22
bəylərini dağıdub belə edirdik. Nə sevməli vaxtlər idi. O zamanlar ki, (ələlma və
rəjitəlaniya) məzmunincə minlərcə mərhum hacı, məşhədi və kərbəlayilərin
mollalarına varş, əyal və ulağ-altinə sahıb olurduğ, nə xoşbəxtliğ, rüzgar idi. O vağtlər
ki, (xərğişi gırşbəməkə bir bəz cün biayət hənuz xər başəd) məzmuninin fəşu asnəcə
əməl edib, milyonlarca mərhum sərvətdarlarımızin min, min beş yüz manat pulini
götürib dəstələrlə saxladığımız ğəlbəl ğoçularinizə verub Məkiyə gündərərdik.
Ay nə gözəl günlər idi, nə xoş zamanlər idi... Hər orucluqda bizi üç manatdan
ğuran və tövrat eliyüb oxuyub, mərhumların ruhuna püflərdik. Getdi o xoşbəxtlik, o
səadət günlərimiz, xəlqə dedigimiz (əldəniyə səçən əlimömünün) hədisi. Imdi biz
biçarələrin halına şamil olub əziyyət və fərəqqətdə yazılıb. Mazandaran camışına dönən
müridlərimiz arığlayıb. Mazandaran camaətinin (6)ncı əsirdəki surətlərinə düşdülər. Biz
həmişə insaf iylə iş gördüyümüz halda (orucdutana, namazğılana işin bilə rast gəlsin),
bizdən-bizə işə düşməyimiz çox təəccüblüdür... Bu evə ğonağ çağırılanda biz ev
sahibinin zərərinə iddiaya razı olmayıb, İrəvanın, ya akulanın o yoğun və uzun
dügülərinin əvəzinə o İrandan gələn ğiymətsiz “Sədri” dügüsünün plovunu məvəqqə
edib, yekə-yekə mal, ğoyun, dəvə , at, eşşək yerinə (etinə !?) qoymayıb, xanə sahibini
xərcə salmayıb. O həyətdə bəslənən , zibillikdə eşələnən yetim cücələri, xoruz-beçələri
plovun başinə ğoyulmasını təmənna edib. Qalınlığında olan(donuzun) qarpızının və
Uluxanlı şallağının əvəzinə kişmişi və əskəri üzümünün ya mələçə ömrü dinə səfarə
kağızı kimi nazik ğabığlı olan tutmalara ğənaət etdigimiz halda , nə oldu ki, biz birdən-
birə belə xayın adlandığ? Bu ğədər insaf iylə genə xayin adlandığ? Ah ah ah , ağlıyağ,
ğardaşlarım, ağlamalı günlərimizdir, göz yaşı hər dərdin davasıdır. Ağlıyağ, o ğədər
ağlıyağ, tain ki, kor olub bu həğğ tanımıyan, yaxşılığ bilməyən millətin yüzünü
görməyib asudə ğalağ... ağlıyağ! Ölüncə ağlıyağ, vay, vay... öləndə bir ğab ola sərbəsər
pulov, ğuzu əti, əlini uzat degilən , al, axund, bu bir manatı və səyfiləm lənzin zalımu,
ay mənğəlib inğəlbun. Ay şeyx Mirzayi Axund molla ğarınğulu ğulyabani əvəzindən
imza ğoydum . Dul toyuğ
Taqqataq
Eşitdim düşmüsən sevdayə sən
Hədər bir kərə sən Kərbəlaya getməgin
Tanrı sənin hər əcrini xeyir eləsin
Nədir gedüb şeytanlığı bir getməgin.
Şərxəta
Poçta qutusu
-(Əqildən kəmə) əmza göz olmadığına görə bəyə təşrif apardı.
-(Bəyə) Əşariniz yaraşığsız idi.
-(Dəyirmançı və çobana)Yürəginizi hələ sıxmayın, dəgirman növbət ilədir.
23
Naxçıvanda (Mələk Ənğalə) nəşr eylə oranın bəyləri və xanlarını dutduğları gözəl
əməllərini yazsan ondan gözəl olar.
Qarabağda (komitə) mollalardan az şikayət eylə.
Müdir və naşirlər: M. Mirfətullayev və Əsgərzadə Aciz.
İrəvan, “Lyus” mətbəəsi
Elan
“Lək-lək” idarəsində məcmuə dərc etməkdən ötrü hər dildə ucuz ğiymətilə elanlar
ğəbul olunur və ondan əlavə planğ-sçot, vzitni ğrtuçğalarin , paketlərin və toy
ğartoçğalarının peçat edilməsi hər halda ğəbul olunur. Xahiş edənlər idarəyə
buyursunlar.
Axtar
İdarəyə göndərilən yazıları bu ada Mirməhəmməd Mirfətullahyofun adına
olmalıdır.
Типография «Луйсъ», Эриванъ - Mətbəə “Luys” , İrəvan
28 aprel 1914-cü il , N-4.
Lək-lək türk dilində həftəlik məzhəkəli məcmuədir.
Hər nüsxəsi 7 qəpikdir.
Mündəricat
Kefsizə.Lək-lək.
Nə yazım, nə yazmayım.Lək-ləkin mühərriri.
Balaca felyeton.Naqqal.
İrəvan xəbərləri.
Kamal Paşa.Yetim cücə.
Teleqraf xəbərləri
Taqqıltı.Şeytan
Millidən.
Elanlar
KEFSİZƏ
O səna
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır, o səna,
Sən onun aşiqisən, afət candır, o səna.
Sən özün aşiqisən elmin o başdan-başa cahil o səna.
Öyle bir eşq nə lazım sənə? Zənn eləmə sahil,
Hamısı pinti, üfunətlidir, yox sən deyən ahıl,
Yaxşı zənn eləyərək söymə, yamandır, o səna.
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır, o səna.
24
Yəqin uçanlarına bayquş, ular özləridir,
Ruzə bizlikdə, tukub yaş ağaran gözləridir,
Nur zənn eləmə yollə caninin azarıdır ,
O deyil, bəd səba, bəd xəzandır, o səna.
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır, o səna.
Hənalı saqqalının sən bu ğədər aşiqisən?
Yasına xoşmu gəlibdir? O keçəl Kəlbə Həsən,
Bu nə işdir, kişi, hər tiryakiyə dil verəsən.
Sətir nər səbisi təni dərmandır o səna.
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır o səna.
Məltəmdir demə ki, köhnə mitildir bu mitil,
Sunuxub yana düşüb bir daha tutmaz bu şətil.
Yaramaz yenəməklə surtuğnə bu köhnə mitil ,
Yandırıb mazbilə at barı gərəyindir o səna.
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır, ovsuna.
Cəhli çox, ğafaği bul, kobri də var, xəncəri də
Yaxşı dəm dəlməği da, yaxşı ğalın pisoyi də
Fəqiri var, miskənti, şuri də vardır, şəri də
Gəl sanıb dərmə ki, durduqca tikandır, ovsuna.
Yox, yox, ay bəxti qara, deyinmə ziyandır, ovsuna.
Lək-lək
NƏ YAZIM, NƏ YAZMAYIM
Neçə gündü ki, baharın havası burnuma dolmuşdu, idarəyə-zada getmirdim,
deyirdim cəhənnəm! Dünya beş gündür, beşi də qara, dünyada insana keyf-güzəran
qalacaq. Ona görə mən də başı açıb, bir neçə nəfər də boynuna ağ kətandan varatnik
keçirən millətpərəstlər ilə güzərana məşğulidum. Habelə aşxananı boşxanaya, boşxananı
doluxanaya vurub, alagöz madamlariylə eyş-işrətə vururdu. Amma birdən-birə
pulsuzluq məni ayıltdı, baxdım, düxançılara tapşırdığım əmanətlərdən mənə bir şaha
tənbəki pulu da olmayacaq, gördüm, daha doğrudan-doğrusu durmaq zamanı deyil.
Dirilik zamanıdır, cibdə 3 qəpik cız-bız pulu da qalmayıb. Labüd özümü yenə idarəyə
verib, müdirin qorxusundan pilləkənləri qatır kimi dırnağım üstə dırmaşdım. Yavaşca
idarənin qapısının deşiyindən gözümü cilaladım ki, görüm içəridə kim var.
Gördüm ki, müdir cənabları ayaq üstə gah dodaqlarını çeynəyir, gah bir də bığlarını
baş yuxarı eşə-eşə vargəl eləyir; təvəkkül tanrıya deyib içəriyə daxil oldum. Cənab
müdir bir az üstümə çığırdı, bağırdı ki, ədə, bəs dörd gün harada batıbsan, de gətir görək
şəhər hadisətindən-zaddan, yainki müsəlman qardaşların gözəl işlərindən nəyin var? Və
əlavə dedi, əgər bu saat bir şey yazmasan, daha bir qəpik də olsun məvacibindən
verməyəcəyəm. Baxdım, xeyir əgər qazı sevdiyi oğlanın elindən olub öz oğlundan ötrü
üç girvənkə şəkər və bir çərt çaya yalan kəbin kəsdirən (Molla Hüseyni) yazıb bütün