4
logiyası‖ və ―Ekologiya‖ fənlərindən oxuduqları mühazirə mətnləri, eləcə
də kurs işləri və diplom lahiyələrinə rəhbərlikdə əldə olunmuş bəzi
istehsalat-praktiki məlumatlar durur.
Kitab müxtəlif mənbələrdən ətraf mühitə təsirin ekoloji qiymətlən-
dirilməsi üçün azərbaycan dilində yazılmış ilk dərs vəsaiti olduğundan, tək-
lif və iradlarını bildirən oxuculara əvvəlcədən minnətdarlığımızı bildiririk.
5
FƏSĠL I.
Ekologiyadan ümumi məlumatlar
1.1. Ekologiya elminin inkişafının qısa tarixi oçerki
1.1.1. Ekologiya elminin formalaşması. Ekologiyanın yaranması
insan cəmiyyətinin yaranması və inkişafı ilə qırılmaz baglıdır. İndiki və
gələcək insan nəslinin sosial xüsusiyyətlərinin formalaşmasında biotik
başlangıc əsas rol oynayır. "Kapital" əsərinin müəllifinin qeyd etdiyi kimi
nə qədər ki, insanlar mövcuddur təbiətin tarixi və insanların tarixi bir-birini
qarşılıqlı tamamlayır. İnsan populyasiyası inkişaf etdikcə həyatını təmin
etmək üçün təbii ehtiyatlardan daha çox istifadə edirdi. Təbiətlə
münasibətdə olan insan ətraf mühitlə əlaqəni və ondan asılı oldugunu dərk
edirdi. Nəticədə təbiətə münasibətində "məqsədyönlü vərdişlər qazanırdı,
eyni zamanda kor-təbii, şüuraltı təbii-elmi və ekoloji biliklərin cücərtiləri
formalaşırdı".
Paleolit dövründə qayalar üzərində ovçulugu, heyvandarlıgı, bitkilərin
becərilməsini əks etdirən şəkillər indiyədək saxlanılır. Şübhə yoxdur ki,
qədim insan - ovçu və ya bitki yıgan- onun üçün faydalı olan bitkilərin
yetişmə tarixini, isti və soyuq, quru və yağıntılı dövrlərin başlanma tarixini
bilirdi. Bu cür məlumatlar qədim yunan, indus, çin, tibet və avropa yazılı
mənbələrində az deyil. Efiopiyada Aksum çarlıgında hüquq normaları var
idi: çay balıgı, quşlar, çöl və meşə məməli heyvanlarını alıb-satmaq qadagan
idi. Yüksək daglıqlarda yaşayanlar torpaq becərmədən və heyvan otar-
maqdan azad idilər, lakin dagların aşagı qatlarında su axınlarının təmizliyini
qorumalı idilər. Qədim insanların müdrüklüyü ilə fəxr etmək olar.
Təbiət biliklərinin inkişafında əsaslı xəzinə antik alimlər oldu. Belə ki,
qədim yunan filosofu Empedokl (490 - 430 il b.e.ə.) bitki və mühit arasında
əlaqə olması haqda ilkin fikirlər söyləmişdir; təbii seçmə nəticəsində hey-
vanların təkamülü ehtimalı da ona aiddir.
Aristotel (384-322 il b.e.ə.) "heyvanların yaranması haqda" məqa-
ləsində heyvanların ilk təsnifatını təklif etdi. Heyvanların yaşama yerinə
uygunlaşma qabiliyyəti onların morfoloji xüsusiyyətlərinin ətraf mühit şə-
raitindən asılılığını fəsli və gündəlik aktivliyini, qidalanma xüsusiyyətlərini
və s.Teofrast (372-287 il b.e.ə.) - Aristotelin şagirdi - "Bitkilərin tədqiqi"
məqaləsində təxminən 500 bitki növünün təsvirini verib. Yaşama yerinə
görə onları təbii qruplaşmalara ayırmaqla, prakti olarag geobotanikanın əsa-
sını yaratdı.
Qədim yunan alimləri determinizm nəzəriyyəsinin əsasını qoydular,
təbiət və cəmiyyət arasında qarşılıqlı əlaqəni, təbiət qanunlarına uygun
davranmağı öyrəndilər.
6
Təbii elmlərin sonrakı inkişafı Qədim Roma alimlərinə aiddir. Xüsu-
sən Böyük Piliniyanın (23 - 79 il b.e.ə.) çoxcildli "Təbii tarix " əsərində bo-
tanika, zoologiya, meşə təsərrüfatına aid məlumatları ümumiləşdirdi.
Bizim eranın 1 əsrində alim - aqronom Kolumell artıq gübrənin əhə-
miyyətini yaxşı bilir, aqrotexnikanın xüsusiyyətlərini və kənd təsərrüfatı
bitkilərinin böyuməsində əhəmiyyətini bilirdi.
Orta əsrlər epoxasında təbiətin öyrənilməsində uzunmüddətli durgun-
luq yarandı. Sxolostika və ilahiyyatçılıq hökm sürürdü, lakin elm üçün agır
olan bu dövrdə Pizadan Leonardo (İtaliya 1202) maraqlı ekoloji mülahizələr
irəli sürdü.
İngilis R.Bekon (1214-1294) orqanizmlərin mövcud oldugu şəraitdən
asılı oldugunu təsvir etdi. Müalicəvi otların tətbiqi, mədəni bitki və hey-
vanlar haqda məlumatlar toplanırdı.
Marko Polo və Afanasiya Nikita uzaq ölkələrin təbiətini öyrənmək
üçün səyahətə çıxırdılar.
İntibah epoxasının əvvəllərində təbiət elmlərinin inkişafında yüksəliş
vardı, ekoloji əhəmiyyətli yeni-yeni məlumatlar meydana gəlirdi. Ətraf alə-
min öyrənilməsi prosesi aktivləşirdi. İngilis alimi R.Boyl 1670-ci ildə ma-
hiyyətcə ilk ekoloji eksperiment qoydu: aşagı atmosfer təzyiqinin müxtəlif
heyvanlara təsirini öyrəndi. 16 il keçdikdən sonra başqa ingilis alimi Corc
Rey (1686) növ konsepsiyasının əsasını qoymaqla növlərin ayrılma-sının
bioloji kriteriyalarını tədqiq etdi, hansı ki, sonralar K.Linney, J.B.Lamark,
Ç.Darvin və b. fnkişaf etdirdi. Turneforu (Fransa, 1700) ilk dəfə olaraq dag
qurşagındakı bitkilərin düzənlikdə horizontal paylanmış bitkilərlə müqa-
yisəli təsvirini verdi. Elmi mikroskopiyanın əsasını qoyanlardan biri olan
Anton Van Levenhuk ilk dəfə heyvanlar arasında qida zənciri və mexaniz-
minin idarə olunmasına diqqət verdi. Fenoloq və elmi sistematikanın əsasını
qoyan Karl Linney "Təbiətin iqtisadiyyatı" və "Təbiətin ictimai quruluşu"- о
vaxtlar dissertasiya adlandırırdılar - "iqtisadiyyat" dedikdə müəllif bütün
təbii cisimlərin qarşılıqlı münasibətini başa düşürdü. Tədqiqatçı hesab edirdi
ki, təkcə canlıların çoxalması deyil, həm də onların məһvi də labüddür, belə
ki, bir orqanizmin məhvi başqa orqanizmlərin yaşamasına imkan verir.
Təbiətin müvəffəqiyyəti bunlarla təmin olunur. K.Linney mahiyyətcə biotik
dövran anlayışının əsasını qoydu.
Fransız təbiət tədqiqatçısı J.Byuffonun 36 cildlik "təbii tarix" əsər-
lərinin üstündən sükutla keçmək olmaz. Bu çoxcildlikdə mühitin bitki və
heyvanları həyatına təsiri əsaslandırılmışdı (hər şeydən əvvəl iqlim və
ərazinin xarakteri ).
Müəllifin fikrincə heyvanların sayının artımı həndəsi proses üzrə
gedir. Belə oldu ki, sonralar bu ideya iqtisadiyyatla maraqlanan ingilis keşişi