12
Acı dolu, əzab
dolu, zülm dolu illərin
Mərhəmətsiz fırçalarla qaralanmış lövhəsi!
Sənin artıq vaxtın ötmüş,
Səni dövran səfil etmiş.
Fəqət onu, o sevimli qızcığazı,
Olma razı,
Qış dondursun, günəş yaxsın.
Burax onun əllərini,
Burax onun tellərini.
Qoy buraxsın
Oxuduğu yanıq, xəstə havaları.
Burax, barı
Çağlıyorkən yurdumuzda yaşayışın sellərini,
Bəlkə öpsün gözlərini səadətin yelləri.
III iştirakçı şairin “Ulduzlar” adlı şeirini deməyə başlayır.
Bəzən titrəşərək parlayırsınız,
Göylər bağçasında lalələr kimi,
Bəzən yaş tökərək ağlayırsınız
Lalələr üstündə jalələr kimi.
Baxarkən süzülən gözlərinizə,
Deyirlər: nə qədər siz yovuqsunuz.
Həqiqətdə isə bir-birinizə
Siz çox iraqsınız çox soyuqsunuz...
Sonda münsiflər heyəti qiraəti ilə fərqlənən iştirakçıları
mükafatlandırır.
Böyük şair Mikayıl Müşfiqin poeziyasını oxuculara
çatdırmaq məqsədilə kitabxanada “Mən şirin nəğməli bir
bülbüləm ki...” adlı seçilmiş əsərlərinin təhlili ilə bağlı tədbir
keçirilə bilər. Bunun üçün kitabxanaçı oxucuları kitabxanaya
cəlb edərək onları şairin yaradıcılığı və kitabları ilə tanış edir.
13
Oxucular onun ayrı adda kitablarını, xüsusilə də “Seçilmiş
əsərləri” adlı kitabını oxuyub, şeirlərini dərindən mənimsəyirlər.
Təyin olunmuş vaxtda oxucular kitabxanaya gələrək tədbirdə
iştirak edirlər. Tədbiri açıq elan edən kitabxanaçı hər kəsi
salamladıqdan sonra Mikayıl Müşfiqin keşməkeşli ömür
yolundan və coşqun yaradıcılığından danışır.
Kitabxanaçı: Bu dünyada şair çoxdur, dahi şairlər, istedadlı
şairlər, nakam şairlər, Məcnun şairlər. Müşfiqi onların hər birinə
aid etmək olar. Müşfiq şeirin özü idi. Başdan ayağa, ilk
misrasından son misrasınacan poeziya mücəssəməsi idi.
O, ləbaləb dolu idi şeir ilə, sənət ilə,
Ölümdən də qorxmaz olan qüdrət ilə.
Bu misraları Müşfiq taleli Əli Kərim yazıb. Azərbaycan
poeziyasında Əli Kərim qədər Müşfiqi xatırladan ikinci bir şair
yoxdur...
Keçən günlərimi vərəqləyərkən
Sevdalı dillərin yadıma düşdü.
Xəyalın qarşımda canlandı birdən
Göyərçin əllərin yadıma düşdü.
Bu gözəl misralar Mikayıl Müşfiqə aiddir. Dünyanın heç bir
şairi sevgilisinin əllərini göyərçinə – quşa bənzətməyib. Əgər
bənzədilibsə, bu Müşfiqdən sonra olub.
Böyük şair, həyatı və yaradıcılığı bir vəhdətdə olan bütöv
şəxsiyyət Mikayıl Müşfiqi bütün nəsillərin müasiri edən, həmişə
sevdirən onun ürəkdən gəlmiş, səmimiyyətlə dolu poeziyasının
xalq ruhu ilə bağlılığı, Azərbaycanımızı böyük məhəbbətlə
tərənnüm edib sevdirməsi, vətəndaşlığı, cazibə qüvvəsilə
oxucuların qəlbini ehtizaza gətirməsidir... Səmimiyyətlə dolu
poeziyası barədə şair özü müasirlərinə müraciətlə yazıb:
Yazmaram ürəyim sizi anmasa,
Sizin eşqinizlə alovlanmasa,
El kəsib qarşımı burdaca sordu,
Gözdən yaş çıxarmı ürək yanmasa?
14
Söz yox, ürəkdən yazdığındandır ki, ürəklərdə yaşayır
Müşfiq. Axı bu onun bir şair kimi ən böyük arzusu idi.
Hər kəs bilir həyatın sonu ölümdür,
Ah bu qəmli dəyişmə yaman zülümdür.
Şeirim! Bu gülünc oyun bəllidir yarın, bizi də bəklər,
Sən də öl mənim kimi, fəqət məzarın olsun ürəklər!
I iştirakçı: Müşfiq vətəndaş şair idi, cəsarətli idi, uzaqgörən idi.
Azərbaycan poeziyasının ən parlaq səhifələrini yazmış Mikayıl
Müşfiqin ömrü və yaradıcılığı Azərbaycan gəncliyinə bütün
zamanlarda örnək olaraq qalmaqdadır. Mikayıl Müşfiq
şəxsiyyəti milli şüur və vətənpərvərliyin timsalı, yaradıcılığı isə
gənc nəslin milli mənlik şüurunun inkişaf etdirilməsi və
gənclərimizdə vətənpərvərlik hisslərinin tərbiyəsində əvəzsiz
xəzinədir. Hər bir gənc istənilən mövzuda M.Müşfiqin
şeirlərindən istifadə edə bilər. Xüsusən də milli mənlik şüuru,
vətənpərvərlik, vətənə sonsuz sevgi baxımından Mikayıl Müşfiq
şeirləri ölçüyə gəlməzdir. Hansı şeir nümunəsi Mikayıl Müşfiqin
“Oxu, tar!” harayına çata bilər?!.
Mikayıl Müşfiqin “Oxu tar”
harayı qəlbində vətən sevgisi olan hər bir insanı riqqətə
gətirməyə qadirdir. Bu haray hər bir Azərbaycan gəncini
mərdliyə, qəhrəmanlığa, döyüşə ruhlandırmağa, hətta Vətən
sevgisinin nə olduğunu bilməyənlərə də anlatmağa qadirdir.
Oxu, tar, oxu, tar!
Səsindən ən lətif şeirlər dinləyim,
Oxu, tar, bir qadar,
Nəğməni su kimi alışan ruhuma çiləyim.
Oxu, tar!..
O dövrdə bu ruhda şeir yazmaq şairdən böyük cəsarət
istəyirdi. Bu elə bir dövr idi ki, yenilik şüarı altında milli musiqi
alətlərimiz gözdən salınırdı. Bu elə bir dövr idi ki, sazın
sındırılması, tarın ortadan götürülməsi təklifləri irəli sürülürdü.
Böyük istedada və ürəyə malik Mikayıl Müşfiq isə milli
Dostları ilə paylaş: |