50
a) Kürdçülük siyasəti
Bu məsələni araĢdırmaq üçün bir az geri qayıdıb, bəzi tarixi sənədlərə
toxunmaq gərəkməkdədir. ġübhəsiz, tarixi həqiqətləri geniĢ surətdə açmaq bu
məqalənin tutumunun xaricindədir. Ancaq qısa da olsa millətimizin, əleyhimizə
aparılan bəzi təbliğatların kökünü bilmələri faydalı olardı.
a) Kürdlərin bölgəyə yerləşmə tarixi
Tarix elminin gəliĢdiyi son iki yüz ildə, kürdlərə tarix yazmaq istəyənlərin
bir çoxu, hətta özlərindən olanları da, bunların kökünün hara dayandığı barədə
çətinlik çəkməkdədirlər. Fars irqçiləri, onları ari irqinə bağlamaqla öz
məqsədlərinə çatmaq yolunda iĢlətməyə çalıĢsalar da, Qərb alimləri də öz
mənafeləri doğrultusunda yönləndirməyə çalıĢırlar. Bir teoriyə görə, bunlar
Avropadan AĢur torpaqlarına köç edən ermənilərin, yerli xalqlarla qarıĢımından
ortaya çıxmıĢdır. Ġçində bunların da yer aldığı, AĢur dövləti Mad birliyi vasitəsilə
dağıldıqdan sonra bölgədə pərakəndə olmuĢ, farslarla yaxın əlaqələrinə görə də
dilləri onlara yaxınlaĢmıĢdır. Bu nəzəriyyə bunların bugünkü xüsusiyyətlərinə də
uyğun gəlməkdədir. Məlum olduğu kimi, AĢur dövləti Azərbaycan torpaqlarına
davamlı hücum edərək talanlar etmiĢ, mədəniyyət abidələrini dağıtmıĢdır.
“Urmiya teorisi” yanına, Urmiya gölü ətrafında yaĢayan protürk “Türkoyaları” ona
da, Sümerdən qalmıĢ lövhələrdə 300-dən artıq bu gün iĢlətdiyimiz sözcükləri
artırıb, ona da bu mədəniyyətlərə AĢurun talançı hücumlarını, böyük Mad dövlətini
yaradan tayfaları və AĢur talanlarının qarĢısının alındığını artıraraq, bir
koordinasyon səhifəsi yaradarsaq, çox Ģeylərin aydınlaĢacağına inanıram.
Yaxın yüzillərdə Azərbaycandakı kürd talanlarını Ģiə-sünni davasına
bağlamaq və ya Birinci Dünya müharibəsində asuri, kürd və erməni birliyinin bəlli
bir siyasətin sonucu tanıtmaq və ya Xocalı faciəsini siyasi bir hədəf göstərməkdə
kiçik həqiqətlər yatsa da, əsas məsələ tarixdən gələn milli psixoloji və talançılıq
eĢqidir. Bu qırğınlarda edilmiĢ vəhĢiliklər – insanların boynunu üzmək, qulaq kəsib
sırğa oğurlamaq, qarın söküb uĢaq öldürməyin anlamı nə məna daĢıyır? Bu
hadisələri əski AĢurların Azərbaycana hücumları ilə tutuĢduranda, yuxarıdakı
kürdlər və “AĢur-erməni” teorisi özünü doğrultmaya baĢlayır.
Belə olmadığını soruĢanlara demək lazımdır ki, tarixi sənədlər əsasında
Səlcuqlular zamanı Urmiya, kürd talanlarına məruz qalmıĢdır. Əcəba o zaman
Ģiəmi var idi? Elxanlıların Misir səfərinə qoĢulmaq üçün ermənilərdən təĢkil
olunmuĢ qoĢun dəstəsinin Təbrizdə törətdiyi hadisələr zamanı hələ Elxanlılar
müsəlman olmamıĢdı.
51
Kürdlərin bölgəyə və Azərbaycanın batı bölgəsindəki Anadolu sərhədlərinə
yerləĢməsində çeĢidli amillər durmaqdadır. AĢur dövləti dağıldıqdan sonra, daha
ziyadə əlçatmaz dağlarda pərakəndə yaĢayaraq heyvandarlıqla məĢğul oldular.
Adət üzrə ġah KuruĢun əlağacı kimi səhnəyə girən kürdlər bu adı daĢımasa da,
Sasanilər zamanı o bölgədə gücə dönüĢməyə baĢladılar. Qadisiyə sıngınından sonra
bir daha özlərini toparlamayan bu qövm, Səlahəddin Əyyubini özünə bağlamaq
istəsə də, Sultan Məhəmməd Fateh və Uzun Həsən savaĢına qədər kölgədə qaldılar.
Həmin savaĢdan sonra, fatehin əmri ilə Anadolu, özəlliklə Diyarbəkirdən qaçan
Ağqoyunluların ərazilərinə yerləĢdilər. Qəribədir ki, Balas adı verilən, sünni olan
həmin kürdləri, Səfəvi Ģiəçiliyinin qarĢısını almaq üçün, Sovuqbulağa köçürmüĢlər.
O yetmədiyinə görə, ġəkakları (Ġsmail Simitqonun tayfası) Hələbdən, Cəlayirlər və
baĢqa tayfaları da Suriyadan Anadolu-Azərbaycan sərhədlərinə yerləĢdirmiĢlər.
Səfəvi-Osmanlı rəqabətləri nəticəsində çeĢidli qondum-köçdüm oynasalar da,
keçən yüzildə qərb dövlətlərinin kəĢfi ilə ortadan çıxdılar. Osmanlının sünni
meylləri də bunların Azərbaycan torpaqlarında yoğun yerləĢməsinə səbəbiyyət
vermədi.
Bütün bunlara baxmayaraq, bu gün yuxarıda adlarını çəkdiyim Qərbi
Azərbaycanın Ģəhərlərinin verimli ovalarında kürd kəndi tapılmaz, daha ziyadə
sınır bölgələrindəki dağlarda yaĢarlar. Misal üçün, Urmiyadan 360 para kəndinin
300-ü ovalardadır ki, ermənilərin köçü ilə boĢalan Fəqqibəyli kəndinə və əhalisi
körasunni Türk olan Balova dolsalar da, baĢqa tək bir kürd kəndi tapılmaz. Ancaq
sərhəd bölgələrindəki kiçik dağ kəndlərində yaĢarlar. Salmas, Xoy ovalıqlarından
çox uzaqda olan sərhəd dağlarında var olsalar da, Qara Ziyəddindən Qara Eyniyə,
oradan Türkiyə sərhəddinə dayanan və Türk kəndi olan Ġsa kəndinə, oradan Maku
və Araz qırağına qədər kənd və Ģəhərlərdə tapılmazlar. Ancaq Ağrı dağının
qərbində, Azərbaycanla Türkiyə sərhəddini təĢkil edən Qarasu çayının kənarındakı
daĢlıqlarda, orada Ģor torpaqları olan Zəngənə düzünün üç kəndində, Ərəblər
Ģəhərindən aĢağı, yüzlərlə Türk kəndinin ortasında yerləĢən, adı da Türkcə olan
QoĢqada vardırlar. Bu da açıqca göstərir ki, bunların Azərbaycan torpaqlarına
gəlməsindən çox keçməmiĢ, özəlliklə bu daĢlıqlara gəlmələrinin tarixi bəlkə yüz ili
də aĢmamıĢdır. Qaraeyni dağlarından qaynaqlanaraq, Makudan Ərəblərə doğru
axan Zəngmar çayının qərbində yerləĢən, iĢləri Ģor bulaqlardan çıxan suyun
yaratdığı bir gölməçədə göyərən qamıĢlardan həsir toxumaq üçün Sarısu da kürd
kəndidir.
Bu məsələyə bir az daha açıqlıq gətirmək üçün 1979-1982-ci illər arası
Güney Azərbaycanın tarixi torpaqlarını addım-addım gəzərək “Cənubi
Azərbaycanda türk ləhcələri” adındakı məqaləni oxumağı faydalı hesab edirəm. Bu
məqaləni Təbrizdə çıxan “Mehdi-Azadi, Urmiyada çıxan “Nəvidi Azərbaycan”,
Dostları ilə paylaş: |