350
nın ali məktəblərinə layiqli abituriyent toplayırdılar. Medala
namizəd olduğum üçün mənimlə söhbət apardılar. Ulu Tanrı
şahiddir ki, mən onların xoşuna gəlmişdim. Ancaq ortada çoxlu
problemlər var idi. Mən müharibənin ağır illərindən çətinliklə
çıxmış, arıq, sısqa, sarıyanız, əməlli-başlı üstü-başı olmayan bir
kənd-ev uşağı. Gözümün qabağında çoxlu çətinliklər canlandı.
Axı rus dilini də bilmirdim. Moskva ali məktəblərində necə
tələbə ola bilərdim. Çox, lap çox fikirləşdim, ağır ruhi hallar
keçirdim. Elimizin dili ilə desək, gözüm almadı. Moskvalılar
deyirdilər ki, medal alsanız, sizi başdan ayağa qədər geyindirib
istədiyiniz Moskva ali məktəblərinə qəbul edəcək, yataqxana
və təqaüd də verəcəyik. Mən çox qoy-götür elədim, dərin
mənəvi sarsıntılar keçirdim, nəhayət imtina elədim. Sonralar
illərlə təəssüflər keçirdim. İki onuncu var idi, yalnız mən medal
ala bildim. Qaxda ilk medal mənə qismət oldu. O medalı da
bağrıma basıb Bakıya gəldim. Tale məni xalqımızın ziya, işıq
mənbəyi olan Ali Pedaqoji İnsituta gətirdi. Məbədin dil və
ədəbiyyat fakültəsini 1950-ci ildə fərqlənmə diplomu ilə başa
vurdum. Doğma elimizin Ulu Tanrıdan vergi almış üç şəxs-
iyyəti, alim-pedaqoqu-rektor professor Cəfər Xəndan Hacıyev,
Azərbaycan dilçiliyi kafedrasının müdiri, fakültə dekanı,
türkoloq-alim Əbdüləzəl Dəmirçizadə və Azərbaycan ədəbiy-
yatı tarixi kafedrasının müdiri, böyük alim və insan professor
Mikayıl Rəfili məni aspiranturada saxladılar. Oldum professor
M.Rəfilinin aspirantı. Bundan da xoşbəxt anlar keçirmək
olardımı? Beləliklə, mən sözün həqiqi mənasında folklorşünas
alim-pedaqoq kimi yüksəldim. Əvvəllər təəssüf edirdim ki, nə
üçün Moskvaya getmədim, mən vətənim üçün bəlkə daha çox
işlər görə bilərdim. Ancaq indi qəti və qəti şəkildə təəssüf
eləmirəm. Mən vətənimdə, doğma torpağımızda varlığım qədər
sevdiyim xalqım üçün daha çox və xeyirli işlər görmüşəm,
layiqli mənəvi töhfələr vermişəm. Mən mədəniyyət, ədəbiyyat,
folklor fədaisiyəm. Doğma xalqım üçün gördüyüm işlərdən
bəzilərini yada salmaq istəyirəm.
351
Bizim dünya şöhrətli “Koroğlu” dastanımız var. Mənə
qədər bu dastan elmi-tədqiqat mövzusu olmayıb. Professor
Mikayıl Rəfili onu mənə namizədlik dissertasiyası kimi təsdiq
elədi. Mən dastanı hərtərəfli öyrəndim. “Koroğlu” Azərbaycan
xalqının dimağından süzülmüş əvəzsiz bir bədii abidədir.
“Koroğlu”nun digər türkdilli xalqlarda variantları var. Diqqətli
tədqiqat göstərdi ki, “Koroğlu” Azərbaycan torpağından parda-
xlanmışdır. Mən dissertasiyada göstərmişəm ki, digər türkdilli
xalqlardakı variantlar Azərbaycan dastanından qopmuş çarpa-
nalardır. Başqa xalqlar “Koroğlu”nun obraz, hissə, əhvalat, va-
riantlarından istifadə edərək öz dastanlarını yaratmışdır. Mənə
qədər böyük, dünya şöhrətli bəstəkarımız Üzeyir Hacıbəyov
“Koroğlu” operasını yazmışdır.
Mən təsdiq elədim ki, “Koroğlu” operası və “Koroğlu”
haqqında dissertasiya ilə biz böyük dastanı bütün tellər, qay-
naqlar, bədii, etnoqrafik materiallarla doğma Azərbaycan mə-
dəniyyətinə böyük bağlarla bağlamışıq. Dissertasiyanı mən tə-
ləb olunan vaxtdan 3 ay əvvəl hazırlayıb professor M.Rəfiliyə
təhvil vermişdim. Elə ilk oxunuşda professor dissertasiyanı
qəbul eləmişdi. Ancaq çox çətinliklərlə qarşılaşdım. Məni o ki
var incitdilər, əsəbiləşdirdilər, elə bil dissertasiyanı əlimdən
alacaqlar. Nəhayət, çox çətinliklə 1953-cü ildə tamamladığım
və böyük Rəfilinin çox böyük qiymət verdiyi dissertasiyanı
1955-ci ilin may ayında müdafiə eləyə bildim. Təvazökarlıqdan
kənar olmasın, mən respublikada Koroğluşünaslıq elminin
əsasını qoydum. Bır sıra subyektiv və obyektiv səbəblər ucun-
dan dissertasiyanı çap eləyə bilmədim. Ancaq vaxt-vaxt məqa-
lələr şəklində çap eləyib folklorşünaslıq elminə əlavələr eləmi-
şəm.
Bu, mənim elmdə ilk uğurum, ilk qələbəm idi. Həm də
gələcək qələbələrimdən xəbər verirdi. 1970-ci ildə Moskvada
ədəbiyyat məsələlərinə həsr edilmiş Ümumittifaq simpoziumu
keçirilirdi. Mən də iştirakçı idim. Təsadüfən türkmən alimi
akademik Baymuxammed Qarrıyevlə tanış oldum. O, məni
352
tanıyıb sevindi, əlavə elədi ki, Paşa müəllim, mən sizin
Koroğlu haqqında dissertasiyanızın sorağını eşidib Bakıya
gəldim. Pedaqoji İnstitutda oxu zalında oturub 3-4 gün
dissertasiyanızı oxumuşam, mənə çox köməyi olub. Məlum
olsun ki, Qarrıyevin “Koroğlu” haqqında kitabı 1968-ci ildə
işıq üzü görüb. Halbuki gənc Azərbaycan alimi Paşa Əfəndiyev
“Koroğlu” haqqında məşhur dissertasiyasını 1953-cü ildə ta-
mamlamışdır.
Kafedranın iclasında böyük müdirimiz professor Mika-
yıl Rəfili elan elədi ki, Paşa müəllim çox uğurla “Koroğlu”
haqqında dissertasiyanı müdafiə elədi. Mən təklif edirəm ki,
fakültədə şifahi xalq ədəbiyyatı kursunu biz Paşa müəllimə
tapşıra bilərik. Beləliklə, bütün üzvlərin razılığı ilə şifahi xalq
ədəbiyyatı kursu mənə həvalə olundu. Fakültədə birinci kursda
2 birləşmə var idi. Hər birində də 75 nəfər tələbə oxuyurdu.
Şifahi xalq ədəbiyyatı kursu 42 saat mühazirədən ibarət idi.
İlahi! İndi mən böyük, məsul və şərəfli bir problemlə qarşı-
laşmışdım. Axı mənə qədər pedaqoji məbədimizdə Azərbaycan
şifahi xalq ədəbiyyatı kursunu oxuyan ixtisas sahibi müəllim
olmamışdır. Mən çox fikirləşdim, götür-qoy elədim. Əvvəlcə
42 saat üçün təqvim planları tərtib elədim. Sağına, soluna
baxdım. Son illər Azərbaycan folkloru demək olar ki, çap
olunmurdu. Heç bir dərslik, dərs vəsaiti, hətta sanballı bır mə-
qalə də yazılmamışdı. Mən nə etməli idim. M.F.Axundov adına
Mərkəzi kitabxana indiki Milli Elmlər Akademiyasının prezidi-
umunun binasında yerləşirdi. Mən hər gün gedib orada işləyir,
mühazirələri hazırlayırdım. Hər həftənin başında bir mühazirə
hazır olurdu. Mən mühazirələrimi səliqə ilə tələbələrimə
yazdırırdım. Beləliklə, ilin axırında Azərbaycan şifahi xalq
ədəbiyyatı haqqında mükəmməl mühazirələrim hazır olurdu.
Mən onları hər il təzələyir və təkmilləşdirirdim. Bu müha-
zirələr doğma respublikamızda Azərbaycan şifahi xalq ədəbiy-
yatından ilk dərsliyin əsası oldu. Mən respublikamızda ilk dəfə
ali məktəblər üçün Azərbaycan folklorundan mühazirə kursları
Dostları ilə paylaş: |