163
Yata bilmir, hey düşünür, səhər haçan olacaq.
Nədən bele narahtdır, nə olubdur görəsən?
Hansı fikir tufanıdır sarı çiçəyi üzən?
Bu tablo rəssam Leonardo Cakondanın “Madonna”sı təsiri
bağışlayır.
Həqiqət qəhrəmanı ilhamla, coşqun həvəslə tərənnüm edir:
Müəllimdir, saf niyyətli bir xanımdır o qadın.
Adı isə Şəfiqədir ,eşitmisizmi adın?
Himayəyə götürübdür bu yeri yaranandan,
İndi çox söz eşidərsiz siz Şəfiqə xanımdan.
Nərmin, Elnur, Aynur obrazları işıq fonunda görünür, gələcəkdə,
xoşbəxtlikdən xəbər verir.
Romantik, fantastik, detektiv mövzular tələsir şair qələminə,
poeziya işığı düşür dünyaya.
Vətəndaş duyğusu, vətən hissi, milli qürur boylanır onun
baxışlarından.
O, gecəli, gündüzlü bu yolun yolçusudur. İdeal obrazlı əsərlər
yaradır.
“Şəfqət nuru” poeması lakonikdir, axıcıdır, qəlbə yatandır,
əsərin əhəmiyyəti böyükdür.
Ata-anasız yetim uşaqların şəhərdən, küçələrdən toplanıb uşaq
evinə cəlb edilməsi, tərbiyə edilməsi Şəfiqə xanımın
böyüklüyündən bəhs edir.
Həqiqət Kərimovanın bu nəcib insanı tərənnüm edən poeması
cəmiyyətimizə, xalqımıza böyük bir xidmətdir.
Bu yolda ona uğurlar diləyirəm!
Mirzəli Hüseynzadə,
şair, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü.
164
Mənim Həqiqətim
Mən ömrüm boyu həqiqət axtarmışam. Nədənsə həmişə mənə
elə gəlib ki, həqiqət əsl həyatdır; onda yalan, riya ola bilməz və
olmamalıdır da. Acı da olsa, zəhər də olsa, həqiqət gözəldir; onun
acılığına, zəhərinə dözmək yalandan - ən şirin yalandan yaxşıdır.
Mənim həqiqət axtarışımın necə deyərlər, qızğın çağında, 40 il
bundan əvvəl şair dostum Fikrət Qoca “Həqiqət” adlı şeir
yazmışdı; o şeirin qəhrəmanı da mənim kimi həqiqət axtarırmış.
Həqiqət axtarışları onu da axırda gətirib məhbəsə çıxarır; döyürlər,
vurub baş-gözünü partladırlar və qol-qabırğasını sındırırlar.
Aradan uzun
illər keçməsinə baxmayaraq, o şeirin misraları indi
də yadımdadır;
Daş, qaranlıq zindanda,
Üz-gözündə laxtalanmış o qan da,
Qulağıma pıçıldadı xəlvəti:
Bax, mənəm o həqiqət,
Axtarma həqiqəti!
Həqiqət hər yerdə var, həqiqət həmişə həqiqətdir.Sadəcə, onu
görmək, eşitmək, duymaq gərəkdir. Həqiqəti nə üçünsə insanlar
yalana bükürlər, yalana bürüyürlər. O zaman o, öz gözəlliyini,
həqiqətliyini itirir
və onda onu tapmaq, görmək çox çətin olur.
Mən həqiqət deyilən bu yüksək fəlsəfi-əxlaqi anlayışın ancaq
müəyyən parçalarını tapa bilmişdim. Onu tam şəkildə görə bilmək
mənə nəsib olmamışdı...
Ancaq bir neçə il bundan qabaq
“Cahan” jurnalı redaksiyasında
ortaboylu, gülərüz, mehriban, şirinsöz, şirindil bir xanımla tanış
165
oldum.
O,
redaksiyaya
məqalə
gətirmişdi.
“
Sədrəddini
Mütəəllehini Şirazi” adlı məqalə “Cahan”ın 5-ci sayında çap
edildi və böyük marağa səbəb oldu. Bu məqlənin müəllifi indi
artıq geniş elmi-ədəbi ictimaiyyətimizin yaxşı tanıyıb sevdiyi
Həqiqət xanım Kərimova idi...
Sonra onu itirdim. Ürəyimdə buna təəssüfləndim. Çox şirin,
oturub-durmalı, həmsöhbət olmalı bir insan idi. Həssas idi, sözü
göydə tutan idi. Onu bu yaxınlarda təzədən tapmışam. Sevmişəm.
Dünən bir adicə müəllif idi, bu gün “Ziyalı” qəzetinin baş
redaktoru və açığını etiraf edirəm ki, 40 ildən çox elmi-ədəbi
mühitin içində yaşayan bir insan olan mən, onu – Həqiqət xanımı
ecazkar bir qələm sahibi, son dərəcə nadir istedada malik, enerjisi,
qabiliyyəti bizim tanıdığımız, bildiyimiz şablon, adi ölçülərə
sığmayan bir şəxsiyyət hesab edirəm və onun elmini, sənətini
yüksək insani keyfiyyətləri ilə birləşdirir, onda axtardığım
həqiqəti görüb çox sevinirəm. Və hərdən də fikirləşirəm:Axı, mən
sırf fəlsəfi-əxlaqi, psixoloji bir anlayış olan həqiqəti axtarırdım,
mənim tanıdığım Həqiqət isə insandır-canlı insan!
O həqiqətlə bu Həqiqət arasında nə əlaqə var? Yox, var! Bu,
qəribə, ilk baxışda gözlə görünməz bir əlaqədir. Və bunu hər kəs
görə bilməz bəlkə də! Həqiqətin bir üzü olur – təmiz, real, olduğu
kimi görünür Həqiqət.
Həqiqət güzgü kimi saf olur. Həqiqət güzgüdür! O, çirkini gözəl,
gözəli çirkin göstərə bilməz. Hər şeyi necə varsa, eləcə də göstərər
güzgü.
Mənim tanıdığım Həqiqət xanım da belə bir güzgüdür. Yoxsa
mən bunca belə sevinməzdim, rahatlanmazdım.
Onunla görüşmək,
söhbət etmək, adicə telefonda səsini, sözlərini dinləmək səni,
xəstə və yorğun olsan belə, canlandırır, dirçəldir, ürəyinə təpər,
gözünə işıq, vücuduna yaşamaq həvəsi bəxş edər. Çünki onun
qəlbində, səsində və eləcə də qələmində nə isə qəribə bir sehr-
əfsun var.Bunun sirri nədir görəsən?