İLÂHÎ Nİzam ve kâİnat
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
BEDRİ RUHSELMAN 29 Yüksek prensiplerin icaplarıyla ruhların ihtiyacı bir aynadan akseder gibi kâinata ve oradan gelen cevaplar da ruhlara akseder demiştik. Bir dünya misali içine sokmak zaruretinde kaldığımız bu muazzam hakikatin sezgisini biraz daha kuvvetlendirmek is- tiyoruz. Buradaki ayna sembolünü dünya zaman ve mekânına uydurup, ruhları bir tarafta, aynayı karşılarında, kâinatı da öbür tarafta düşünerek ve aralarındaki mesafelere göre, bahsedilen inikâsları muayyen müddetlerle ölçmeye kalkışarak mülâhazalar yürütmemelidir. Zira kâinatımız üstü hakikatlerde dünyamıza mahsus zaman ve mekân durumları yoktur. Binaenaleyh burada zaman ve mekân kayıtlarından azade kalarak ayna-ruh-kâinat mefhumlarını birbiri içindeymiş gibi kabul etmek ve bu sembol- le ifade edilmek istenen ameliyeye -insanların anladığı mânâda bir zaman payı vermeden- aynı anda olup bitiyormuş nazarıyla bakmak lâzımdır. Ehemmiyetle hatırlatmak isteriz ki ayna misali üzerinde dururken insanların alışık oldukları zaman ve mekân kaydından azade sezgileri edinmeye lâyıkı veçhi ile muvaffak olamadıkları anda, kendilerini bekleyen bir tehlike ile karşılaş- maları daima mümkün olabilir. Bu tehlike de hatalı bir anlayış tarzıdır. Yâni bu bildirdiğimiz ruh-ayna-kâinat sembolünün za- man ve mekândan tecerrüt etmiş sezgisi, hiçbir vakit insanı vah- det-i vücut mefhumuna sürüklememelidir. Zira bu yazıları iyi anlayanlar, burada böyle bir mefhumun kastedilmediğini bilir- ler. Yüksek prensiplerle ruhların ve kâinatların bir tek varlık hâ- line girebileceği düşüncesi, anlatmak istediğimiz hakikatlerden tamamıyla zıt bir istikamete doğru insanı yöneltir ve onun bütün yüksek sezgilerini silip süpürür. * * * Şurası bir hakikattir ki cevherleri birbirine nazaran daha bol imkânlara mâlik ve daha üstün olan, binaenaleyh ruhların daha ileri ihtiyaçlarına cevap verebilecek kabiliyetler gösteren namü- tenahi kâinatlar serisinin hiçbir parçası veya bütünü ruhlara erişemez. Nitekim ruhların da herhangi bir kâinat cevherinden menşelerini almış olmaları imkânı düşünülemez. Kâinatlarla, kâinat cevherleri ile ruhlar arasında kat’î bir erişilmezlik vardır. İLÂHÎ NİZAM VE KÂİNAT 30 Bu erişilmezlik ruhun ve kâinat cevherlerinin mahiyetlerinden ileri gelir. Zira eğer ruhlar ve kâinatlar birbirinden bir şeyler alıp verebilselerdi ve aynı mahiyeti haiz, aralarında müşterek cevherî kıymetler bulunsaydı ruh ve kâinat ikiliğine lüzum kalmazdı ve tekâmülün de mânâsı kaybolurdu. Keza, kâinat cevherlerinin de inkişafla veya başka bir yoldan birbirine intikal edecekleri düşü- nülemez. Bu cevherlerin birbirine geçmesi mümkün olmaz. Şu hâlde, insanların akıllarına gelebileceği gibi, bir kâinat inkişaf ederek üst bir kâinatı teşkil etmeye doğru kayamaz. O kâinat an- cak -sonsuz denebilecek geniş imkânlar içinde- toplanır, dağılır ve tekrar toplanır, dağılır. Bu hâl, kimsenin akıl erdiremeyeceği bir ebediyettir. Eğer kâinatların zamanla ve inkişafla birbirine inkılâp edebil- meleri bir hakikat olsa idi, o zaman ayrı ayrı kâinat cevherleri ve ayrı ayrı kâinatlar kabul etmek lüzum ve zarureti ortada kalmaz- dı. Ve bir tek kâinat ruhlara ebediyen bir tekâmül vasatı olarak kalırdı. Fakat bu durum, ruhun ebedî tekâmül ihtiyacı mefhumu ile kabili telif olamaz. Zira ne kadar sonsuz imkânları bulunursa bulunsun, mahiyeti değişmeyen, aynı cevher mahiyetinde kalan bir kâinat, ruhun ebedî ihtiyaçlarını karşılamaya kâfi gelmez. Böyle bir tek kâinat mefhumu, ruhlarla kâinatın aynı kıymette ve aynı plânda bulunması zaruretini doğurur ki bu da ruh ve kâinat ikiliğine ve tekâmül fikrine tamamen aykırıdır. Binaenaleyh tek bir kâinat mefhumu ruhun ebedî tekâmülü mefhumuna uymaz. Sonsuz imkânları dahi kabul olunsa, bir tek mahiyetin sonsuz şümule mâlik ruhun tekâmülü karşısında vereceği sezgi başka, birbiriyle katiyen benzerliği olmayan namütenahi mahiyetlerin namütenahi imkânlarının vereceği sezgi gene başkadır. Ve ruh- ların ebedî tekâmülü hakikatine lâyık olan durum, yâni sonuna varılması bahis mevzuu olmayan ebedî tekâmül hakikatinin im- kânlarına uygun gelen durum, ikinci durum, yâni birbirinden tamamıyla ayrı mahiyetlerde ve her birinin kendisine mahsus bambaşka karakterlerde sonsuz inkişaf imkânlarını haiz namü- tenahi cevherlerin mevcudiyeti durumudur. İşte, ancak böyle namütenahi cevher mahiyetlerinin her birinde sonsuz tekâmül devreleri geçirmesi iledir ki ruhların tekâmüllerinin ebediyeti hakikati asıl mânâsını ve kıymetini bulur. BEDRİ RUHSELMAN 31 * * * Ruhun tekâmülünün ebediyetini kabul etmek bir zarurettir. Zira hiçbir isimle yadedemeyeceğimiz, sezgimizin dahi hiçbir şekilde ulaşamayacağı o erişilmezliklerin erişilmezliği; ruhların hiçbir vakit olup bitmiş bir hâle, mutlak kemal hâline gireme- yeceklerini ve ebediyen tekâmül ihtiyaçlarından kurtulamaya- caklarını zarurî kılar. Şu hâlde kâinatların ruhlara erişilmezliğini zarurî kılan âmil, ruhların ebedî tekâmülden kurtulamamaları hakikatini de zarurî kılar. Ruhların ebedî tekâmülünü zarurî kılan âmil de ruhların aslî prensibe hiçbir vakit erişemeyecekleri hakikatinin bir zarureti- dir. Ruhların aslî prensibe erişememelerini zarurî kılan âmil ise her şeyin üstünde ve bütünlerin bütünü olan her şeyle en ufak bir münasebeti dahi bahis mevzuu olmayan, akıllara, hayallere, hislere girmeyen, hiçbir isimle ifadesi mümkün olmayan, yal- nız -burada büyük bir zaruret içinde- ancak bir defaya mahsus olmak üzere, hiçbir delâletini düşünmeden, bir dünya kelimesi ile yadedeceğimiz “Allah’’ın; erişilmezliklerin erişilmezliği za- ruretidir. Bu hakikati tereddüt etmeden ve münakaşa mevzuu yapmadan böylece olduğu gibi kabul etmek de zaruretlerin en büyüğü ve selâmet yolunun tek istikametidir. * * * Ruhların tekâmüllerine mâtuf olarak aslî prensipten gelen icaplar, kâinatımızın üst hududundan içeri (bu ifadeler sembo- liktir) girerek kâinatta tesir şeklinde tecelli ederler ve kâinatın bilemediğimiz üst hudutlarında, ileride gene bahsedilecek olan üniteden süzülerek madde kombinezonlarının namütenahi in- kişaf ve kabiliyet imkânlarına göre onları ve kendilerini çeşitli formasyonlara, transformasyonlara ve deformasyonlara uğrata uğrata üstten itibaren aşağılara doğru yayılarak, dağılarak iner- ler ve varacakları noktalara ulaşarak orada ruhların ihtiyaçları- na göre tezahürlerini göstermek suretiyle ruh-cevher arasındaki endirekt alışveriş fonksiyonlarını neticelendirirler. Hangi varlık- Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|