KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
59 üşütmə götürdü. O, pəncərədən aralanıb özünü yenə çarpayıya atdı və isti yorğanı başına çəkib, əlləri ilə sinəsini qucaqlayaraq büzüşdü. “Bu tufanda teatra necə gedəcəyəm? – fikirləşdi. – Mənim geyinib, hazırlaşmağıma azı bir saat vaxt lazımdır...”. Yeganənin çətinlik qarşısında aciz qaldığı yadına gəlmirdi. İndi də rayon poliklinikasına zəng çalıb, soyuqladığını bəhanə edərək, üstünə həkim çağırtdırdı. Günortaya yaxın aynabəndin qapısı döyüləndə, Səltənət dəhlizə çıxdı. −Xəstə hardadır? – deyə şaxtadan sifəti qızarmış, qaşları, kirpikləri buz bağlamış həkim içəri gircək, kiçik çamadanını yerə qoyub, qarlı ayaqlarını döşəməyə çırpdı. −Bu tərəfdədir, oğlum. – Səltənət başı ilə Yeganənin otağı səmtə işarə elədi. – Görünür, soyuq lap kələyini kəsib... −Zərər yoxdur, ana. Bir stəkan çay verərsən, canım qızar. Elə deyilmi? −Mənim bu gözlərim üstə, ay bala. Həkim paltosunu, xəz papağını çıxarıb qarşı divardakı maral buynuzundan asdı; cib dəsmalı ilə sifətini quruladıqdan sonra, çəkmə ayağını sıxırmış kimi, axsayan tərzdə Səltənətin ardınca addımladı. Otağın qapısından girəndə, adəti üzrə, hər ehtimala qarşı xəbər aldı: −Gəlmək olar? İçəridən məlahətli qadın səsi eşidildi: −Buyurun, buyurun... Qara-qırmızı güllü, tiftikli ağ xalat geymiş Yeganə onu gülərüzlə qarşılayanda ürəyindən keçirdi: “Dayan, indi mən bülletenimi alım, özün də tamaşa elə.” −Xoş gəlmisiniz, əyləşin, doktor. Sizə əziyyət verdiyim üçün, gərək bağışlayasınız. Həkim keçib oturdu. −Xəstə kimdir? – deyə bir növ təəccüblə, əvvəl Səltənətə, sonra da gənc qadına baxaraq soruşdu. Yeganə gümrah səslə qaqqıldadı: −Guya mənəm... doktor... Oxşamıram naxoşa?.. −Xeyr, hələlik heç nə deyə bilmərəm. Xəstəni müayinəsiz, üzdən tanımaq çətindir. – O, kiçik çamadanından telendeskopunu çıxarıb hazırladı. – Nədən şikayətlənirsiniz? Nə olub sizə? Yeganə gəlib həkimlə üz-üzə, çarpayının qırağında əyləşdi. −Mənə allaha şükür, hələ heç nə olmayıb. Şikayətim bayırdakı qardan, şaxtadandır, doktlor. Qorxuram evdən çıxam, gəlib yorğan-döşəyə yıxılam. downloaded from KitabYurdu.org 60 −Başa düşmədim, − deyə həkim, bu gənc qadının odlu, cazibədar gözlərinə baxmaqdan ehtiyat edirmiş təki, nəzərlərini ondan yayındırdı. Bayaqdan qapı ağzında dinməzcə dayanmış Səltənət, Yeganənin sərsəri danışmağından bezikib, otaqdan çıxdı. −Bağışlayın, adınız nədir, doktor? −Adım... Aslandır. −Çox gözəl! – deyə qadın məxsusi maraqla həkimə nəzər yetirdi. – Burada başa düşülməyəsi nə var ki, ay Aslan yoldaş?.. İşə çıxmamışam, mənə bülleten lazımdır. – O, bir an ara verib sözünə əlavə elədi. – Siz istərsiniz mən naxoşlayım?.. −Xeyr, allah eləməsin... Qadın yenə şadlıqla qəhqəhə çəkdi. −Onda bəs, bu fikirləşmək neyçündür? Çıxılmaz vəziyyətdə qalan həkim üzünü Yeganəyə tutub, ixtiyarsız olaraq güldü: −Düzü, birinci dəfədir belə xəstəyə rast gəlirəm... −Hələ cavansınız. Bundan sonra çox qəribə xəstələr görəcəksiniz... İlk baxışdan Yeganənin diqqətini özünə cəlb edən həkim ortaboylu, qarabuğdayı, girdəsifət şumal bir oğlan idi. Parlaq, şabalıdı saçları pərakəndə halda alnına tökülmüşdü. Kaman kimi gərilmiş ensiz qaşları, düşüncəli gözləri ona ciddi bir görkəm verirdi. Sıx, uzun kirpiklərinə, yəqin ki, çoxları həsəd aparardı. Ətli çənəsinin ortasında balaca bir çökək vardı. Dodaqlarında sanki bu dəqiqə demək istədiyi kəlmələr donub qalmışdı. Səltənət padnosda bir stəkan çay, dilimlənmiş lumu və qənd gətirib çarpayının baş tərəfindəki dolabçanın üstünə qoydu. −Axı, mən sizə necə bülleten verim, xanım?.. Orada nə yazım? – deyə Aslan öz-özü ilə danışırmış kimi tərəddüdlə dilləndi. −A... bəs bu tufanda, çovğunda sizi nəyə görə çağırmışam?.. Yazın ki, Yeganə adlı dəymədüşər bir gəlin soyuqlayıb, vəssalam. Qələm lazımdırsa, verim?.. −Xeyr, varımdır. Bu açıq-saçıq danışıqdan xoşlanmayan Səltənət başını bulaya-bulaya otağı tərk etdi. Həkim könülsüz halda əlini qoltuq cibinə aparanda, qadın qoymadı: −Xahiş edirəm, əvvəlcə çayınızı için, sonra. Hara tələsirsiniz?.. Yeganə lumudan bir dilim onun stəkanına salanda, saçlarının bihuşedici ətri Aslanı vurdu. downloaded from KitabYurdu.org 61 −Harda işləyirsiniz? −Mən? −Bəli. Burada sizdən başqası yoxdur ki... −Aktrisayam. Necə bəyəm? −Heç. Elə bülleten yazmaq üçün soruşuram. Adınız? −Yeganə. Tanımırsınız məni? −Xeyr. Yəqin teatrdan, incəsənətdən geri qalmışam. Həkim çayını içəndə, araya çökən sükutu Yeganə pozdu: −Görəsən, bu saat bayırda neçə dərəcə şaxta var? Aslan stəkanı dodaqlarından ayırıb, çeçədi: −Əlli, altmış... Həkimin bu zarafatından xoşlanan qadın yenə dilini saxlamadı: −Doğrusu, bilmirəm siz doktorlar nə üçün bu qədər əzazil , qəddar olursunuz?.. −Niyə axı? −Həmişə istəyirsiniz adam naxoşlasın, sonra bir parça kağız yazıb verəsiniz. Məncə, bülleten xəstələnmənin qabağını almalıdır. −Yəqin mən hələ gəncəm, təcrübəsizəm... −Olar da... otuzu haqlamışam. −Amma mən sizə iyirmi beşdən, iyirmi altıdan artıq verməzdim... Həkim stəkanı padnosa qoydu. −Siz çox səxavətli adama oxşayırsınız... −Səhv etmirsiniz... Oğrun baxışlar qarşılaşdı. Aslan bülleteni dolduranda, Yeganə yenə dilini saxlamadı: −Əcəb qəşəng xəttiniz var... Görünür, qızlara tez-tez məktub yazırsınız, ondandır. −Xeyr. Bu barədə səhv edirsiniz. −İnanan daşa dönsün! ...Həkim ayağa qalxıb getməyə hazırlaşanda Yeganə soruşdu: −Demək, üç gündən sonra özümü yaxşı hiss etməsəm bir də sizi çağırmalıyam? −Bəli. Yeganə xanım. Qayda belədir. −Yenə mən zəng çalım, adres qoyum, yoxsa... özünüz gələrsiniz? Həkim deməyə başqa söz tapmadı: −Zəhmət çəkməyin, özüm gələrəm... downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|