I c I l d Qədim dövr Prof. Dr

N ə  gəlsə  insana,  dilindən  g əlir, 
D ilindən  Kİmi  yaxşı,  Kİmi  pis  olur. 
E şit,  inan  bu  sözə,  hər  sabah  tezdən 
Durub  d ilinə  təzim   edərəK  yalvarır.
İkİ  nənq  Mİİksə  bir  ərdə 
Kalı,
BÜKəndi 
ol 
ərKƏ  m ürüvvət 
yolı.
Bir  ol  yanqşar  ərsə  KərəKsiz  sözüq,
İKİnç  yaldan  ərsə  ol  ərn in q   tili.
İkİ  şey  birləşsə  bir  Kİşidə  əgər,
Ona  KÖməK  yolu  bağlanır.
Biri  gərəKSİz  söz  söyləməKdir,
İKİncisi  d ilin   yalan  danışm asıdır.
Tili  yalqan  ərd in   yıraK  tu r   təzə,
Keçür  sən  me  umrünq  KÖnilİK  özə.
Ağız,  til  bəzəKİ  KÖni  söz  tu r u r ,
Köni  sözlə,  sözni,  tilinqni  bəzə.
D ili  yalan  Kişidən  uzaq  dur  qaçaraq, 
Sən  də  öm rünü  doğruluqla  Keçir. 
A ğızm ,  d ilin   bəzəyi  doğru  söz  olur, 
Doğru  sözlə  danışığını,  d ilin i  bəzə.
Küdəzqil  tilin q n i, 
kə
I  az  Kil  sözünq, 
Küdəzilsə  bu  til,  Küdəzlür  özünq.
Rəsul  ərni  otKa  yüzin  atqusı,
Til  ol  tidi,  yıq  til  yul  ottın  yüzünq.
D ilini  saxla,  az  söylə  sözünü,
Dil  saxlansa,  özünü  qoruyarsan. 
Peyğəm bər  dedi  Kİ,  d ili  insanı  oda  atar, 
D ilini  saxla,  üzünü  oddan  qurtar.
Köni  söz  əsəl  təq,  bu  yalqan  basal,
Basal  yip  açıtma  aqız,  yi  əsəl.
Bu 
yalqan  söz  iq  təq,  KÖni  söz  şifa,
Bu  bir  söz,  uzaKi  urulm ış  məsəl.
Doğru  söz  bal  Kİmi,  yalansa  soğan, 
Soğan  yeyib  ağzını  acıtm a,  bal  ye.
Yalan  söz  xəstəlİKdir,  doğru  söz  şəfa, 
Bu,  Keçmişlərdən  qalm ış  m əsəldir.
Köni  bol, 
KÖnilİK  k iI, 
atan 
KÖni,
Köni  tiyu  bilsün 
K İşilər 
sini.
KönilİK  tonın  Ked  Kodup  əqrilİK 
Kədim  ton  talusı  KÖnilİK  tonı.
Doğru  ol,  doğruluq  elə,  doğru  ad  qazan, 
Doğru  tanısınlar  insanlar  səni.
Ə yriliyi  qoyub  doğruluq  donunu  geyin 
Geyimin  yaxşısı  doğruluq  donudur.
Katıq  Kİzlə  razm q,  Kİşi  bilməsün, 
Sözinqdin  özünqKƏ  ÖKÜnç  Kəlməsün. 
Kamuq  yaşru  işinq  bolup  aşKara 
Bu  KÖrqən,  eşitqən  sanqa  Külməsün.
Sirrini  bərK  saxla,  heç  Kİm  bilm əsin, 
Sözündən  özünə  peşm anlıq  gəlm əsin. 
Bütün  g izli  işin  olub  aşİKar,
Hər  görən  eşidən  sənə  gülm əsin.
İşim  tip  manıp 
sır 
ayma  saKin.
Neçə  mə 
m a n ç lıq  
iş  ersə 
y a K in .
Sərip  sində  razınq  sinqip  turm asa 
Sərərmü  işinqdə,  munı  Kəd  saKin.
Dostum   deyib  sirrini  yaym a,  saqın,
Nə  qədər  olsa  da  in andığın,  yaxın.
Sirrin  özündə  belə  gizlənib  durmasa 
Dostunda  durarmı,  bunu  y a x şı  düşün.

---

Zəmanə
Məcaz  boldı  dostlun,  haKİKat  Kanı? 
M inqər  dostta  b iri  bulunm az  KÖni. 
ÖKÜşrəK  Kİşininq  içi  qadr  e rü r,
Köni  dostunq  ersə  taşı,  bil  münı.
Dostluq  məcaz  oldu,  həqiqət  hanı?
Min  dostdan  biri  doğru  deyil.
Çox  insanm   daxili  vəfasızdır,
Doğru  dostun  olsa,  çıxıb  qaç,  bunu  bil.
Bu  KÜn  bu  ajunda  KİşilİK  isiz,
Kanı,  Kança  bardı 
KİşilİK,  isiz.
Vəfa  KÖli  suqlup  Kurur  yulları,
Cəfa  toldı  taştı  tənqizdin  ediz.
Bu 
gün 
bu 
dünyada  insanlıq  pislİKdir, 
Hanı, 
hara  getdi  insanlıq,  hayıf.
V əfa  gölünün  qaynaqları  qurudu,
Dəniz  aşKarca  cəfa  ilə  dolub  daşdı.
Kanı  əhd,  əmanət,  Kanı  edqülüq?
Kidin  KÜndə 
h ay r 
iş  mə 
KÖtrülqülüq.
Başı  bardı  xayrnmq,  sonqı  bardusı,
Önqi  Kəldi  şərrininq, 
sonqı 
Kəlqülüq.
Hanı  əhd,  əm anət,  hanı  yaxşılıq?
Son  günə  xeyirxah  işlər  qalacaq.
X eyrin  ə w ə li  getdi,  sonu  gələcəK,
Önü  gəldi  şərin,  sonu  gələcəK.
Ajun  toldı  udvan,  cəfa,  cəvr  bilə,
Kanı  bir  vəfalıq,  bar  ersə  tilə.
Sən  artaK  sən,  anın  ajun  arta d ı,
NəIük  bu  ajunKa  Kilur  sən 
gilə?
Dünya  doldu  düşm anlıq,  cəfa,  cövr  ilə, 
Hanı  bir  v əfa lı,  var  isə  dilə.
Sən  pozuqsan,  dünya  ona  görə  pozuqdur, 
Nə  üçün  bu  dünyaya  əzab  verirsən?
Qərib  erdi  islam,  qərib  boldı  baz,
İbadət  riya  boldı,  abid  məcaz.
Xarabat  oramı  bolup  abadan,
Xarab  boldı  məscid,  budun  binəmaz.
Qərib  idi  islam ,  yenə  qərib  oldu,
Ibadət  riya  oldu,  abid  məcaz.
M eyxanə  çevrəsi  abad  oldu,
Xaraba  oldu  m əscid,  xalq  nam azsız.
Əməl 
Koddı 
alim   və  zahid  vəra,
A rif  raKS  çiKarıp  itə r  xoş  səma.
Bidətın  yıqıqlı  Kİşi  Kalmadı,
Anın  KÜndə  a rta   tu r u r   bu  bida.
Əməldən  a y n ld ı  alim ,  zahid  zühddən, 
A rif  rəqs  çıxarıb  xoş  səm a  edir. 
Bidətdən  im tina  edən  adam  qalmadı, 
Ona  görə  də  hər  gün  bidət  artır.
Kanı  əm rü  m aru f  Kilur  edqü  ər?
Kanı  Kəndü  edqü  Kİşi  tu rq u   yir?
Yirər  sən  zamananqnı,  haİKin  Kodup, 
Zamananqnı  yirmə,  Kİşisini  yir.
Hanı  əm ri-m aruf  edən  yaxşı  Kİşi?
Hanı  yaxşı  Kİşinin  duracağı  yer? 
Zəmanəni,  xalqı  qoyub  gedərsən, 
Zəmanəni  qoyma,  insanı  qoy.
Kim  ol  yüzçi  ersə,  Kİşi  yiqi  ol,
KərəK  ersə 
yiqlİK, 
yorı, 
yüzçi  bol.
Kim  ol  yolluq 
ersə, 
anm q  yolı  yoK,
Kim  ol  yolsuz  ersə,  an q ar  Kİnqrü  yol.
Kim  İKİüzlüdürsə,  Kİşinin  yaxşısı  odur, 
Y axşılıq  gərəKdirsə,  İKİüzlü  ol.
Kim  haqlı  isə,  onun  yolu  yoxdur,
Kim  haqsız  isə,  ona  geniş  yol.
Aya  artaK  işliq,  sevinçin,  salın,
Səninq  ru zg arın q   bu,  KÖnqülçə  Kilm. 
Tİİ
əkçə
  tiril  inç,  fariq,  Kadqusuz,
Nə  yirKƏ  yıqar  baz  sini,  nə  tilim ?
Ey  pozuq  işli,  sevinclə,  salam atlıqla, 
Sənin  zamanındır,  KÖnlüncə  yaşa. 
D iləyincə  yaşa,  rahat,  qayğısız,
Harda  alacaqlar  qarşını,  hansı  dillə?

---