120
Zəka dəyişikliyin məntiqi olaraq qeyri-mümkünlüyünü deyir. Hislər
isə xəbər verir ki, dəyişiklik mövcuddur. Hansına inanmaq olar?
Parmenid bir yunan olaraq tam bir əsasla təsdiq edir ki, biz zəkaya
inanmalıyıq. Zəka doğrudur, hislər isə bizi aldadır.
Bu nəticəni hələ Parmenidin sağlığında təkzib etməyə
çalışmışlar. Deyirlər ki, onun opponentlərindən biri bu nəticələrin
mənasız olduğunu göstərməyə səy etmiş və bunun üçün belə bir
qaydadan istifadə etmişdir. Parmenid B mülahizəsinə uyğun
mülahizəni şərh etdiyi zaman həmin bu opponent ayağa durur və
gəzməyə başlayır!
Amma
Parmenid
tərəfindən
irəli
sürülən müddəanın
nəticələrini də öncə olduğu kimi nəzərdən keçirək. İnsan intellektual
tarixdə ilk dəfə olaraq məntiqi təfəkkürün gedişinə və nəticələrinə o
qədər etibar etdi ki, hətta bu nəticələrə zidd olan hissi müşahidələr
belə onu tərəddüd etməyə məcbur edə bilmədi. Bu nöqteyi-nəzərdən
Parmenid sarsılmaz rasionalistlərin ilkini oldu! Bu mənada onun
fikirlərinin formal olaraq düzgün olub-olmaması bir o qədər də
mühüm deyildir.
Parmenid öz mühakimələri rasional arqumentasiya vasitəsi ilə
əsaslandırmaq təklifi sayəsində məntiqi təfəkkürün inkişafına mühüm
tövhə verən ilk alim oldu.
Həyatı. Parmenid Heraklitin müasiri olmuşdur. Onun fəlsəfi
çiçəklənmə dövrü b.e.ə. V əsrə təsadüf etmişdir. O, cənubi İtaliyada,
yunan koloniyası Eleyada yaşamışdır. Güman olunur ki, Parmenid öz
doğma şəhərində ictimai və siyasi həyatda, xüsusən, qanunların
hazırlanmasında aktiv iştirak etmiş, çox hörmətli vətəndaş olmuşdur.
Dəyişikliyin məntiqi olaraq qeyri-mümkünlüyü barədə təlimi
Parmenidin şagirdi Zenon Eleyalı (Zenon of Elea) da müdafiə etməyə
çalışmışdır. O, sübut etməyə səy göstərmişdir ki, dəyişiklik imkanını
təsdiq edən təlimlər qaçılmaz olaraq məntiqi paradokslara aparıb
çıxarırlar.
Belə paradokslardan biri Axilles və tısbağa haqqında hekayədə
illüstrasiya olunur: Axilles və tısbağa qaçış üzrə yarışda iştirak
edirlər. Onlar eyni zamanda start götürürlər, amma bu zaman tısbağa
Axillesdən bir qədər qabaqda olur. Güman edək ki, Axilles tısbağadan
50 dəfə sürətlə qaçır. Axilles zamanın müəyyən anında tısbağanın
start götürdüyü yerə gəlib çatacaqdır, tısbağa bu vaxta qədər
Axillesin bu nöqtəyə qədər qət etdiyi məsafənin 1/50 hissəsi qədər
məsafəni qət edəcəkdir. Axilles bu yerə çatdığı anda isə tısbağa yenə
də onun 1/50 qədər məsafə qət edəcəkdir və bu, beləcə davam
edəcəkdir. Tısbağanı Axillesdən ayıran məsafə getdikcə azalacaq.
121
Lakin tısbağa həmişə qabaqda olacaqdır. Elə buna görə də, Axilles
heç bir zaman tısbağaya yetişə bilməyəcəkdir
35
.
sxem
Qeyd edək ki, Parmenidin rasionalizmini təkcə Zenon müdafiə
etmirdi.(Bu cümlə orijinalın bu yerində yoxdur)
Deyilənlərə görə,
Parmenid pifaqorçularla da tanış idi və pifaqorçular da onun
rasionalizmə yaxın olan fəlsəfi baxışlarını bölüşürdülər.
Əsərləri. Parmenidin poema janrında yazdığı fəlsəfi əsər bizə
qədər demək olar ki, bütövlükdə gəlib çatmışdır. Biz onun haqqında
informasiyaya həmçinin ikinci əl vasitəsi ilə də malikik. Platon
Parmenid adı altında bir dialoq yazmışdır.
Parmenid təlimi zəka və hisslər arasında dəfolunmaz sərhədin
müəyyənləşdirilməsi ilə tamamlanır. Bu sərhəd sxematik olaraq
aşağıdakı qaydada təqdim oluna bilər:
zəka / hisslər = varlıq / yoxluq = sükunət / dəyişiklik = vahid /
çoxluq.
(bax: k.s.36)
Başqa sözlə, zəka reallığı sükunətdə olan (və vahid olan) nəsə
bir şey kimi qavrayır. Hisslər bizə yalnız qeyri-real olanı, dəyişikliklər
(və çoxluq) vəziyyətində olanı verir. Oxşar bölgü və ya dualizm, bir
sıra başqa yunan filosoflarına da, məsələn Platona da xasdır. Amma
Parmenid, başqa dualistlərin, görünür əksinə olaraq, hisslərə və hissi
obyektlərə qarşı o dərəcədə etinasızlıq nümayiş etdirir ki, onları
reallıqdan məhrum edilmiş kimi təqdim edir. Hissi obyektlər mövcud
deyillər! Əgər bu şərh doğrudursa, onda biz Parmenidi demək olar ki,
tam əminliklə monizmin nümayəndəsi hesab edə bilərik. Bu təlimə
uyğun olaraq, mövcud olan hər şey birdir, vahiddir, çoxluq isə
mövcud deyildir və bu vahid reallıq yalnız zəka vasitəsi ilə dərk oluna
bilər.
Barışdırıcılar: Empedokl və Anaksaqor
35
Bu paradoks nöqtədə ani sürət, yəni zamanın sonsuz kiçik anında məkanın
bir nöqtəsində olan cismin sürəti anlayışını qəbul etməyən yunan təfəkkürü
üçün tipikdir. Beləliklə, müzakirə oluna bilməyən bir sıra məsələlər
mövcuddur.