VURAĞAN - DİNC
___________
adlanır. Ycnı yctışon
ədəbi gonclik həmişə
Cabbaıhnın diqqoi mərkəzində idi (M.AriO.
VURAĞAN - DİNC
Vurağan öküzə
Allah buynuz verməz (Ata. sözü); Mohəm-
modhoson omi
dinc adaındır (C.Məmmod-
quluzado).
VURAN - BÖLƏN Vurma hasilini almaq
üçün ododin digor ododo ncço dofo vurul
duğunu göstərən odod
vuran, bölünən
kəmiyyətin bölündüyü ədəd
bölən adlanır
(‘•Riyaziyyat*’).
VURĞUN - BİGANƏ Mən do sənin kimi
gülə
vurğunam (M.Rahim); Nə baxırsan
oğrun-oğrun; Mənə
biganələr kimi (Xəstə
Qasım).
VURHAVUR - SAKİTLİK Ay Allah
qulu, yaxşı ki, yaxamızı bu
vurhavurdan
qurtardıq (Çəmənzəminli); Hər yan
sakitlik
idi (M.İbrahimov).
VÜQARLI - BAŞIAŞAĞI
VURMA - BÖLMƏ Hasil almaq üçün
bir odoılin başqa bir ododo.
yaxud öz-özüno
vurulması
vurmu, bir sayda ncço dofo başqa
say (odod) olduğunu bilmo omoli
bölmə
adlanır ("Riyaziyyal").
VURMAQ - BÖLMƏK Beşi ikiyo vur
mur/, alınan hasili beşo
bölmək lazımdır.
VURMAQ - DAYANMAQ Bir soruş
gör, heç üroyim bir gün onsuz
vurdunıııl
(Ə.Comil); Birdon elo bil üroyi
dayandı
("Azorbaycan").
VURUŞ - BARIŞ
Vuruşun kor
vuruşunu
oxşamır (Ala. sözü);
Barış doqiqolori yaxın
laşdı.
VÜQARLI - BAŞIAŞAĞI Baş-başa
çatılmış bu qoca dağlar;
Vüqarlı qolbim lok
bu uca dağlar (S.Vurğun); ...Yaxşı oxlaqın
birinci şorti elo budur ki.
başıaşağı, üzüyola
olasan (M.İbrahimov).
132
Y A L IN -G E Y İM L İ
YALIN - G EY İM Lİ
Yalın ayaqları
dizlonnodok palçığa batmışdı (Çomonzo-
minli); Tirmo şal
geyimli, qara saçlılar; Hor
torofo zor nişanlar dolanır (Aşıq Əlosgor).
YALQIZ - CÜT Bu dünyada şir do
yalqız qalmasın; Qardaş gorok
ci'u dayana
yan-yana (Aşıq Əlosgor).
YAMAQLI - SÖKÜK Arvad Cumanın...
yamaqlı çokmosini geydi (Ə.Əbülhoson);
Sökük
köynoyindon
qolu
görünürdü
(“ Ulduz”).
YAMAQLI - YIRTIQ
Yamaqlı ayaq
qabılarda gezorok pul yığırdı (C.Əmirov);
Ayaqqabıları
yırtıq idi.
YAMAMAQ - SÖKMƏK
Yamayardım
babamın çul-çuxasın (M.Ə.Sabir); Tozə
köynoyi
sökdü.
YAMAN - RƏHMLİ Korom kimi mon
oduna yanaram; Dostuna dost, düşmonino
yamanam (Aşıq Əziz);
Rəhmlidir, üroyi
yumşaqdır.
YAMANCA - YAXŞICA Onlar Somo-
din
yamanca tələsdiyini duymamış deyil
dilər (M.Hüseyn); Onu
yaxşıca əzişdirdilər.
YANAR
- SÖNÜK Bir parça atəşəm, bir
parça yanğın; Qəlbim örpəyidir
yanar bir
dağın (M.Müşfiq);
Sönük vulkana tamaşa
edirdilər.
YANAŞI - AYRI Çarpayıları
yanaşı idi
(T.Kazımov); Onların ycmoklori bir, yataq
ları
ayrı idi.
YANAŞMAQ - UZAQLAŞMAQ Fəx
rəddin qapıya
yanaşmaq üçün heç bir
bəhanə əldə edə bilmirdi (M.S.Ordubadi);
...Kazım dik atılır vo qaçmaq bu qanlı
dəstədən birdəfəlik ayrılıb
uzaqlaşmaq...
arzusu ilo çırpınırdı (M.lorahimov).
YANIQLI - NƏŞƏLİ Rəhim bəy
yanıqlı
bir ah çəkdi (M.Hüseyn); O bu gün
nəşəli idi.
YANLIŞ - DÜZGÜN Yanılırsan, o
yanlış tərbiyədir (A.Şaiq); İndi Məcid
müəllimin suallarına cəsarətlə vo
düzgün
cavab verirdi (Mir Cəlal).
YANMAQ - SÖNMƏK Gülər ulduz
kimi tez
yandı, söndü (M.Rahim).
YARAŞIQSIZ - SƏLİQƏLİ
YAPIXMAQ - QALXMAQ Qoca dəyir
man daşının üzorindo yırğalanıb
yapıxdı
(S.Rohimov);
t larin at
qalxdı dik ayaq üsto;
Ox doyon ahu kimi tullandı (A.Sohhot).
YARALANMAQ - SAĞALMAQ Mir-
saqulu
yaralanmış vo yerə yıxılmışdı
(S.Hüseyn); Qonağım qız, məni
sağalt,
amandır (Mir Colal).
YARALI - SAĞLAM Maya
yaralı bir
cşqlo Qaraşı müdafıo etdi (M.İbrahimov);
Rayon səhiyyə məntəqəsi
sağlam uşaqların
yarışım düzəltmişdi (Mir Colal).
YARAMAZ - XEYİRLİ Pis vo
yaramaz
cohotlor iso nəzərindən qaçırdı (M.İbrahi
mov); Çox zaman
xeyirli moslohot alırdılar
(Mir Colal).
YARAMAZLIQ - YAXŞILIQ Rohim-
lidon hor cür
yaramazlıq, laqeydlik, arxa
yınçılıq gözləyirdi (I.Hüseynov); Biz isə
belə şortloşok; yazının pisliyini do,
yaxşılı-
ğını da hamıdan ovvol yazanın özünə dcyok
(Mir Cəlal).
YARANIŞ - ÖLÜM Son ki,
yaranışdan
gözəlsən belə; Bir dastan olmusan ağıza,
dilə (S. Vurğun); Nədənsə həyətdə bir
ölüm
sükutu hökm sürürdü (Mir Colal).
YARANMAQ - DAĞILMAQ Tikintidə
kiçik bir özfəaliyyət dəm əyi
yarandı
(İ.Əfəndiycv); Şirinlik içilən axşam qonaq
lar mübarokbadlıq edib
dağıldı (Mir Colal).
YARANMAQ - ÖLM ƏK Mən əzilən
bir sinfin hayqıran; Haqq bağıran sədasın
dan
yarandım (M.Müşfiq); Özümüzünkünü
niyə
öldürürlər, ay dəli, nə olubdur deyir!
(Mir Colal).
YARARLI - XEYİRSİZ Əsil bola ora
sındadır ki, usta zeynallar özlərini dünyada
ən ağıllı, işgüzar vo
yararlı adam hesab
edirlər (M.İbrahimov);
Xeyirsiz adamlan
xeyirli işlərə cəlb etmək lazımdır.
YARAŞIQLI - K İFİR Çox arıq olma
sına baxmayaraq,
yaraşıqlı bir oğlan idi
(İ.Əfəndiycv);
Kifırdir, amma nə olsun ki,
kişinin bəxti vurub (M.Hüseyn).
YARAŞIQSIZ - SƏLİQƏLİ O. nəhayət,
balaca,
yaraşıqsız ev seçib qapını döydü
134