XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
407
rının artırılmasını, vaxt və hərəkətin araşdırılmasını tətbiq edir. Əmək
haqlarının differensiallaşdırılması işçilərdən yüksək məhsuldarlıqla
işləməyi tələb edirdi. İşdə hərəkətlərin elmi
−
tədqiqatlar əsasında
araşdırılması nəticəsində işçilərə hər əl hərəkətinin təsviri, yüksək
məhsuldarlığın əldə edilməsi üçün işin optimal yerinə yetirilməsi və hər
hərəkət üçün vaxt haqqında göstəriş verilirdi. Teylor öz qaydalarının
elmi əsaslara söykəndiyini söyləyirdi. Amma bunun düzgünlüyü bir çox
ixtisasçılar tərəfindən sual altına qoyulmuşdur. Onun ideyasına görə,
əqli əmək fiziki əməkdən ayrılır, müəssisə rəhbərliyi tərəfindən yüksək
məhsuldarlıq əldə etmək üçün istehsal planı tərtib edilirdi. Sexlərdə
ustalar yuxarı səviyyələrdə hazırlanmış göstərişlərin yerlərdə həyata
keçirilməsinə nəzarət edirdilər. Teylorun bu ideyası zəif elmi
nəzəriyyələrə əsaslansa da, öz dövrü üçün tamamilə yeni bir üsul idi.
Hələ 1894-cü ildə alman psixoloqu Kraepelin sənayedə işçilərin
yorulması halını araşdırmışdır [2.59]. O, iş prosesini kiçik hissələrə
bölmək, işçi sürətini təyin etmək və optimal, məhsuldar iş tempinin
yenidən bərpa olunmasına imkan verən tənəffüsü təyin etməyi təklif
edir. Teylorun dövründə də Amerikada bu ideyaların həyata keçirilməsi
istiqamətində çoxlu hərəkətlər mövcud idi. Teylorun istehsalın elmi
idarə olunması sistemi Amerikanın bir çox müəssisələrində tətbiq
olunmağa başlamışdır. 1914-cü ilə qədər bütün sənayedə çalışan
işçilərin yalnız 1%-i Teylor nəzəriyyəsinə əsasən işləyirdilər.
Teylor nəzəriyyəsinin, ümumilikdə tətbiqi çox çətin olduğundan
praktikada onun yalnız bir hissəsindən istifadə olunmuşdur. Buraya
vaxt, hərəkət normativləri və işçilərin “seçilməsi” daxil idi.
Fabrikantların çox hissəsi Teylorizmin əksinə olaraq fəaliyyət
göstərirdilər, çünki, onlar müəssisələrin gələcəyini kiçik ekspertlərin və
menecerlərin öhdəsinə verməkdən qorxurdular. İşçilər də yeni idarə
üsulunun əksinə çıxış edirdilər. Onlar monoton işə və yeni istismar
cəhdlərinə qarşı çıxış edirdilər. Bir çox müəssisələrdə tətillər baş verirdi.
Hər şeydən əvvəl Avropada Teylorun prinsipləri kəskin tənqid edilirdi.
Alman psixoloji professoru Huqo Münsterberq (alm. Hugo Müns-
XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
408
terberg) vaxt və hərəkət əvəzinə məhsuldarlığın tədqiqini təklif
etmişdir. Fransada dağ-mədən mühəndisi Onri Fayol (fran. Henri Fayol)
sənaye menecmentinin vacibliyini əsas götürürdü.
Bu dövrdə amerikalı sənayeçi
Henri Ford (şəkil 2.116), ilk dəfə
olaraq
Amerika
avtomobil
sənayesində
istehsalın
təşkilinin
yeni formasını tətbiq edir. Edisonun
elektrik
firmasında
fəaliyyət
göstərəndən sonra o, 1903-cü ildə
Detroit
şəhərində
Ford
Motor
Company firmasını yaradır. 1908
−
1927-ci illərdə Ford istehsal etdiyi T-
model avtomobilini 15 milyon ədəd
sataraq böyük şöhrət qazanır. Fordun
firmasında fəaliyyət göstərən istehsal
münasibətləri Teylor nəzəriyyəsindən
o qədər də fərqlənmirdi. Ford da işçi–rəhbər arasında olan münasibətin
harmonizə edilməsini əsas götürmüşdür. Ford başqa müəssisələrdən
fərqli olaraq, maksimum mənfəət əvəzinə, avtomobil sektoru bazarında
öz payının genişləndirilməsinə can atırdı. İşçi qüvvəsinin artıb-
azalmasının qarşısını almaq üçün Ford işçiləri firmaya daha sıx
bağlamağa çalışırdı. Bunun üçün o, 1914-cü ildə işçilərin gündəlik
maaşını 2,5 dollardan 5 dollara qaldırır [2.59]. Fordun müəssisəsində
hökm sürən sosial şərait işçilərin kütləvi şəkildə oraya axmasına gətirib
çıxarmışdır. İşçilər burada iş alandan sonra onların həyatında ciddi
dəyişikliyin olmasını başa düşürdülər. Ford 5 günlük iş həftəsi tətbiq
edir və müəssisədə qəza mənbələrini minimuma endirməyə nail olur.
Fordun tətbiq etdiyi əməyin təşkilindəki yenilik, avtomobil sənayesində
axın xəttinin tətbiqi idi (şəkil 2.117).
Yüksək əmək haqqının olmasına baxmayaraq Fordun firmasında
axın xəttində istehsal olunan hissələr daha ucuz başa gəlirdi və buna
Şəkil 2.116. Henri Ford
(1863-1947).
XX əsin əvvəlində əldə edilən texniki nailiyyətlər
409
Şəkil 2.117. Ford avtomobilinin istehsalında axın xətti.
görə də, bazarda rəqabətə davamlı idi.
Teylor və Fordun əməyin təşkili prinsipləri arasında oxşarlıqla
bərabər, fərqlər də mövcuddur. Teylor konseptində əsasən geriyə
layihələndirmə əsas götürülürdü. Onun təklif etdiyi düyün formalı
istehsal üsulu XIX əsr üçün səciyyəvi idi. Bu ideya Fordun axın xətti ilə
əvəz olunur. Ford Teylordan fərqli olaraq işçilər arasında “böyük insan”
kimi qəbul edilirdi. O, işin iqtisadi tərəfi ilə bərabər, həm də sosial və
psixoloji tərəfini də düşünürdü.
Avropada axın xətti I dünya muharibəsindən sonra Opel və Sitroen
avtomobil firmalarında tətbiq olunur. Almaniyanın iqtisad və sosial
elmlər üzrə alimləri Fordun iqtisadi prinsipini “ağ sosializmus”
adlandıraraq onu “qırmızı sosializmə” qarşı qoyurdular. Buna
baxmayaraq, Avropada Ford prinsiplərinə qarşı da fikirlər hökm
sürməkdə idi. Onlar “amerikanizmi” tənqid edərək, burada yalnız mate-