I cild görsən bir milləti mala meyilli
Yüklə 1,15 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- “AllahTəala bir alimə elm ehsan edincə, peyğəmbərlərdən söz aldığı kimi ondan da söz alır”
- “rəhmanın qulları o kəslərdir ki, onlar yer üzündə təvazö ilə yeriyər”
- “İnsanlardan (təkəbbürlə) üzünü çevirmə, yer üzündə lovğalovğa yerimə. Həqiqətən, Allah heç bir özündən razını, lovğalanıb fəxr edəni sevməz. Yerişində müva zi nət
- 2. (“rəhmanın qulları o kəslərdir ki,) cahillər onlara söz atdıqda “salam” deyərlər
124 Nə sadədi bu gen torpaq, Eyləsək də tapdaq-tapdaq. Örtər bizi, özü çılpaq, Xortdanlardan olmayalım. Mələklər Allah Rəsuluna (salləllahu aleyhi və səlləm) “Qul peyğəmbərmi, yoxsa hökmdar peyğəmbərmi olmaq istəyirsən?” təklifində bulunduqları zaman o Həzrət qul peyğəmbər olmağı seçdi və son nəfəsədək bu seçimə sadiq qalıb bir an da qulluqdan, ibadətdən ayrılmadı, azaltmadı. Onun həqiqi varisləri məhz bu yolla gedənlər, qul olmağı alim olmaqdan öndə tutanlardır. Çünki “AllahTəala bir alimə elm ehsan edincə, peyğəmbərlərdən söz aldığı kimi ondan da söz alır” (hədis). Sadə ol, ibadət şirin görsənər, Ən dayaz yerin də dərin görsənər. Daim dərəcəndən aşağı əyləş, Bütün məclislərdə yerin görsənər. İbrət İmam Rza (aleyhissəlam) bir gün hamamda yuyu nar kən bir əsgər gəldi. İmama tərəf dönərək başına su tökməsini xahiş etdi. Həzrət “yaxşı” deyərək əsgərin başına su tök- məyə başladı. İmamı tanıyanlar durumu görüncə çox üzüldülər və “Ey əsgər, sən özünə xidmət etdirdiyin zatı tanıyırsanmı? O kimsə Əliyyul-Murtəza və Fatimətüz-Zəhra həzrət ləri nin nəvəsi İmam Əli Rzadır. Sən nə etdiyinin fərqindəmisən?” dedilər. Əsgər bu sözləri eşidincə xətasının böyüklüyünü anladı. Həzrətin ayaqlarına qapanaraq ağlaya-ağlaya: “Aman, ağam! Nə üçün özününzü tanıtmadınız? Cəhalət və qəflətimi nə cür əfv etdirə bilərəm? Lütfən məni bağış- layın” – deyib üzrlər dilədi. İmam (aleyhissəlam) onu qaldırdı, başını oxşayaraq bu- yurdu: “Əsla üzülmə! Bir müsəlmana xidmət etmək hər 125 kəsə savab qazandırdığı üçün sənə xidmət etməyi sevə- sevə qəbul etdim”. İnsanlar azacıq etsə təfəkkür, Azacıq olsa da etməz təkəbbür. Bətndən lüt çıxıb, qəbrə lüt girər, Xəlq edən, həşr edən Allaha şükür! İnsan şüurludur, buna sözüm yox, İnsan qüsurludur, danan üzüm yox. Palçıqdan yarandı, çirkdən törəndi, Fəqət qürurludur, buna dözüm yox. “rəhmanın qulları o kəslərdir ki, onlar yer üzündə təvazö ilə yeriyər” (əl-Furqan, 63) ayəsi göstərir ki, ən gözəl təvazö təklikdə yox, insanlar arasında olarkən göstərilən təvazödür. Çünki qeyri-təvazö, qürur, təkəbbür ilk növ- bədə başqalarına münasibətdə üzə çıxır və belələrinin ən çox istəmədikləri, özlərinə sığışdırmadığı şey məhz ictimai yerlərdə, digər insanların yanında qürurlarının sındırıl ması, heysiyyətlərinin əzilməsidir. Bütün Adəm övladlarını eyni şeydən yaradan Uca Allah isə hər kəsin əslinə dönməsini, saxta qürurlardan, süni heysiyyətlərdən, bir sözlə sonra dan qondarılan hər cür qeyri-təbii ədalardan qurtulmasını istə- yir. “İnsanlardan (təkəbbürlə) üzünü çevirmə, yer üzündə lovğalovğa yerimə. Həqiqətən, Allah heç bir özündən razını, lovğalanıb fəxr edəni sevməz. Yerişində müva zi nət gözlə” (Loğman, 18-19). Yolçu yerişindən bəllənər. Allah yolçusu təvazö ilə addımlarsa, Allaha doğru, təkəbbürlə addımlarsa, Allaha qarşı yeriməkdədir. Hanı bu dünyada qürrələnənlər, O biri dünyada qüssələnənlər? Orda baş soxmağa yer tapmayacaq Burda baş qaldırıb qüllələnənlər. 126 Dünya ovlamasın qarmaqla səni, Şeytan tovlamasın qaymaqla səni. Şəhadət barmağı Rəbbə işarət, Millət göstərməsin barmaqla səni. 2. (“rəhmanın qulları o kəslərdir ki,) cahillər onlara söz atdıqda “salam” deyərlər (əl-Furqan, 63). Əslində bu ayə müstəqil deyil, “rəhmanın qulları o kəslərdir ki, yer üzündə təvazö ilə yeriyər” (əl-Furqan, 63) ayəsinin içindədir və ehtiva etdiyi məna da məhz təvazö ilə əlaqədardır. Onu ayrıca bir sifət kimi verməyimizin səbəbi isə budur ki, ictimai münasibətlər öz qaydasında olarkən büruzə verilən təvazö, həmin münasibətlər öz qaydasında olmayanda büruzə verilən təvazöylə eyni deyildir. Başqa sözlə, sənə sataşan, səni incidən bir cahil qabağına çıx ma- dıqca həmişəki təvazö halınla cəmiyyətdə gəzib dolaşır- san, bəs qarşını bir eləsi kəsib ünvanına haqsız ittihamlar, nalayiq sözlər yağdırsa, onda necə, əvvəlki halını qoruyub saxlaya biləcəksənmi? Cahil sənə sitəm eylər, Sən cahilə salam eylə. Rəbbin sənə kərəm eylər, Rəbbinlə sən kəlam eylə. Cəmiyyət rəngarəngdir, hər cür insanlarla doludur, üs təlik Allah-Təala Öz qullarını sınayan, içlərini üzə çıxar- maqla imtahan edəndir. Şeyx Əbul Fazil Əhmədi həzrət ləri buyurdu: “Bəzi xətalar var ki, onların kəffarəsi ancaq xalqın insan şərəfinə toxunan sözləridir. Sizə pislik edənlərə qarşı qəzəbə gəlməkdən nəfsinizi qoruyun. Bunu bilin ki, o sizə sataşanlar Rəbbinizin arzusu ilə sataşmaqdadırlar”. 127 İbrət Biri gələrək Yəman ibn Müaviyətül-Əsvəd həzrətlərinə sataşdı. Yanındakılar mane olmaq istədilər. Qoymadı. “Bura xın ürəyini boşaltsın” dedi. Sonra əllərini açdı: “Allahım, bu adamı mənə sataş dı ran hansı günahımdısa, bağışla” – deyib yalvarmağa başladı. Xalqdan gələn hər cür qınaq Ya cəzadı, ya da sınaq. Könül evdi, bəla qonaq, Mehman üçün məqam eylə. Vəki ibn Cərrah həzrətlərinin qabağına biri çıxıb ona əziyyət etdikdə dərhal oradaca oturar, başına torpaq saçar: “Əgər Allaha qarşı günahım olmasaydı, Allah bunu başıma müsəllət etməzdi” deyərək istiğfarda bulunar, onu incidən şəxs susub gedənə qədər Rəbbindən bağışlanmasını dilərdi. Göründüyü kimi, böyüklərimiz cahillərin hücum larına, təzyiqlərinə məruz qaldıqda səbəbini özlərində arayar, on- ları deyil, nəfslərini töhmətləyər, hətta bu hallarında belə o cahillərlə yox, Allahla olardılar. Şübhəsiz ki, bu, nəfsə zor gələn işdir və dövrümüzdə buna qatlanan çox azdır. Səni iqrar eyləməzlər, Sənə ilqar eyləməzlər, Sənlə iftar eyləməzlər; Sən inkar yox, ikram eylə. İbrət Bir gün Bəyazid Bistami həzrətləri müridləriylə bir dar küçədən keçirdi. Qarşılarına bir köpək çıxdı. Həzrət kənara çəkilib ona yol verdi. Müridlər bu hala bir məna verə bil- məyib hikmətini sordular. Buyurdu ki: “O it qarşıdan gə- lirdi, hal lisanıyla dedi: “Ey Bəyazid! Məndə nə əskiklik var ki, əzəli aləmdə mənə it dərisini rəva gördülər. Səndə nə artıqlıq var ki, sənə insanlıq, müsəlmanlıq və şeyxlik xələ- Yüklə 1,15 Mb. Dostları ilə paylaş:
|