Sənət, sənətkar və zaman
237
əsərlərindən biridir. Xalq ədəbiyyatından gələn sücet və
obrazlar, hadisələr Elçin yaradıcılığında daha bitkin, daha
mükəmməl, daha təfsilatıyla verilir. Burada zəngin xalq ədə-
biyyatından bəhrələnmə, digər tərəfdən sənətkar təxəyyülündən
bu əsərin cilalanmış şəkildə təzahürü bizə bunu deməyə əsas
verir ki, hər hansı bir sənətkar öz ata-babalarından ona miras
qalan mə'nəvi sərvətlərə daha dərindən bələd olduqda, ondan
yaratdığı sənət əsərlərinin ruhuna və qayəsinə uyğun şəkildə
istifadə etdikdə yaratdığı yeni sənət əsərinin ölməzliyinə,
əbədiliyinə də inanmalıdır.
Elçinin əsərləri SSRİ xalqlarının, həmçinin ingilis,
fransız, ispan, türk, ərəb, fars, macar, alman, çex, slovak, bolqar
və s. dillərə tərcümə olunub. Xarici ölkə yazıçılarının əsərlərini
Azərbaycan dilinə tərcümə edib. Klassik yapon poeziyasının
xokki canrında yazılmış əsərləri, müasir xarici ölkə
yazıçılarının pyes və hekayələrini, Molyerin komediyalarını
buna nümunə göstərmək olar.
Elçin ədəbiyyatımızın tədqiqi, ədəbi tənqidlə bağlı dəyərli
tədqiqat işlərinin müəllifidir. Bədii yaradıcılıqla yanaşı elmi
fəaliyyətini davam etdirmiş, Azərbaycan EA Nizami adına Dil
və Ədəbiyyat İnstitutunun aspiranturasını bitirmiş, Nəzəriyyə
şöbəsində kiçik elmi işçi, böyük elmi işçi kimi fəaliyyət
göstərmiş,
«Azərbaycan
bədii
nəsri
ədəbi
tənqiddə»
mövzusunda namizədlik dissertasiyasını müdafiə etmişdir. Hələ
sovet dövründə yazdığı tənqidi məqaləsinə görə «Drucba
narodov» curnalının «ən yaxşı məqaləyə görə» mükafatını
(1973) almış, nəsr əsərləri SSRİ Yazıçılar İttifaqının «Mediya»
həftəliyinin
(1982),
«Literaturnaya
qazeta»nın
(1983),
«Smena» curnalının (1972, 1984) mükafatlarına layiq
görülmüşdür. Filologiya elmləri doktorudur.
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
238
Elçin Əfəndiyev Azərbaycan Yazıçılar İttifaqı İdarə he-
yətinin katibi (1975-1988), xaricdə yaşayan həmvətənlərimizlə
ilk mədəni əlaqələr quran «Vətən» cəmiyyətinin sədri (1987-
1993) olmuşdur. O vaxtdan Azərbaycan Respublikasının baş
nazirinin müavini vəzifəsində çalışır. Bir gün də ədəbi
prosesdən ayrılmamış, müstəqillik dövrümüzün ən yaxşı bədii
nümunələri ilə Azərbaycan ədəbiyyatımıza xidmət edir.
Vidadi Babanlı ədəbiyyata şeirilə gəlib. İlk şeirlərini
Vidadi Şıxlı imzasıyla çap etdirib. İlk povesti «Gəlin» də
Vidadi Şıxlı imzasıyla nəşr edilib. Ədəbi yaradıcılığa 1947-ci
ildə «Azərbaycan gəncləri» qəzetində çıxan «Anam sən oldun»
şeiri ilə başlayıb. «Dönüş», «Təbrizdə bir gecə» poemaları
«Vidadi Şıxlı» təxəllüsü ilə çap olunub. «Azərbaycan
müəllimi» qəzetində ədəbi işçi, «Ədəbiyyat» qəzetində ədəbi
işçi, «Azərbaycan» curnalı redaksiyasında baş redaktor müavini
(1978-81) işləyib. 50-ci illərdən nəsr sahəsində maraqlı əsərləri
ilə tanınmışdır. «»Gəlin», «Tanışlarım və dostlarım», «Ayazlı
gecələr», «Həyat bizi sınayır», «Vicdan susanda» I-II kitab,
«Müqəddəs ocaq», «İnsaf nənə», «Ömürlük cəza», «Kişilik
haqqında himn» şeirlər toplusu çap olunmuşdur. Tənqidçilər
onun «Vicdan susanda» əsərinin bədii uğurlarını xüsusilə qeyd
edirlər.
Əsərləri keçmiş SSRİ və xarici ölkə xalqlarının dillərinə
tərcümə olunub. Valentin Rasputinin «Mariyaya pul lazım idi»,
«Sonuncu möhlət» əsərlərini ruscadan dilimizə tərcümə
etmişdir.
Əfqan Əsgərov ədəbiyyatımızda öz sözü, öz səsi olan
istedadlı yazıçıdır. «Azərbaycan gəncləri» qəzetində şöbə
müdiri kimi (1948-53) əmək fəaliyyətinə başlayan Əfqan həm
nəsr, həm dramaturgiya, həm də publisistika sahəsində
qələmini sınayan istedadlı yazıçı kimi «oricinal, son dərəcə
Sənət, sənətkar və zaman
239
aktual problemlərə meyil edən, həmişə həyatla ayaqlaşan,
müasir ruhlu sənətkar» kimi dəyərləndirilir. «Gecikmisən»,
«Gözəllik sorağında» (hekayələr), «Sarı ələk» (hekayələr və
pyes), «Qartal əfsanəsi», «Gülyanaq» (roman və povest),
«Həsrət də bir vüsaldır», «Dünya gözəlliyindir», «Bəy İnal» və
s. kitabların müəllifidir. Onun «Dağ seli», «Sarı əlcək», «Qız
atası», «Gülməyən adam» pyesləri Bakı, Gəncə, Sumqayıt
dram teatrlarında tamaşaya qoyulmuş, tamaşaçıların rəğbətini
qazanmışdır. Kitablarında toplanan hekayələri, roman və
povestləri, müxtəlif ideyalı maraqlı sücetlərə malik əsərlərdir.
Həm müasir, həm tarixi, həm də tarixi-əfsanəvi mövzuda
qələmə aldığı «Qartal əfsanəsi», «Bəy İnal» «Gülyanaq»,
«Katib», «Şahlar şahı» «Məhəbbət ətirli qərənfilim» roman və
povestlərində Əfqan «xalqımızın tarixindən, tarixi-əfsanəvi
keçmişimizdən,
müasir
həyati
gerçəkliklərdən,
gözəl,
monumental lövhələr, epik bədii salnamələr yaratmışdır».
İsa Hüseynov Azərbaycan ədəbiyyatının 50-ci illərdən
üzübəri yazıb-yaradan qüdrətli yazıçısı, psixoloci üslubda
yazan sənətkarıdır. Məmməd Arif hələ 50-ci illərdə onun
«Yanar ürək» povestiylə bağlı yazdığı «Yazıçının siyasi möv-
qeyi» məqaləsində bu povestinə qədər yazdığı əsərlərlə bağlı
bu fikirlərini bildirirdi ki, İsa Hüsenyov «həyat hadisələrini
dərindən və təvərrüatı ilə, insan xarakterlərini isə daha çox
psixoloci planda əks etdirməyə meyil edən yazıçılardandır».
İsa Hüseynovun ədəbi tənqiddə mübahisə doğuran
əsərləri bir sıra səbəblərlə bağlıydı. İ.Hüseynovun ömrünün
böyük bir hissəsi kommunist ideologiyasının hökmran olduğu
dövrə düşür. Bu elə bir dövrdür ki, sovet adamları kommunist
ideyaları
ilə
silahlandırılırdı,
onların
məqsədi,
amalı
kommunizm cəmiyyəti qurmaq idi. Xalqın bu cəmiyyətin
qurulması uğrundakı mübarizədə göstərdiyi dözüm, dəyanət,
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
240
mübarizlik, əldə etdikləri nailiyyətlər o dövrdə yaranan
əsərlərin məzmun və ideyasını tənzimləyirdi. O dövrdə yaranan
əsərlərin 90%-dən çoxunda bu kommunizm uğrunda mübarizə,
hər addımda köhnəliyə qələbə çalan yeniliyin təsviri, sovet
adamlarının humanist duyğuları ön planda verilirdi. Belə bir
dövrdə İsa Hüseynov «Yanar ürək», «Doğma və yad adamlar»
kimi əsərlər yazdı ki, kommunist ideologiyasının irəli sürdüyü
problemlərin əvəzində İ.Hüseynov əsərlərində «fərdi psixoloci
təhlil, bütövlükdə yazı tərzində psixologizm var idi: insanın
mənəvi-psixoloci planda əks etdirmə, obrazı daha çox bu
planda canlandırma üstün idi.
Bu xüsusiyyəti ilə o, sosialist realizmi prinsiplərinin
normativliyi ilə uyuşmurdu. Bu metodun prinsip və nor-
malarından kənara çıxırdı. Tənqidçini həyəcanlandıran da bu
idi» (T. Hüseynoğlu). Böyük ədibin «Tütək səsi», «Saz»,
«Teleqram» povestləri, «Məhşər» tarixi-fəlsəfi romanı bu gün
də tənqidin baş vura bilmədiyi mövzulardır. Bir sıra tənqidçilər
onun əsərlərində yazıçı düşüncəsinin mahiyyətinə varmaqda
çətinlik çəkir. Sovet adamlarının kommunizm cəmiyyəti
qurması
uğrunda
apardığı
«mübarizə»,
qazandıqları
nailiyyətlər, dünyamiqyaslı «quruculuq işlərinin təsviri»,
sovet adamlarının «mövqeyi», cəmiyyət quruculuğu uğrunda
«polad kimi bərkiməkdə» olan sovet adamlarının əməyinin
təsvir və tərənnümü İ. Hüseynovda yox idi və sosializm
realizmi metodu ilə silahlanmış tənqidçilərimiz nə yazıq ki,
İ.Hüsenyov kimi yetişməkdə olan sənətkarın yaradıcılığındakı
insanı «mənəvi psixoloci planda əks etdirmə, obrazı daha çox
bu planda canlandırma» keyfiyyətlərini sosializm realizm
«normativliyi» ilə «uyuşmadığından», bu prnsip və metodların
çərçivəsindən kənar çıxdığından yetərincə qiymətini verə
bilmirdilər. Əksinə, danlağı çox idi. «Aydın olur ki, sənətdə
Dostları ilə paylaş: |