KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
33 − Sən nə danışırsan?! Övlad məhəbbətin ən şirin bəhrəsidir. − Baxır kimin üçün. Mənim əliuşaqlı analara yazığım gəlir. Özüm də onlara oxşamaq istəmirəm! Əkrəm qulaqlarına inanmadı. Bu gün Yeganəyə nə olmuşdu?! Danışığında, rəftarında qəribə bir dəyişiklik vardı. Özünü də çox ərköyün aparırdı. Ancaq yeri deyildi. İndi onun xətrinə dəymək, bütün nəşəsini korlamaq demək idi. Otağa sakitlik çökdü. − Mənə nəsə danışacaqdın, − deyə haçandan-haçana qız xatırlatdı. − Yadından çıxmayıb? Əkrəm fikrə getdi. Söhbəti nə cür başlayaydı ki, Yeganənin qəlbinə toxunmayaydı. − Bilirsən... səndən niyə gizlədim... Mənim anamın təbiəti bir az başqa cürdür. Sənin teatr texnikumunda oxuduğunu, səhnədə oynadığını eşitsə, bizim işimizə pəl vura bilər. − Aydındır... − Çox xahiş edirəm, ürəyinə ayrı şey gəlməsin... Ona demişəm, sən dərsini qurtarandan sonra mədəniyyət sahəsində çalışacaqsan. Elə olmasın ki, sabah yalanımı çıxardasan... − O, qızın tellərini tumarlayıb, sözünü tamamladı. − Bu günlərdə səni evimizə aparacağam, anamla tanış edəcəyəm. Nə deyirsən? − Mən sevgimizin xatirinə hər güzəştə getməyə hazıram! Əkrəmin Yeganə ilə tanışlığı üç aya yaxın idi. Bu müddət ərzində, demək olar ki, hər gün görüşmüşdülər. Şəhərdə gəzmədikləri yer qalmamışdı. Bəzən özləri ilə yemək-içmək götürüb dənizə çimməyə gedəndə, saatlarla plyajda yan- yana uzanmışdılar. Danışıb gülmüşdülər, dərdləşmişdilər. Artıq arada elə bir ünsiyyət yaranmışdı ki, Əkrəm həyatını Yeganəsiz təsəvvür edə bilmirdi. Məhəbbətin gücü müti varlığına hakim kəsilmişdi. Ürəyini tam mənası ilə sevdiyi qızın sərəncamına vermişdi. − Mən səndən mehribanlıq və sədaqətdən başqa heç nə istəmirəm. Ailənin möhkəmliyi, xoşbəxtliyi üçün bu iki şey kifayətdir, − deyə indi başını sinəsinə qoymuş Yeganəni pişik balası kimi tumarladı. – Ayrı nə nöqsanın olsa, keçərəm. Qız dinmədi. Gözlərini yerdəki xalçanın naxışlarına zilləyib susdu. Sonra nə üçünsə, dərindən köksünü ötürüb, udqundu. −Doğrudanmı nə günahım olsa, bağışlarsan? −Mən çox həlim adamam. Hər xırda qüsuru üzə vurub qan qaraltmağı xoşlamıram. −Əlbəttə! – deyə Yeganə başını qaldırdı. – Gərək birimiz od olanda, o birimiz su olsun. downloaded from KitabYurdu.org 34 −Amma elə od da var ki, onu su söndürə bilmir. Aləmi yandırıb-yaxır. Qız Əkrəmin saçlarını qarışdırdı. −Şeytan! O mənəm?.. Əkrəm sevinc qarışıq bir utancaqlıqla Yeganəni yanına salıb evlərinə apardı. Onu anası ilə tanış elədi. Cavahir qızı qucaqlayıb üzündən, gözündən öpdü. Özlüyündə, belə boylu-buxunlu, yaraşıqlı bir gəlinə qayınana olacağı ilə qürrələndi. Lakin... Bu fərəh uzun sürmədi. Barmağına nişan üzüyü taxılandan sonra Əkrəmgilə ayaq açan Yeganə getdikcə arvadın nəzərində dəyişdi. Cavahir ona yaxınlaşdıqca, ondan uzaqlaşmaq istədi. Qızın gözəlliyi də, Əkrəmə göstərdiyi məhəbbəti də, evdəki münasibəti də anaya saxta, qondarma göründü. Cavahir bu sevdada oğlunun yanıldığını aşkar hiss etsə də, dərdini heç kəsə demədi, pünhan saxladı. Kaş elə sonrakı peşmançılıq da ananın düşündüyü qədər olaydı!.. Zifaf gecəsindən sonra... yer yarılsaydı, Əkrəm yerə girərdi!.. Yeganə − onun məlaikə təkin pak, müqəddəs sandığı qız ismətsiz çıxmışdı! BEŞİNCİ NOVELLA Min doqquz yüz otuz doqquzuncu il... Qızmar yay ayı, günortaçağı idi. Daşkənddə, Şeyxanaətaur bağının xiyabanlarında cavan bir qaraçı qızı dolaşırdı. O, kölgəliklərdə oturmuş adamlara yaxınlaşaraq yalvarıcı bir tərzdə fala baxdırmalarını xahiş edib, talelərindən doğru xəbər verəcəyini inandırmağa çalışırdı. Ovcunda ayna qırığı tutmuş qaraçını kimi təhqirli, söyüşlü ibarələrlə qovur, kimi atmacalar deyərək ələ salır, kimisi də cibinin dibini araşdıraraq, qəpik-quruşunu verib, öz bəxtini sınamaq istəyirdi. Qız, cökə ağacları altındakı tənha skamyada əyləşib mürgü vuran, qara, milli ağ kostyum geymiş, həsir şlyapalı, tosqun, çopur bir kişiyə yan alanda, o, alnını ovuşdurdu və nazik çal bığlarını sığallayaraq gülümsündü. Bu əlverişli fürsətdən istifadə edən qaraçı tez onun biləyindən yapışıb dil-dil ötməyə başladı: –Sənin, qurban olum, işıqlı, qara gözlərinə, ay pəhləvan kişi. Təki, həmişə döşünə yatan göyçək arvadların, qızların üzünə belə şadlıqla güləsən. Onlar da sənin üçün əldən-ayaqdan getsinlər. Heç bir arzu-kamın ürəyində qalmasın. Allaha inanırsansa, mənim dediklərimə şəkk eləmə. Bir-iki şahı ilə kasıb olmazsan, pul ver, falına baxım... – Qız ovcundakı ayna parçasını kişinin qarşısında tutaraq sağa- sola gəzdirdi və sanki bununla özünə inamı artırmaq istədi. – Canına canım downloaded from KitabYurdu.org 35 qurban, pəhləvan kişi, xəsislik sənə yaraşmır. Onsuz da qazandığın pulların çoxunu keflərdə, əyləncələrdə, dağıdırsan, xanımlara xərcləyirsən. Heç zaman da heyifsilənmirsən. Mənə verəcəyin qəpik-quruşu da gözəl balalarının başına dolandır, onlara xoşbəxtlik, sənə uzun ömür arzulayım... Çopur kişi qarşısındakı qızın dediklərinin fərqinə varmadan, yerində qurcalanıb, onun sözünü kəsərək dilləndi: –Sən nə gəvəzəsən! Dilotu yemisən, nədir?! –Canına canım qurban, pəhləvan kişi, allah haqqı, hələ bu vaxtadək dilimə heç nə dəyməyib... –Niyə? Qaraçı səğir bir görkəm alıb şikayətləndi: –Səhərdən üç fala baxmışam cəmisi... Onların da birindən pul əvəzinə təpik qazanmışam... Çopur kişi barmaqlarını qarnının üstə daraqlayıb, skamyanın söykənəcəyinə dirsəkləndi. Təpədən-dırnağa, həm də tamahkar bir hərisliklə onu süzdü. Qulaqlarında qızıl aypara sırğaları olan qaraçı qızının çoxdan daranmamış qara saçları pərakəndə halda çiyinlərinə səpələnmiş, qabaqdan isə alnı aşağı tökülərək girdə, ağ sifətinin yarısını örtmüşdü. Gilas kimi ətli dodaqları, balaca sivri burnu, qaranquş qanadına bənzər qaşları və badamı, səmavi gözləri vardı. Nazik, mütənasib bədəninə biçimli gödəkqollu, sarı ipək köynəyinin yaxası şiş döşlərinin ayrıcına qədər açıq idi. Xırda dənəli boyunbağısı da, barmağındakı gümüş üzüyün qaşı da göy idi. Ayaqlarındakı yastıdaban, nimdaş çəkmələri onun qəşəng baldırlarına əsla yaraşmırdı. Arxası tərəf dayanmış qızın tünük yubkası içərisində lap yuxarıya qədər apaydın görünən biçimli, totuq qıçları çopur kişinin nəzərindən yayınmadı. Bu qapalı tamaşanın vaxtını uzatmaq məqsədi ilə o, qaraçını əyləndirməyə bir bəhanə axtardı: −Adın nədir? Xeyli yubandıqdan sonra ona pul deyil, yersiz bir sual verildiyini görən qız, dönüb uzaqlaşmaq istədi. Lakin nə fikirləşdisə, könülsüz ayaq saxladı. −Adım nəyinə gərəkdir, pəhləvan kişi? – deyə əzgin tərzdə xəbər aldı. −Lazım olmasa, soruşmaram ki! −Anjelladır. −Çox gözəl. Neçə yaşın var? −Onu neyləyirsən? – Qız bezikmiş kimi acıqlandı. – On altı desəm, xoşuna gələr? Çopur kişi ehtiyatla dönüb ətrafa boylandı; boynu albuxara kisəsi kimi qat- qat oldu. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|