KəNDİMİZDƏ Bİr göZƏl var novellalar romani sevimli qızım Leylaya ithaf edirəm
Yüklə 1,58 Mb. Pdf görüntüsü
|
101 − Bəs, adamdan soruşmazlar ki, teatrda işin ertədən qurtarıb, indi saat ondur... Haradasan? Ölmüşdün?.. Qalmışdın?.. – deyə qadın onu qabaqlamağa çalışdı. Əkrəm bozardı: − Sus! Ləyaqətsiz! Bir şeyi ki, bilirəm, niyə soruşum?! − Nə?! ... Yarımçıq qalan söhbət səhərisi tamamlandı. Həm də qadının başqa bir hiyləsinin üstü açıldı. Əkrəm sübh erkən durub aynabənddə oturmuşdu. Bülbülün şərqisinə qulaq asırdı. Qabağında, boğma stəkanda çay vardı. Yeganə isə yatağından gec qalxdı. Heç geyinməmişdən patefonu işə salıb, xoşladığı qaraçı mahnısını oxutdurdu. Əkrəm zahirən özünü laqeyd göstərdi, əslində çox dalğın idi. Aslanın məktubu, hələ dünənə qədər bütün günahlarına göz yumaraq, məhəbbətini ürəyindən silə bilmədiyi Yeganəni onun nəzərində, varlığına nifrət edilməli iyrənc, rəzil bir xilqətə çevirmişdi. Qaraçı müğənnisinin səsi otaqları, aynabəndi başına götürmüşdü. Beş il əvvəl də, ilk dəfə Əkrəm bu evə qədəm basanda, həmin mahnını eşitmişdi. Onda da xarabalıqda bayquş ulamasını xatırlamışdı, indi də... Qadın, hamamxanada əl-üzünü yuyub, ətirləndi. Böyük otağa keçəndə, patefonu dayandırdı; telefonda harasa zəng vurdu. Maraq, Əkrəmi bürüdü. O, disqin arı vızıltısına oxşar qırıq-qırıq səslərlə irəli-geri hərlənməsindən rəqəmləri asanlıqla müəyyən etdi: ...-91-42. Yeganə kiminləsə üstüörtülü danışırdı: “ – Alo?.. Sənsən?.. Mənəm. Quzunun kefi? Yaxşıdır... Deyəsən, gözlədiyin gün yaxınlaşıb... Başa düşdün? Ayağın yüngül imiş... Ha!.. Ha!.. Ha!..”. Qadın qaqqıldaya-qaqqıldaya qapını kip çəkdi. Əkrəm daha heç nə eşitmədi. Və “...91-42” – deyə bayaqkı nömrəni beynində dolandırdı. Yeganə, paltosunu çiyninə atıb, aynabəndə çıxdı. Onun getməyə hazırlaşdığını bilən Əkrəm dindi: − Tez qayıdacaqsan?.. Yoxsa, gəlişin yenə gecəyə çəkəcək?.. Qadın astanaya çatanda, ayaq saxladı. Dönüb çiyninin üstündən kinli baxışlarla ərini süzdü: − Necə?!. Vacib işin vardı mənimlə?!. − Bəli! − Maqazinə düşürəm. Çörək almağa. Sənin üçün papiros almağa... − Mənə heç nə lazım deyil! downloaded from KitabYurdu.org 102 − Lazım olar... Belə baxıram, bu gün dünənkindən də çox çəkəcəksən!.. Yeganə, bazar çantasını biləyindən asdı və fısıldaya-fısıldaya həyətə enəndə telefon cingildədi. Əkrəm, bu zəngin ona aid olmadığını bilsə də, gedib dəstəyi qaldırdı. Telefonda: “Alo?..” – deyən şəxs “Bəli!” cavabını eşitcək, səsini kəsdi. Əkrəm məsələni başa düşmüşdü. Tez “...-91-42”-ni yığdı. Səbrlə gözlədi. Bayaqkı səs, bayaqkı “Alo?..” qulaqlarında təkrarlandı. Səhv etməmişdi: bu, həmin adam idi. Əkrəm təmkinini pozmadan dedi: − Bağışlayın... indicə niyə otboy verdiniz?.. Siz ki, elə istədiyiniz yerə düşmüşdünüz... Zakir heyrətləndi: −Bura haradır?.. −Yeganənin evi. −Mənimlə danışan kimdir? −Tamamilə təsadüfi, kənar bir şəxs. −Başa düşmürəm... Yad adamın onunla nə əlaqəsi? −Bu sualı eyni ilə mən də sizə verə bilərəm... −... −Gələndə Yeganəyə nə deyim? −Heç nə! −Onda qulaq asın: mənim sizə iki kəlmə tövsiyəm var. Zakir kişiləndi: −Buyurun! −Mən sizi tanımıram. Adınızı da eşitməmişəm. Evlisiniz, subaysınız, əyyaşsınız bilmirəm. Bunlar məni əsla maraqlandırmır. Məqsədim, ancaq sizi qandırmaqdır. −Mən qazdan ayığam. Mətləbə keçin... −Dediyim odur ki, ərini başqalarına dəyişən bir qadın, sizin təki namərdə də sədaqətli olmayacaq. Aldanmayın!.. Zakirin, bu dəfə də dəstəyi asmaqdan savayı əlacı qalmadı. ...Yeganə qapıdan girəndə, Əkrəmin sifətini dəhşət bürümüşdü. Sanki içərisində ağır bir yara sızlayır, ona dözülməz əzab, işgəncə verirdi. −Sənə nə olub yenə? – deyə qadın dilucu xəbər aldı. – Zəhmindən adam qorxur... −Rica edirəm, cəfəng danışıqlarınla məni hövsələdən çıxarma! Avadanlığımı çamadanıma yığ, gedirəm! Əkrəmin bu sərt cavabı Yeganənin yeddi qatından keçdi. Ancaq səbrini toplayıb, haldan çıxmadı. downloaded from KitabYurdu.org 103 −Hara gedirsən? −Haradan gəlmişdim, ora! Qadın, paltosunu çiynindən sürüşdürüb, mıxdan asdı. −Sən dünəndən xoflusan. Bilmirəm nə eşitmisən... −Mən təkcə dünən yox, ordudan qayıdan gündən sənin barəndə çox sözlər eşitmişəm! Əbəs yerə deyilənlərə inanmırdım! İndi mənə hər şey əyandır!.. Yeganə qeyzləndi; yataq otağından çamadanı götürüb, aynabəndin ortasına fırlatdı. −Qaranlıq quyuya daş atmaq sənin köhnə şakərindir! −Qaranlıq quyu sənin qəlbindir ki, dibi hiylə-fəsadla doludur! −Mən aktrisayam, haqqımda çox şayiə çıxararlar... Soyuqqanlı ər hər dedi- qoduya uymamalıdır. Əkrəm acı-acı güldü: −Aktrisa!.. Bəli... Sən, həqiqətən, həyatda pozğun qadın rolunu məharətlə oynayan dublyorsuz bir aktrisasan. Yeganə, təpiyini yerə vurub, hikkə ilə çığırdı: −Sus!.. Məni təhqir eləmə! Bu ixtiyarı sənə kim verib?! −Sənin ləyaqətsizliyin! – deyə Əkrəm, cibindən Aslanın məktubunu çıxararaq onun üzünə çırpdı. – İfritə! Döşəməyə düşən kağızı, qadın xəttindən tanıyınca etirafdan başqa çıxış yolu qalmadı: −Belə, əcəb eləmişəm! Gizlətmirəm: sən burada olmayanda birisi ilə gəzmişəm. Sonra nə sözün?! −İndi də boynunda uşaq, o biri dəyyusla görüşürsən! – Əkrəm əlini telefona tərəf uzatdı. Yeganə, paltosunun cibindən siqaret çıxarıb, yandırdı. Kibrit qutusunu hirslə stolun üstünə tulladı. Tüstüdən gözlərini qıyaraq, nifrət qarışıq bir istehza ilə ərini süzdü. −Gec ayılmısan! – dedi və çırtma ilə siqaretin külünü yerə tökdü. – Qədrimi bilmədin!.. −Axı, sən nə istəyirsən? Qadın, elə bu suala bənd imiş kimi, özündən çıxdı, əl-qol ata-ata səsini qaldırdı: −Mən həyatın bütün nemətlərini dadmaq, firavan yaşamaq, gəzmək, dolanmaq istəyirəm! Mən istəyirəm hər günüm, hər saatım xoş əyləncələrdə, şənliklərdə keçsin... Deyim... gülüm... şadlanım!.. Başa düşürsənmi?! İstəyirəm məni oxşayıb, əzizləsinlər... tərifləsinlər... Anlayırsanmı?! Bu nəvazişləri sən downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 1,58 Mb. Dostları ilə paylaş:
|