoç" əsərində qoyduğu problemlərdən biri də budur:
Bura -mer, Bura -mer
Vuraya səs ver, səs ver.
Görmüsünüzmü triller.
Varmı burda killer?
Lazım deyildir bizə
Marazmatik plebeylər,
Xarizmatik pleyboylar
Biz gəlmişik buraya
Səs verməyə Buraya.
Məlik ayağa durdu. Bəsiydi, bundan artığına dözməyə
taqəti qalmamışdı. Yaşılbaş məxluq:
-Hara father, hələ Bura özü çıxacaq.
Məlik masaların arasıyla çıxışa tərəf getdi. Yerlərdən ona
söz atırdılar:
-Father hara? Hələ strip-tiz olacaq, lap sənin malındır.
Məlik bir təhər salondan çıxdı…az qala qaça-qaça bu
küçədən uzaqlaşdı. Bir neçə küçə ötdü, deyəsən azmışdı. Heç
kəs də yoxdu ki, xəbər ala."
Sənət, sənətkar və zaman
439
Burada Cəlil Məmmədquluzadənin "Ay yazıq Vətən!" "
Ax, gözəl Azərbaycan vətənim! Harada qalmısan!" "Bəs sən
hardasan, ay biçarə Vətən! Gəlin, gəlin mənə bir yol göstərin!"
deyə dərd içində iniltilərini eşidirik.
Hər bir xalqın ədəbi dilinin yaranmasında, inkişafında
formalaşmasında bədii ədəbiyyatı yaradan yazıçılar böyük rol
oynayır. Azərbaycan ədəbi dil tarixində bədii ədəbiyyat və
onun dili bu ədəbiyyatı yaradanların dəsti-xətti həmişə aparıcı
yer tutmuşdur. Dilimiz çox mürəkkəb və çətin yollardan keçib
gəlib, bu ümumxalq sərvəti qorumaq, saxlamaq, inkişaf
etdirmək ağırlığı ədəbi nəslin üzərinə düşür. «Ədəbiyyatın ilk
ünsürü dildir; dil ədəbiyyatın silahı və faktlarla, həyat
hadisələri ilə birlikdə onun materialıdır» (M.Qorki).
Dil ədəbi prosesdə yazıçının mövqeyini, xalqımızın
mədəni inkişafında rolunu, yerini müəyyənləşdirən amillərdən-
dir. Məsələn, Vaqif yaradıcılığı başdan-başa hamı üçün başa
düşülən xalq üslubunda yazıldığından bizim üçün çox
qiymətlidir. Xalq dilinin zənginliyi, rəngarəngliyi «cilalanmış
şəkildə» bədii dildə öz əksini tapır. «Bədii dil ədəbi dilin mən-
zərəsini əks etdirir. Yazıçı dilin potensial imkanlarını üzə
çıxarır, onu inkişaf etdirir.
1930-cu illərdən sonra mətbu orqanların sayının artması,
ədib və şairlərin böyük tiraclarla əsərlərinin nəşri ədəbi dilin
inkişafında yazıçının rolunu artırır. Azərbaycan Yazıçılarının
VII qurultayında məruzə və çıxışların demək olar ki,
hamısında dil problemləri ön plana çəkilir. Azərbaycan
Yazıçılar İttifaqı bu məsələylə bağlı ayrıca plenum çağırmışdır.
Bu plenumda (1984. may) poeziya, nəsr, ədəbi tənqid və
ədəbiyyatşünaslıq əsərlərinin dili haqqında dörd məruzə
dinlənilmiş, bu məruzələrin «mətnləri «Şeirimizin dili»
(S.Rüstəmxanlı), «Dramaturgiya dili» (İ.Rəhimli), «Dilin
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
440
həqiqəti və həqiqətin dili» (N.Cabbarov), «Tənqidçi təfəkkürü
və tənqidin dili» (Y.Qarayev) adları ilə «Ədəbiyyat və
incəsənət» qəzetinin 1984 -cü il 15, 29 iyun və 13 iyul tarixli
nömrələrində çap olunmuşdur. Bu məruzələrdə ədəbi-bədii
dilimizin ümumi fonunda son dövr ədəbi əsərlərinin, eləcə də
tənqidi əsərlərin, ədəbiyyatşünaslıq əsərlərinin dil və üslub
xüsusiyyətləri haqqında ətraflı söhbət açıldı, uğurlu cəhətlər
qeyd edildiyi kimi, səhvlər, dilin inkişafına mənfi təsir
göstərən cəhətlər də ciddi tənqid edildi. Məruzələr ətrafındakı
çıxışlarda da əhəmiyyətli fikirlər söylənildi.
Hələ 20-30-cu illərdə yeni dövrün ədəbi dilini yaratmaq
kimi çox böyük bir vəzifə qarşıya qoyulmuşdu. Azərbaycan dili
ərəb və fars dillərinin əsrlərdən bəri hakim kəsilmiş
məngəsindən xilas edildi, zəngin, saf dilimiz- xalq dilimiz
əsasında ədəbi dilimizin möhkəm əsasları yarandı. 40-50-ci
illərdə daha da inkişaf etdirildi, dövrün tələbləri səviyyəsinə
qaldırıldı. 1960-80-ci illərdə möhkəm milli əsaslar üzərində
inkişafı davam etdirildiyindən daha zəngin, gözəl, mənalı oldu.
Yazıçılarımız, tənqidçilərimiz, güclü xəlqiliyi, bədiiliyi, xalq
ədəbiyyatı dilindən qaynaqlanma halları dəstəkləyir. İ.Şıxlı
ədəbi dilin taleyində yazıçının rolunu çox həssaslıqla müəyyən
edən
müasir
ədəbi
prosesi
dil
baxımından
düzgün
qiymətləndirən yazıçıdır. O yazır: «Sözün həqiqi mənasında
yazıçı olanlar ədəbi dilin təzələnməsi, zənginləşməsi prosesində
ehtiyatla iştirak edirlər... Son onilliklərdə, xüsusilə bəzi gənc
qələm sahibləri arasında Azərbaycan ədəbi dilini təzədən təftiş
etmək, təzə ədəbi dil yaratmaq təşəbbüslərinə də rast gəlirik.
Belələrinin bir qismi, çox təəssüf ki, bu indi də davam edir,
ədəbi dili məhəlli sözlərlə zibilləyir, dilin sadəliyi, xəlqiliyi adı
altında bəsitliyə gedib çıxır, anadan olduğu kəndin danışıq
tərzini, «leksik zənginliyini» bədii dilə gətirmək istəyirlər. Bir
Dostları ilə paylaş: |