Günah lüğət elmində
Yüklə 3,44 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- لْآِاَ ةُل علْاِجةُ٠ لااَٚ ءٍخاٌَلااَٙ ٌٝ ا ٛةُ لْاِلاَ٠ لا ًبّ١ ٍاَ مَّْ باَـ ، ٗدِّجةُؾ ث لْاُِةُواَكلا لْاِٚاَا اٛةُٕ ؾاَزلْاِِ ا ةًُبٌّٕا باَُّٙ٠اَا ب٠ لْآِاَّاَـ ،ًٜلةُ٘
- 22-“ĠYZA” (ƏZĠYYƏT) AYƏSĠ
- ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ اَنامآ لْآِاَِ ،ٝ ج١ جاَؽ اَٚ ٝ فاَا اَذلْأِاَا
- الله خإَعاٌَ ٗلْاِ١اٍَاَعاَـ اَالله ٜاَمآ لْاِلاَماَـ ٝ ٔامآ لْآِاَِٚ ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ اَهلْإِ ِ ًحاَولْاِعاَّ ٜمآ لْآِاَِ
- “Allaha və Onun Peyğəmbərinə əziyyət verənləri Allah dünya və axirətdə lənətləmiĢ (Öz
- ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ ًبّ١ ٍاَ ٜمآ لْآِاَِ
240 Məhbub ibn Əbiz-Zənadın hədisində ənsarın dili ilə deyilir: “Nə vaxt bir kəs Əli ibn Əbi Talibə (ə) qarĢı kin-küdurət və ədavət göstərsəydi, baĢa düĢürdük ki, o, öz atasının oğlu deyil!” 1 Bu məzmunda rəvayətlər çoxdur və bəhsimizi Peyğəmbəri- əkrəmin (s) buyurduğu bir hədislə sona yetiririk. Peyğəmbəri-əkrəm “Xeybər” günü imam Əli (ə) haqqında geniĢ söhbəti əsnasında belə buyurmuĢdur: لْآِاَ ةُل علْاِجةُ٠ لااَٚ ءٍخاٌَلااَٙ ٌٝ ا ٛةُ لْاِلاَ٠ لا ًبّ١ ٍاَ مَّْ باَـ ، ٗدِّجةُؾ ث لْاُِةُواَكلا لْاِٚاَا اٛةُٕ ؾاَزلْاِِ ا ةًُبٌّٕا باَُّٙ٠اَا ب٠ لْآِاَّاَـ ،ًٜلةُ٘ ُةُىلْإِ ِ اٌَلْاِ١اٍَاَـ ةُٗاَٚاَؽلْاِثاَا لْآِاَِاَٚ لْاُِةُىلْإِ ِ اَٛةُٙاَـ ةُٗمَّجاَؽاَا :! “Ey camaat! Övladlarınızı Əli məhəbbəti ilə sınaqdan keçirin. Həqiqətən, Əli (heç kimi) azğınlığa dəvət etməz və hidayətdən uzaqlaşdırmaz. Onu sevən sizdəndir, ona kin-küdurət və ədavət bəsləyən isə sizdən deyil!” 2 Bu rəvayətləri diqqətlə araĢdırdıqda, elə bir Ģəxsiyyətlə üzləĢirik ki, ona eĢq və məhəbbət iman, onunla ədavət küfr və münafiqlik niĢanəsidir. Bu rəvayətlər imam Əlinin (ə) tərəfdarlarına ağır iĢkəncələr verən, düĢmənlərini isə vəzifə kürsüsündə əyləĢdirən “əməvilər” kimi azğın sülaləni ötüb-keçmiĢ, həmin dövrün insanlarının dilində dolanmıĢdır. Hətta ümumi məclislərdə o həzrəti söymək və lənətləmək vəzifəyə çatmaq üçün bir vasitə sayılırdı. Doğrudan da, dünyanın Ģərqini qərbini bürüyən, tarix, təfsir və hədis kitablarında tez-tez xatırlanan fəzilətlərin inadkar düĢmənlərin nəzarətindən yayınıb, bu gün bizim əlimizə çatması təəccüblüdür. Bu bütün əsrlərdə haqq nurunun qorunmasının Əli ibn Əbi Talibin (ə) imamət və xilafətinin bütün nəsillərə çatdırılmasının yalnız ilahi yardımlarla mümkün olduğunu göstərir! 1 Yenə orada. 2 Yenə orada. 241 22-“ĠYZA” (ƏZĠYYƏT) AYƏSĠ “Əhzab” surəsinin 57-ci ayəsində buyurulur: اَٚ حاَو ف لْاِ٢ااَٚ باَ١لْأُِّلٌا ٟ ـ ةُ مَّالله ةُُةُٙإَاَعاٌَ ةُٗاٌَٛةٍُاَهاَٚ اَ مَّالله اَْٚةُم لْاِمةُ٠ آَ٠ نمٌَّا مَّْ إ بًٕ١ ُِّٙ بًثااَناَ لْاُِةُٙاٌَ مَّلاَ اَأ “Həqiqətən, Allaha və Onun Peyğəmbərinə əziyyət verənləri Allah dünya və axirətdə lənətləmiĢ (Öz rəhmətindən uzaqlaĢdırmıĢ) və onlar üçün alçaldıcı bir əzab hazırlamıĢdır!” Məlum olduğu kimi, kimsə Allah-taalanın müqəddəs və pak zatına zərər yetirə bilməz. Demək, “Allaha əziyyət vermək” dedikdə təfsir alimlərinin qeyd etdikləri kimi Allahın qəzəbinə səbəb olan küfr və dinsizlik nəzərdə tutulur. Beləcə Peyğəmbəri (s) və möminləri incidən kəslərin cəzalanacağı xatırlanır və onları incidən kəs, Ģübhəsiz, Allahı incitmiĢ olur. Ayənin təfsirində əhli-sünnə və Əhli-beyt (ə) ardıcılları vasitəsilə nəql olunan rəvayətlərdə Peyğəmbəri-əkrəmin (s) belə buyurduğunu oxuyuruq: “Ya Əli! Hər kəs səni incitsə, şübhəsiz, məni incitmişdir!” Hakim Həskani “ġəvahidut-tənzil” kitabında Cabir ibn Abdullah Ənsaridən belə nəql edir: “Peyğəmbəri-əkrəmdən (s) eĢitdim ki, Əliyə (s) belə buyurdu: “Səni incidən kəs, şübhəsiz, məni incitmişdir!” 1 BaĢqa bir hədisdə Ġbn Əbi Sələmə, Ümmü Sələmədən Peyğəmbəri-əkrəmin (s) belə buyurduğunu nəql edir: “Peyğəmbəri- əkrəmdən (s) eĢitdim ki, Əliyə (s) belə buyurdu: ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ اَنامآ لْآِاَِ ،ٝ ج١ جاَؽ اَٚ ٝ فاَا اَذلْأِاَا : “Sən mənim qardaşım və həbibimsən. Sənə əziyyət verən, şübhəsiz, mənə əziyyət vermişdir!” 2 Sonra müəllif yazır: “Bu hədis Ömər, Səd ibn Əbi Vəqqas, Əbu Hüreyrə, Ġbn Abbas və Əbu Səid Xidri kimi səhabələrdən də nəql olunmuĢdur.” 3 1 “Şəvahidut-tənzil”, 2-ci cild, səh. 98, hədis: 777. 2 Yenə orada. 3 Yenə orada, səh. 99. 242 BaĢqa bir hədisdə isə Əli ibn Əbi Talibdən (ə) belə nəql edilir: “Allahın Peyğəmbəri (s) öz tükündən tutub, mənə belə buyurdu: الله خإَعاٌَ ٗلْاِ١اٍَاَعاَـ اَالله ٜاَمآ لْاِلاَماَـ ٝ ٔامآ لْآِاَِٚ ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ اَهلْإِ ِ ًحاَولْاِعاَّ ٜمآ لْآِاَِ : “Hər kəs sənin bir tükünü incitsə, məni incitmişdir. Hər kəs məni incitsə, şübhəsiz, Allahı incitmişdir. Hər kəs Allahı incitsə, ona Allahın lənəti olsun!” 1 Qeyd edilən hədislərdə imam Əlini (ə) incitmək, Peyğəmbəri (s) incitmək sayılsa da, bu ayəyə istinad edilməmiĢdir. Halbuki bəzi rəvayətlərdə bu istinadı açıq-aydın görmək olar. Məsələn, Hakim NiĢapurinin “Müstədrəküs-səhiheyn” kitabında Ġbn Abbasdan nəql olunan səhih və mötəbər hədisdə belə deyilir: “ġam əhlindən bir kiĢi Əlini (ə) söydükdə, Ġbn Abbas ona dedi: “Ey Allahın düĢməni! Sən bu sözünlə Allahın Peyğəmbərini incitdin və ona əziyyət verdin. (Çünki Qurani-kərimdə buyurulur:) “Allaha və Onun Peyğəmbərinə əziyyət verənləri Allah dünya və axirətdə lənətləmiĢ (Öz rəhmətindən uzaqlaĢdırmıĢ) və onlar üçün alçaldıcı bir əzab hazırlamıĢdır!” Əgər Peyğəmbəri-əkrəm (s) sağ olsaydı, indi onu incitmiĢ olardın!” 2 Zəhəbi bu hədisi “Təlxisul-müstədrək” kitabında nəql etmiĢ və onun doğru olduğunu vurğulamıĢdır. 3 Süyuti də “Əd-durrul-mənsur” kitabında Ġbn Abbasın bu ayəyə istinadən nəql etdiyi hədisi qeydə almıĢdır. 4 Həmçinin “Müstədrəküs-səhiheyn” kitabında Əmr ibn ġasdan ətraflı bir hədis nəql olunmuĢdur. Onun bir qismi belədir: “Mən Peyğəmbərin (s) məscidində Əlinin (ə) Yəmən səfərində mənimlə rəftarına görə gileyləndim. Bu söz Peyğəmbərə (s) çatdı. Sübh vaxtı Peyğəmbər (s) bir qrup səhabə ilə məscidə daxil olanda mənə qaĢ- qabaqla baxıb buyurdu: “Ey Əmr! Allaha and olsun ki, məni incitdin.” Mən dedim: “Ya Peyğəmbər (s)! Allaha pənah aparıram, bu nə sözdür?” Peyğəmbər (s) buyurdu: ٝ ٔامآ لْاِلاَماَـ ًبّ١ ٍاَ ٜمآ لْآِاَِ : 1 Yenə orada, səh. 97, hədis: 776. 2 “Müstədrəküs-səhiheyn”, 3-cü cild, səh. 121, Beyrutun “Darul-mərifət” çapı. 3 “Müstədrəküs-səhiheyn” kitabının haşiyəsində çap olan “Təlxisul- müstədrək”, 3-cü cild, səh. 122. 4 “Əd-durrul-mənsur”, 5-ci cild, səh. 220. Yüklə 3,44 Mb. Dostları ilə paylaş:
|