KöRPƏ SƏSİ, ana nəFƏSİ
Yüklə 1,54 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Salatın Əhmədli 189
- Salatın Əhmədli 190
- Salatın Əhmədli 191
- Salatın Əhmədli 193
- Salatın Əhmədli 194
Salatın Əhmədli 189 tinə yüyürdü. Onun səngərlənib qabağını saxladığı ermənilər çəkilib getmişdilər. Əvvəlcə həyətə dönmədi. Salmanın dayandığı tərəfə yüyürdü. Salman uçurumun qaşında yox idi. Alacalanmış gözlərilə Sal- manın dayandığı yerə baxanda oğlunun necə qol-bud edildiyini, parça-parça doğrandığını gördü. Bəs Züm- rüd, bəs Solmaz?.. Dəli kimi havalanıb qapıya cumdu. Zümrüd qapağın üstündə həyat işığı çoxdan sönmüş, bərəlmiş gözlərilə səmaya baxırdı. Yavər gördüyü səhnədən daha da sarsıldı.-Bəs qız necə olub? Bir anlığa Yavər ağlına gələndən dəhşətə gəldi: «Qızı ermənilər aparıb!». Silahı çevirib lüləsini başına sarı tutdu. Birdən ona elə gəldi ki, qapağın altından közdə qızaran ət iyi gəlir. Cəsədqarışıq qapağı təndirin üstündən qırağa çəkdi. Solmaz bayılmış vəziyyətdə tən-dirin küncünə qısılmışdı. Görünür, vahimədən və həm də elə təndirin için- dəki közdə yanan ayaqlarının ağrısının şiddətindən huşunu itirmişdi. Qızın qollarından tutub təndirdən çıxardı. Rahat nəfəs aldı. Silahını haraya atdığı da yadına düşmürdü. Xocalı aeroportundan Əlifin kömək üçün Salatın Əhmədli 190 göndərdiyi adamlar yaralıları topladılar, ölənləri bir yerə yığıb kəndin qırağında yan-yana düzdülər. Solmaz da ayılmışdı, amma zarıyırdı. Yavərə baxan elə bilərdi ki, arvadı öldürülən, cavan oğlu yağı əlində doğram-doğram olan o deyil. Yavər qızının düşmən əlinə düşməməyinə sevinirdi. …Tülüdə həkim-zad olmazdı. Bu kənddə hamının işinə Tavad qarı yarıyırdı. Elə indi də o, qızın ayağını təmizləyib yardım dərmanları içərisindən məlhəm tapıb ayaqlarına çəkdi. Kimsə astadan dilləndi: - Yavərin sevinməyinə bax. Tavad qarı başı aşağı qızın başını qolu üstündə tutub dayandığı yerdəncə: - Bala, bu, qiyamət sevincəyidi. …Solmazı komissiya otağında bir tərəfdə qoyul- muş divanın üstünə uzatmışdılar. Həkim çağırılmış, ona yardım göstərilmişdi. - Ay bacı, özünə gəl, -bu, bayaqkı komissiya üz- vünün sözü idi. Solmazın baxdığını görüb əlavə elədi: - Sizə ev verirlər. Niyə belə əsəbiləşirsən? -Yox, əsəbiləşmirəm,-Solmaz indi özünə gəlmişdi. Salatın Əhmədli 191 Daha komissiya üzvlərinə də baxmırdı. Amma do-daqlarının altında nəsə pıçıldayırdı. Diqqətlə dinləyən olsaydı açıq-aydın onun sözlərini eşidərdilər: - Tülünü verin, Xocalını verin!... - Tülünü verin, Xocalını verin!... Salatın Əhmədli 192 GÜL ÖPÜŞÜ Çoxdanın söhbətidir, onda hələ köhnə əsrin qurtarmağına on il qalırdı. Mən də institutun üçüncü kursunda oxuyurdum. Zamanın çox qarışıq vaxtı idi. Köhnə quruluşu dağıtmaq istəyənlər olduğu kimi, saxlamağa çalışanlar da az deyildi. Azadlıq meydanı qaynar qazana bənzəyirdi. İndi o vaxtdan xeyli keçən- dən sonra da mən bu fikirdəyəm ki, əsas güc bizim tələbələrin üzərinə düşürdü. Ümumiyyətlə, tələbə əhli gənclikdən gələn bir coşğunluqla, qızğınlıqla hərəkata qoşulmuşdu. Hələ həyatın ağrı-acıları ilə, qayğıları ilə yüklənməmiş düşüncəmizə yığdığımız mübarizlik, ixtisasımıza görə savadımız, biliyimiz bizim üçün silah idi. Doğrusunu deyim ki, İyirmi Yanvardan sonrakı bir il ərzində biz böyük imperiyaya qarşı nifrətimizi və qəzəbimizi gizlətmirdik. Hərçənd ki, bəzi müəllimlərimiz hələ də partiya tarixini öyrətmək inadından dönməmişdi. Amma elə müəllimlərimiz də vardı ki, qiymət kitabçalarımızı dəhlizdə yığıb hər kəsə özünün müşahidəsinə, təsəvvürünə görə qiymə- Salatın Əhmədli 193 tini yazır, sonra da:-Gedin, yaxamızı bu imperiyadan qurtarın,-deyirdi. Laçınla mən bir qrupda oxuyurduq. Yataqxanada bir otaqda qalırdıq. Bilmirəm, bəlkə, ailə həyatımızdan gələn dolanışıq, imkan, təbəqə yaxınlığı, ya nə idi, hər halda bizi bir-birimizə bağlayan tellər çox güclü idi. Yataqxanaya getmədiyimiz günləri meydanda bir yerdə keçirirdik. Qışdan çıxsaq da hələ soyuq Bakının dənizə əsən, ya da elə dənizdən əsən küləyi sümüklərimizi sızıldadırdı. Kürək-kürəyə söykənib bu nəhəng insan dənizinin içində bədənimizin hərarəti ilə bir-birimizi qoruyurduq. Neçə il idi ki, Laçın deyirdi ki, səni bizim dağlara qonaq aparacam. Mən də ona təklif etmişdim, bizim tərəflərə gedək. Amma o, inadından dönməmişdi və birinci mənim razılığımı almağa nail olmuşdu. Axır ki, həmin yazağzı Laçıngilin rayonuna, rayondan da daha yuxarıda, dağlarda yerləşən kəndlərinə getməli olduq. Bakı-Mincivan qatarı ilə Əkərə stansiyasınacan gedib, oradan da avtobusla Laçıngilin rayonuna yola düşdük. Bir-iki saatdan sonra biz artıq rayon mərkəzində idik. Rayon mərkəzinə çatanda Laçın atasına gəlişimizi Salatın Əhmədli 194 xəbər verdi. Mən təkid eləsəm də ki, qoy bilməsinlər, qəfləti gedək, Laçın razılaşmamışdı. Dolama yollar... dağların belinə kəmər kimi do- lanan yollar indi də gözlərimin qabağındadır. Aşağı- dan baxanda mənə elə gəlirdi ki, bu dağların zirvəsinə doğru az qala pillə-pillə qalxan yollar haradasa qırıla- caq və biz yarı yolda qalacağıq. Laçın tez-tez əlini uzadıb aşağını göstərirdi: - Bir bax, hələ bayaqdan bəri yol gəlirik. Cəmi- cümlətanı dörd dolama yol keçmişik. Həqiqətən də adama elə gəlirdi ki, əlini uzatsan dağın dibinə çatar. İnsanlar dağları yollarla fəth edir- lər. Əvvəlcə yolun əzab-əziyyətinə qatlaşır, yolu çəkir, çəkdikləri yolla zirvələrə qalxır və oradan da üzü aşağı qürurla baxırlar. Elə bilirəm ki, insan də belədir. Harada, necə qırılacağını düşünmədən, inadla, inamla ömürlərinin zirvələrinə doğru gedirlər. Bu yolu ağılla keçənlər öz- lərindən sonra gələcək nəsillər üçün sağlam dəyərlər qoyurlar. Laçının atası orta yaşına çatmış qıvraq bir kişi idi. Mən onu elə aralıdan görən kimi tanıdım. Və mənə elə gəldi ki, o, Laçının yaşca bir az böyümüş Yüklə 1,54 Mb. Dostları ilə paylaş:
|