Banqalor layihəsinin yenidən iĢlənmiĢ versiyası 25-26 noyabr 2002-ci ildə BMT-nin Beynəlxalq
Məhkəməsinin mənzil-qərargahının yerləĢdiyi Niderlandın Haaqa Ģəhərindəki Sülh Sarayının Yapon
zalında kontinental (roman-german) hüquq sistemli ölkələrin baĢ hakimlərinin (və ya onların
nümayəndələrinin) iĢtirakı ilə keçirilən “dəyirmi masa”nın müzakirəsinə çıxarılmıĢdır. GörüĢ Böyük
Britaniya və ġimali Ġrlandiya BirləĢmiĢ Krallığının Beynəlxalq inkiĢaf Departamentinin köməkliyi və
BMT-nin Beynəlxalq cinayətkarlığın qarĢısının alınması Mərkəzi və BMT-nin Ġnsan Hüquqları üzrə Ali
Komissarı Ġdarəsinin maliyyə dəstəyi ilə keçirilmiĢ və Haaqadakı Karnegi Fondunun baĢ direktorunun
köməyi ilə təĢkil edilmiĢdir.
GörüĢ BMT-nin Beynəlxalq Ədalət Məhkəməsinin sabiq Ad-Hoc hakimi və vitse-prezidenti hakim
Veeramantrinin sədrliyi ilə keçirilmiĢdir. ĠĢtirakçıların arasında Braziliyanın Federal Apellyasiya
Məhkəməsinin
hakimi Vladimir de Freytas, Çex Respublikası Ali Məhkəməsinin baĢ hakimi Ġva Brozova,
Misir Ali Konstitusiya Məhkəməsinin ali hakimi Mohammad Fətxi Naqib (hakim Dr Adel Ömər ġərifin
köməkliyi ilə), Fransa Kassasiya Məhkəməsinin məsləhətçisi Kristin ġane, Meksika Milli Ali
Məhkəməsinin sədri Cenaro David Qonqora Pimentel, Mozambik Ali Məhkəməsinin sədri Mario
Manqaze, Niderland Ali ġurasının prezidenti Pim Haak, Norveç Ali Məhkəməsinin hakimi Trond Dolva
və Filippin Ali Məhkəməsinin ali hakimi Hilario David (hakim Reynato S. Punonun köməkliyi ilə)
olmuĢlar. Bundan baĢqa, iclasların birində BirləĢmiĢ Millətlər TəĢkilatının Beynəlxalq Ədalət
Məhkəməsinin hakimləri Raymond Ranceva (Madaqaskar), Geza Herçeq (Macarıstan), Karl-Avqust
FleyĢhauer (Almaniya), Abdul G. Koroma (Syerra-Leone), Rozalin Xiqqins (BirləĢmiĢ Krallıq),
Fransisko Rezek (Braziliya), Nabil Elarabi (Misir), habelə Ad-Hoc hakim Tomas Frank (ABġ) iĢtirak
etmiĢlər. GörüĢdə, həmçinin BMT-nin hakimlər və vəkillərin müstəqilliyi məsələləri üzrə Xüsusi
məruzəçisi Dato Param Kumarasvami iĢtirak etmiĢdir.
Ümumi (anqlo-sakson) və kontinental (roman-german) hüquq sistemlərinin hakimləri Banqalor
layihəsinə daxil edilmiĢ əsas dəyər və prinsiplərə münasibətdə əsasən vahid fikir birliyinə gəlsələr də,
həmin sənəddə onların əks etdirilməsi sistemi və ardıcıllığına dair fikir ayrılığı yaranmıĢdır. Məsələn,
a)
belə bir fikir səslənmiĢdir ki, müstəqillik, qərəzsizlik, həmçinin vicdanlılıq və ələalınmazlıq
(bu qaydada) kimi göstəricilərə aid olan prinsiplər etik normalara riayət
edilməsi və bərabərlik
(hansılar ki Banqalor layihəsində ön planda olmuĢdur) prinsiplərindən qabaqda olmalıdır.
b)
Kontinental (roman-german) hüquq sistemlərinin hakimləri “məcəllə” termininin (hansı ki
kontinental Avropa ölkələrində hüquq peĢəsinin nümayəndələri adətən tam və qənaətbəxĢ bir
hüquqi sənəd kimi baĢa düĢürlər) istifadəsi ilə əlaqədar öz narahatlıqlarını bildirmiĢlər,
xüsusən ona görə ki, peĢəkar davranıĢ standartları statut hüququ və ya intizam normalarından
fərqlənir.
c)
Banqalor layihəsinin preambulasında öz əksini tapan “məhkəmə hakimiyyətinin real mənbəyi
ictimaiyyət tərəfindən hakimlərin mənəvi nüfuzunun, habelə vicdanlılığı və ələalınmazlığının
qəbul edilməsi sayılır” tezisi Ģübhə altına alınmıĢdır. Belə bir fikir səslənmiĢdir ki, “real
mənbə” konstitusiyadır və müəyyən hallarda məhkəmə hakimiyyətinin son nəticədə
ictimaiyyət tərəfindən qəbul edilməsindən asılı olduğunu həddindən artıq vurğulamaq hətta
təhlükəli də ola bilər.
Müəyyən edilmiĢ göstərici və prinsiplərin tətbiq edilməsi ilə bağlı kontinental (roman-german)
hüquq sisteminin hakimləri tərəfindən:
a)
Hakimlərin qərəzsizliyinə hər hansı mümkün - real və ya ehtimal olunan - təhlükədən asılı
olmayaraq, onların ailə üzvlərinin maddi maraqları haqda məlumatlı olmaq (Banqalor
layihəsinin tələb etdiyi kimi) vəzifəsini əks etdirən tezisin əsaslılığı Ģübhə altına alınmıĢdır;
b)
BaĢqa Ģəraitdə iĢə baxılmasında iĢtirakdan kənarlaĢdırılmalı olduğu halda, tərəflərin razılığı
ilə hakimin özü-özünə etiraz etmək əvəzinə araĢdırmada iĢtirak etməyə davam etməsi (ümumi
(anqlo-sakson) hüquq sisteminin hakimləri bunu yol verilə bilən hal hesab etmiĢlər) tezisinin
hüquqauyğun olmaması barədə fikir bildirilmiĢdir;
c)
Banqalor layihəsində bəyan edilmiĢ vəkillərlə nikah və ya digər yaxın Ģəxsi münasibətlərin
olması kimi kifayət qədər geniĢ yayılmıĢ hallara yanaĢma tərzinin hüquqauyğunluğu Ģübhə
altına alınmıĢ və təklif edilmiĢdir ki, bu hallarda diqqətin belə münasibətlərin qadağan
edilməsinə yox, hakimin həmin münasibətlərin digər tərəfinin iĢtirak etdiyi istənilən iĢə
baxılması zamanı özü-özünə etiraz etmək vəzifəsinə yönəldilməsi məqsədəmüvafiqdir;
d)
Sənədə “icazə verilən” məhkəmədənkənar fəaliyyət növlərinin siyahısının daxil edilməsinin
əsaslılığı, habelə xeyriyyə təĢkilatları adından maddi vəsaitlərin yığılması tədbirlərində iĢtirak
etməyə, öz üzərinə vəsiyyətnamə icraçısının, etibarnamə əsasında idarə edənin və ya
mülkiyyətçinin, qəyyumun və ya digər fidusiarinin vəzifələrini götürməyə, hər hansı bir
Ģəxsin nüfuz və ya davranıĢına dair araĢdırma komissiyasına daxil olmağı və yaxud Ģahid
qismində ifadə verməyi qəbul etməyə dair qadağaların beynəlxalq norma kimi qəbul edilməli
olması Ģübhə altına alınmıĢdır.
Lakin əsas fikir ayrılıqları siyasi fəaliyyətdə iĢtirak etmənin mümkünlüyü ilə bağlı yaranmıĢdır.
Avropa ölkələrinin birində hakimlər onların partiya mənsubiyyəti nəzərə alınmaqla seçilirlər. Bəzi
Avropa ölkələrində hakimlər siyasətlə məĢğul olmaq və yerli Ģuralara (hətta bu zaman hakim kimi
qalmaqla) və ya parlamentə (belə olan halda onların hakim statusu dayandırılmalıdır) seçilmək hüququna
malikdirlər. Buna görə, kontinental (roman-german) hüquq sisteminin hakimləri indiki dövrdə hakimlərə
siyasi fəaliyyətdə iĢtirak hüququnun verilib-verilməməsinə dair geniĢ beynəlxalq konsensusun mövcud
olmamasını qeyd etmiĢlər. Belə bir fikir bildirilmiĢdir ki, hər bir ölkə hakimlərin bitərəf olması tələbi ilə
onların cəmiyyət üçün əhəmiyyətli məsələlərə dair öz fikrini ifadə etmək azadlığına malik olmaq hüququ
arasında ağlabatan tarazlığı öz mülahizəsinə əsasən müəyyən etməlidir. Ona görə də, siyasi partiyalara
üzvlük və ya ciddi ictimai məsələlərin siyasi müzakirələrində iĢtirak qanunsuz hesab edilə bilməsə də,
hakimlər onların müstəqilliyini sarsıda və ya qərəzsizliyini Ģübhə altına qoya biləcək belə siyasi
fəaliyyətdən mümkün qədər çəkinməlidirlər.
“Hakimlərin davranıĢı üzrə Banqalor prinsipləri” bu müĢavirənin nəticəsi olmuĢdur. Sənəddə
müstəqillik, qərəzsizlik, vicdanlılıq və ələalınmazlıq, etik normalara riayət edilməsi, bərabərlik, həmçinin
səriĢtəlilik və çalıĢqanlıq kimi əsas göstəricilər öz əksini tapmıĢdır. Hər bir göstəricidən sonra müvafiq
prinsiplərin xülasəsi və onların tətbiq edilməsinə dair ətraflı göstəriĢlər verilmiĢdir.
VII. Ġnsan hüquqları üzrə Komissiya
“Hakimlərin davranıĢı üzrə Banqalor prinsipləri” 2003-cü ilin aprel ayında BMT-nin Ġnsan
hüquqları üzrə
Komissiyasının əlli doqquzuncu sessiyasında BMT-nin hakimlər və vəkillərin müstəqilliyi
məsələləri üzrə Xüsusi məruzəçisi Dato Param Kumarasvaminin təqdim etdiyi məruzəsinə əlavə
edilmiĢdir. 29 aprel 2003-cü il tarixdə yekdilliklə qəbul etdiyi 2003/43 saylı qətnaməsində Komissiya
“Hakimlərin davranıĢı üzrə Banqalor prinsipləri”ni nəzərə alaraq, bu prinsipləri “baxılması üçün
BirləĢmiĢ Millətlər TəĢkilatı sisteminin müvafiq orqanlarının, üzv-dövlətlərinin, habelə hökumətlərarası
və qeyri-hökumət təĢkilatlarının diqqətinə çatdırmıĢdır”.
2004-cü ilin aprel ayında Ġnsan hüquqları üzrə
Komissiyanın altmıĢıncı sessiyasında BMT-nin
hakimlər və vəkillərin müstəqilliyi məsələləri üzrə yeni Xüsusi məruzəçisi doktor Leandro Despui qeyd
etmiĢdir:
Komissiya məhkəmə hakimiyyəti sistemində olan korrupsiya təzahürünün dünya miqyasında
yayılması ilə əlaqədar narahatlığını bildirmiĢdir. Bu təzahür parlamentlər tərəfindən məhkəmə sisteminə
ayrılan pul vəsaitlərinin məqsədli olmayan istifadəsi qismində olan iqtisadi korrupsiyadan və ya
“Ģirinlik” Ģəklində hakimlərə verilən maddi vəsaitlərdən (buna, o cümlədən hakimlərin məvaciblərinin
aĢağı olması da uyğun zəmin yaradır) xeyli kənara çıxır. Bu, həmçinin məhkəmə hakimiyyətinin daxili
inzibati problemləri (aĢkarlığın olmaması, gəlirli yerlərin sistemi) ilə də bağlı ola və məhkəmə
hakimiyyətinin siyasiləĢdirilməsi, hakimlərin hər hansı qruplardan asılı olması, eləcə də məhkəmə
himayədarlığının hər hansı formalarının mövcudluğu nəticəsində məhkəmə prosesinə və qərarların
çıxarılmasına da təsir göstərə bilər. Bu, xüsusilə ona görə ciddi məsələdir ki, cəmiyyətin hüquqları
pozulduğu halda onların etibarlı və qərəzsiz hüquqi müdafiəsinin təmin edilməsi və mənəvi nüfuzun
qorunması hakimlərin və məhkəmə orqanları iĢçilərinin əsas vəzifələrindən biridir.
Belə əməllərin ciddi olması ilə yanaĢı, bəzi ölkələrdə ictimaiyyət tərəfindən məhkəmə
hakimiyyətinin korrupsiyalaĢmıĢ kimi qəbul edilməsi faktı aĢağıdakı xüsusilə ağır nəticələrə səbəb olur:
ədalət mühakiməsinə qarĢı inamsızlıq demokratiyanı və inkiĢaf prosesini zəhərləyir və korrupsiyanın
artmasına gətirib çıxarır. Bununla əlaqədar məhkəmə etikası normaları mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Ġnsan hüquqları üzrə Avropa məhkəməsinin təcrübəsində vurğulandığı kimi, hakimlər qərəzsizliyin