23
millətin siyasi formalaşması nəticəsində meydana gəlir və öz qanuni
fəaliyyətini həmin məntəqənin əhalisindən alır. Hökumət, millətin
işlərini idarə edən siyasi bir təşkilatdır. Onun üzərinə düşən digər
vəzifələrdən biri də, ictimai ədaləti və coğrafi bərabərliyi təmin edib,
milləti yadelli dövlətlərin təhlükəsindən qorumaqdır. O, millətin
ehtiyaclarını aradan qaldırıb, maddi və mənəvi təkamülünü, yəni
milli təhlükəsizliyini təmin etməlidir.
Hökumətlər müxtəlif quruluşa malik olurlar. Coğrafi baxımdan
onlar sadə, federal, məhəlli və ya hər hansısa bir məntəqəyə xas olan
hökumətlərə bölünürlər. Quruluş və mahiyyət baxımından da onlar
bir-birlərindən fərqli xüsusiyyətlərə malik olurlar. Dünyanın bir çox
ölkələrinə hakim olan respublika, Böyük Britaniya krallığı,
demokratik, Səudiyyə Әrəbistan səltənəti, İran İslam respublikasının
dini hakimiyyəti, diktatorluq, sosializm, faşizm, və anarxiya
hakimiyyət üsullarını buna misal çəkmək olar.
Dövlət kabineti, ordu və məhkəmə bütün dövlətlərin müştərək
sahələrini təşkil etsə də, bütün bunlara baxmayaraq, onların hər biri
özünə məxsus quruluş və idarəetmə strukturuna malik olur.
4-Hakimiyyət
Hakimiyyət, istiqlaliyyət və milli iqtidarı əks etdirən bir
ünsürdür. Başqa sölə desək, hakimiyyət hər hansısa bir dövlətin
ondan güclü və ya eyni səviyyədə olan dövlətlərin kənarında
müstəqil olaraq istədiyi qanunları tətbiq edib, milli mənafelərini
qoruyub-təmin edə bilməsinə deyilir. Lakin belə bir tərif əsasən
istemarçı ölkələri hakimiyyət hesab edə bilmərik. Hərçənd bəzən
müstəqil ölkələr də digər ölkələrin nüfuzu altına düşərək, öz
azadlıqlarından məhrum olurlar.
5-Rəsmi tanınma
Bu ünsür hüquqi və etibar baxımından əhəmiyyət kəsb edir və bu
səbəbdən də sair ünsürlər kimi həlledici rol oynamayır. Onun
təkmilləşdirici xüsusiyyətinə yalnız dövlətin quruluşda diqqət
yetirilir. Çünki, əgər hər hansı bir müstəqil dövlət digər dövlətlər
tərəfindən tanınmadıqda, təklənib olduqca ağır şəraitlə üzləşmiş
olur. Siyasi, iqtisadi, ictimai və mədəniyyət baxımından bir-
birlərindən asılı olan millət və dövlətlər qarşılıqlı olaraq bir-
birlərinin ehtiyaclarını aradan qaldırır və qarşılaşdıqları çətinlikləri
24
həll edirlər. Bunun üçün də sair dövlətlər hər hansı bir dövləti rəsmi
olaraq tanımadıqda, onunla əlaqə yartmaqdan imtina edir və onu bir
çox çətinliklərlə qarşı-qarşıya qoymuş olur. Bu səbəbdən də
təkmiləşdirici xarakter daşıyan tanışlıq ünsürü, hər bir müstəqil
dövlətə beynəlmiləl səhnədə öz uğurlu addımlarını atmağa yaxından
köməklik edir.
(1-3-2) DÖVLӘTİN MӘNŞӘYİ
Dövlət və hökumətin mənşəyi haqqında adətən irəli sürülən
nəzəriyyələr iki hissəyə - zehni və tarixi nəzəriyyələrə bölünür.
Zehni nəzəriyyələr aşağıdakılardan ibarətdir:
1-İlahi iradə nəzəriyyəsi;
2-Güc və zorakılıq nəzəriyyəsi;
3-İctimai qərardad nəzəriyyəsi.
A) İLAHİ İRADӘ NӘZӘRİYYӘSİ
Qədim zamanlardan bəri haqqında söz açılan nəzəriyyələrdən
biri də, dövlətin mənşə və meydana gəlməsinin Allahın istək və
iradəsindən asılı olması ilə əlaqəlidir. Bu nəzəriyyəyə əsasən, dövlət
Allah tərəfindən yaradılmış, Onun hakim nümayəndəsi də yer
üzərindədir. Hakim təyin etdiyi şəxsin verdiyi hökmlər də Onun əmr
və qanunları ilə tamamilə müvafiq olmalıdır. Ona tabe olmaq vacib,
verdiyi hökmlərdən boyun qaçırmaq isə günah hesab olunur.
Nəzəriyyə sahibləri həm dini rəhbərlər, həm də padşah və
hakimlər olmuşlar. Padşahlar daim öz hakimiyyətlərinin qanuni
olduğunu sübuta yetirməyə və bu yolla camaatı özlərinə tabe etməyə
çalışmışlar. Bu kimi hakimlər həm müsəlmanlar, həmdə digər
dinlərə mənsub olan millətlər arasında hökmüranlıq etmiş və din
rəhbərlərinin köməyi ilə hakimiyyətlərinin qanuni olduğunu sübuta
yetirməyə çalışmışlar.
İslam dini bu nəzəriyyəni qəbul etmiş və hakimin hansı şəraitdə
təyin olub və nə kimi xüsusiyyətlərə malik olmalı olduğunu
əvvəlcədən müəyyən etmişdir. Dini rəhbərlər, dünyəvi rəhbərliklə
yanaşı, cəmiyyətin mənəvi və ruhi rəhbərliyini də öz üzərlərinə
götürmüşlər. Nisa surəsinin 59-cu ayəsində onlara tabe olmağın
25
vacibliyi beləcə bəyan olunur: “Ey iman gətirənlər! Allaha, Peyğəmbərə
və özünüzdən olan ixtiyar sahiblərinə itaət edin!”.
İslam dini (xüsusilə də şiə məzhəbi) baxımından, qeyri-dini
hakimlərin rəhbərliyə heç bir hüquq və səlahiyyəti çatmır və
cəmiyyətə rəhbərlik edən şəxslər əslində din rəhbərlərinin
çıxardıqları hökmlərin icraçısı hesab olunurlar.
* * * *
b) Güc və zorakılıq nəzəriyyəsi
Bu nəzəriyyəyə əsasən dövlət zorakı güclülərin gücsüzlərə
göstərdikləri təziqlər nəticəsində meydana gəlmişdir. Belə ki, onlar
güc və qüdrətdən məhrum olan şəxsləri özlərindən asılı vəziyyətə
salaraq, dövlət qurmuş və bunun, tamamilə qanuni olduğunu sübuta
yetirməyə çalışmışlar. Qəbilə, dövlət və güclü ictimai təbəqələri buna
misal çəkmək olar.
v) İctimai müqavilələr nəzəriyyəsi
Siyasi təşkilatın meydana gəlməsi üçün ictimai birlik və
həmrəyliklə birgə olan bu nəzəriyyə ictimaiyyətin təbii halda iğtişaş
və hərci-mərcliyə düçar olduğu halda meydana gəlmişdir. Yaranmış
belə bir şəraitdə cəmiyyət üzvləri bir yerə toplaşaraq, cəmiyyəti idarə
etmək üçün vahid siyasi təşkilatin yaradılmasının zəruriliyini
müzakirə etmişlər və bu siyasi təşkilat sonralar dövlət və ya
hökumət adlandırılmağa başlamışdır. Bu nəzəriyyənin tarixi kökləri
olub qədim Rum və Yunanıstana qayıtsa da, son dövürlərdə Habez,
Lak və Russo kimi mütəfəkkirlər məhz belə bir əqidəyə
əsaslanmışlar. O şəxslər ki, irəli sürdükləri nəzəriyyələr uzun
müddət Avropaya hakim olmuşdur.
Tarixi dövlət nəzəriyyələri isə bunlardan ibarətdir;
a) Təbii dövlət nəzəriyyəsi;
Bu nəzəriyyə Aristotel tərəfindən irəli sürülmüşdür. Belə bir
tərzi-təfəkkürə əsasən, dövlətin əsası insanların təbii ehtiyacları ilə
əlaqəli olur. Çünki, dövlətin meydana gəlməsinin ən başlıca fəlsəfəsi,
insan və insanın fizioloji ehtiyacları əsasında meydana gələn ailənin
ehtiyaclarını aradan qaldırmaqdan ibarətdir. O da cəmiyyətlərin
bütün ehtiyaclarını aradan qaldıra bilmədiyi üçün dövlət və
hökumətin mövcud olması zəruri bir hala çevrilir, belə çıxır ki,
dövlət cəmiyyətlərin bütün bu ehtiyacları ödəyə bilmədiyi üçün
Dostları ilə paylaş: |