KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
36 −Lap otuz altı da gələr! Getməyə tələsmə, dayan... Ənjillə, harda yaşayırsan? −Sənə nə! −Soruşuram da... Bəlkə qalmağa yerin, yurdun yoxdur? −Yurdum yoxdur, yerim var. Biz bu cür yaşamağa öyrəşmişik. −Biz deyəndə... siz neçə nəfərsiniz? Anjella utanmadan əlini uzadıb çopur kişinin bığını çəkdi. −Az tamahkar ol. Sənə biri bəs deyilmi? – Qız öz şıltaqlığından xoşhallanaraq, qəşş edib ləzzətlə güldü. Sonra boyunbağısını oynada-oynada dilləndi: − Bir söz desəm, inciməzsən ki? Kişi donquldandı: −Dilinlə nə istəyirsən de, ancaq əlini mənə tərəf uzatma! Qarşısındakı şəxsi qıyqacı baxışlarla uzun-uzadı, diqqətlə süzən Anjellanın ürəyindən nə keçdisə, sustaldı. Kirpikləri sanki ağırlaşıb aşağı endi. −Kaş sənin kimi varlı bir atam olaydı! – dedi. Və razılıq almadan keçib onun yanında əyləşdi. Çopur kişi azacıq qırağa çəkildi. −Sənə ata yox, başqa şey ola bilərəm. Qız dinmədi. −Eşidirsən? – O, barmaqlarının ucu ilə Anjellanın çənəsini sığalladı. – Niyə susursan?.. Hə?.. Sən hardan bildin mən qazandığımı arvadlara xərcləyirəm? – Çopur kişi qaraçının çəkinmədiyini görüb əlini onun çənəsindən hamar boğazına sürüşdürdü, sonra da oğrun-oğrun aşağı gəzdirərək sinəsində saxladı. Qız müqavimət göstərmədən çiyinlərini boynuna qısıb sakit oturmuşdu. Kişinin kobud barmaqları əsə-əsə onun açıq yaxasından içəri uzananda Anjella qəfildən ürkərək geri sıçradı. −Sən o sərxoş su gədələrindən də həyasızsan! – dedi və qalxıb kənarda dayandı. −Su gədələri kimdir? −Matroslar. −Onları harda görmüsən? −Həştərxanda. Çopur kişi irişdi. −Bura bax, qaçma. Yaxın dur, mənə qulaq as. – O, üzünü qaraçıya tərəf deyil, tamam başqa səmtə çevirərək fısıldaya-fısıldaya dedi. – Sən mənim xoşuma gəlirsən. Yaman istiqanlı, yapışıqlı qıza oxşayırsan... Ancaq bizim burada belə danışmağımızdan ehtiyat edirəm. Şəhərdə məni tanıyanlar çoxdur. −Ona inanıram... downloaded from KitabYurdu.org 37 −Düzü, gözəlliyindən də keçə bilmirəm. İstəyirəm bu gecəni səninlə bir yerdə olum... −Bıy! – deyə Anjella heyrətləndi. – Gedib mənimlə quru yerdə yatacaqsan?.. Kişi əsəbiləşdi. −Elə yox!.. Sən nə dilbilməz uşaqsan! Başa düş, təklifimdən boyun qaçırmasan, sən gəlib mənim evimdə qalacaqsan. Yeyəcəksən, içəcəksən, sonra da ipək yorğan-döşəkdə xumarlanacaqsan. Anladın?.. −Pul da verəcəksən mənə? −Ondan arxayın ol. İtə-qurda ağız açıb neçə aya topladığını bircə gecədə qazanacaqsan. – Çopur kişi qoltuq cibindən çıxardığı dəst əsginasdan şax bir onluq ayırıb ona uzatdı. – Hələlik bunu götür. Bu gün daha bağlarda gəzib, fala-zada baxma. Xətrin nə istəsə, al yeginən. Mat-məəttəl qalan qaraçı təşəkkür etməyə başqa söz tapmadı: −Canım canına qurban, pəhləvan kişi! −İndi gedəcəyik, evimi sənə nişan verəcəyəm. Özün də məndən aralı, dalda gələrsən. Axşam hava qaralanda yolunu gözləyəcəyəm. Yaxşımı? Anjella gözlərini döydü. −Qapını arxadan bağlamayacağam, açıb içəri girərsən. Şəhərdə bütün günü Şeyxanaətaur bağında bekar oturan və həmişə də gözləri yol çəkən dəllal Sərxanı köhnə daşkəndlilərin çoxu tanıyırdı. Qızıl pul alıb- satanlar, həyət-bacasını müştəriyə satanlar, mülkünü dəyişmək istəyənlər, kirayə otaq axtaranlar birinci növbədə onun yanına gələrdilər. Cah-cəlal içində firavan yaşamağın rahat yolunu tapmış Sərxan, əslində Şeyxanaətaur bağının gözətçisi idi. Hər il bu aylarda arvad-uşağını yaylağa göndərər, özü isə şəhərdə qalıb mənzilinin, mal-dövlətinin keşiyini çəkərdi. Ailəsi qayıdandan sonra o da istirahətə gedib, dincəlməyi yaddan çıxarmazdı. İndi Sərxanın tək, evin xəlvət olduğu bir vaxtda gözəl qaraçı qızı onun girinə lap yerində keçmişdi. Ancaq gündüzün günorta çağı Anjellanı mənzilinə aparmağa ehtiyat edirdi. Məhəllədə qonum-qonşulardan görən olsa, söz arvadının qulağına çatacaq, qiyamət-həşir qopacaqdı. Təzə tanışlar xiyabanların arası ilə dinməz-söyləməz üzüyuxarı qalxaraq bağın dəmir darvazasından geniş caddəyə çıxdılar. Bir az da getdikdən sonra sola buruldular. Şərtləşdikləri kimi qız on-on beş addım arxada gəlirdi. Darısqal və yoxuş bir küçədə yaşıl qapının ağzında çopur kişi ayaq saxladı. Dönüb o tərəfə-bu tərəfə nəzər yetirdi. Ətrafı sakit və kimsəsiz görcək ehtiyatla arxaya çevrildi. Əli ilə Anjellanı çağırdı. Qaraçı qız asta addımlarla irəlilədi. Sərxan tez-tələsik özünü içəri saldı. Ancaq qapını tamam örtmədi. İkicə dəqiqə downloaded from KitabYurdu.org 38 keçməmiş Anjella astanaya ayaq basanda, yarımqaranlıq dəhlizdə onun titrək pıçıltısını eşitdi: −Görən olmadı ki?! Qız, qorxudan daha da eybəcərləşmiş çopur kişinin sifətinə heyrətlə baxıb, başını tərpətdi. −Yox.. – Sonra sadəlövhlüklə soruşdu. – Bayaq tapşırdın qaş qaralanda gəlim... Bəs, məni indi niyə çağırdın? Sərxan arxadan qapını kilidlədi. −Gecənin xeyrindən, gündüzün şəri yaxşıdır. Bir də... canım canına qurban, sənin üçün nə təfavütü?.. – O dönüb qızın saçlarını tumarladı. – Hə... indi nə qədər xətrin istəyir fala bax, danış, gül, şıltaqlıq elə... Lap mayallaq aş. Çopur kişi Anjellanı geniş, işıqlı bir otağa gətirdi. Qaraçı evin yağlı boyalarla işlənmiş bərbəzəkli divarlarına, hündür, naxışlı tavanına və qiymətli əşyalarına heyran qaldı. Yuxarı başda künclərdə, içərisi par-par parıldayan büllur qab-qacaqla dolu, şabalıd rəngli iki əkiz servant qoyulmuşdu. Qarşı divarda, tül pərdəli pəncərələrin arasında qədim, zəngli saat asılmışdı. Qapıdan sağda dolabça üstdə radioqəbuledici, solda isə ağ örtüyə geydirilmiş piano vardı. Evin ortasındakı dəyirmi mizin ətrafında altı-yeddi kreslo düzülmüşdü. Kişinin xırıltılı səsi qızı diksindirdi: −Bura bax... Adın nə oldu? −Anjella. −Hə! Ənjillə bala, qəribsilənmə, otur, dincəl. O, arxadan yaxınlaşıb qaraçının mərmər kimi hamar çiyinlərindən tutaraq sıxdı; seyrək, cod tüklü üzünü qızın yanaqlarına yapışdırdı. Anjella boynunda, boğazında hərarətli bir nəfəs duydu. −Əyləş. Mən bu dəqiqə gəlirəm, − deyə Sərxan aralandı və pəncərələrin sumağı məxmər pərdələrini örtərək yan otağa keçdi. İçəri qaranlıq çökcək, servantdakı büllurlar və tavandan asılmış iri qəndil qırmızımtıl şölə saçdı; divarın yuxarısından vurulmuş köhnə Səmərqənd bazarını təsvir edən ipək xalçadakı rənglər dəyişdi. Sanki birdən-birə Səmərqənddə gün batdı, bazara axşam düşdü. Burada olan hər şeyə maraqla diqqət yetirən qaraçı qız həsrətlə köks ötürdü və keçib yorğun halda kreslolardan birində əyləşdi. Ev sahibinin qalın haşiyəli, zərli çərçivəyə salınmış fotoşəkli üzbəüz divardan ona baxırdı. “Bəh! Bəh! Bu idbarı nə qəşəng çəkiblər!.. – deyə istehza ilə güldü. – Sifətindəki çopurluğu da silib yoxa çıxarıblar. Bəs necə! Pulun gücünü nə bilmisən?! Kasıb olsaydı, elə şəkli də özü kimi eybəcər düşərdi. – Anjella gözlərini məchul bir nöqtəyə dikərək fikrə getdi. – Görəsən, bu köpəkoğlu nəçidir?.. Hər downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|