İdris Hacızadı
Yüklə 3,03 Mb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxana 2017
İdris Hacızadə ―Dünyamızın bəzəyidir insanlar‖
Beyləqana gəlib, burada yaradılmış özünümüdafiə batalyonuna yazılır. Döyüş texnikasına mükəmməl yiyələnən Fariz BREM markalı maşının əvvəlcə atıcısı, sonra isə sürücüsü kimi xidmət göstərir. Say-seçmə, vətənpərvər oğullarımızla çiyin-çiyinə verib, məkrli düşmənə müqavimət göstərən Fariz döyüşdən-döyüşə mətinləşir, bərkiyirdi. 1992-ci ilin soyuq dekabrında gecəyarı idarə etdiyi hərbi maşınını düçar olduğu qəzadan xilas edən zaman Farizin sağ qolu ilə sağ qıçı sınır. İsti-isti ağrıları hiss etməyən gənc döyüşçü döyüşə atılmaq istəyir, lakin bacarmır. Ona görə də Farizi evlərinə aparırlar. Evdə cüzi müalicə aldıqdan sonra yenidən soyuq səngərə can atır. Kəşfiyyatçı kimi fəaliyyət göstərir, düşmənin döyüş sursatı saxlanılan bir neçə anbarını aşkar edib komandanlığa xəbər verir. Sonra taqım komandiri vəzifəsi ona etibar olunur. Onun başçılıq etdiyi taqım Xocavənd istiqamətində düşmənə sarsıdıcı zərbələr endirir, bir neçə erməni postunu dağıdıb məhv edir. 1993-cü il sentyabrın 13-də Farizin və onun başçılıq etdiyi taqımın döyüş yoluna son qoyulur. Həmin gün qaş qaralanda, ermənilərin tankdan atdıqları mərmi taqımın bir əsgərini sıradan çıxarır. Fariz isə başından və ayağından yaralanır. Elə bu dəm düşmən başının üstünü
www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxana 2017
İdris Hacızadə ―Dünyamızın bəzəyidir insanlar‖
alır. Beləliklə, el qeyrətli, Vətən təəssüfkeşli Fariz yağı əlinə keçir. Ən dəhşətli günləri də bundan sonra başlanır. O, gozünü açanda, özünü qaranlıq bir zirzəmidə görür. Nəhayət öyrənir ki, bura Xocavənd həbsxanasıdır. Həmin gizli zindanda erməni cəlladlari Fariz kimi soydaşlarımızm başına olmazın müsibətlər gətirir, hər gün onları bir neçə saat ölüncəyə qədər döyüb, şil-küt edir, dırnaqlarını çıxarır, sonra da başlarına soyuq su töküb özlərinə qaytarmağa çalışırlar. Daha sonra onu başqa əsirlərlə birlikdə Xankəndi zindanına aparırlar. Burada verilən işgəncələrin dərəcəsi heç bir ölçüyə sığmır. Bütün bunlar barədə Fariz Şükürovun özünü dinləyək: - 1994-cü ilin qızmar avqust ayında biz əsirləri Xankəndi türməsinə saldılar. Burada erməni qaniçənlərin başımıza gətirdikləri müsibətləri dilə gətirmək mənim üçün çətindir. Erməni cəlladları qırılmış sağ qolumu təzədən qırdılar. Ayaq dırnaqlarımızı zorla çıxardandan sonra ermənilər ufultumuzdan zövq alır, qəhqəhə çəkib gülür, sonra da təhqirə keçir, bizə nalayiq söyüşlər yağdırırdılar. Hər gün beləcə, 3 dəfə yeməkdən qabaq bizə işgəncə verirdilər. Sonra da bir qab su, bir tikə quru çörək verirdilər. Söhbət zamanı müsahibimdən soruşuram: www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxana 2017
İdris Hacızadə ―Dünyamızın bəzəyidir insanlar‖
Sözünə bir qədər ara verib deyir: - Əsirlikdə olduğumu 36 ayın hər dəqiqəsi, hər anı öz dəhşətləri, vahimə və əzabları ilə yaddaşıma əbədi həkk olub. Amma bütün gördüklərimin, şahidi olduqlarımın fövqündə dayanan bir hadisə daha müsibətli idi. Şaxtalı dekabr günlərinin biri idi. Aramızda adını unutduğum bir masallılı gənc vardı. Çox cəsarətli, igid oğlan idi. Ermənilərin heç bir təhqirinə dözmür, cavablarını yerindəcə yerirdi. Bunu görən erməni vəhşiləri bir gün onun əl-qolunu bağladılar. Aparıb küçədə asfalt yolun ortasında qoydular. Bu zaman bir maşın gurultusu eşidildi. KamAZ idi. Sürətlə gəlib əli-qolu bağlı əsirin üstündən keçdi. Sonra da onun xurd-xəşil olmuş sümüklərini yandırıb külə döndərdilər ki, izi-tozu qalmasın. Budur erməni xisləti, erməni qəddarlığı... - Fariz, bəs necə oldu ki, əsirlikdən xilas oldun? - Erməni cəlladlarının vəhşilikləri Qırmızı Xaç Cəmiyyətinə bəlli idi. Bir gün bu xeyirxah cəmiyyət necə oldusa bizdən xəbər tutdu. Görünür, bu da Ulu Tanrının işidir. O vaxt mənim vəziyyətim çox ağır idi. Xankəndində xəstəxanada yatırdım. Sağalacağıma, sağ www.kitabxana.net – Milli Virtual-Elektron Kitabxana 2017
İdris Hacızadə ―Dünyamızın bəzəyidir insanlar‖
qalacağıma ümidim yox idi. 1995-ci ilin iyununda bizi, 15 nəfər ölümcül yaralı əsiri buraxdılar. Məni birbaşa sərhəd qoşunları xəstəxanasına apardılar. Ciddi müalicə olundum. Bədənimdə və başımda "yuva salmış" qəlpələrin bir hissəsini çıxara bildilər. Amma bədənimdə hələ də qəlpələr qalıb... Mən Fariz Şükürova Respublika Həkim Ekspertizası və Əlillərin Sosial-Əmək Reabilitasiyası Mərkəzində görüşdüm. Növbəti dəfə müalicə olunmağa gəlmişdi. İkinəfərlik palatada qalırdı. Palata yoldaşı onunla birlikdə 6 ay Xankəndi həbsxanasında olmuş əslən türk olan məşhur döyüşçü, ermənilərin işgəncələrinə dözüb tab gətirən Atilla Yumakdır. Atillanın qəribə taleyi var. O, Xocalı soyqırımını Türkiyədə televiziyada görəndən sonra Azərbaycana gəlib, könüllü surətdə Qarabağ uğrunda döyüşlərdə şücaət göstərən türk oğludur. Atilla uzun müddət ölüm kamerasında yatıb. Lakin məkrli ermənilər bu qeyrətli türk oğlunun iradəsini qıra bilməyiblər. Əzabkeş qəhrəmanlar-erməni əsirliyində hər an ölümlə üzləşən Fariz və Atilla II qrup əlildirlər. Lakin aldıqları pensiya ömürlük xəstəliyə məruz qalmış müharibə əlillərinə kifayət etmir. Bundan başqa yerlərdə lazımi qayğı və mənəvi dayaq da görmürlər. Yüklə 3,03 Mb. Dostları ilə paylaş:
|