İntellektual-Elektron Kitabxananın təqdimatında
Yüklə 2,89 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 198 198 – Burnuvuzdan gəlsin o yumurtalar. – Nənəm azca qəzəblənsə də, bu kəlməni demək tərzindən anlayırıq ki, məqsədi heç də bizim bütün ailə üzvlərimizin burnundan toyuq yumurtalarının gəlməyini, yaxud çıxmağını seyr etmək deyil, sadəcə arvad onun toyuqlarının məskəninə qəsd elədiklərinə görə ürəyini boşaldır. – Əşi, guya yumurta qəhətdi başımıza, - atam dillənir, – dükanlar doludu yumurtaynan, nə qədər istəsən al bişir də. Nənəmin elə bil atasını söyürlər. Ya da yox, elə bil onun hansısa qiymətli bir qızıl əşyasını dəmir- dümürlə müqayisə edirlər. – Çox sağ ol. – Əcayib bir tərzdə deyir. – Sən o içi ağappaq inqubator yumurtalarını mənim gül kimi toyuqlarımın qoyduğu sapsarı yumurtalarnan bir tutursan? Elə o peçattdı yumurtalardan yemisən ki, indi üzümə ağ olursan da. Nənəm düz deyirdi o vaxtkı camaatın çoxunun yadına gələr ki, hökumət fermalarının yumurtalarına keyfiyyət nişanı adlanan balaca bir möhür vururdular. Amma hamıya məlumdur ki, biçarə sovet höküməlinin xalqın xeyrinə nəzərdə tutduğu bütün qərarlar əks effekt verirdi. Məsəlçün, camaat yumurtanın üstündə həmin bu keyfiyyət nişanı deyilən göy rəngli möhürü görən kimi anlayırdı ki, inkubator yumurtasıdı, içindəki sarısı da heç ağından fərqlənmir, özü də kapron kalqotka dadı verir. -Sən də, ay Həsənağanın qızı, çox da zilə qaldırma bu yumurta söhbətini, – babam öz mülayim www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 199 199 199 səsiylə aranı soyutmağa çalışır. – Guya sənin o cüllütə oxşuyan toyuqların olmaseydi acınnan öləceydik. Maşallah, hələ mən də işdiyirəm, uşaqların da əli çöreyə çatıb. Ala-babat dolanırıq də. Boşalt o otağı , qoy o rayonnu tifil hökumətdən ev alaneycən gəlib bir-iki il qalsın burda. Sakit oğlandu, beş-altı dəfə bura da gəlib, özün görmüsən. Həm də gədənin dostudu da. Fərri adam olmasa uşaq məsləhət bilməz ki. – Bu ya? – Nənəm təəccüb və bir az da kinayəylə atamı göstərir. – Sən diyirsən mən indi bunun sözünə etibar eliyim? Adə, bu sabah murdar urusun birini də götürüb salar boğazımıza ki, bunu yidizdirib içizdirün, qəmsəmoldu, nə bilim, piyanardu. Bunun ipinin üstünə odun yığmağ olar? – Yox da, sən də bizim camaatı urus ərməniynən nöş tay eliyirsən? Noolsun ki bakili döyül. – Babam uzun müddət dəmiryolunda bələdçi işləmişdi, bütün rayonlarımızı gəzmişdi, onun üçün də bilirdi ki, mahiyyət etibariylə bizim camaat elə bizim camaatdı, istər rayonda yaşasın, istər şəhərdə. Fərq olsa olsa bir-iki adətdə, ənənədə olacaq. – İstəmirəm, - nənəm müqavimət göstərir, – lazım döyül mənə onnarın ayda verdiyi otuz manat. İstəmirəm gətirdiyləri pay-puçu. Mən öz toyuqlarıma öyrəşmişəm. Həm də, nə əziz-xələf olub süzünçün bu rayonnı balası. Ciyərparavuzdu bəyəm? -Dostumdu da, – atam səsini bir az yumşaldır, – ay məmə, hesab elə ki, bu saat sənin köhnə padruqan, - atam bu sözü deyəndə azca gülümsünür, – Molla Məsməxanımın evi yandı, ya ayrı şey oldu, düşdü www.elmler.net - Virtual İnternet R esurs M ərkəzi İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj 200 200 küçələrə. Sən indi ona o boş otağı qıymıyaceysən ki, nə var-nə var toyuq saxlıyırsan orda? Mən də elə də. Dostumdu, can-ciyərimdi, görürəm obşejitdə əziyyət çəkir, istəyirəm bir az kömək eliyim də. – Adə, mənə bax, - nənəmin qaşları yığılır. – Sən Molla Məsməxanımı o qurumsağa tay eliyirsən? O ağzıdualı, orucdu, namazdı arvaddı, əlinnən Quran düşmür. Molla Məsməxanım evsiz qalsa, toyuqların evinə köçürdmərəm, Onu öz otağıma salıb özüm köçərəm toyuqların yanına. – Sonra da dodağaltı deyinir: – qurumsağın danışığına bax. Gör kimi kimnən bir tutur. – yenə nəyisə xatırlayıb ürəyi açılır. – Adə, Molla Məsməxanımın duaları olmasa, Allah bilir, hansı dərədə, harda olarduz hamuvuz. Hər ay süzün salamatdığıvuzçün filan qədər nəzir-niyaz verirəm ona, Quran oxutdururam. Çoxsağoluvuzdu mənə? Atamın yaralı yerinə dəydilər elə bil. – Hə də. Zülümnən qazandığımız köpük-quruşu bizdən gizdin apar tök Molla Məsməxanımın qabağına, o da yedizdirsün o avara gədəsinə. Nənəm ah çəkir, bir az kövrəlir və övlad sarıdan bəxti gətirməyən «padruqasını» fikirləşir. – Hə , o yazıq da bir cür çəkir. Bir dənə oğlun ola, o da belə bifər, nəşəxor. Nə bilim əşşi, Allah bilən məsləhətdi. – Öz işidi, özü bilər. Vaxtında arvad məclislərində veyillənib qırt toyuqlar kimi boş-boş mərsiyə oxumaqdansa oğlunu tərbiyə eliyərdi. - atam mövzunu yenə əvvəlki axara qaytarır: –boşaldırsan otağı, ya yox? Yüklə 2,89 Kb. Dostları ilə paylaş:
|