1 yanvar 1980
KÖNLÜMƏ SAZ DÜŞÜB
Könlümə saz düşüb, Aşıq Kamandar,
Abbasdan söz açıb, Dilqəmdən oxu!
Ruhumu oxşayan tar-kamanım var,
Yüz sinə dağlayan bir qəmdən oxu!
De, hanı Ələsgər, de, hanı Alı?!
Tükənməz Qəribin dərdi, məlalı!
Barmaqlar vurduqca xal üstə xalı,
Bir zilə çəkəndə, bir bəmdən oxu.
Günyazın sevgiylə keçir hər dəmi,
Yaxına qoymayır kədəri, qəmi!
Məhəbbət odudu “Yanıq Kərəmi”,
Sən Kərəm əhlisən, Kərəmdən oxu!
3 mart l982
YÜZ GÜNYAZ GEDƏNDƏ,
YÜZ GÜNYAZ GƏL R
Üzümə toxundu yazın nəfəsi,
Qış hələ getməyib, demə, yaz gəlir!
Obanı bürüyüb çal-çağır səsi,
Kamandar gəlibsə, demək saz gəlir!
Sinəsi dastanla, təcnislə dolu,
Sağ olsıın Əmrahın saz tutan qolu!
Ömrümüz, günümüz “bir karvan yolu”
23
Kimə çox görünür, kimə az gəlir...
Gül-çiçək açmadı sağ ilən solum,
Gül-çiçək qoymazdı sağ ikən solum!
Günyaz da olanda sağ ikən olum
Yüz Günyaz gedəndə, yüz Günyaz gəlir...
21 mart l984
23
Səməd Vurğuna işarədir.
Ş
A R ABBAS ABDULLAYA
GÜNYAZIN CAVABI
24
AbbasAbdulla. - Buzda od var, odda buz var, Günyazım!
Arana bax, sazağı gör, sazağı.
Heç bilmirəm nə yazmışam, nə yazım?!
Yaxına bax, uzağı gör, uzağı.
G ü n y a z. - Nə oddan qorx, nə buzdan qorx dünyada,
Borandan keç, sazağa get, sazağa.
Dünənini sən gətirmə heç yada,
Bugünündən uzağa get, uzağa.
Abbas Abdulla - Əsib keçər bu dünyanın küləyi,
Gözdə qalar çoxlarının diləyi.
Od tutanda maralların ürəyi
Bulağa bax, duzağı gör, duzağı.
G ü n y a z - Əlçatmazdı maralların sürəyi,
Niyə yanmır şairlərin ürəyi!
Ş
evçenkoya söykəyibsən kürəyi,
Cabirə de: duzağa get, duzağa.
Abbas Abdulla - Bəlkə azdı, bəlkə çoxdu nöqsanım,
Dərdim boldu, kəsilibdi amanım.
Öz oduma qoy alışım, qoy yanım,
Qaraya bax, düz ağı gör, düz ağı.
G ü n y a z - Səbirli ol, kəsilməsin amanın,
Qiymətin bil, yaxşı ilə yamanın.
Mürvətsizdi, amanı yox zamanın,
Qaraya bax, düz ağa get, düz ağa.
Abbas Abdulla - Dostyanında şirinləşər boyatım,
Bundan sonra çox çətin ki, boy atım!
Xoşna gəlsə bircə qoşmam, bayatım
Borçalını, Qazağı gör, Qazağı.
G ü n y a z— Çox şirindi dost yanında boyatın,
24
A.AbdulIa mənə göndərdiyi məktubunda beş bəndlik qoşma yazmışdı. Mən də bənd-bənd cavab verdim
.
Xoşa gəlir qoşmaların, bayatın.
Tumarlıdı, yəhərlidi bəy atın –
Borçalıdan Qazağı get, Qazağı.
Abbas Abdulla - Dost olana dost bağışlar günahı!
Dinlə məni budu sözün gütahı:
Abbas özü günahsızlar pənahı,
Zalıma bax, yazığı gör, yazığı.
G ü n y a z - Qorxun yoxmuş evindəki gəlindən,
Marfuşalar zara gəlib əlindən!
Günyaz kimi, ağrı tutsa belindən
Qış Kiyevə, yaz dağa get, yaz dağa.
10 dekabr l980
AZƏROĞLUYA
25
Eheyy!..
Cənubun və Şimalın yanar oğlu,
fanar oğlu
Azəroğlu!
Yan!
Yanmalısan
Hikmətin oğlu Nazim kimi,
və...
bizim kimi!
Yaşa!
Yaşama
Cənubdan Şimala sürgün kimi!
Yan!
Alovlan
qaranlıqları işıqladana kimi!
Evindəki
və bizim qəlbimizdəki
Gülgün kimi!
Başımız üzərindəki Gün kimi,
Mədinə Gülgün kimi!
iyun 1978
25
Xəstəxanada Azəroğlu ilə bir palatada yatırdım. Yeni kitabı çıxmışdı. Oxudum və həmın şeri ona həsr etdim
.
BAYATILAR
...Bal alar,
Arı güldən bal alar.
Bəxtim elə gətirib
Sinəmdə dərd balalar.
...Qar alar,
Çovğun gələr qar alar.
Dərdlə elə canbirik
Təkcə məni qaralar.
...Sarıtel,
Yarama sən sarı tel.
Sazı çıxart köynəkdən,
Çal-çağır sən “Sarıtel”.
...Göy nədi,
Yaşıl nədi, göy nədi?
Məni gördün uzaqdan,
Köhnə yaran göynədi.
...Gəlindi,
Nişanlılar gəlindi.
Günyaz köçdü dünyadan-
Ağlamağa gəl indi.
avqust 1976
* * *
Şə
hərindən Kür axar,
Sakit gələr, gur axar!
Könlüm elə dolubdu-
Gözyaşımdan Kür axar!
Axan Kürdü, ay gözəl,
Yaman kürdü, ay gözəl!
Gözyaşımı sən silmə,
Coşar kürdü, ay gözəl!
* * *
Gül üstə gül bitər, gülüm,
Könlüm səni istər gülüm!
Dünya mənə zülmət gecə,
Gül üzünü göstər, gülüm!
Həftəm ilə döndü, gözəl,
Bəxtim belə döndü, gözəl!
Silənim yox gözyaşımı,
Axıb selə döndü, gözəl!
KÖVRƏK BAYATILAR
Qəmli gözlər,
Qəm çəkən qəmli gözlər,
Qəmsizə yol ver getsin-
Qəmlini qəmli gözlər.
Qəm ağlar,
Qəmi çəkən qəm ağlar.
Quruyubdu gözyaşım-
Ürək sızlar, qəm ağlar.
O yana,
Mən alışam, o yana!
Yar baş qoyub dizimə,
Necə qıyım oyana?
O yanar,
Mən alışam o yanar.
Üzün gülsə üzümə-
Yatmış bəxtim oyanar.
O yandı,
O tərəfdi, o yandı.
Dərdlə birgə tutuşduq-
Mən ahşdım, o yandı.
Dağlıdı,
Dağdan enib dağlıdı,
Dərdimi gəl açma sən-
Sinəm çarpaz dağlıdı.
Qalandı,
Dostları ilə paylaş: |