122
Heraklitdən və Parmeniddən sonra yaşayan filosoflar onlardan
hansı problemləri əxz etmişlər? Yunan filosoflarının üçüncü nəsli
onlardan bir irs olaraq iki əks müddəanı qəbul etmişlər: "hər bir şey
fasiləsiz dəyişiklik vəziyyətindədir" və "dəyişiklik qeyri-mümkündür".
Həmin müddəalara təbii reaksiya deyək ki, ondan ibarət ola bilərdi ki,
bu filosofların hər ikisi səhv edirlər, həqiqət isə haradasa ortalardadır.
Üçüncü nəslin filosofları – Empedokl (Empedocles) və Anaksaqor
(Anaxagoras) – da belə bir müddəanı ifadə etdilər, yəni: "Bəzi şeylər
dəyişiklik vəziyyətində, digərləri isə – sükunət vəziyyətindədirlər". Bu
filosoflar hesab edirdilər ki, onların vəzifəsi Herakliti və Parmenidi
barışdırmaqdır. Elə buna görə də, onları barışdırıcı filosoflar
adlandırırlar.
Empedokl: Həyatı. Empedokl b.e.ə. təqribən 492 və 432 illər
arasında Siciliyada, Akraqant şəhərində yaşamışdır. Təsdiq edirlər ki,
o, öz doğma şəhərində demokratik idarəetmə uğrunda mübarizənin
iştirakçısı idi. Onun barəsində xatirələr əsasında mühakimə yürütsək,
Empedokl eyni dərəcədə həm maq və həm də naturfilosof idi.
Əsərləri. Empedoklun əsərlərindən təxminən 150 fraqment,
həmçinin onun haqqında başqa mənbələrin yazdıqları məlumatlar
bizə qədər gəlib çatmışdır.
Empedokl dörd elementi dəyişməz ilkin başlanğıc hesab edir:
od, hava, su və torpaq. O, həmçinin iki qüvvənin - dağıdıcı (nifrət,
düşmənçilik) və birləşdirici (məhəbbət) qüvvələrin – mövcudluğundan
çıxış edir. Empedokl təliminin Milet məktəbinin təlimlərinin iki əsas
fərqi göstərilə bilər.
1) Empedokl təlimində Falesdə və sonradan Demokritdə
olduğu kimi bir başlanğıc deyil, dörd dəyişməz ilkin başlanğıc qəbul
olunur.
2) İlkin başlanğıclarla yanaşı həm də qüvvələr elmi
terminologiyaya daxil edilir (dəyişiklik və qüvvələr başlanğıclara
daxilən xas deyildir, Aristotellə müqayisə edin).
Dörd
element
keyfiyyət
və
kəmiyyət
baxımından
dəyişilməzdirlər. Onlar heç bir zaman daha çox və ya daha az ola
bilməzlər
(kəmiyyət
dəyişməzliyi).
Bu
elementlər
öz
xarakteristikalarını həmişə saxlayırlar (keyfiyyət dəyişməzliyi).
Amma bu birləşdirici qüvvələrin köməyi ilə bu dörd elementin
müxtəlif miqdarından müxtəlif obyektlər yarana bilər. Məsələn,
daşlar, ağac və i.a. ilk elementlərin müxtəlif miqdarda birləşmələrinə
123
uyğun olaraq yaranır. Obyektlər o zaman yox olurlar ki, elementlər
dağıdıcı qüvvənin köməyi ilə "bir-birlərini itələyirlər".
Empedoklun təlimini aşağıdakı nümunə vasitəsi ilə kifayət
qədər sərbəst surətdə şərh etmək olar. Dörd şkaflı bir mətbəx təsəvvür
edək, şkafların hər birində müəyyən məhsul vardır: un, duz, qənd və
yulaf. Bu məhsulların kəmiyyəti və keyfiyyəti heç bir zaman dəyişmir,
hətta onların qarışdırılması zamanı da. Tərkibinə və dadına görə
müxtəlif olan "yulaf qoğalları" burada olan məhsulların müxtəlif
miqdarının birləşdirilməsi yolu ilə hazırlanır. Fərz edə ki, bizim
"qoğallar" sonradan öz ilkin tərkib hissələrinə parçalana da bilər.
Bu analogiyanı davam etdirərək, deyə bilərik ki, Empedokla
elə bir model işləyib hazırlamaq nəsib olmuşdur ki, bu model həm
dəyişikliyi, həm də dəyişməzliyi özündə ehtiva edir. Bizim nümunədə
dəyişiklik "qoğallar" vasitəsi ilə təqdim olunmuşdur, onlar yaranırlar
və yox olurlar, dəyişməz olan isə – dörd ilkin ərzağın keyfiyyəti və
kəmiyyətidir.
Anaksaqor: Həyatı. Anaksaqor b.e.ə. təqribən 498-428 illərdə
yaşamışdır. Həyatının ilk illərini Klazomen şəhərində, yetkin illərini
isə Afinada yaşamışdır, o, burada intellektuallar arasında görkəmli
yer tutmuşdur. Anaksaqor Periklın (Pericles, b.e.ə. 495-429) yaxın
ətrafına daxil idi, amma özünün ənənəvi inamlara zidd olan baxışları
ucbatından Afinanı tərk etmək məcburiyyətində qalmışdı. Hər şeydən
savayı, o, təsdiq edirdi ki, günəş tanrı deyildir, alışan böyük cisimdir.
Əsərləri.
Anaksaqorun
əsərlərindən
22
fraqment
saxlanılmışdır.
Anaksaqor əsasən Empedokl kimi mühakimə yürütmüşdür,
amma ondan fərqli olaraq elementlərin "sonsuz" miqdarını qəbul
etmişdir. Hansı əsasla yalnız dörd elementi qəbul etmək olar? Bizim
aşkara çıxardığımız müxtəlif keyfiyyətlər yalnız dörd primitiv ilk
başlanğıca necə şamil edilə bilər? Əgər keyfiyyətlərin "sonsuz"
miqdarı mövcuddursa, Anaksaqorun nöqteyi-nəzərincə, elementlərin
də "sonsuz" miqdarı mövcud olmalıdır.
Bizim mətbəxlə bağlı misalımızdan istifadə edərək, demək olar
ki, Anaksaqor burada olan şkafların sayını əhəmiyyətli dərəcədə
genişləndirmişdi ki, müxtəlif ərzaqların – inqrediyentlərin - sonsuz
miqdarı onlarda yerləşdirilə bilsin. Bu halda o, dəyişikliyi prinsipcə
elə Empedokl kimi izah etmişdir.
Amma, Anaksaqor, Empedokldan fərqli olaraq, yalnız bir
qüvvəni qəbul etmişdir: bu bir qüvvə "zəka"dır, nusdur (yunanca,
nous). Görünür, o, düşünürdü ki, bu zəka və ya qüvvə bütün
dəyişiklikləri müəyyən bir məqsədə (yunanca, telos) yönəldir. Bu
mənada təbiət teleoloji, məqsədyönlü anlamda şərh edilir.