Sənət, sənətkar və zaman
121
əsgərlərinin, zəhmətkeşlərinin vətəni təhlükədən qurtarmaq
üçün apardığı mübarizə şairin yaradıcılığında mühüm yer tutur.
Onun əsərlərindəki «filosof xəyalı», alim təmkini, təfəkkür
üstünlüyü, həyatı, hadisələri, adamları hər tərəfli, birinci
növbədə
məfkurəvi
tərəfdən,
yəni
məna
cəhətindən
işaqlandırma» qabiliyyəti, təbiət mövzusunun onun şeirlərində
«başqa bir məzmun və keyfiyyət kəsb etməsi, onun «realizm
işində romantikasının da «yeni keyfiyyət» daşıması, yaratdığı
əsərlərdə «həyata arxalanıb qanadlı xəyala meyil etməsi»
tənqidçilərin tədqiqatında araşdırılır, təhlilini tapır.
Meyvəsiz ağacdır xəyalsız insan.
Günəşsiz bir bahar saralıb solar.
Xəyalsız gələcək qaranlıq olar
-deyən şairin duyğularında tənqidçilər «bu xəyalın zəminsiz,
bünövrəsiz» olmadığını söyləyir: «S.Vurğunda xəyal ictimai
hadisələrin istiqamətverici cəhətlərini tapıb, ilk sıraya çəkmək
və onları yüksək əməllər baxımından mənalandırmaq şəklində
verilir. Adamların şəxsi, daxili aləmi lirik üslubla veriləndə də
Səməd Vurğun gələcəyi, ideallarla yaşamağı və fərəhlənməyi
unutmur. Bu hal şairə imkan verir ki, hadisələri bəsitlikdən,
məişətin min cür xırdalığından xilas edib, onları tarixin əsas
inkişaf qanunları ilə işıqlandırsın».
Onun beynəlxalq mövzuda, müasir dövrün proseslərini
özündə əks etdirən «Zəncinin arzuları» poeması «məzlum
xalqların, imperialist qüvvələrin pəncələri altında əzilməkdən
təngə gələn xalqların, xüsusilə qara dərili xalqların faşizmə,
dünya imperializminə qarşı «quruluş mübarizəsini» təsvir edən
sağlam siyasi istiqamətli əsəridir və bu mövzuda şairin silsilə
şeirləri («Mən də bir əsgər kimi», «Ölüm kürsüsü», «Rot
Front», «Yandırılan kitablar» və s.) vardır və burada həm
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
122
zəncinin taleyi göstərilir, həm də imperializmin yırtıcı, qəddar
siması ifşa edilir: «Zənci kimdir? O, Amerika imperialistlərinin
zülmü altında yaşayan və əsrlər boyu istismar məngənəsində
sıxılan bir xalqın tipik nümayəndəsidir. İndi, bütün xalqların öz
azadlıqları uğrunda ayağa qalxdıqları bir zamanda, şübhəsiz ki,
«iliyinə bıçaq dayanan» qara zənci «ayaqdakı tüfəng kimi
açılacaqdır», «qəfəsdəki pələng kimi zəncirini gəmirəcəkdir».
Zənci üzünü tərəqqipərvər bəşəriyyətə, azad xalqların
nümayəndələrinə
tutaraq
dollar
dünyasının
zülm
və
işgəncələrindən acı-acı şikayətlənir:
-Amerika, yeni dünya, Vətənimdir, dedim bayaq,
Qızıl, gümüş mədənidir yarandığım qara torpaq.
Fəqət, mənim bu torpaqda yaşamağa haqqım varmı?
Vətənsiz də insan olan insan kimi yaşayarmı?»
Səməd Vurğun gözəl şair, epik əsərlər, dram əsərlər
müəllifi, tərcüməçi, siyasi xadim olmaqla bərabər yüksək elmi–
nəzəri məsələləri özündə ehtiva edən fikirlər müəllifidir. Onun
tribunalardan müxtəlif qurultaylarda söylədiyi məruzələrdə
ədəbiyyatımızın düzgün fəaliyyəti, sənət, yaranan əsərlər,
poeziyanın inkişaf istiqamətləri araşdırılır. 1954-cü ildə Sovet
yazıçılarının II Ümumittifaq qurultayındakı məruzəsində lirika
haqqında söylədiyi fikirlər, xalq ədəbiyyatının toplanması, nəşri
ilə bağlı dəyərli fikirləri var: «Həyatımızın çoxtərəfli və
rəngarəng olması lirik formaların da rəngarəngliyi üçün imkan
yaradır, lirik şairdən surətlərin müxtəlifliyini, canlılığını və
boyaların rəngarəng bolluğunu tələb edir. Lirika zəmanəmizin
ən qabaqcıl ideyalarını təbliğ edərək vəhşi eqoizm əleyhinə
insanı,
onun
iradəsini
və
şəxsiyyətini
zəiflədən
və
pozğunlaşdıran
bədiilik
əleyhinə,
insanı
şikəst
edən,
fəaliyyətsizliyə çəkən hisslər əleyhinə mübarizə aparır, yeni
insani hissləri təsdiq edir».
Sənət, sənətkar və zaman
123
Müasir Azərbaycan şeirinin, müstəqil poetik istiqamətin
formalaşmasında ardıcıl, sistemli mübarizə aparan Rəsul
Rzadır. Yaradıcılığının ilk günlərindən yaratdığı əsərlərlə
Azərbaycan poeziyasının zirvələrinə yüksələn Rəsul Rza böyük
sənətkarlar arasında özünəməxsus yer tutmuşdur. «Bu yolda
istər sənətkarlıq baxımından, istərsə də obyektə münasibətdə
şairin yaradıcılıq tərəddüdləri bəlkə də olmalıdır: otuzuncu,
qırxıncı, əllinci, altmışıncı illərin şairləri, mövzu müxtəlifliyinə
baxmayaraq bir–biri ilə səsləşir. Onların hamısında Rəsul Rza
ruhu vardır» (Y.Seyidov).
Rəsul Rza Azərbaycan poeziyasında sərbəst vəznin
möhtəşəm abidəsini qaldırıb. Ondan əvvəl də Azərbaycan
ədəbiyyatında sərbəst şeir nümunələri olmuşdur. Ancaq
poeziyamızda sərbəst şeirə vətəndaşlıq hüququ qazandırıb, onu
istiqamətləndirib, başqa vəznli şeirlər səviyyəsinə qaldırıb:
«Onun sərbəst şeirləri formasına eləcə də mövzusuna,
məzmununa, həyat həqiqətinin ifadə tərzinə görə də heca vəznli
şeirlərdən fərqlənir. Tənqidçilər, dilçilər onun heca vəznli
şeirlərinin «əksəriyyətində xəfif bir romantika izləri görünürsə,
sərbəst şeirləri realistliyi ilə səciyyələnir. Birincilərdə hiss,
ikincilərdə fikir güclüdür» - deyirlər. Məmməd Arif bu
fikirlərində
haqlıdır ki,
«fikir
Rəsul
Rza şeirlərinin
hərəkətverici qüvvəsini, onun mayasını təşkil edir».
Rəsul Rza heca vəzninin bütün əsas ölçülərində şeirlər
yazmışdır. «Bunların içində «Beşik nəğməsi», «Oğullar»,
«Pioner qızım»–yeddilik, «Dəniz», «Gözəl», «Bülbül» -sək-
kizlik, «Bəxtiyar» - onluq, «Şam» -on üçlük, «İki lövhə», «Ba-
kı danışır», «Firdovsiyə» -on dördlük, «Yurdumuzun qəhrə-
manları», «İntiqam» - on beşlik, «Lövhə», «Vətən», «Pilot
qardaş» - on altılıqdır. Yeddi, səkkiz hecalı şeirləri kimi on beş,
on altı hecalı şeirləri də rəvan oxunandır, Rəsul Rzanın heca
Gülxani Pənah, Salatın Əhmədli
124
vəznində yazdığı şeirləri də onun yaradıcılığında əhəmiyyətli
yer tutur. Doğrudur, sərbəst şeir poeziyamızın inkişafının
müəyyən mərhələsində meydana gəlib, böyük bir inkişaf yolu
keçib, formaca fərqlənsə də, klassik poeziyamızla bağlıdır, heca
vəznindən, hətta əruzdan da qidalanır. Azərbaycan sərbəst
şeirini bu milli zəmindən ayırmamalıyıq. Rəsul Rza
yaradıcılığında sərbəst şeir daha ciddi inkişaf etdirilib, qol-
qanad atıb, onun sayəsində sərbəst şeir yaradıcıları, özü də bu
dəyərli bədii əsərlər bu formada yaranıb, oxucunu öz sehrində
əritməyi bacarır. Bəzi şairlər bu şeir şəklindən sui-istifadə edib,
qarışıqlıq tənqidçilərin etirazına səbəb olub. Onlarda sərbəst
şeirlə daxili qafiyəli, ritmli nəsr əsəri olan mənsur şeir bir-
birinə qarışır, nəsrlə şeir arasına körpü salınır, bu müxtəlif
canrların dilləri eyniləşməyə doğru gedir. Bu isə artıq sərbəst
şeir problemlərinin sərhəddini aşıb nəzm və nəsr məsələsinin
ümumi probleminə çevrilir və narahatlıq yaradır. Nəzərə almaq
lazımdır ki, sərbəst şeir də şeirdir, nə qədər sərbəst olsa da,
özünəməxsus xüsusiyyətləri nə qədər çox olsa da, yenə şeirdir
və şeirin ümumi tələblərinə tabe olmalıdır (Y.Seyidov).
Rəsul Rza məhz bu vəznin öyrədilməsi yolunda öz
şeirləri ilə əsl müəllim, bir məktəb oldu. Özündən sonra bu
vəznin mükəmməl nümunələri ilə Fikrət Qoca, Fikrət Sadıq,
Əli Kərim, İsa İsmayılzadə... kimi ədəbiyyat aləmində öz
sözünü, imzasını qoymuş şairlər yetişdi.
Rəsul Rza «Bir gün» şeiri ilə ədəbiyyata gəlib. Dövrün
mətbu orqanlarından «Dan ulduzu», «Yeni fikir», «Şəfəq»in
səhifələrində dərc olunan «Oğul qatili», «Dilarə» hekayələri,
şeirləri, bir sıra məqalələri onu ədəbiyyat aləmində tanıdıb.
Sənətiylə xalqa, millətə xidmət edən şair ilk qələm
təcrübələrindən son əsərinə qədər bir amala söykənmiş, yazıb–
yaratmış, novator şair kimi yüksək qiymətləndirilmişdir.
Dostları ilə paylaş: |