Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanası
Yüklə 0,88 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Şeir müsabiqəsi
9
inciləri ədəbiyyatımızın xəzinəsini zənginləşdirmişdir. Onun odlu nəğmələrini xanəndələrimiz tez-tez oxuyur, şeirləri xalqımızın dillər əzbəri olmuşdur. M. Dilbazi xatirələrində deyirdi: Müşfiq deyərkən yadımıza təzə cücərən ot, təzə açılan qönçə gəlir. O, həmişə xatirələrdə belə də qalacaqdır. Şairin nə özü, nə də əsərləri qocalacaq. Müşfiqdən bizə yadigar qalan əsərlər daim ətir saçacaq; həm də təzə qızılgüllər, qərənfillər, bənövşələr kimi... Müşfiq gənc yaşlarından müəllim olmuşdur. Odur ki, uşaqlar onu, o da uşaqları çox sevərdi. O, harada bir uşaq görsə, dərhal dayanar, onu dindirərdi. Günəş ona işıq, torpaq qüvvə, yaraşıq, vətən məhəbbəti coşqun nəğmələr bəxş etmişdi. Unudulmaz şairimizin yubileyi münasibətilə ona üz tutub deyirik: Ürəkdə saxlayıb sənin yerini, O coşqun, alovlu nəğmələrini Günəşin altında oxuyuruq biz, Əziz Müşfiqimiz, gənc Müşfiqimiz!
kitabxanalarda keçiriləcək tədbirlərdən biri də “Sənət yeni-yeni adlar bulacaq, kainat olduqca, Müşfiq qalacaq” adlı şeir müsabiqəsidir. Kitabxanaçı ilk olaraq şairin bir neçə şeir kitabını məktəblilərə təqdim edir. Məktəblilər müəyyən etdikləri şeiri əzbərləyərək təyin edilmiş tarixdə kitabxanaya gəlirlər. Qonaqlar və münsiflər öz yerini aldıqdan sonra kitabxanaçı hər kəsi salamlayaraq tədbirə keçid alır. O, ilk olaraq şairin həyat və yaradıcılığından, onun ömür yolundan, əsərlərindən və kitablarından söhbət açır. Nəfis şəkildə nəşr olunmuş kitablar hər kəs tərəfindən rəğbətlə qarşılanır. Kitabxanaçı səhnəyə yaxınlaşaraq qonaqları salamlayır və şair haqqında qısa məlumat verir.
10
baxarsınız... Ulduzlar...Yaxın görünən uzaq ulduzlar... Ulduz var ki, onu yerə düşürsələr asiman yaraşıqdan düşməz, ulduz da var ki, göylərin əlindən alınsa, göylər seyrəkləşər, çılpaqlaşar, göylər əliuzalı qalar. Azərbaycan şeiri fəzasının nadir ulduzlarından biri Mikayıl Müşfiqdir. Onu üfüqlərdən yerə endirmək olmaz. O qədər yüksəkdir ki! Onun şəfəqlərini duman tuta bilməz. O qədər parlaqdır ki! Bu parlaqlığa könül verməmək mümkünmü? O qədər sevimlidir ki! Bu sevimliliyə ülvilik deyərlər. O qədər şairanədir ki!.. Bunlar Müşfiq mənəviyyatını yaşadan Müşfiq incəlikləridir. Bu incəliklər rənglərlə örtülən şəfəqlər, şüalarda saxlanan ahənglərdir. Bu incəliklər getdikcə daha da təravətlənəcək, qiymətlənəcəkdir. Çünki bunlar ən gözəl, ən doğru sənət nümunələridir. Bir şeir təşnəsi Müşfiq çeşməsindən daddıqca, susuzluğu yatar, susuzluğu yatdıqca susayar. Müşfiq incəliklərini görmək üçün onun şeirlərini dindirmək lazımdır. Mən şeir yazmadım sevgiyə dair, Neyləyim, ürəyim dinc oturmayır! Mikayıl Müşfiq yazmaya bilməzdi! Yazmalıydı... Səhəri axşama, axşamı səhərə qatmalıydı, zehninin, qəlbinin təmasından nadir incilər partlamalıydı. Yaratmalıydı, fəqət yaşamalıydı. Yaşatdığını yaratdı, yaratdığını yaşatdı. Ömrünün 29 baharını yaşadı. 29 il... Bu bir şair ömrü deyil. Vəfa etməyən ömrünü saatbasaat, günbəgün, aybaay, ilbəil şeirinə fəda etdi. Getdi!.. Həyatına sığmayan bir aləm qoydu getdi. Qələmdən, şeirdən, dünyadan doymadan getdi. Şimşək kimi çaxdı, çaxması ilə yaxılması bir oldu və cavan getdi. Qocalmağa ömür vəfa etmədi, vaxtı olmadı. Vaxta sığmadı. Bahar kimi keçdi. Fəqət ona keçdi deyilməz. Çünki keçməyəcək!.. Ona keçmiş demək, gələcəyə göz yummaq deməkdir. Müşfiq şeirimizin gələcəyidir. 11
Onun yaradıcılığı üfüqlər qədər geniş, şəfəqlər qədər parlaqdır. Cocuq təbəssümlü, ixtiyar təfəkkürlü Müşfiq... Kitabxanaçının dəyərli məlumatından sonra I iştirakçı M.Müşfiqin “Küsmərəm!” adlı şeirini söyləməyə başlayır. Mən şirin ləhçəli bir bülbüləm ki, Güllərdən küsərəm, səndən küsmərəm! Məni öz canından artıq istəyən. Ellərdən küsərəm, səndən küsmərəm! El içində bizə derlər Sayadlı, Tərlan ovçusuyam, ruhum qanadlı. İlham pərisinin açdığı dadlı Dillərdən küsərəm səndən küsmərəm...
Sərt, soyuq bir qış gecəsi... Səma bəyaz, yer bəyaz, Uğuldayan küləklərlə sarsılmada soqaqlar. Hər kimin ki, qanadı var çovğun olsa darılmaz, Fəqət yenə bu soyuqdan qısılmada soqaqlar. Gələn də var, gedən də var, mən də varam bu gecə, Təbiətin dəhşətləri titrədiyor ətrafı. Bir bucaqda yorğun titrək əlləri ilə kəmənçə Çalan zəif bir ixtiyar inlədiyor ətrafı. Yanında bir yavrusu var, yorulmadan çalıyor. Kamançanın simlərindən qopan yanıq havalar İnlədikcə, hər kəs ondan acı bir həzz alıyor. Yellər dəxi vəlvələli ötüyorkən bu yoldan, Yavaş-yavaş səslərini dəyişdirib bir qadar, Onlar dəxi uzaqlarda, ağlıyorlar könüldən, Ey ixtiyar, sən ey zalım, məzlum dolu illərin Ürəklərə kədər saçan, ələm verən töhfəsi!
Yüklə 0,88 Mb. Dostları ilə paylaş:
|