İlham əLİyevin dünya ədəbiyyatının görkəmli
Yüklə 2,87 Mb. Pdf görüntüsü
|
YARIMÇIQ HEKAYƏ münasibətlərinə layiq olmayan rüsvayçılıq damğası vuruldu. Onu təsvir etmək üçün yenə də heyvanlar aləminə müraciət etmək olar: Piqqidə siçovul ürəyi, yarasa xasiyyəti və pişik cəsarəti vardı. O, şıq geyinən və yarıac- yarıtox həyatın bilicisi idi. Mağazada işləyən satıcıya baxıb saatına qədər dəqiqliklə söyləyə bilərdi ki, onun çayla pastiladan 1 başqa daha qidalı bir şey yediyi vaxtdan nə qədər ötüb. O, daim iri mağazaları dolaşar və qızları nahara dəvət edərdi. Hətta itlərini gəzməyə çıxaran kişilər belə ona həqarətlə baxardılar. Bu, məlum bir tipdir: onun barəsində danışdıq - bəsdir; onun kimiləri təsvir etmək üçün mənim qələmim acizdir: mən dülgər deyiləm. Yeddiyə on dəqiqə qalmış Delsi hazır idi. O, əyri güzgüyə baxıb özündən razı qaldı. Heç bir bürüşüyü olmadan əyninə oturmuş tünd-göy rəngli paltar, qara lələkli şlyapa, demək olar ki, tamamilə təzə əlcəklər - bütün bunlar məhrumiyyətin şahidi idi (hətta nahardan) və ona çox yaraşırdı. Delsi bir anlığa gözəlliyindən və həyatın sirli pərdəsinin ətəyini qaldıraraq öz möcüzələrini ona göstərməyə hazır olmasından başqa hər şeyi unutdu. Bu vaxta kimi hələ heç bir kişi onu restorana dəvət etməmişdi. Bu gün o, bir anlığa rəngləri ilə gözqamaşdıran yeni aləmə nəzər sala biləcəkdi. Qızların dediyinə görə, Piqqi “bədxərcdir”. Deməli, qarşıda onu gözəl nahar və musiqi gözləyirdi; bir də bəzənib-düzənmiş qadınları görəcək və elə yeməklərdən dadacaqdı ki, adətən, rəfiqələrinə bunlan təsvir etməyə çalışan qızların tərifləməkdən az qalırdı çənələri çıxsın. Şübhəsiz, Piqqi onu yenə nə vaxtsa restorana dəvət edəcək. Mağazalardan birinin pəncərəsində o, Çin ipəyindən tikilmiş mavi rəngli paltar görmüşdü. Hər həftə on yox, iyirmi sent artıra bilərsə... dayan, dayan... yox, buna bir neçə il gərəkdir. Amma Yeddinci küçədə nimdaş geyimlər mağazası var və orada... Kimsə qapını döydü. Delsi açdı. Mənzilin sahibəsi üzündə saxta təbəssüm qapının ağzında dayanmış, oğurluq qazda bişirilmiş yeməyin iyini duymağa çalışırdı. l Pastila - şirniyyat növü 41
downloaded from KitabYurdu.org O.HENRİ —
Sizi aşağıda bir centlmen soruşur, - dedi, - soyadı Yuq- qinsdir. Piqqini ciddi qəbul edən bədbəxtlər onu bu adia tanıyırdılar. Delsi burun dəsmalını götürmək üçün komoda sarı çevriləndə yerindəcə donub-qaldı və alt dodağını dişlədi. O, güzgüyə baxanda, nağıllar diyarını və özünü - uzunmüddətli yuxudan təzəcə ayılan şahzadəni görürdü. Amma kədərli, qəşəng, dddi gözlərini ondan çəkməyən və davranışına görə onu alqışlaya, yaxud da qınaya bilən yeganə şəxsi unutmuşdu. Hündür, qədd-qamətli, yaraşıqlı, melanxolik sifətində kədərli qınaq olan general Kiçener qızıl çərçivədən heyrətlə ona baxırdı. Delsi qurulmuş oyuncaq təki sahibəyə tərəf çevrildi. -
- deyin ki, xəstəyəm, ya da başqa bir şey söyləyin. Deyin ki, çıxa bilməyəcəyəm. Sahibəni ötürüb qapını bağladıqdan sonra Delsi özünü üzü üstə yatağa elə atdı ki, gözünün qarası tamamilə yayıldı və düz on dəqiqə ağladı. General Kiçener onun yeganə dostu idi. Nəzərlərində o, əsl cəngavər idi. Onun simasında müəmmalı bir kədər oxunurdu, bığı isə lap onun arzuladığı kimi idi və qız onun ciddi, lakin mehriban baxışlarından bir azca qorxurdu. O, məsum fantaziyaları ilə özünü əyləndirməyə adət etmişdi; düşünürdü ki, general nə vaxtsa bu evə gəlib onu soruşacaq; bu zaman onun qılına uzunboğaz çəkmələrinə toxunub taqqılda- yacaq. Bir dəfə bir oğlan zənciri fənər dirəyinə vurub cingildədərkən, o, pəncərəni açıb küçəyə baxdı. Amma yox! O bilirdi ki, general Kiçener uzaqda, Yaponiyadadır və öz ordusunu türklərə qarşı müharibəyə aparır. O, heç vaxt öz qızılı çərçivəsindən çıxıb onun yanına gəlməyəcəkdi. Buna baxmayaraq, bu axşam o, bircə baxışı ilə Piqqiyə qalib gəldi. Bəli, məhz bu axşam. Doyunca ağladıqdan sonra Delsi qalxıb öz qəşəng paltannı soyundu və əyninə köhnə, mavi rəngli xalat geyindi. Yemək istəmirdi. “Sammi”dən iki bənd zümzümə elədi. Sonra bumunun üstündəki qırmızı ləkə ilə ciddi şəklidə məşğul olmağa başladı. Daha sonra stulu laxlayan masaya yaxınlaşdınb kartlarla fala baxmağa başladı. 42 downloaded from KitabYurdu.org YARIMÇIQ HEKAYƏ -
Əclaflığa bir bax, həyasızlığa bir bax! - o, ucadan söylədi. - Mən ona nə bir sözümlə, nə də baxışlanmla belə düşünməyə əsas verməmişəm. Delsi saat doqquzda sandıqdan suxarı yığılmış tənəkə qabı və moruq mürəbbəsi olan bardağı çıxarıb, özü üçün ziyafət təşkil etdi. O, general Kiçenerə də mürəbbə yaxılmış suxarı təklif etdi; amma o, qıza sfinks kəpənəyə - əlbəttə, əgər səhrada kəpənək olursa - baxan kimi baxdı. -
təkəbbürlü-təkəbbürlü, belə tənəli baxışlarla baxmayın. Əgər siz də həftə ərzində altı dollara yaşamalı olsaydınız, çətin ki belə məğrur görünərdiniz. Delsi general Kiçeneri açıladı və bu, yaxşı heç nə vəd etmirdi. Sonra isə o, Benvenuto Çellininin üzünü acıqla divara sarı çevirdi. Amma bunu bağışlamaq olardı, çünki Delsi həmişə onu davranışını qətiyyən bəyənmədiyi VIII Henrix hesab edirdi. Onun yansında Delsi sonuncu dəfə portretlərə nəzər salıb işığı söndürdü və yatağına girdi. General Kiçener, Vilyam Mel- dun, hersoginya Malboro və Benvenuto Çellini ilə baxışaraq vidalaşandan sonra yatağa uzanmaq çox qorxuludur. Hekayə elə beləcə də yarımçıq qaldı. O, nə vaxtsa bir müddət sonra - Piqqi Delsini təzədən restorana dəvət edəndə və qız özünü lap tənha hiss edəndə və general Kiçener təsadüfən üzünü yana çevirəndə tamamlanacaq: və o zaman... Artıq söylədiyim kimi, yuxuda gördüm ki, varlı mələklərdən bir qədər aralıda dayanmışam və polis məni qanadının altına alıb həmin dəstədən olub-olmadığımı soruşur. -
Onlar kimdirlər ki? - mən soruşdum. -
Necə yəni kimdirlər, - o dedi, - bu adamlar qızları işə götürən, onlara həftədə beş, ya altı dollar ödəyən adamlardır. Siz onlann dəstəsindənsiniz? -
Yox, ölməz zati-aliləri, - mən cavab verdim. - Mən yalnız yetimlər evini yandırmış, bir də mis pullan qarət etmək məqsədi ilə kor adamı öldürmüşəm. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 2,87 Mb. Dostları ilə paylaş:
|