Ijtimoiy pedagogika asoslari

Nazorat savollari:

1. 
   Xorijda ijtimoiy pedagogika taraqqiyotining asosiy bosqichlarini sanab o‘ting?
   
2. 
   Ikkinchi bosqichning qisqa ta’rifini bering?
   
3. 
   “ Ijtimoiy pedagogika” atamasi kim tomonidan va qachon fanga kiritilgan?
   
4. 
   Nima sababdan XX asrda ijtimoiy pedagogika fani va faoliyatiga ijtimoiy talab kuchaydi?
   
5. 
   XX asr ijtimoiy pedagogika vakillarining qarashlarini ochib bering?
   

Mavzu: O‘zbekistonda ijtimoiy pedagogika fani.

Reja:

1. 
   Ijtiomiy pedagogikaning rivojlanish tarixi.
   
2. 
   Ijtimoiy pedagogikaning rivojlanishidagi shart-sharoitlar.
   

Tayanch tushunchalar: diniy, falsafiy, adabiy, qomusiy, ma’rifatparvar, demokratik, milliy pedagogika, halq pedagogikasi, islom ta’limoti, urf-odat, etnos, mentalitet, mahalla.
“Ijtimoiy pedagogika” fan sifatida respublikamizda mustaqillikni qo‘lga kiritganidan so‘ng o‘qitila boshlangan bo‘lsa-da, ijtimoiy tarbiya, ijtimoiy faoliyat - ijtimoiy himoya ko‘rinishidagi qadimiy ildizlariga ega. Ilk diniy-falsafiy (Avesto) va adabiy (Alpomish, Go‘ro‘g‘li) manbalarda insonning ijtimoiy kelib chiqishi nuqtai nazaridan pedagogik qarashlarning aks etishini ko‘ramiz. Keyinchalik VI-VII asrlarda Markaziy Osiyo hududida islom dinining tarqalishi yangi ma’naviy, axloqiy qadriyatlarni olib keldi va ular mintaqada oila va jamiyat tarbiyasi tizimiga ta’sir ko‘rsatdi.
Ijtimoiy pedagogik g‘oyalar va nazariyalarning shakllanishida Sharq uyg‘onishi davri olimlarining asarlari beqiyos o‘ringa ega. Ular faoliyatining mohiyati shuki, avval mavjud bo‘lgan o‘sha davrni ijtimoiylashtirish usullari ilmiy asoslangan tizimi asosida to‘planganligidadir. Yetuk olimlarning faoliyat harakteri-ilm bilan mashg‘ul bo‘lish ijtimoiy pedagogik qarashlarning mazmuniga o‘z ta’sirini ko‘rsatdi. Buni qomusiy olimlarimizning faoliyatlaridan yaqqol ko‘rishimiz mumkin.
Buyuk olim Al-Xorazmiy (783-850 y)ning asarlari yorqin didaktik harakterga egadir. U savol-javob metodi orqali bilimlar qo’lga kiritilishini, bu jarayonda shaxs boshqalar bilan munosabatlarga kirishini, jamiyatning faol a’zosiga aylanishini ta’kidlagan.
Buyuk qomusiy olim Abu Rayxon Beruniy (973-1050 y) ta’lim jarayonida qo‘llaniladigan ilmiy usullarni ishlab chiqqan. U, shuningdek ta’lim tamoyillarini (ilmiylik, ko‘rgazmalilik, hayot bilan bog‘lanishlik kabilar) ham tasniflagan.
Buyuq qomusiy olim Abu Ali ibn Sino (980-1037 y) o‘z davrining barcha bilim sohalarini qamrab oluvchi katta ilmiy meros qoldirgan. Uning barcha asarlarida pedagogik qarashlar o‘z ifodasini topgan.
Ibn Sinoning fikricha, bolalarda ijtimoiylashtirish ko‘nikmalari jamoa bo‘lib o‘qitish shaklida yaxshi shakllanadi. Buning uchun quyidagilarga asoslanish lozim:

• 
  ta’lim oluvchilar, o‘qituvchi va o‘quvchilar orasida tajriba, bilim, ma’naviy va axloqiy qadriyatlar almashinuvini tashkil qilish;
  
• 
  musobaqalashuv elementidan foydalanish;
  
• 
  o‘quvchining ijtimoiy axloqiy xususiyatlarini-muomala, o‘zaro tushunish, o‘zaro yordam, do‘stlik hissini rivojlantirish.
  

Buyuk olimlarning pedagogik qarashlari va faoliyatlarining ijtimoiy pedagogik yo‘naltirilganligi, ularning hayotga har tomonlama tayyorlash hisoblangan ta’lim maqsadini sharhlashlarida o‘z ifodasini topgan. Shaxsning jamiyatda o‘z o‘rnini belgilab olishini ta’minlab beruvchi eng muhim xususiyatlar deb, ular mehribonlik, yaqinlarga yordam, g‘urur, vijdon, yaxshi niyatlilik, sabrni bilishgan. O‘quvchilarning har tomonlama intellektual va mehnat tayyorgarliklariga katta e’tibor qaratib, Forobiy va ibn Sino yoshlarning jamiyatga “kirish”larining eng muhim omillari sifatida, faollik, mustaqil tashabbuskorlik, intiluvchanlik, qiziquvchanlik, ijodiy qobiliyatni hisoblashgan.
Shunday qilib, o‘rta asr olimlari ijtimoiy pedagogik yo‘naltirilganlikga ega katta pedagogik meros qoldirganlar. Ularning ilmiy pedagogik asarlari zamonaviy ijtimoiy pedagogika ilmining rivojlantirish uchun muhim manba hisoblanadi.
XI-XII asr Markaziy Osiyo ma’rifatparvar olimlari turli fanlar, shu jumladan pedagogikaning rivojiga katta hissa qo‘shishdi. Yusuf Xos Xojib, Burxoniddin Zarnujiy va Ahmad Yugnakiylar bolalarning jamiyatda o‘z o‘rnini topib olishi uchun bilimning, ota-onaning, oilaning o‘rniga e’tibor qaratishgan.
Tarbiyaning ijtimoiy harakteri haqidagi g‘oyalar Alisher Navoiyning she’riy merosida nihoyatda aniq o‘z ifodasini topgan. Shoirning pedagogik qarashlari insonparvar harakterga ega.
XVIII-XIX asrning ma’rifatparvar shoirlari Munis Xorazmiy (1778-1829), Muhammad Ogahiy (1809-1874), Ubaydulla Zavqiy (1853-1921) birinchi o‘ringa keng ommaning ma’rifatli kilish va ta’lim masalalarini qo’yishgan. Ta’limning asosiy vazifasini ular axloqiy mukammallashvida va mehnatga o‘rgatishda deb bilishgan.
Ma’rifatparvarlik va demokratik g‘oyalar XIX asrning oxiri- XX asr boshlarida o‘z cho‘qqisiga ko‘tarildi.
O‘zbekistondagi demokratik pedagogik g‘oyaning taraqqiyparvar yo‘nalishining yirik vakillaridan biri Abdulla Avloniydir (1878-1934) Avloniyning o‘zbek pedagogikasiga qo‘shgan hissasi shuki, u ilk marta tarbiya oldida ijtimoiy vazifalarni qo‘ya olgan. Bu shoir va pedagogning katta jasorati o‘z asarlarida shaxsning rivojlanishida tarbiyaning hal qiluvchi rolining e’tirof etilishi bo‘ldi. Uning fikricha, tarbiya ijtimoiy maqsadlarni ko‘zlashi kerak. Avloniy “yangi kishi” tushunchasini shaxsiy emas, balki ijtimoiy manfaatlardan kelib chiquvchi jamoat arbobi sifatida ta’riflaydi. Tarbiyaning muvaffaqiyati Avloniy fikricha oila, ota-onalar va pedagoglarning shaxsiy namunaviy roli bilan belgilanadi. Eng muhim ijtimoiy xususiyat deb u mustaqillik, tashabbuskorlik, amaliy tajribani bilgan.
O‘tmish tajribasini o‘rganish zamonaviy pedagogika fanining asosiy vazifalaridan biriga aylanib bormoqda. O‘sib kelayotgan avlodni hayotga tayyorlashning ko‘p asrlik tajribasi yordamida yoshlarning zamonaviy bozor-iqtisodiyoti munosabatlariga asoslangan demokratik jamiyatga tayyorlash mumkinmi; - degan masalada qizg‘in bahs munozara xanuz davom etib kelmoqda.
Xech ikkilanmasdan shuni aytish mumkinki, moziy tajribasida, aniqrog‘i halq pedagogikasida tarbiya va ta’lim jarayonlariga qo‘llash mumkin bo‘lgan meros mavjud. Boshqacha qilib aytganda, halq pedagogikasi shaxsga o‘z davrida ijtimoiy xususiyatlarni paydo qilish uchun lozim bo‘lgan pedagogik bilim, ko‘nikma va malakalar, ta’lim-tarbiya berish, yo‘llari, vositalarining majmuasi hisoblanadi. Halq, xususan milliy pedagogikaning tengsiz qadriyati shundaki u birinchidan o‘zida asrlar davomida shakllangan pedagogik haqiqatlarga ega; ikkinchidan esa u hayotiy, amaliy yo‘nalishdaligidir.
Halq pedagogikasida hayotiy (maishiy, mehnat, axloqiy) va pedagogik ma’lumotlar, kuzatuvlar muhim ahamiyatga ega bo‘lib, ular yoshlarda ijtimoiy axloq va ijtimoiy moslashuv malakalarining shakllanishi vositasi, omili hisoblanadi.
Halq pedagogikasining qoidalari halq ijodi namunalari-maqol, ertak, ashula, doston, rivoyatlarda o‘zining ifodasini topgan. Aynan shularda halq asrlar mobaynida o‘z ijtimoiy tajribasini umumlashtirgan. Ular hikmatlar shaklida pand-o‘git mazmuniga ega bo‘lib halqning ijtimoiy hayotga bo‘lgan real (hayotiy )qarashlarini ifodalaydi.
Markaziy Osiyo, xususan O‘zbekistonda ijtimoiy pedagogikaning shakllanishi va rivojlanishida islom ta’limoti, ma’naviyatining tutgan o‘rni beqiyosdir. Zero, islom ta’limotining asl mazmun, mohiyatini inson komilligi, uning g‘oyasini esa insoniylik, ezgulik, yaxshilik, halollik, to‘g‘rilik, mehnatsevarlik, insonparvarlik, sadoqatlilik tashkil etadi.
Darhaqiqat, islom din bo‘lib, uning mazmuni yagona xudo-alloxga iymon keltirishdir. Uning asosi Qur’oni Karim bo‘lib, u asosan ijtimoiy-xuquqiy qoidalar yig‘indisi hisoblanadi.
Buni ijtimoiy xuquqiy ezguliklarga ega bo‘lgan shariatning quyidagi tamoyillaridan ham yaqqol ko‘rish mumkin:

• 
  jamiyatning barcha a’zolari, irqi, tili va diniy mansubligidan qat’iy nazar tengligi;
  
• 
  jamiyat barcha a’zolarining teng mas’uliyatga egaliklari (chunki ular bitta manbadan kelib chiqishadi);
  
• 
  inson hayoti va erkinligining tengligi;
  
• 
  oila jamiyatning asosidir: jamiyat oilani o‘z himoyasiga oladi va unga g‘amxurlik qiladi; - boshqaruvchi va boshqariluvchilarning tengligi;
  
• 
  yagona Allox barcha narsaning egasi va u tomondan yaratilganlar, uning barcha
  

yaratishlariga xadyasidir. Har bir inson bu hadyadan o‘z bo‘lagini olishga haqli;

• 
  halq va jamiyatga tegishli barcha siyosiy, ijtimoiy va boshqa masalalar halq bilan maslahatlashib hal qilinishi lozim;
  
• 
  o‘zining dunyoviy ishlari uchun har kishi jamiyat oldida javob beradi.
  

Inson ma’naviy hayotga tegishli ishlari uchun esa faqatgina Alloh oldida hisob beradi;

• 
  jamiyatning bir bo‘lagi bo‘lmish inson, ma’n etilganlarni sodir etgan shaxsga qarshi da’vo qilishi mumkin va hokozo.
  

Islom xadislarida bayon etilgan eng muhim inson xuquqlari sifatida quyidagilarni kafolatlaydi:

• 
  yashash xuquqi;
  
• 
  erkinlik xuquqi; - tenglik xuquqi; - adolat xuquqi.
  

Ijtimoiy pedagogik fikrlar rivojida Qur’oni Karimdan keyingi turuvchi muqaddas manbalar Xurshiddur. Ularda payg‘ambarning hayoti va faoliyatidan turli hikoyalar va uning ahloqiy pandlari mavjud. Shu bilan birga xadislarda islom asoslarining sharhlari: mexribonlik, muqaddas dargoh, tozalik, halol-harom tushunchalari va yaxshilik, yomonlik, axloqiylik kabi o‘gitlar o‘z ifodasini topgan.
O‘zbekiston Respublikasining mustaqillikka erishishi, davlat va jamiyat rivojining o‘ziga xos yo‘lini tanlashi, milliy-madaniy, ma’naviy qadriyatlarni tiklash, saqlab qolish imkonini beradi va hayotning barcha jabhalarida milliy xususiyatlarni inobatga olish vazifasini qo‘yadi.
O‘zbek halqiga o‘ziga xos etnik muhit xosdir. Bunday muhitda bolalar yoshligidan o‘z ona (milliy) tillarining va unda aksini topgan ertaklar, afsonalar, rivoyatlar, maqollar, ashulalar, ideallarning ta’siri doirasida bo‘ladilar. Bolalar asta-sekin milliy an’analar, urf-odatlarning aniq me’yorlariga ko‘nikishadi. O‘quvchilarda milliy tarixni, adabiyotni o‘rganish va ona tillarida turli ma’lumotlar olish orqali o‘smirlik yoshida o‘z mansubligini va etnik umummiylikni anglash ro‘y beradi.
Etnomadaniy sharoitlarda insonning ijtimoiylashuvida yoki etnos mentalitet (bu tushuncha XX asr boshida fransuz olimi L.Levi Bryul tomonidan fanga kiritilgan) ham ijobiy ta’sir ko‘rsatiladi. Etnos-bu tarixan bir hududda shakllangan, til, madaniyat, ruhiyatning umumiy, nisbatan barqaror xususiyatlariga ega bo‘lib, boshqa halqlardan, tuzilmalardan o‘z-o‘zini anglashi bilan ajralib turuvchi odamlar majmuasidir.
Mentallik insonning olam, o‘zining bu olamda tutgan o‘rni haqidagi tasavvurlari asosida yetgan obrazlar tizimidir, ya’ni mentallik etnik guruhga u yoki bu davrga xos bo‘lgan o‘ziga yarasha dunyoqarashdir.
“Mentalitet” kategoriyasi gumanitar fanlarda an’analar va madaniyat orqali aniqlab beriluvchi ommaviy dunyoqarashning tarkiblarini ifodalash uchun ishlatilmoqda.