Güney azərbaycan nəSRİ Başlanğıcdan bu günə qədər Antologiya
Yüklə 2,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
105 Məhəbbət və nifrət sına görə deyildi. Lyuda öz məlahətli səsi ilə hamını məftun etmişdi. Alfred ona alman dilində mahni oxuduğu zaman daha çox diqqət yetirmişdi. Rəqs zamanı Alfred Lyudanın dövrəsində gəzirdi. Azacıq tərəddüddən sonra oğlan qızı rəqsə dəvət etdi. Birinci rəqs za- manı onlar bir kəlmə də olsun danışmadılar. Alfred nəzərə la- qeyd çarpırdısa da, Lyuda öz “kavalerini” gözdən keçirməyə im kan tapdı. Alfred ortaboylu, özü də nisbətən dolu bir cavan idi. Sarımtıl saçları, yuxarı hissəsindən azacıq irəli qabar- mış alnı vardı. Gözləri balaca və mavi idi. Bir qədər goppuş olan burnu onun xoşagəlim və utancaqlıq ifadə edən sifətinin mütənasib liyini heç də pozmurdu. Bütün bunlar qızın nəzə- rindən qaçmadı. Bir qədər sonra Alfredin də oğrun baxışları- nı hiss edən qızın üzündə ciddi bir ifadə vardısa da, bu onun ancaq oğlan tərə fi n dən söz açılmasını gözlədiyini göstərirdi. Gözləri Alfredə sata şanda Lyudanın dodaqlarında yüngül bir təbəssüm oynayırdı. Lyudaya elə gəldi ki, indi oğlan gözlərini onun burnundan ayır mır. Axı, Lyuda fındıqburun bir qız idi. O, Alfredə heç bir xü su si münasibət bəsləməsə də, oğlanın elə bil ki, qəsdən onun bur nuna diqqət yetirməsindən sanki bir qədər sıxılaraq pərt oldu. İkinci dəfə rəqs edəndə Alfred dedi: “Sizin burnunuz mə- nim xoşuma gəlir”. Ancaq sonra onlar bir-birlərinin adlarını öy rəndilər, tanış oldular... Saat 12-də Alfred Lyudanı evlərinə mü şa yiət elədi. İki gün sonra onlar görüşüb, Qorki adına mədəniyyət və is tirahət parkına getdilər. Lyuda ağ ipək kofta, dizlərindən bir qədər aşağı sallanan boz rəngli yubka geymişdi. Ayağında, görünür, lap yaxınlarda al mış olduğu və birinci dəfə olaraq geydiyi üstü deşikli ağ ayaq- qabı vardı. Qızın ağ, dolu qolunda çiçək peyvəndinin yeri və bunlardan əlavə, hər tərəfə səpələnmiş qara xallar görünürdü.
106 Həmzə Fəthi Xoşginabi Alfred qatı boz rəngli şalvar, kvadrat naxışlı parçadan pen cək geymişdi. Saçını səliqə ilə daramışdı. Alfred söhbət açmağı bacarmırdı. Bunun səbəbi onun rus dilini yaxşı bilməməsi idi. Hər bir sözdən və ya cümlədən sonra o, tez-tez “tak”, “da”, “naprimer” deyə öz fi krini aydın- laşdırmaq üçün rus dilində lazımi ifadələr tapmağa çalışırdı. Onlar xeyli gəzdilər, parkdakı göldə üzən ağ və qara qu quşlarına və ağaclar arasında durub, sanki öz gözəlliklərini məğ rurcasına nümayiş etdirən tovuzlara tamaşa elədilər. Hava bir qədər tutuldu. Az sonra şiddətli yağış yağma- ğa başladı. Moskvada yağışlar bəzən çox güclü olur. Bulud- lar tələ sik bir iş dalınca gedirlərmiş kimi özlərindəki yağış damlalarını yerə, qafi lkir olmuş adamların da başına çox tələ- sik tökürlər... Bu zaman Alfred ilə Lyuda gəzə-gəzə parkın meşəliyinə getmiş, bir təpəciyin başında durmuşdular. Ağac- ların dibinə sıxıldılarsa da, yağış onlara aman vermədi. Alfred pencəyini qızın çiyninə saldı. İldırım çaxır, göy guruldayır, yağış da kəsmək bilmir və elə bil ki, qəsdən getdikcə daha da şiddətlənirdi. Təpəcikdən axan su dərəyə tökülür, dərədə isə sel axırdı. Lyuda ayaqqabı la rını çıxarıb pencəyin altında gizlətmişdi. Alfred onun yalın ayaq larına baxıb gülümsəyirdi. Qız özünü ona sıxdı. Alfredin gözləri qızın yağışdan islanmış sifətinə, iri mavi gözlərinə dikildi. Əlini Lyudanın yağış suyu süzən saçlarına çəkdi. Sonra onun çiyin lə rindən tutdu. Lyuda ona baxdı. Ətrafda heç bir kəs yoxdu. Fəqət Moskva çayında üzən və dayanacağa doğru yan alan bir kater, bir də çayda müəyyən mə sa fələrdə düzülən göy lampalar, tez-tez parıldayıb sönən sarımtıl işıqlar gözə çarpırdı. Qurğuşun rəngində olan dəmir bir sütunun başındakı radioverici cihazdan həzin viyalon səsi eşidilirdi. Kü lək bəzən bu səsi qırıq bir şəkildə ətrafa yayır və musiqi ilə tufan arasında sanki bir mübahisə gedirdi. Alfred başını Lyudaya tərəf əydi... 107 Məhəbbət və nifrət Az sonra Alfred çaşqın bir vəziyyətdə qalmışdı. “Naxal!” – deyə onu sillə ilə vurmuş olan Lyuda yağışdan çəkinmədən me şə nin arasındakı əyri-buruq yolla asfalta yaxınlaşdı. Pen- cəyi də Alfredin əlində qalmışdı. Axırda oğlan çaşqınlıqdan çıxaraq, Lyudanın dalınca yüyürməyə başladı... Cavanların ilk görüşü belə qurtardı... * * *
Bir neçə il keçdi. Bu müddət ərzində Alfredlə Lyuda bir-birlərini tərk etmədilər. Onlar hər gün institutda, evdə, vədələş dikləri yerdə görüşür, gəzməyə gedirdilər. Bu vaxta qədər bu nə həng şəhərdə Alfredin gördüyü elə bir park, küçə, kino-teatr yox idi ki, bütün bunlar ona Lyudanı xatırlatma- sın. Hər dəfə bir-bir lərindən ayrılanda onlar ürəklərindəki xoşbəxtlik hisslərinin, sev gi və məhəbbətin daha da güclən- diyini, bütün varlıqlarına ha kim kəsildiyini daha dərindən duyurdular. Lyuda Moskvada Pervaya Meşşanskaya küçəsində ya- şayır dı. Alfred isə Şərqi Almaniyadan – Berlindən Moskva- ya oxu ma ğa göndərilmişdi. Lyuda ilə tanış olduqdan sonra o, özünü çox xoşbəxt hiss edirdi. Ailənin bir üzvü kimi olmuşdu. Bircə evlən mək məsələsini bu vaxta qədər təxirə salmışdı. Öz təhsilini bi tir miş olan Alfred indi vətəninə qayıtmalı idi. Lakin o, Lyudasız necə qayıda bilərdi? Bu haqda heç düşünməyə də dəyməzdi. Ca vanlar çoxdan qərara gəlmişdilər ki, birgə həyat, birgə ömür sür sünlər. Vera Pavlovna da onların evlənməsinə icazə vermişdi. Lakin nəvəsinin onu tərk edib, Almaniyaya gedəcəyini xatırla dıqda mütəəssir olur, həyəcanlanır, Lyuda- nın ayrılığına necə dö zəcəyini təsəvvürünə belə gətirə bilmir- di. Ancaq nə etmək olar? Cavanların xoşbəxtliyinə necə mane olmaq olar?! Bir həftə bundan əvvəl toy üçün tədarük görüldü. Toya Al fredin anası, on səkkiz yaşında olan bacısı da dəvət olun-
Yüklə 2,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|