İstanbul arel üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ
Yüklə 5,01 Kb. Pdf görüntüsü
|
18 Sadomazoşistik yönelimin ne zaman ortaya çıktığı ve kişinin bu yöneliminin farkındalığını ne zaman kazandığı birçok araştırmacının ilgisini kazanmıştır. Sadomazoşistik yönelimin ilk farkındalık kazanma yaşı bulguları araştırmalara göre farklılık gösterebilmektedir. Sandnabba (1999) araştırmasında katılımcıların Sadomazoşistik yönelimlerinin 18-20 yaşları arasında farkındalık kazandıklarını ve ilk sadomazoşistik ilişkilerini 21-25 yaş arasında deneyimlediklerini ortaya koymuştur. Breslow’un (1985) bulgularına nazaran Sandnabba’ nın (1999) araştırmasında sadomazoşistik ilginin daha geç yaşta başladığı bulgularına ulaştığını söyleyebiliriz (aktaran Weinberg, 2006). Levitt ve arkadaşlarının (1994)’te 34 kadının katılımcı ile gerçekleştirdikleri araştırmada bulmuş oldukları 22.7 sadomazoşizm farkındalık yaş ortalaması ise, Breslow’un (1985) 21.6 yaş ortalaması ile benzerlik göstermektedir (Weinberg, 2006). Erkek katılımcıların yarısının sadomazoşistik ilgilerini ilk 14 yaşında fark ettiklerini bildirdikleri Moser ve Levitt’ in (1987) gerçekleştirdiği çalışmada ise, farkındalık erken yaşta iken kişinin ilk kez bir başkasıyla paylaşım yaşı 26 olarak bulunmuştur. İlk sadomazoşist deneyim yaşı Sandnabba (1999) ile Moser ve Levitt’ in (1987) araştırmalarında paralellik gösterir (aktaran Weinberg, 2006). 23 yaş ilk sadomazoşist deneyimi için heteroseksüel erkeklerde görülürken, gay erkeklerin daha geç yaşta ilk sadomazoşistik seks deneyimledikleri ortaya konmuştur (Weinberg, 2006). Carli’ nin (1999) sosyal güç üzerine yaptığı ayrıntılı literatür taramasında da belirtildiği gibi erkekler uzmanlık gerektiren alanlarda güçlü algılanırken, kadınlar ikili ilişkilerde ve başkalarını etkilemekte daha güçlü olarak algılanırlar. Buna rağmen, erken dönem araştırmalar sadomazoşistik davranışın kadınlar arasında daha nadir görüldüğünü iddia etmiş ancak Alison (2001), Breslow (1985), Levitt (1994), Moser ve Levitt (1987) tarafından gerçekleştirilen sonraki araştırmalar bunun tersini göstermiştir (aktaran Weinberg, 2006). Alison (2001) gerçekleştirdiği araştırmada, katılımcıları sadomazoşistik ilişki sırasındaki davranış çeşitliliğine göre hipermaskülenlik, acı yönetimi, aşağılama, fiziksel tehdit açısından inceleyerek; sadomazoşistik davranışın birbiriyle bağlantılı olgulardan oluşan bir kavram olduğunu belirtmiştir. Alison (2001)’ın araştırmasında kadınların erkeklere göre anlamlı oranda daha çok aşağılanma davranışına katılırken, erkeklerin hipermaskülen davranışa katıldıkları ortaya konmuştur. Ancak katılımcıların çoğunluğunun bir gay organizasyonunun 19 üyeleri olması sonuçları etkilemiş olabileceğinden bu değerlendirmeyi cinsiyet farklılığı açısından yorumlarken bu ayrıntıyı göz önünde bulundurmak daha doğru olacaktır (Weinberg, 2006). Levitt’in (1994) 45 sadomazoşizm alt kültüründen kadınla gerçekleştirdiği araştırmasında ise sadomazoşizm alt kültürü kadınlarının küçük bir azınlığının net dominant ya da itaatkâr tercihi olduğunu aynı zamanda beş katılımcıdan dördünün sadomazoşizm yöneliminden memnun olduğu ortaya çıkmıştır. Donnelly ve Fraser’ın (1998) % 72’si kadın, % 28’i erkek olan 320 üniversite öğrencisine 220 maddelik bir anket verdikleri çalışmada, erkeklerin kadınlara göre hem sadizm hem mazoşizmden uyarıldıkları hipotezini destekler yönde sonuçlar bulmuş ancak kadınların erkeklere oranla daha çok mazoşizmden uyarıldıkları ve kadın ile erkek tutum ve davranışının ortak oldukları hipotezlerini destekleyememişlerdir. Kendilerini sadomazoşist alt kültürünün bir parçası olarak gören popülasyona uygulanmadığından ve belli bir yaş aralığına rasgele seçim olmadan uygulandığından, araştırma bulgularının sadomazoşizmi bir sosyal fenomen olarak değerlendirme açısından kısıtlarının olduğunu da göz önünde bulundurmak gerekir (Weinberg, 2006). Günümüzde sadomazoşistik ilişkilerin bir patoloji göstergesi olarak tanımlanmasında değişikliğe gidilme yolunda olduğu söylenebilir. Son dönem yapılan araştırmalarda da kendilerini sadomazoşistik olarak tanımlayan kişilerin sadomazoşizmi benliklerinin bir parçası ve kendilerinin cinsel yansıması olarak tanımlamaları da sadomazoşizmi patoloji tanımlamasından çıkarılmasının önemini vurgulamaktadır (Pitagora, 2015). Aynı zamanda Plummer (1995), özellikle son yıllarda toplumun cinsellikle ilgili daha açık olmasıyla daha çok hikâyenin ortaya çıktığını böylece bu konudaki birinci dilden bilginin arttığını belirtmektedir. Fanatikleri tarafından hayatın geri kalanından ayrı tutulan, eğlenceli veya rol yapılan bir davranış olarak görülen sadomazoşizm (Magill, 1982; Moser, 1998), gerçekliği olmayan hayatın gerçeklerinden kısa süreli bir kaçış olarak değerlendirilir (Weinberg, 2006). Kurt Ernulf ve Sune Innala (1995), cinsel esarette hangi deneyimlerin uyarıcı olduğunu, hangi deneyimlerin cinsel doyuma ulaştırdığını ve kişilerarası farklılıkların nasıl deneyimlendiğini bulmak için internet haber sisteminin bir parçası olan uluslararası bir cinsel esaret tartışma grubunun 514 mesajını analiz etmiştir. Oluşturdukları bu içerik analizi 20 ile klinik örneklemlerde oluşabilecek patolojik sapma ve sadomazoşistik organizasyon üyelerinde oluşabilecek olumlu izlenim verme çabası sapmalarını engellemeyi amaçlamışlardır (Weinberg, 2006). Ernulf ve Innala (1995) mesajların %80’inin Amerika’dan kalanının ise Avustralya, Kanada, Finlandiya, Almanya, Japonya, Hollanda, Norveç, İsveç ve İngiltere’den geldiğini tespit etmiş ve bunların dörtte üçünün erkek, % 81’inin heteroseksüel, % 18’inin homoseksüel ve % 1’inin biseksüel olduğunu bildirmişlerdir. % 12’si cinsel esareti oyun olarak, % 4’ü güç takası olarak, % 3’ü cinsel hazzı kuvvetlendirici olarak tanımlamıştır (Ernulf ve Innala, 1995). Cinsel esaret için motivasyon faktörleri olarak % 2.5’lik kısmı tensel uyarı ve bedensel heyecan duyduklarını % 2.3’lük kısmı partnerine karşı görsel zevklerini artırdığını rapor etmişler, geriye kalan kısmı partnerinin cinsel hazzı, cinsel uyarının kontrolü, orgazmı uzatmak gibi motivasyonlar olduğunu belirtmişlerdir (Ernulf ve Innala, 1995). Ernulf ve Innala’nın (1995) içerik analizinde katılımcılar esareti sadomazoşizmin bir parçası olarak gördükleri konusunda fikir birliğinde olmasalar da üçte birinin mesajlarında sadomazoşizmden esaretin bir parçası veya onunla ortaya çıkan bir durum olarak bahsettikleri analiz edilmiştir. Şiddeti bir zevk alma aracı olarak kullanmak beraberinde güvenlik ve sınırların belirlenmesi gibi konuları da ortaya çıkarmaktadır. Sadomazoşizm alt kültüründe güvenlik konusunun çok ciddiye alındığını hatta cemiyet toplantılarında güvenlikle ilgili atölye çalışmalarının gerçekleştirildiğini cemiyet üyeleri arasında katı güvenlik kuralları olduğunu ve bu kuralları ihlal edenlerin cemiyetten çıkarıldıklarını Ernulf ve Innala (1995)’nın analizinden öğreniyoruz. Aynı zamanda, Moser’in (1998) 25 yıl boyunca sadomazoşizm topluluklarının düzenledikleri yarı kamusal partilerde gerçekleştirdiği gözlemlerinden oluşturduğu çalışmadan; partilerin boyut, stil, özellik ve düzenleme açısından büyük farklılık gösterebilse de hepsinde belli kuralların geçerli olduğunu, bu kuralların oldukça ciddiye alındığını ve katılımcılar arasında açıkça ifade edildiğini görüyoruz. Başka bir önemli konu ise katılıma istekli olmaktır. Katılıma zorlamak hiçbir şekilde kabul görmez ve kişiye baskı yapmak sadece bir yanılsama olarak kabul edilir (Weinberg, 2006). Taraflar senaryonun içeriğini ve kurulacak yakınlığın limitlerini iki tarafın da tatmin olacağından emin olacakları şekilde ayrıntılı bir şekilde tartışırlar. Moser (1998), eğer sadomazoşist katılımcılar birbirini çok iyi tanıyorsa bu formalitelerin her Yüklə 5,01 Kb. Dostları ilə paylaş:
|