KöRPƏ SƏSİ, ana nəFƏSİ
Yüklə 1,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Salatın Əhmədli 195
- Salatın Əhmədli 196
- Salatın Əhmədli 197
- Salatın Əhmədli 198
- Salatın Əhmədli 199
- Salatın Əhmədli 200
Salatın Əhmədli 195 şəklidir. Rayon mərkəzindən bizi gətirən «UAZ» maşınının (o vaxt dağ kəndlərinə belə maşınlar taksi kimi işləyirdi) pulunu Laçın verdi. Evə çatana qədər çəkiləcək xərci Laçın hələ Bakıdan hesablamışdı. «UAZ»-ın pulunu ve-rəndə gördüm ki, Bakıdan rayon mərkəzinə qədər gəl-diyimiz puldan rayon mərkəzindən kəndə qədər olan məsafənin pulu daha çoxdur. Təəccüblə baxdığımı görən Laçın güldü: - Bəs necə, elə bilirsən dağlarda yaşamaq asandır? - Yox, demirəm ki, asandır. Amma, burada bir uyğunsuzluq var. - Uyğunsuzluq olmasaydı daha köhnə hökuməti niyə yıxmağa çalışırdıq. Yetmiş il ərzində bu məsələni sovet hökuməti həll edə bilməyib,-Laçın lap bişmiş siyasətçi kimi cavab verdi. Atasının bizə yaxınlaşdığını görüb söhbətimizi yarımçıq kəsdik. O, əvvəlcə mənimlə görüşdü. Çox isti, lap elə doğma balası kimi məni qucaqladı: - Xoş gəlmisən, ay bala. Sən də Laçının qardaşı- san. Bax bizim bu dağlar sənə peşkəşdir,- dedi. Sonra da Laçınla görüşdü. Salatın Əhmədli 196 Dönüb yoldan bir qədər yuxarıda bulağın başında dayanmış, bizdən bir az böyük olan cavanlara işarə elədi. Nə dediyini başa düşməsəm də, bizə yolu göstərdi: - Qalxın yuxarı, gəlirəm. Bulağın başına yığışan, bizi qarşılamaq üçün gəlmiş adamlar Laçınla məni araya aldılar. Mənimlə mehribanlıqla görüşəndən sonra onlardan biri zarafatla məni göstərib dedi:. - Dostun nə yaxşı ilin-günün bu çağında bu tə- rəflərə gələ bilib?- Bilmirsiniz, güllə altındayıq? Başqa birisi yenə Laçına söz atdı: - Gərək qonağını göz bəbəyin kimi qoruyasan, sağ-salamat Bakıya qaytarasan. Bakılı hara, bu dağlar hara? Gözlə ha, qayalardan ayağı sürüşməsin. Mən özüm də şəhərli olmadığımı onlara söylədim. - Düzü, mən kənd uşağı olsam da aran yerində bö-yümüşəm. Yerimiz düzəngahlıqdır. Muğan ellərin- dənəm,-həm də etiraf etdim,-Düz deyirsiniz, mən belə dağlar görməmişəm. Elə bəri başdan sərt qayalara, başı buludlarda itən sıldırım dağlara tərəf baxıb heyrətimi gizlətmədim. Salatın Əhmədli 197 Quzuluq tükü üstündə olan bir toğlunu lap mənim yanıma çəkdilər. Laçının atası qolunu çirmə- lədi. Bıçağı toğlunun başına çəkəndə aralanmaq istə- səm də, Laçın məni buraxmadı. - Ə, burda dur, toğlunu sənin ayağına kəsirlər, mənim yox. Bir qədər sıxılsam, çəkinsəm də Laçınla münasi- bətimizdən irəli gələn cəsarətimlə onu cavabsız qoymadım: - Düz deyirsən, hər dəfə sənin gəlişinə bir toğlu kəssələr onda bu dağlarda qoyun-quzu qalmaz. Bu sözə hamı gülüşdü. Bulağa endik, bulaq başında qızlar qab-qacağı suya çəkir, bulaqdan bir qədər yuxarıda, yaşıl çəmənli yastanada süfrə salırdılar. Laçın onları bir-bir gös- tərirdi: - Anamı gördün, bayaq səninlə görüşdü. Bu, ba- cımdır, adı Bənövşədir. O da bibim qızı Lalədir. Orta məktəbin axırıncı sinfindədirlər. Laçınla atası bir qədər qarabəniz, mis rənginə çalsalar da Bənövşə çox göyçək, dürüst və qamətli bir qız idi. Deyərdim ki, anasına çəkib. Amma bir ailənin övladı olduqları elə kənardanca diqqəti çəkirdi. Salatın Əhmədli 198 Lalənin isə yanaqları dağ laləsi kimi közərirdi. Kürəyinin arxasına atdığı saçları qoşa hörüyə yığılmışdı. Hələ o vaxtacan kənddə dəbdə olduğundan saçlarını başının ortasından ayırmışdı. Elə bil başının ortasından bir cığır keçirdi. Amma yanlarından saçının gödək hissəsi alnında və ya-naqlarının yanında qıvrılıb cığa yaratmışdı. Bu da ona ayrıca bir gözəllik verirdi. Biz bulağa yaxınlaşanda qızlar əl saxlayıb kənara çəkildilər. Lalə: -Xoş gəlmisiniz,-dedi. İlahi, qızın bir-birinə yapışmış dodaqları açılanda elə bil ki, qönçəsi çat vermiş qızılgül idi, gözümü ox- şadı. Hələ o vaxtdan illər keçsə də, onun «xoş gəlmisi- niz» sözlərini dediyi zaman aldığı görkəm gözümün qabağındadır. Turşsuyun üstündə gün əyilənəcən qaldıq. Arada Laçınla mən meşə dolayısı ilə gəzintiyə çıxdıq. Ancaq Lalə elə bil ki, gözlərimin qabağında idi. Haraya ge- dirdimsə onu görürdüm. Bu, nə idi? Hansı hiss idi bir- dən-birə məni çulğamışdı? - Qızlar orta məktəbin axırıncı sinfində oxuyur- lar. Bu il ali məktəbə sənəd verəcəklər,- deyə Laçın dilləndi: Salatın Əhmədli 199 - Gələn il üçün gərək qızlara indidən ev axtaraq. Laçın deyəsən doğrudan-doğruya elə indidən qayğılanırdı. Zarafat deyil, biz üçüncü kursu bitirirdik. Hələ bir il oxuyacaqdıq. Lalənin ali məktəbə qəbulu mümkün olsaydı, o vaxt dediyimiz kimi, tələbə yolda- şı olacaqdıq. Beş gün dağlarda Laçıngilin qonağı oldum. Laçı- nın anasının tələbi ilə biz hər gün yuxudan tez durur- duq. Səhərin gözü açılmamış Səlimə xala biz yatan otağa daxil olur, Laçını haylayırdı: -Dur, səhər-səhər ayağınız çöl-çəmənin şehinə dəysin, bir bulağa enin, üzünüzə dağ suyu vurun. Biz nə qədər tez qalxsaq da Bənövşəni də, Laləni də bizdən tez oyanmış görürdük. Onlar çəpər qonşusu idilər. Tüstülənən samovar, həyətdəki ağacın altındakı stolun üstünə düzülmüş qaymaq, bal, pendir bizi gözləyirdi. Biz süfrə başına keçənə qədər heç kim stola yaxınlaşmırdı. Ağ süfrə dəsmalı yeməklərin üstündən götürülmürdü. Yeməkdən sonra ailə üzvləri- nin hərəsi bir işin dalınca gedirdi. Az müddət də olsa, qızlarla birgə qalırdıq. Mənə elə gəlirdi ki, bir qədər hürkək olan Lalə artıq qəlbimdə yanan alovlardan Salatın Əhmədli 200 xəbərdardı. Dərslərinə dair verdiyim suallara da üzünü yana tutub cavab verirdi. Bu zaman onun qırmızı yanağının bir az da allandığını hiss edirdim. Qəlbimdə bir işıq alovlanmışdı. Nədənsə mənə elə gəlirdi ki, Lalə elə bu il ali məktəbə qəbul olunacaq. Və mən də artıq ruhumu ovsunlamış hisslərimi, duyğularımı ona Bakıda aça biləcəyəm. Yola düşmək vaxtı gəldi. Onunla necə görüşüb ayrılacağımı bilmirdim. Laçıngilin yaxşı bağ-bağçası vardı. Dəmir tor çəkilmiş çəpərin içəri üzündə cərgə ilə ağ-qırmızı qızılgüllər əkilmişdi. Laçın məni güllə- rin yanına apardı: - Gəl bu güllərdən bir neçəsin dərib özümüzlə Bakıya aparaq. Bizə inanmayacaqlar, ancaq qoy inansınlar. Bunlar soyuğa davamlı sortlardır. Atam aşağılardan gətirib əkib. Bir bizim həyətimizdədir, bir də bibimgilin həyətində. Laçın bir neçə gülü saplağı uzun olmaqla qayçıladı. Qönçələr yarımaçılmış vəziyyətdə idi. Gül- ləri mən götürdüm. Bu vaxt Lalə də öz həyətlərindən bir neçə qızıl-gül qönçəsi gətirdi. Mən əlimi ona uzat- dım. Bu, vida görüşü idi. Ancaq gələcəyə ümidli gö- rüş. Lalə dərdiyi gülləri mənə verdi. Onları qucağımda Yüklə 1,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|