L ü Ğ Ə t V ə e n s I k L o p e d I y a L a r

Ş A D -Q Ə M G İN
ŞƏRƏFLİ  -   BƏDNAM
Şş
ŞAD  -   QƏMGİN  Mon  həmişə  şad  vo 
qəmgin  xoborlori  onun çöhrəsindən oxuyar­
dım (M.S.Ordubadi).
ŞAD  -   MƏYUS  İzzət  vağzala  no  qodor 
şad getmişdisə, o qodor məyus qayıtdı  (Mir 
Colal).
ŞADLANMAQ  -   HEYİFSİLƏNM ƏK
Sevinsin,  şadlansın  çöl  do,  çomon  do 
(C.Novruz);  Mon  başqa  şeyo  lıeyifsilənirəm 
(C.Əmirov).
ŞADLANMAQ  -   KƏDƏRLƏNMƏK
Şadlanmağın  da.  kədərlənməyin  do  yerini 
başa düşürük (İ.Forzəliycv).
ŞADLANMAQ  -   QƏHƏRLƏNMƏK 
Gonc  qız  bundan  çox  şadlanır  vo  monim 
sevgimo  inanırdı  (M.S.Ordubadi);  Fərido 
özünü  saxlaya  bilmoyib  yaman  qəhərləndi 
(M.İbrahimov).
ŞADLANMAQ  -   QƏRİBSƏM ƏK  O,
uşaqların  hərəsinə  bir şey  vcrmoklo  sevin­
dirər, özü  isə hamıdan artıq şadlanardı (Mir 
Colal);  Beşiklor körpə  üçün qərihsəyir.
ŞADLIQ  -   BƏDBƏXTLİK  Bir  kəlmə 
bu  halım  ya  şadlıqdır  vo  ya  bədbəxtlik 
(C.Cabbarlı).
ŞAX -  ƏYRİ  Camaatın  üzüno şax baxını 
(M.İbrahimov);  Həmişə  çalışırdı  ki.  başqa­
sına əyri baxsın.
ŞAX  -   Ə ZİK   Qalın  vo  şax  yarpaqları 
başında boşqab kimi tutan uzun zoğlar deyil, 
qonaqcıl  gəlin  biləkləri  idi  (Mir  Colal); 
[Salatın]  əzik  donunun  ətəyini  aşağı  çəkdi. 
Saçını gözünün üstündən geri elədi (İ.Şıxlı).
ŞAXLI  -   KÖHNƏ  Köynəyi  köhnə, 
amma  kostyumu şaxlı  idi (“ Ulduz”).
ŞAXLI  -   Q IRIŞIQ   Şaxlı  köynəyinin 
üstündən qırışıq qalstukunu bağlamaq istədi.
ŞAXTA  -   İSTİ  Sizin  başınızı şaxta  vur­
muşdur  (C.Cabbarlı);  Adam  bilmirdi  ki, 
istidən  başını  hara soxsun ("Azərbaycan").
ŞAXTALI -  BÜRKÜLÜ Sanki onu şax­
talı,  boranlı qış günündə buzlu suya saldılar 
(İ.Şıxlı); O günün sabahı  biirkiilü yay axşa­
mında Gülşən kolxoz idarosino getdi (Ə.Voli- 
ycv).
ŞAQRAQ  -   KƏDƏRLİ  ömrümüzdon 
bir gün belo inco, şaqraq keçirdik (A.İldırım); 
Kədərlidir,  imkandan artıqdırsa  (R.Rza).
ŞƏFFAF  -   BULANLIQ  Bu  gecələrin 
birindo;  ayrılan  yolumuz  kimi;  şəffaf buz 
kimi  (R.Rza);  Üfüqlər  boz;  elə  bil  ki,  bir 
bulanlıq gölo düşüb günoş (R.Rza).
ŞƏXSİ  -   ÜMUMİ  Şəxsi  mosololorin 
vaxtını  uzada  bilərik  (M.S.Ordubadi);  Kol­
xozun  ümumi  iclası  onları  bozi  olavolorlə 
təsdiq etmişdi  (M.İbrahimov).
ŞƏK LƏ M Ə K   -   SALLAMAQ  Gah 
qulaqlarını sallayır,  gah da yad bir səs eşit­
miş kimi şəkləyirdi (Mir Cəlal).
ŞƏLƏ  -   BALACA  Şələ  quyruğunu  o 
yan-bu yana sürüyür (M.İbrahimov); Elə bil 
balaca  daxma  tamamilə  boş  idi  (A.Mom- 
modrza).
ŞƏN -  CANSIXICI Şən və gülər, həmişə 
şad olsun (C.Məmmədov); Şəhərin cansıxıcı 
həyatı, bekarçılıq Hüseynqulunu tongo gətir­
mişdi  (A.Mommodrza).
ŞƏNLƏNMƏK  -   KƏDƏRLƏNMƏK 
Günəşdən şənlənir.  Geniş çöllər,  ulu Tannm 
(C.Cabbarlı);  Baxıb  dörd  tərəfə  kədərlən­
dilər (C.Novruz).
ŞƏNLİK -  QƏMGİNLİK Küçədə şənlik 
artmışdı  (Çəmənzəminli);  Evimizdə  bir 
matəm qəmginliyi vardı  (M.İbrahimov).
ŞƏR  -   XEYİR  Şər  xeyirə,  xeyir  şərə 
bağlıdır (H. Hüseynzadə).
ŞƏ RƏ FLİ  -   BƏDNAM  Bu  gün  on 
şərəjli bir gündür bizə (A.Şaiq); Çaqqal  var 
ki,  gödən  çıxardar,  qurdun  adı  bədnamdır 
(Ata.  sözü).
118

---

SOR -  ŞİRİN
ŞOR  -   ŞİRİN  Bu  torpağın  altında  şor 
sulat  axır (M.İbrahimov);  Şirin  aşına  zolıor 
qatma (Ata. sözü).
ŞORAN  -   ŞİRİN  Axı,  son  briqadirsən, 
bilirsən  ki,  Muğan  torpağı  şoran  torpaqdır 
(M.İbrahimov);  Üç  ay qabaq qazılmış quyu 
bol, şirin su  verirdi  (Ə.Vəliyev).
ŞORGÖZ -  NAMUSLU  Sonra da idrisə 
dedim  ki,  bir  də  bu  şorgözü  evə  buraxma 
(M.İbrahimov); O vaxt heç kim sənə namuslu 
qardaş deməzdi  (M.Hüseyn).
ŞUX  -   KƏDƏRLİ  Son do  vaxtilo cavan 
idin,  bizim  kimi  şux  idin  və  şənlik  edərdin 
(M.Talıbov);  Dinləyirəm  məyus,  kədərli 
(R.Rza).
ŞUXLUQ -  QƏM GİNLİK  İki  i! sonra o 
da  şuxluı/dan  diişmii;  vo  attraksiondan 
qovulmuşdu  (S.Qədirzadə);  Qəmginliyin 
şərbətin dadan adamların damağında şəkərin 
şolıdi  belə  ilanın  zəhərindən  do  acıdır 
(M.S.Ordubadi).
ŞULUQ -  DİNC Nə vaxt dəliləşib şuluq 
salardım;  Xəmir yoğurardı  qulaqlarımdan... 
(S.Tahir); Əhməd dinc uşaqdır. Heç kəso kor­
luğu olmaz (S.S.Axundov).
ŞULUQLUQ -  DİNCLİK  Yoxdur daha 
şuluqluq  əsla,  baxız,  iranda...  (A.Səhhət); 
Xalq  mənimdir,  bilirəm, dindik sevən  xalq 
deyil  (S.Vəliycv).
ŞULUQLUQ -  SAKİTLİK  Bir do eşit­
dim:  bir ağsaqqal kişi qışqırır: "Atana lənət, 
ay imam toziyosinə şuluqluq salan!” (Ə.Haq-
Ş Ü U R SU Z -A Ğ IL LI
verdiyev);  Hələ  həyətdə sakitlikdir (M.İbra­
himov).
ŞUMAL  -   KƏLƏ-KÖTÜR  Bu  şuma! 
pöhrəni;  bir  vurğa  qolom  elədi;  vo  qürurla 
dedi  (R.Rza);  Bu  toxta kələ-köiiirdiir.
ŞÜBHƏ -   İNAM  Əlbəttə, şübhəyə düş­
mək olardı (S.S.Axundov);  Yaşamaq olarmı 
inam olmasa (R.Rza).
ŞÜBHƏLƏNMƏK -  İNANMAQ Yoqin 
uşaqlardan  şübhələnəcək  (1.Şıxlı);  Axı  mən 
ona  inanmıram (C.Əmirov).
ŞÜBHƏLİ -  İNAMLI Niyaz doğru deyir, 
çox  şübhəli  adama  oxşayır  (S.S.Axundov); 
Mon  do  onların  içindəyəm;  siz  do;  bu  gün 
inamlı,  sabah  ümidli qəlbimiz (R.Rza).
ŞÜCAƏT  -   QORXAQLIQ  Əbədi  şöh- 
roto  yetirdi  səni; Cosarot, şücaət,  kamal, ay 
Maral!  (B.Vahabzadə);  Vuruşda  chmallıq 
yaramaz,  balaca  qorxaqlıq  və  ya  süstlük 
oldumu,  min  canın  olsun,  birini  do  salamat 
apara  bilmozson (“Qabusnamə”).
ŞÜCAƏTLİ  -   QORXAQ  Fırlanardım 
daim  könlüm  sıxılmayan  yerlərdə;  Adım 
Almas,  qorxu  bilməz,  şücaətli  bir  övlad 
(A.İldırım);  Üzü  uçruma durmuşdum;  Qor­
xaq,  xəbərin olmadı  (M.Araz).
ŞÜURLU  —  AXMAQ  Mon  uşaqlıqda 
şüurlu  idim  (M.Talıbov);  Axmaq  kimi  sən 
nə danışırsan (A.Mommədrza).
ŞÜURSUZ -  AĞILLI Bunun kimi olmaz 
şüursuz adam  (A.Şaiq);  Albert ağıllı,  ürəkli 
vo  mətanətli  bir çocuq  idi (A.Şaiq).
120

---