www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
188
188
heç indiyəcən urus dilini fərri qanmır, budey , xırda
əmin, urus dilində bildiyi ancaq « yob tvayu mat»
sözüdü, ayrı şey bilmir. Urusdar donuz balasına çoşqa
deyərlər. Əlli-altmış il əvvəl, mən də sənin kimi xırda
uşaq olanda bizim nöyüt mədənnərində işdiyib çörək
pulu qazanmaqçün Urusyətdən də çoxlu sarışkə
gəlmişdi bura. Olar da ki, ölür donuz ətiyçün, hansının
balaca həyət-bacası olurdusa iki-üç dənə donuz
saxlıyırdı. Razin tərəfdə lap çox idilər. Hə, biz də baxıb
görürdük ki, onların «çoşqa» didiyi bu donuz balaları
bütün günü palçığın içində ağnayıllar, zir-zibilin içində
eşələnillər. Bu sözü birinci dəfə o vaxtlar eşitdi Bakı
camaatı. Hə, sonra, nə diyim, onu diyirdim axı, bu
urusdar möhkəm vuran olullar. Adam vurmağı
dimirəm, elə şeylərdə fərasətdəri yoxdu, araq vurmağı
diyirəm. Mədənnərdən çıxan kimi elə qara-qura,
nöyütdü pal-paltarda doluşardılar meyxanalara, o
vaxtkı stalovılara, gecə yarıyacan araqdan-çaxırdan
içərdilər eşşek kimi, sonra da bir-birinnən sallana-
sallana çıxardılar küçələrə, urus mahnıları oxuya-oxuya
gedərdilər qaldıqları evlərə tərəf. Az içmiş olannarı
birtəhər gedib çıxa bilirdi evlərinə, amma hansıları ki,
lül-qəmbər idilər, heç evlərinin yolunu da tapa
bilməzdilər, yıxılıb qalardılar Bakı küçələrindəki
nohurların, palçığın, zir-zibilin içində. Bizim camaat da
onnara baxıb deyərdi ki, bu sarılar içəndə elə öz
«çoşka»larına oxşıyırlar, ölürlər palçığın içində
eşələnməkçün.
Beləliklə, babamın mənə verdiyi informasiyadan
belə məlum olurdu ki, bizdə «çuşka» epiteti ilk dəfə 19-
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
189
189
189
cu əsrin sonlarında bura köçüb gəlmiş ruslara şamil
edilib. Yaxşı, bunu öyrəndik. İndi keçirik, bu dinamit
xislətli sözün sonrakı taleyinə.
Qeyd etmişdik ki, əllinci illərin sonlarında sovet
hökumətinin qərarına əsasən əyalətdə yaşayan əhaliyə
sərbəst şəkildə ali təhsil almaq, yaxud, ümumiyyətlə
yaxşı iş tapmaqçün kənddən çıxmaq hüququ verildi və
elə həmin ərəfədə də Bakıya böyük bir axın başladı.
Kimisi oxumağa gəlirdi paytaxta, kimisi işləməyə,
kimisi də elə-belə gəzməyə.
Bəs onda necə oldu ki, əvvəllər eşşək kimi içib
palçıq içində eşələnən alkaşlara şamil edilən bir epitet
birdən-birə bizim əyalətdən gələn camaatımıza aid
edilməyə başladı? Kim onlara ilk dəfə «çuşka» dedi?
Bakılılar? Yox, bayaq dedik ki, təmiz bakılıların rus
diliylə çox araları yox idi. Bəs kim? Əlbəttə ki,
psevdobakılılar - yəni Bakıda yaşayan rusdilli əhali (
Əvvəl qeyd etmişdik ki, bunların içinə SSRİ-də yaşayan
başqa millətlərin nümayəndələri və Rusiyada təhsil
almış azsaylı rusdilli azərilər daxil idi).
Bu zümrəyə məxsus şəxslər özlərini daha çox
Avropalı hiss etdiklərinə görə, bizim əyalət adamlarına
yuxarıdan aşağı baxırdılar, onları geridə qalmış hesab
edirdilər ki, bu da məlum məsələdir ki, çoxlarının
xoşuna gəlmirdi. O ki, qaldı binəva bakılılara (əsl
bakılıları nəzərdə tuturam), adı çəkilən «inkişaf etmiş»
zümrəyə məxsus ali şəxslərin gözündə biz bakılılar o
rayonlardan gəlmiş camaatdan da beşbetər çuşkaydıq,
sadəcə bizim gəmidə oturduqlarına görə bu sözü bir çox
hallarda üzümüzə deyə bilmirdilər, deyəndə də
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
190
190
bizimkilər cavab verirdilər ki, xoşunuza gəlmirsə rədd
olun çıxın gedin hardan gəlmisiz ora, Urusyetə, nə
bilim, hara. Öz şəhərimizdi, özümüz bilərik neynirik.
Amma əyalətdən gələn, özünü bir növ, qəriblikdə
hiss edən adamlar bu cür cavab verə bilmirdilər və ona
görə də, adıçəkilən epitet nə qədər xoşlarına gəlməsə də,
onu udmalı olurdular.
Bəlkə də camaatımızın arasına bu cür ayr-
seçkiliyin düşməsi də «parçala və hökm sür» siyasəti
yeridib əsarət altında saxladığı xalqları daha rahat
istismar edən imperiyanın bir siyasətiydi. Yəqin ki. Əgər
belə olmasaydı bakılı-qeyri bakılı konfliktləri rus
imperiyasından əvvəllər də olardı, amma olmamışdı.
Şəxsən mənim özümün də yadıma gəlir ki, ta
səksəninci illərə qədər bizim yuxarı məhəllənin uşaqları
başlarında şapgə, əllərində təsbey şəhər içinə düşəndə
«yuxarı» zümrəyə mənsub cavanlar, ən çox da qızlar,
bizimkilərə baxıb gülürdülər, «fu, çuşka» deyə lağa
qoyurdular.
Əcəbdi, gəlib məmləkətimizdə yaşamaqları bəs
deyildi, hələ bir öz heyvanlarının, daha dəqiq desək,
özlərinə oxşayan heyvanın adını bizə qoydular. Bizim
bəzi başıboş həmvətənlərimiz də, bir balaca qabağa
gedən kimi düşdülər onların küyünə, başladılar
özününkülərə yuxarıdan aşağı baxmağa, öz dilimizdə
danışmağı özlərinə sığışdırmadılar, onlara baxıb
başladılar
kənddən-bucaqdan
gələn
qohum-
əqrabalarına «çuşka» deməyə.
Bütün bu deyilənlər hamıya məlumdur, bu
barədə çox yazılıb , çox söhbətlər gedib, uzatmağa
Dostları ilə paylaş: |