102
kakao, şəkər qamışı, tütün, maniok, banan, ananas, sitrus, ərzaq bitkiləri (çəltik,
qarğıdalı, buğda və b.) becərilir və il ərzində 2-3 dəfə məhsul yığılır.
Venesuelanın bitki örtüyü müxtəlif və zəngindir. Əsasən lyanoslar (savanna
tiplidir), kserofit kolluqlar, çay dərələrində və dağ yamaclarında rütubətli tropik
meşələr vardır. Ölkə ərazisinin yarıdan çoxu meşələrlə örtülüdür. Meşələrdə
qiymətli ağac növləri vardır. Çoxlu endemik bitkilər yetişir. Dağlarda şaquli
zonalıq üzrə bitki növlərinin yerləşməsi daha da onun müxtəlifliyini artırır.
Qiymətli ağac növlərindən sandal, qırmızı ağaclar, heveya, koka ağacı və təbabətdə
istifadə olunan xinin ağacı (malyariyanı müalicə edir) vardır.
Venesuelanın heyvanat aləmi zəngin və özünəməxsusdur. Ölkə faunasının
əksəriyyət növləri endemikdir.
Əhalisi, dövlət quruluşu və inkişaf tarixi
Ölkənin əhalisi 27,8 mln. nəfər olub əsasən kreollardan, metislərdən, mulat
və sambolardan ibarət Venesuelalıdır. Onun 58%-i metislər, 30%-i ağlar, 10%-
zəncilər və 2%-i hindulardır. Avropalıların, xüsusilə də ispanların gəlişinə
qədər əhali müxtəlif hindu tayfalarından ibarət idi. Müstəmləkəçiliyin
başlanması ilə əlaqədar yeni etnik qruplar meydana gəlməyə başladı. XIX
əsrin ortalarından başlayaraq ölkə ərazisinə immiqrantların axını
güclənmiş dünyanın əksər regionlarından mühacirlər köçüb gəlməyə
başlamışlar. Onların arasında ingilislər, fransızlar, italyanlar və hollandlarla
yanaşı yaponlar, çinlilər, hindlilər, pakistanlılar və digər asiyalılar da çoxdur. Bu
xalqlar artıq ölkə ərazisində assimlyasiyaya uğramış, yerli xalqlarla qaynayıb
qarışmışlar.
Əhalinin əksəriyyəti (95%-i) katolikdir, ispan müstəmləkəsində konkista
dövründən yayılmışdır və uzun müddət yeganə rəsmi din olmuşdur.
Konkista dövründən Avropalılar ölkədə öz dillərini yayırdılar. Roman dil
qrupuna aid olan ispan dili dövlət dili olmuşdur.
XX əsrin 40-cı illərindən başlayaraq əhalinin sayı kəskin surətdə artmışdır.
Əhalinin say artımının intensivliyi ölümün sürətlə aşağı düşməsi ilə
əlaqədardır. Doğum isə yüksək olaraq qalırdı. 30-cu illərin ikinci yarısından 80 -
ci illərin ikinci yarısına qədər hər min nəfərə ölümün göstəricisi 25-dən 9-a
qədər azalmışdır.
Venesuelada orta həyat ömrü artmış və inkişaf etmiş ölkələrin göstəricilərinə
çatmışdır.
Milyonçu şəhərlərin sayı 4-ə çatmışdır. Ölkənin paytaxtı Karakas ən
böyük şəhərdir. Ətrafı ilə brlikdə Karakasda 4,5 mln. əhali yaşayır. Ölkədə ən
böyük şəhər aqlomerasiyasıdır. İkinci böyük şəhər Marakaybo (1,3 mln. nəfər),
üçüncü şəhər Valensiya (1,1 mln.nəfər), dördüncü Barkisimeto (1 mln.-a
yaxın) şəhəridir.
Venesuelada urbanizasiyanın spesifik cəhəti ondan ibarətdir ki, «milyonçu»
şəhərlərin ətraflarında «gecəqondular» ispanca «favellər»in yaradılmasıdır ki, bu
da yalançı urbanizasiyaya gətirib çıxarır.
103
İşləyən əhalinin təqribən 30%-i sənayedə, 25%-i kənd təsərrüfatında,
qalanları başqa sahələrdə çalışır. Ölkədə muzdlu əməkdən çox istifadə olunur.
İqtisadi fəal əhalinin 58%-i muzdlulardır.
Dövlət quruluşuna görə Venesuela - federativ respublikadır. Dövlətin və
hökumətin başçısı, habelə silahlı qüvvələrin baş komandanı prezidentdir. O,
səsvermə yolu ilə beş il müddətinə seçilir, nazirləri təyin edir, konqresə rəhbərlik
edir. Qanunverici hakimiyyət orqanı ikipalatalı (deputatlar palatası və senat)
parlament - Milli Konqresdir. İcraedici hakimiyyəti prezident həyata keçirir. O,
hökuməti təşkil edir.
Amerikanın kəşfinə qədər Venesuela ərazisində müxtəlif hindu tayfaları
(aravaklar, kariblər və b.) yaşayırdı. 1498-ci ildə Xristofor Kolumb Venesuela
sahillərini kəşf etdi. 1499-cu ildə ispaniyalı səyyah de Okeda Marakayb gölündə
hinduların dirəklər üzərindəki komalarını görərək Venesuela - «kiçik Venesiya»
adlandırdı. XVI əsrdə İspaniya konkstadorları Venesuelanı müstəmləkəyə
çevirməyə başladılar. Müstəmləkə Venesuelanın əsas işçi qüvvəsini Afrikadan
gətirilmiş qullar və yerli hindular təşkil edirdi. İspan işğalçılarına qarşı uzun sürən
mübarizədən sonra 1830-cu ildə Venesuela Kolumbiyadan ayrılıb müstəqil
respublika oldu.
XIX əsrin 70-ci illərində Venesuelada neft yataqlarının kəşfi ilə ölkəyə xarici
kapitalın axını gücləndi. Birinci dünya müharibəsindən sonra ölkənin neft
sənayesində Amerika şirkətlərinin mövqeləri möhkəmləndi. Neft sənayesinin
sürətli inkişafı fabrik-zavod fəhlələrinin formalaşmasına şərait yaratdı.
Təsərrüfatın ümumi səciyyəsi
Təsərrüfatın inkişaf səviyyəsinə və iqtisadi potensialına görə,
Venesuela Latın Amerikasında 4-cü yeri tutur (Braziliya, Meksika,
Argentinadan sonra). Venesuela sənaye-aqrar ölkəsidir. Ölkədə dövlət
bölməsi sənayenin əsas sahələrinə, neft hasilatı, neft emalı, qara və əlvan
metallurgiya, kimya sənayesinə vəb. sahələrə nəzarət edir.
Ölkənin iqtisadiyyatında neft hasilatı və neft emalı sənayesi qabaqcıl rol
oynayır, ÜDM-nun 24%-ni təmin edir. Büdcəyə gəlirin 45%-ni və ixracat
həcminin 70%-ni təşkil edir. Qabaqcıl sənaye sahələrinə, həmçinin yeyinti,
toxuculuq, tikiş, kimya, metallurgiya, neft emalı, maşınqayırma aiddir.
ÜDM istehsalında sənayenin payı 48%, kənd təsərrüfatının isə 6%-dir.
Venesuela Latın Amerikasında neftin hasilatına görə birinci, dünyada isə
beşinci yerdədir. Hasil edilən neftin 80%-i Marakaybo gölünün payına düşür.
Bundan əlavə neft Lyanosda çıxarılır. Marakaybo rayonunda neftlə yanaşı zəngin
təbii qaz yataqları da var.
Ümumi daxili məhsulda dağ-mədən sənayesinin payı yalnız 1%-dir.
Dəmir filizinin hasilatına görə Venesuela Latın Amerikasında Braziliyadan
sonra ikinci yeri tutur. Çıxarılan dəmir filizinin 60%-i ixrac olunur. Ölkədə hər il
qızıl (3,9 t) və almaz (199 mi karat) hasil edilir.
Dostları ilə paylaş: |