48
İKİNCİ FӘSİL
XARİCİ SİYASӘT VӘ İSLAMDA BEYNӘLXALQ
ӘLAQӘLӘRİN ӘSASLARİ
(2-1) İslamda beynəlxalq əlaqələrin tarixi;
(2-2) İslamdakı beynəlxalq əlaqələrə hakim olan ümumi qanunlar;
(2-3) Quran və beynəlxalq əlaqələr;
(2-4) Konstitusiyanın İranın xarici siyasətinə olan baxışı.
49
(2-1) İSLAMDA BEYNӘLXALQ ӘLAQӘLӘRİN TARİXİ
Allaha Şeytanın şərrindən pənah aparıram. ([İslamın] digər bütün
dinlərdən üstün olduğunu göstərmək üçün öz Peyğəmbərini
hidayətlə [Quranla] və haqq dinlə göndərən Odur)
1
.
Bu fəsildə İslamda xarici siyasət, beynəlmiləl əlaqələr və onların
əsasları haqqında söhbət açmaq istərdik. Lakin İslamda beynəlmiləl
əlaqələr barədə söhbət açmazdan əvvəl xarici siyasəti tərif və onunla
beynəlmiləl əlaqələr arasında olan münasibətlərə işarə etməyi daha
məqsədə uyğun görürük.
Xarici siyasət hər bir dövlətin şəxsi mənafeini qorumaq
məqsədilə, digər dövlətlərə qarşı olan rəftar və münasibətlərdən
ibarətdir. Dövlətlərin bir-birlərinə qarşı olan rəftar və münasibətləri
ümumilikdə beynəlmiləl əlaqələr adlanır.
Başqa sözlə desək xarici siyasət, hər hansı bir siyasi vahidin
(təşkilat) digər siyasi vahiddən mümkün qədər çox bəhrələnməsi
üçün ixtiyarında olan qüdrət və bacarığa deyilir.
Siyasi təşkilatın ən başlıca xüsusiyyətləri, qarşıya qoyduğu hədəf,
milli mənafe və məntəqənin təhlükəsizliyini təmin etməkdən
ibarətdir. Qarşıya qoyduğu məqsədə çatmaq üçün isə o, hər şeydən
əvvəl ölkənin strateji mövqe, mili mənafe və ümumi maraqları ilə
yaxından tanış olaraq, baş verən cərəyanları düzgün təhlil və
qiymətləndirməyi bacarmalıdır.
Xarici siyasəti - beynəlmiləl strukturun həmahəngsizlik və siyasi
təşkilatlara hakim olan müxtəlif dəyərlər səbəbindən - vahid
nəzəriyyə halında bəyan etmək qeyri-mümkün olsa da, xarici siyasət
amillərinin cəm hal daşıması, ümumiliyə şamilliyi və yayılma
xüsusiyyətinə malik olması müəyyən qədər olsa da, onun iş
strukturu barədə söz deməyə imkan verir.
İslam dinində beynəlmiləl əlaqələrin ən başlıca meyarı, Qurani-
kərim və onun icraçısı Həzrəti Məhəmməd (s)-dır. Qurani-kərimdə
sonuncu və ən kamil İlahi din
2
kimi adı çəkilən müqəddəs İslam dini,
bütün insani, tarixi və coğrafi məsələlərə dair zamanın tələblərinə
1
Fəth surəsi, ayə 28
2
“Allah yanında (məqbul olan) din, əlbətdə, Islamdır”. Ali-imran surəsi, ayə 19
50
uyğun olaraq, sabit və dəyişgən hökmlər çıxararaq, bəşəriyyətin
tələbatını ödəməlidir.
Peyğəmbər (s)-ın gördüyü ən mühüm işlərdən biri də, ilk dəfə
olaraq Mədinədə İslam dövlətini qurmaq olmuşdur. Әhzab surəsinin
21-ci ayəsində onun bütün sahələrdə örnək və nümunə olduğu
göstərilir
1
. Bu səbəbdən onun həyata keçirdiyi xarici siyasət yolunu
davam edən ardıcıllarına, dünyanın zülmət və qaranlığından işıqlı
gələcəyə qovuşmaq üçün ən gözəl vasitə ola bilər.
Maraqların qorunması məqsədi ilə əgər xarici siyasəti bir ölkənin
digər ölkələrə qarşı bir növ örnək götürəriksə bilməliyik ki,
Peyğəmbər (s)-ın həyata keçirdiyi siyasət, hər bir şüurlu müsəlman
dövlət rəhbəri üçün nümunəvi rəftar və davranış tərzi olmuşdur.
Buna görə də, Peyğəmbər (s)-ın zamanında mövcud olmuş siyasi
coğrafiya, fəaliyyət göstərən böyük və kiçik qüdrətlər və Peyğəmbər
(s)-ın onlarla yaratdığı əlaqələrə diqqət yetirmək, hər bir alim və
təhqiqatçı üçün lazım və zəruridir. Elə bir əlaqələr ki, Məkkənin
qüdrətli qəbilələri, Mədinənin ətrafında məskunlaşmış Ous, Xəzrəc
və üç yəhudi qəbilələri ilə bərqərar olunmağa başlamış, Rum və İran
kimi hegemon imperatorluqlar və onların tabeliyində olan Yəmən,
Həbəş (Efiopiya), Misir və s. məntəqələrədək davam etmişdir.
Burada qəbilələrarası əlaqələrə hakim olmuş siyasət və onlarla
İran, Rum və digər dövlətlər arasında yaradılmış əlaqələr və
nəhayət, Peyğəmbər (s)-ın böyük və kiçik dövlətlərə qarşı tətbiq
etdiyi siyasət barədə söhbət açacağıq.
(2-1-1) QӘBİLӘLӘR ARASİ ӘLAQӘLӘR
Həzrət Məhəmməd (s)-ın zamanında və onun peyğəmbərliyə
təyin olunmasından əvvəlki dövrlərdə, Әrəbistan yarmadasında
məskunlaşmış qəbilələr arasında bir o qədər də yaxşı münasibətlər
olmamışdır. Təəssübkeşlik, təkəbürlük, qürur və təcavüz kimi mənfi
xüsusiyyətlər onların düçar olduqları ağır şəraiti daha da
gərginləşdirirdi.
1
Həqiqətən, Allahın Rəsulu Allaha, qiymət günü ümid bəsləyənlər (Allahdan,
qiyamət günündən qorxanlar) və Allaha çox zikr edənlər üçün gözəl nümunədir.
51
Әrəbistan yarmadasının ardı-arası kəsilməyən qəbilələr arası
keşməkeş və qarşıdurmalar, nizam-intizamın olmaması və yuxarıda
qeyd olunan xüsusiyyətlər bu ərazidə vahid mərkəzi dövlətin
fəaliyyət göstərməsinə mane olurdu. Pərakəndə qəbilələr arasında
siyasi qüdrətə malik olan şəxslər tapılsa da, hakimiyyət qəbilə
başçısının ixtiyarında olub, onun tərəfindən olunurdu. Qəbilə
başçıları isə adətən qəbilənin ən qüdrətli şəxsləri olurdu. Bu vəziyyət
Yəmən, Həmir, Hirə, Qəssan, Hicaz, Məkkə və Mədinə kimi səhra və
şəhər qəbilələrində müşahidə olunurdu.
Həzrət Məhəmməd (s) peyğəmbərliyə təyin olunduğu zaman,
qəbilə başçıları arasındakı əlaqələr o qədər acınacaqlı idi ki, ticarət,
səfər və sair mühüm məsələlər üçün ilin dörd ayında bir-birləri ilə
müharibə edib, qan tökərdilər və bu ayları "haram aylar"
adlandırmışlar. Bununla belə, Peyğəmbər (s) ərəb qəbilələr ilə
möhkəm əlaqələr yaratmağa çalışırdı. Həcc mərsimi ona bu işdə
daha yaxından köməklik edirdi. Həcc mövsümündə ziyarətə
gələnlərlə ayrı-ayrılıqda və ya cəm halında görüşür və onları
müqəddəs İslam dininin təlimləri ilə tanış edirdi. Məhz bu
istiqamətdə atılan addımlar, ona bir müddət əvvəl kin-küdurət
girdabında qərq olan təəssübkeş qəbilələri vahid ümmət halına
çevirməkdə yaxından kömək edir. Elə bir ümmət ki, çox az bir
müddətdən sonra Rum və Rum kimi hegemon imperatorların
qarşısında duraraq, rəqibsiz qüdrətə çevrilir.
Diqqət yetirmək lazımdır ki, bütün qəbilələr dövlətin bütün
ünsürlərini, yəni ərazi və cəmiyyəti, müstəqil hökumət və
hakimiyyəti özündə cəm edə bilmişdi. Bu qəbilələr ilə bərqərar
olunan əlaqələr, Peyğəmbər (s)-ın qurduğu beynəlmiləl əlaqələrin bir
hissəsini təşkil etmişdir.
(2-1-2) DÖVLӘTLӘRLӘ ӘLAQӘ
Həzrət Məhəmməd (s) peyğəmbərliyə təyin olunmazdan əlavə
Әrəbistan yarmadası ilə Həbəş, Әmarat, Qəssan və digər məntəqələr
arasında bəzi ixtilaflar meydana gəlmişdir:
1-İki böyük imperatorluq, yəni Rum və İranla aparılan uzun
müddətli mübarizələr;
2-Parçalanma və daxildə mövcud olan sabitsizlik.
Dostları ilə paylaş: |