XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
365
zavod tikilir. Böyük rus neftçisi Roqozin Məlikovu belə xarakterizə
etmişdir [2.63]:
“İdeyaya malik bütün insanlar kimi, o bütün işlərin əvvəlində
ideyasını həyata keçirməyi görürdü və bakılılar üçün qeyri adi bir adam
idi. Sonuncu qəpiyinə kimi, bütün var-dövlətini, sabahkı günü haqqında
fikirləşmədən öz məqsədinə çatmaq üçün veridiyi halda o, necə də
qəribə olmasın. Texniki istehsalın inkişafında biz belə adamlara tez-tez
rast gəlirik. Bu adamlar istehsala təkan verir, onları irəliyə aparır,
ancaq özləri bu işdə qala bilmirlər, kasıbçılıq və ehtiyac içində həlak
olurlar. Onlara etibar etməyən, onlara gülən və ələ salan kütlə isə
onların yaratdıqları mülklərə sahib olurlar.”
Bakı və Qroznıda parafin və kerosinin əsasını qoyan Məlikov xarici
sənayeçilərin rəqabətinə davam gətirməyib müflisləşir və ehtiyac içində
vəfat edərək, hamı tərəfindən unudulur.
1877-ci ildə Sabunçu neft yatağı və Qara şəhərdəki zavod arasında
neft kəməri çəkilir. 1890-cı ildə Bakının neft rayonlarında artıq
uzunluğu 286 km olan 25 neft kəməri fəaliyyət göstərirdi. 80-90-cı
illərdə Azərbaycan nefti Bakı-Batumi xətti ilə daşınaraq Avropa
bazarına çıxarılır və orada Amerika nefti ilə rəqabətə girərək onu
Avropa və Asiya məkanından sıxışdırıb çıxarır. 1883-cü ildə Bakı nefti
artıq bütün Rus imperiyasının tələbatını ödəyirdi [2.64].
1901-ci ildə Bakı neft sənayesində ilk elektrik mühərrikləri tətbiq
olunur. Həmin ildə Azərbaycanda 11 milyon ton neft hasil edilmişdir ki,
bu da dünya neft istehsalının 50%-i demək idi. XX əsrin əvvəlində
Azərbaycan inkişaf etməkdə olan sənaye dövlətlərinin neftə olan
ehtiyacının ödənməsində önəmli yer tuturdu. Neft ixracının sürətlənməsi
bu sahədə tətbiq olunan maşınların hazırlanması ilə məşğul olan sənaye
sahəsinin formalaşmasına gətirib çıxarır. Dünya neft hasilatında aparıcı
rol oynayan Azərbaycanda neft maşınqayırması zavodlarının tikilməsi
də sürətlə inkişaf edir. Belə ki, Rus imperiyası üçün lazım olan neft
avadanlığının böyük hissəsi Bakı zavodlarında hazırlanırdı.
XIX əsrin sonu dünyada dəmir yolu şəbəkəsinin genişlənməsi ilə də
XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
366
xarakterizə olunur. 1875
−
1917-ci illər arasında dəmir yolu uzunluğu 4
dəfə artraq 1,2 mln km-ə çatmışdır. O dövrün ən məşhur tikintisi Berlin-
Bağdad və Böyük Sibir xətlərinin çəkilişi idi. Yeni yollarda poladdan
hazırlanmış relslər düzülürdü. Bu yollar dünyanın böyük çaylarını
keçirdilər. Çaylar üzərində nəhəng polad körpülər tikilirdi.
İlk dəfə olaraq 1874-cü ildə qövs formalı polad körpü amerikalı
mühəndis Ceyms İdsi (ingl. James Eadsi) tərəfindən tikilmişdir (şəkil
2.87).
Şəkil 2.87. İdsi körpüsü.
Bu körpü üzərində arabalar üçün yol ilə bərabər, həm də qatarlar üçün
dəmir yol xətti salınmışdır. İdsi körpüsü St.Luisdə Missisipi çayı
üzərindən keçirdi. Bu körpü o dövrün ən uzun körpüsü idi. Onun
uzunluğu 1964 m-ə çatırdı [2.59].
Növbəti əzəmətli tikinti olan Bruklin (ingl. Brooklyn) körpüsü1883-
XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
367
cü ildə Nyu Yorkda Vaşinqton Röbling tərəfindən salınır. O, atasının
hələ 1867-ci ildə başladığı körpünü tikib başa çatdırır. Bu körpünün
uzunluğu 1,15 km, eni isə 25,91 m-dir (şəkil 2.88). Bruklin körpüsü o
dövrdə dünyada polad məftillərdən hazırlanmış ən böyük asılqan körpü
idi. Bruklin körpüsü Nyu Yorkla Manhetteni birləşdirərək nəqliyyat
şəbəkəsinin inkişafında önəmli rol oynamışdır.
Şəkil 2.88. Bruklin körpüsü.
XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
368
2.6.2. Maşınşünaslıq elminin yaranması
XIX
əsrin sonunda təşkil olunmuş dünya sərgiləri maşınqayırmanın
inkişafında baş vermiş yenilikləri dünya ictimaiyyətinə nümayiş
etdirmişdir. İstehsalın bir çox sahələrində maşınların sayı getdikcə
artmaqda idi. Bununla, maşınların layihələndirilməsi və hazırlanmasının
elmi əsaslarının işlənməsinə də tələbat artmışdır.
Maşınşünaslıq elmi bu dövrə qədər yalnız təsviri bir elm olduğu
halda, bundan sonra maşınların tədqiqində analitik, qrafik və
experimental üsullardan istifadə olunmağa başlayır. Maşınların
ixtisaslaşması baş verir. Buxar, nəqliyyat və istehsal maşınları kimi yeni
istiqamətlər əmələ gəlir. Əsrin sonunda maşın hissələri ayrıca elmi
istiqamət kimi fərqlənməyə başlayır [2.67
−
2.71].
Maşınlarda tətbiq olunan mexanizmlər mürəkkəb və çoxbəndli
olduğundan bu sahə ilə məşğul olan elmi sahələr də mürəkkəbləşir.
Beləliklə, mexanizmlərin kinematikası, kinematik həndəsə və kinematik
bəndlər nəzəriyyəsi yaranır. Ötürmələrin getdikcə istehsalda geniş
tətbiqi ilə əlaqədar olaraq dişli çarx ilişməsi nəzəriyyəsi yaradılaraq
tətbiq olunur. Qayış ötürməsində də inkişaf baş verir. Burada təqribi
hesablamalardan istifadə edilir. XX əsrin əvvəlində maşınların iş
qabiliyyətinə təsir edən yeyilmə və maşınların avtomatik idarə olunması
böyük əhəmiyyət kəsb etməyə başlayır. Uzun müddət maşınların
praktiki inkişafında tətbiq olunan empirik araşdırmalar, artıq elmi
əsasları olan üsullarla əvəz olunur.
Maşınlar haqqında elmin yaranmasında alimlər və böyük praktiki
təcrübəyə malik olan mühəndslərin rolu əhəmiyyətli idi. Onlar orta və
ali texniki məktəblərdə dərslər apararaq öz təcrübələrini gənc
mütəxəssislərə çatdırırdılar. Ali məktəblərdə çalışan alimlər tərəfindən
maşın və mexanizmlərin quruluşları, iş prinsipləri və layihələndirilməsi
üzrə kitablar yazılır (şəkil 2.89). Buraya fransız alimlərindən K. Labule
(fran. Ch. P. Laboulaye) tərəfindən yazılmiş “Ötürmələrin kinematikası