KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
56 Yeganə əzgin vəziyyətdə boynunu yana əyib, qorxurmuş kimi, astadan pıçıldadı: −Barmağındakı üzükdən. Bayaqdan qıraqda dayanmış Aslan onların hər bir hərəkətini izlədikcə, hirsindən dodaqlarını çeynəyirdi. Aslan mətbəxdə qəhvə hazırlayırdı. Qollarını başının altında çarpazlayıb, arxası üstdə divanda uzanmış Yeganə gözlərini tavana zilləyərək fikrə dalmışdı. Beş-altı il əvvəlki qayğısız, sevdalı günləri xatırlayırdı. Növrəstə, dəcəl bir qız idi. Teatr texnikumuna təzəcə girmişdi. Cavanlar Yeganəyə rahatlıq vermirdilər; kimi məktub yazıb tanış olmaq istəyir, kimi kinoya, parka dəvət edir, kimisi də dərsdən sonra onu evlərinə ötürməyə can atırdı. Bəzən tanımadığı oğlanlar belə, yolda bir söz soruşmaq bəhanəsi ilə Yeganəni yubatmağa çalışırdı. Qız, hərdən xoşladığı tələbələrlə gəzməyə, əylənməyə çıxsa da, bu ünsiyyət uzun sürmürdü. Lakin sonra hər şey dəyişdi. Sevginin nə demək olduğunu da Yeganə onda bildi! O zaman hələ Əkrəmi tanımırdı. Axşam idi. Xoş, təravətli bahar axşamı. Texnikumdan çıxan Yeganə evə çatmağa az qalmışdı ki, boz kostyum geymiş hündürboylu, yaraşıqlı bir oğlan ehtiyatla yaxınlaşıb onun qabağını kəsdi. Qızın ürəyinə qorxu doldu, ancaq qaçmadı. Bəlkə də yaşadığı küçəyə çatdığı üçün bir növ təsəlli tapdı. −Siz kimsiniz?! Nə istəyirsiniz?! – deyə qaşqabağını sallayıb təkəbbürlə dilləndi. Oğlan danışmadı. Yeganənin qarşısından çəkilib, səkidən aşağı endi. Sanki bu hərəkəti ilə, qızın hürkdüyünü görüb, onu öz ixtiyarına buraxdı. Haçandan-haçana enli, qara bığlarının altında gülümsəyərək, sakit bir səslə, həm də çox təmkinlə dedi: −Yeganə xanım, xətrinizə dəyməsin, siz bu sualı mənə indi niyə verirsiniz?.. Mən ki, bir aydan artıqdır hər addımınızı izləyirəm. −Çox nahaq yerə! Mən sizi tanımıram... birinci dəfədir görürəm... −Heç tanımaq da istəmirsiniz, eləmi? – deyə oğlan onun sözünə əlavə etdi. – Ancaq mən bunun üçün sizdən əsla incimirəm. Çünki elə əvvəldən də bu cavabı eşidəcəyimi bilirdim... Qız gözünün üstünə tökülmüş saçlarını əlinin sərt hərəkəti ilə dala hamarladı. −Siz mənim adımı hardan öyrənmisiniz?! −Mən təkcə adınızı yox, sizin barənizdə çox şey öyrənmişəm. Evinizi də, texnikumunuzu da, yoldaşlarınızı da tanıyıram... downloaded from KitabYurdu.org 57 −Əslinə qalsa, bu da bir cür oğurluqdur. Özgəsinin şəxsi həyatı ilə maraqlanmağı sizə məsləhət görməzdim. Bir də... axı, məni niyə yubadırsınız?.. Sözünüzü deyin... −Mən də bu suala cavab almağı bu gün sizə məsləhət görməzdim. Əvvəla, tələsirsiniz. Sonra çox acıqlısınız. Sağ olun. −Xoş getdiniz!.. Yeganə ayrılıb, cəld addımlarla evlərinə tərəf yollandı və küçə qapılarından içəri girəndə sövq-təbiiliklə başını döndərib çiyninin üstündən geriyə baxdı. O, hələ də yerində dayanmışdı. Sabahısı rəfiqələri ilə dərsdən çıxanda da Yeganə həmin oğlanı gördü; qarşı səkidə divara söykənib durmuşdu. Qız onu vecinə almadan, saymazyana ötüb keçdi. Üçüncü... dördüncü kərə də belə etdi... Ancaq bir sirr var idi ki... indi Yeganə də oğlanla maraqlanırdı: adını, kim olduğunu öyrənmək istəyirdi. Hətta, bunu rəfiqələri bilməsə də, o, texnikumdan çıxanda bir bəhanə ilə yoldaşlarından ayrılaraq evə tək gedirdi. Belə vaxtlarda həmişə də arxadan ehtiyatlı ayaq səslərinin ona yaxınlaşacağını gözləyirdi. Nəhayət... bir səhər dərsə gedəndə oğlanla yenə küçələrində qarşılaşdı. Bu gün o, başqa kostyumda idi. Çox səliqəli geyinmişdi. Sifətində nə isə, özündən razı, xürrəm bir ifadə vardı. Sanki bu dəfə sözünün yerə düşməyəcəyini, rədd edilməyəcəyini qabaqcadan bildiyindən şadlanırdı. Yeganə oğlanın yanından ötəndə ürəyində anlaşılmaz bir narahatlıq, sıxıntı duydu; yerişini itirdi, dizləri titrədi. Bu dəqiqə az qala ayaqları bir-birinə dolaşacaq, səntirləyib yıxılacaqdı. −Yeganə xanım! Qızın vücudunu sarsıdan bu həyəcanlı nida qəflətən onu dabanlarından yerə mıxlayıb dayandırdı. Oğlan asta-asta irəli gəldi. Yenə də həmin təmkinli, tanış səs eşidildi: −Bağışlayın... sizdən artıq dərəcədə üzr... −Çox nahaq yerə! Bilmirəm küçənin ortasında mənim qarşımı niyə kəsirsiniz?! Yeganə özü də dərk etmədən dediyi bu sözlərə peşman kimi ixtiyarsız halda başını qaldırıb, gözlərini onun sifətinə dikdi; məlul baxışları ilə sanki verdiyi cavabı geri istədi. Oğlanın qalın dodaqlarında istehza qarışıq xəfif bir təbəssüm gəzdi: −Burda təəccüblü nə var ki?! Küçənin ortasında adamların qabağını kəsmək oğruların şakəridir. Nəyə işarə vurulduğunu Yeganə başa düşsə də, özünü sındırmadı: −Oğru pullu, dövlətli adamın qabağını kəsər. Məndən nə aparacaqsınız? downloaded from KitabYurdu.org 58 −Sizdən – ürəkaçan gözəllik... Xoş, gülümsər baxış... iki kəlmə şirin söz... Qız başını aşağı saldı, yoluna düzəldi. Oğlan da onunla yanaşı addımladı. −Keçən dəfəki kimi bu gün də məndən onların heç birini gözləməyin. −Mən çox səbrli oğruyam. Sabahın ümidi ilə yaşayıram... Yerində deyilən bu sözlər Yeganənin ürəyinə yatdı. Çevrilib bir daha gəncə nəzər yetirəndə, istər-istəməz güldü; sədəf dişləri parladı, yanaqları çökükləndi. İndi nədənsə, o, tanımadığı yad adamın deyil, özünə yaxın, məhrəm bir şəxsin tanış sifətini gördü. Oğlan da qımışdı. Və barmağındakı dördkünc yaqut qaşlı üzüyü ona göstərməyə çalışırmış kimi, sol əli ilə xeyli vaxt çənəsini ovuşdurdu; enli qara qaşlarının altından nüfuzedici baxışlarla Yeganəni süzdü. −Mən istədiklərimdən birini özünüzdən xəbərsiz sizdən oğurladım... −Nəyi? – deyə qız, düşünmədən soruşdu. −Xoş, gülümsər baxışınızı. Sonrakı söhbətlər daha əyləndirici oldu. ... Yeganə bir də başını qaldıranda təəccüb elədi. O, yolunu texnikuma tərəf deyil, tamam başqa səmtə salmışdı. Həm də dərsə gecikmişdi. İkinci görüşdə adını Zakir söyləyən gənc, qızdan “oğurlamaq istədiyi” ürəkaçan gözəlliyi də, xoş, gülümsər baxışları da, şirin sözləri də əsir aldı. Yeganə büsbütün təslim oldu. Xəbər tutmadı Zakir nə vaxt onun qəlbinə yol tapdı, məhəbbətini apardı... Özü isə yoxa çıxdı. Yeganə kor-koranə, ağılsızcasına sevdiyi oğlanı çox axtardı, yerini, ünvanını öyrənə bilmədi. Təəssüf hissi uzun zaman rahatlığını pozdu. Bir ay ötməmiş Zakiri teatrın foyesində gözəl bir qızla qol-qola gəzərək pıçıldaşan gördü. Yanaşmaq istədi, ayaqları getmədi... Sonralar isə... Əkrəm cəbhədə olduğu müddətdə təsadüf elə gətirdi ki, o, şəhərdə “xozeyin zərgərin oğlu” ləqəbi ilə tanınan Zakirlə yenə tapışdı, köhnə münasibətlər təzələndi, macəralar təkrarlandı... Bu axşam restoranın vestibülündə arxadan əlləri ilə gözlərini qapayan adamın barmağındakı üzüyə toxunanda, Yeganənin bədənindən soyuq bir gizilti keçmişdi. Bu isə onun üçün gələcək həyatı, bəxtəvərliyi itirmək deməkdir. Ancaq Zakirlə danışa bilmədiyinə də heyfsilənmişdi. Yeganə ilə Aslanın arasında yaranan məhəbbətin də qəribə bir tarixçəsi vardı. Yanvar ayı yenicə girmişdi. Havalar gündən-günə soyuyurdu. Bir səhər yerindən qalxan Yeganə, pəncərədən baxanda küçələri, damları, ağacları tənzifə bürünmüş kimi ağappaq qarla örtülü gördü. Nazik yataq paltarında olan qızı downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|